Δυο άρθρα του δημοσιογράφου πάνω στο ίδιο θέμα
Ρε τι τραβάμε με το Γιάννο! Ακόμη δεν πρόλαβε ν’ ακούσει τη λυπητερή από τον ανακριτή, ακόμη δεν πρόλαβε να εγκατασταθεί στη μπουζού, ακόμη δεν πρόλαβε να απολαύσει το πρώτο του δείπνο πίσω από τα κάγκελα (οι Γιάννοι αυτού του κόσμου δειπνούν, δεν ξεκοιλιάζονται), ακόμη δεν πρόλαβε να καταγγείλει τον Πολάκη και τη συμμορία του και πέσανε όλοι και όλες να τον φάνε. Και δώσε καταγγελίες και πάρε ειρωνείες και δείχνε με το δάχτυλο και μούντζωνε με την παλάμη, τελειωμό δεν έχει το μαρτύριο του πρώην υπουργού. Δεν υπάρχει ούτε ένας Έλληνας, δεν υπάρχει ούτε μία Ελληνίδα που να μην τα έχει βάλει με τον Παπαντωνίου…
Ε όχι και ούτε ένας! Ε όχι και ούτε μία! Υπάρχουν κυρίες και κύριοι οι Τζεντάι του Σημιτισμού. Υπάρχουν οι Ιππότες του κυρ Κώστα, που μπορεί να κρύβονται όπως στην ταινία, αλλά είναι ακόμη εδώ, μαζί μας. Δεν τους έχει εξοντώσει η μαύρη και πρόστυχη αυτοκρατορία του συριζαίικου καραμανλισμού, που διαφεντεύει την πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια. Τους αναζητούν, τους κυνηγούν, τους έχουν επικηρύξει, αλλά οι Τζεντάι του εκσυγχρονισμού αντιστέκονται και πολεμούν με νύχια και με δόντια. Πρώτα θ’ αφήσουν την τελευταία τους πνοή κι ύστερα θα υποταχθούν στην άνομες και πρόστυχες επιθυμίες της λαϊκάντζας.Και όταν βρίσκουν ευκαιρία, θα χτυπούν σαν κόμπρες καταφέροντας καίρια πλήγματα στον εσμό της σύγχρονης Σοβιετίας. Για τον Σημίτη ρε γαμώτο!
Δεν τα λέω τυχαία όλα τα ανωτέρω, ούτε τα έβγαλα απ’ την κεφάλα για να δικαιολογήσω το νευρικό γέλιο που με πιάνει κάθε φορά που ακούω το όνομα Γιάννος. Τα λέω διότι έσκασε μύτη βαρυσήμαντο άρθρο στο Protagon (από αυτά που παλαιότερα στην «Ελευθεροτυπία» τα λέγαμε «άρθρο γροθιά»), με τίτλο «Επιχείρηση “Χτυπήστε τον Κώστα Σημίτη”». Σαν κάτι ταινίες πολεμικές στα σέβεντιζ ένα πράγμα…
«Και είναι πατροκτονία αυτό το πράγμα;», θα ρώταγε το γνωστό φιλμ. «Ο ορισμός της πατροκτονίας κυρία μου», θα απαντούσε ο πρωταγωνιστής. Ξέρεις τι είναι να είσαι Σταύρος Θεοδωράκης, να την έχεις αναστήσει με κόπους και με βάσανα αυτή την ιστοσελίδα, να της έχεις δανείσει το προσωπικό σου κύρος (και είχε μπόλικο απ’ αυτό μια φορά κι έναν καιρό ο Σταύρακας), να την έχεις αποχαιρετίσει με τις ευλογίες σου και να σε καρφώνει πισώπλατα δίχως έλεος; Βάζοντάς σε στο ίδιο κάδρο με τους Συριζαίους, τους Καραμανλικούς και τον Γιώργο Βουλγαράκη γαμώ την τρέλα μου;
Ναι, έχει και Βουλγαράκη το στόρι, καθότι έγραψε ένα τουί αντισημιτικό ο μπάρμπα Γιώργος. Επομένως, αφού καταφέρθηκε κατά του πρώην πρωθυπουργού ο πρώην υπουργός, δεν στέκει καμιά καταγγελία όποιος άλλος και να την κάνει. Ακυρώνονται όλες λόγω Βουλγαράκη, διότι είναι αυτός που είναι και αυτό που είναι εξευτελίζει το σύμπαν. Δεν πα’ να έχεις χίλια δίκια σ’ αυτά που λες; Έτσι και σε υποστηρίξει ο Βουλγαράκης, πάει τα ‘χασες…
Φυσικά το άρθρο δεν σταματάει εκεί, αλλά προσπαθεί εν γένει να αποδομήσει τη σκοτεινή συμμαχία Καραμανλή-Τσίπρα και να ξαναστήσει στο βάθρο του τον Κώστα Σημίτη. Τον άνθρωπο που μας έβαλε στην ΟΝΕ, που έβαλε την Κύπρο στην Ευρωπαϊκή Ένωση και προετοίμασε τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Για δημιουργικές λογιστικές, χρηματιστήρια, φούσκες του ευρώ και λαδώματα κατά συρροήν ούτε λόγος. Αυτά τα κάνανε οι άλλοι, οι κακοί, που δεν τήρησαν τον όρκο τους στον σοσιαλισμό. Ο Σημίτης ήταν αμέτοχος σε όλα, ήταν αδιάφθορος, ήταν άσπιλος και άμωμος. Και δόξα τω Θεώ η Φώφη έσπευσε να τον υπερασπιστεί, δηλώνοντας ότι το κόμμα της είναι το μοναδικό που έχει κάνει ηθική και πολιτική αυτοκάθαρση. Ποιος κόμμα, δυστυχώς, δεν το διευκρίνισε. Το καινούριο, που έχει τις τσέπες γεμάτες ή το παλιό που χρωστάει διακόσια μύρια;
Δεν κάνω χωρίς Γιάννο
Ο Παπαντωνίου, ο Κορυδαλλός και κάτι ξεχασμένες ιστορίες από το Χρηματιστήριο
Οπότε μπήκε ο Γιάννος στη μπουζού και σε μια κίνηση υψηλού συμβολισμού, τον κλείσανε στην πτέρυγα των τρομοκρατών. Πράγμα απολύτως κατανοητό από μια πλευρά, καθώς τρομοκράτησε επί σειρά ετών τον Έλληνα φορολογούμενο αλλά και τον Έλληνα φαντάρο. Και τσάρος της οικονομίας και στρατάρχης των ενόπλων δυνάμεων, απ’ όλα τα σπουδαία πόστα είχε περάσει αυτός ο άνθρωπος. Πάντοτε με το στυλ το απαράμιλλο που τον χαρακτήριζε, πάντοτε με αρχοντιά και με χάρη. Δεν είναι τυχαίο που μια ιστοσελίδα βάφτισε «δείπνο» την καραβάνα της φυλακής για τον Γιάννο, τέτοιο χάι κλας δεν έχει ξαναπεράσει απ’ τον Κορυδαλλό. Όχι σαν εκείνο τον μπουρτζόβλαχο τον Τσοχατζόπουλο που έτρωγε με τα χέρια!
Τέλος πάντων, τώρα που έχει δικό του κελί ο Παπαντωνίου θα έχει όλο το χρόνο να σκεφτεί και να ετοιμάσει το επόμενο βιβλίο του. Το προηγούμενο, αν θυμάστε καλά, έφερε τον τίτλο «Αντιμέτωποι με το μέλλον», με υπότιτλο «Προκλήσεις και διλλήματα για την Ελλάδα». Ήταν μάλιστα να παρουσιαστεί στις 3 Οκτωβρίου, αλλά μπήκε στη μέση ο ανακριτής και αναβλήθηκε το σουαρέ. Επ’ αόριστον, εξ όσων καταλαβαίνω. Η Μιράντα Ξαφά ωστόσο, που ήταν στο πάνελ της παρουσίασης, αποφάσισε να δημοσιοποιήσει την εισήγησή της, για να μη μείνουμε καζανοκέφαλοι. Έγραφε εκεί, μεταξύ άλλων, για το Γιάννο και το βιβλίο του:
«Όπως σωστά επισημαίνει ο συγγραφέας, χωρίς περαιτέρω μεταρρυθμίσεις η ελληνική οικονομία διατρέχει τον κίνδυνο να παγιδευτεί σε μια πορεία χαμηλής ανάπτυξης».
Είναι απ’ αυτά τα αποφθέγματα που σε συνοδεύουν θριαμβευτικά πίσω από τα κάγκελα. Όπως και κάτι άλλα που είχε ξεστομίσει ο Παπαντωνίου πριν από έτη πολλά, όταν το Χρηματιστήριο παραπατούσε. Τότε, ως Υπουργός Εθνικής Οικονομίας, ο Γιάννος ήταν υποχρεωμένος να προστατεύσει τον ελληνικό λαό από τις διαθέσεις των σπεκουλαδόρων. Και τον προστάτευσε με κάθε δυνατό τρόπο, όπως δείχνουν οι δηλώσεις του της εποχής. Τις αλίευσα από το φέιζμπο, από ένα ποστ της φίλης μου της Αθηνάς Καλαϊτζόγλου, που έχει γράψει το βιβλίο ««Χρηματιστήριο και Εξουσία. Ο ρόλος της πληροφορίας και ο μηχανισμός επιρροής στους επενδυτές».
Απολαύστε υπεύθυνα όσα είχε πει τότε ο Παπαντωνίου:
2 Ιουνίου 1999: «Το κόμμα του Χρηματιστηρίου πάει κανόνι και ψηφίζει ΠΑΣΟΚ».
1 Σεπτεμβρίου 1999: «Όλοι θα βγουν κερδισμένοι. Και η ελληνική οικονομία και οι ίδιες οι επιχειρήσεις και οι επενδυτές».
1 Οκτωβρίου 1999: «Η διόρθωση πέρασε και η αγορά επανέρχεται σε κατάσταση ηρεμίας».
28 Μαρτίου 2000: «Η περίοδος νευρικότητας του Χρηματιστηρίου έχει ημερομηνία λήξης. Είναι η 9η Απριλίου. Είναι η επανεκλογή του ΠΑΣΟΚ».
29 Μαρτίου 2000: «Το μέλλον της Σοφοκλέους θα είναι λαμπρό, εφόσον εξακολουθεί να τραβά πάνω της τα φώτα της δημοσιότητας. Και από ό,τι φαίνεται θα αργήσει να κατέβει από το σανίδι».
2 Ιουνίου 1999: «Το κόμμα του Χρηματιστηρίου πάει κανόνι και ψηφίζει ΠΑΣΟΚ».
1 Σεπτεμβρίου 1999: «Όλοι θα βγουν κερδισμένοι. Και η ελληνική οικονομία και οι ίδιες οι επιχειρήσεις και οι επενδυτές».
1 Οκτωβρίου 1999: «Η διόρθωση πέρασε και η αγορά επανέρχεται σε κατάσταση ηρεμίας».
28 Μαρτίου 2000: «Η περίοδος νευρικότητας του Χρηματιστηρίου έχει ημερομηνία λήξης. Είναι η 9η Απριλίου. Είναι η επανεκλογή του ΠΑΣΟΚ».
29 Μαρτίου 2000: «Το μέλλον της Σοφοκλέους θα είναι λαμπρό, εφόσον εξακολουθεί να τραβά πάνω της τα φώτα της δημοσιότητας. Και από ό,τι φαίνεται θα αργήσει να κατέβει από το σανίδι».
Αυτά έλεγε ο Γιάννος εκείνο το κρίσιμο επτάμηνο, που ήρθανε τα πάνω κάτω και μεταμορφώθηκαν οι μετοχές από ατόφιο χρυσάφι σε σκουπιδόχαρτα. Και η κορυφαία στιγμή του δράματος ήρθε όταν με τα αποθεματικά των ταμείων αγοράστηκαν προεκλογικά blue chips, μπας και στηριχτεί ο δείκτης και κρατηθεί πάνω από τις 4.000 μονάδες και πάει ο Σημιτάκος στις εκλογές δίχως ένα κραχ στην καμπούρα του. Έπιασε το κόλπο, αλλά έπιασε προσωρινά όπως όλα τα κόλπα αυτού του είδους. Και λίγους μήνες αργότερα ήρθε η συντέλεια του ελληνικού Χρηματιστηρίου, με τους επενδυτές να κλαίνε τα λεφτά τους. Αυτοί κλαίγανε κι ο Παπαντωνίου χαμογελούσε. Ο μόνος που δεν έχασε ποτέ το αστραφτερό χαμόγελό του ήταν ο Γιάννος, που είχε στο μεταξύ προλάβει να χαιρετήσει την οικονομία και να μετατεθεί στο στράτευμα. Όπου άνοιξε για την μεγαλοφυΐα του νέο πεδίο δόξης λαμπρόν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου