Γιάννης ΣουλταςΔιάφορα φιλελέδια κουνούν το δάχτυλο, λέγοντας "ναι μεν είναι υπερβολική η ποινή, αλλά ο νόμος είναι νόμος για άλλους" και φωνάζουν και οργίζονται όταν γίνεται σύγκριση της περίπτωσης της καθαρίστριας με την... αντιμετώπιση πολιτικών ή οικονομικών μεγαλοπαραγόντων που παίρνουν τις αθωώσεις και τις αναστολές, σχεδόν σαν κάτι το αυτονόητο.
Πρώτ' απ' όλα, αν κάποιος αδυνατεί να καταλάβει την διαφορά του να παρανομεί κάποιος για να επιβιώσει με το να παρανομεί για να πλουτίσει, είναι κλινικά ηλίθιος και δεν μπορείς να αντιπαραβάλεις κανένα επιχείρημα για να τον πείσεις.
Δεύτερον, επειδή ο κωλαρίκος ορισμένων έχει εμπειρία μόνο από πουπουλένια μαξιλάρια, να τους πληροφορήσουμε ότι ναι, οι φτωχοί παρανομούν. Δεν πληρώνουν τους φόρους τους και αυτό είναι παράνομο, ενδεχομένως να μην περάσουν το σαράβαλό τους από το ΚΤΕΟ, το οποίο προφανώς είναι παράνομο, δεν πληρώνουν ΔΕΗ, δημοτικά τέλη, δεν πληρώνουν μάλλον και ένα μικρό δάνειο για το σπίτι. Όλα αυτά είναι παράνομα. Όλη αυτή η μικροπαρανομία δεν είναι επιλογή. Είναι αντικειμενική συνθήκη. Δεν επέλεξαν να σπάνε τα τηλέφωνα από εισπρακτικές, να έρχονται απειλητικά ραβασάκια, να ρίχνουν τα μούτρα για να δανειστούν να βγάλουν το μήνα, δεν επέλεξαν να δουλεύουν με "μαύρα" (κι αυτό παράνομο είναι), δεν επέλεξαν να βρίσκουν πατέντες για να συνδέσουν το ρεύμα. Κανένας δεν επιλέγει αυτή τη ζωή.
Ας καταλάβουν λοιπόν ορισμένοι αφρατοκώληδες ότι στη συνείδηση του μεγαλύτερου μέρους του κόσμου αυτή η "παρανομία" δεν απαξιώνεται, γιατί έχει ως μόνο κίνητρο την επιβίωση. Ηθικολογούν ασύστολα απέναντι στη φτώχεια, προφανώς γιατί είναι γι αυτούς απλώς ένα λήμμα στο λεξικό.
Ε ναι λοιπόν, για μένα δεν υπάρχει τίποτα "παράνομο" στην προσπάθεια μιας γυναίκας, που μεγάλωσε στο ορφανοτροφείο, είχε ανάπηρο άνδρα και τρία παιδιά να διεκδικήσει, με μία άνευ ουσίας παρατυπία, το δικαίωμα στην επιβίωση τους.
Δεύτερον, επειδή ο κωλαρίκος ορισμένων έχει εμπειρία μόνο από πουπουλένια μαξιλάρια, να τους πληροφορήσουμε ότι ναι, οι φτωχοί παρανομούν. Δεν πληρώνουν τους φόρους τους και αυτό είναι παράνομο, ενδεχομένως να μην περάσουν το σαράβαλό τους από το ΚΤΕΟ, το οποίο προφανώς είναι παράνομο, δεν πληρώνουν ΔΕΗ, δημοτικά τέλη, δεν πληρώνουν μάλλον και ένα μικρό δάνειο για το σπίτι. Όλα αυτά είναι παράνομα. Όλη αυτή η μικροπαρανομία δεν είναι επιλογή. Είναι αντικειμενική συνθήκη. Δεν επέλεξαν να σπάνε τα τηλέφωνα από εισπρακτικές, να έρχονται απειλητικά ραβασάκια, να ρίχνουν τα μούτρα για να δανειστούν να βγάλουν το μήνα, δεν επέλεξαν να δουλεύουν με "μαύρα" (κι αυτό παράνομο είναι), δεν επέλεξαν να βρίσκουν πατέντες για να συνδέσουν το ρεύμα. Κανένας δεν επιλέγει αυτή τη ζωή.
Ας καταλάβουν λοιπόν ορισμένοι αφρατοκώληδες ότι στη συνείδηση του μεγαλύτερου μέρους του κόσμου αυτή η "παρανομία" δεν απαξιώνεται, γιατί έχει ως μόνο κίνητρο την επιβίωση. Ηθικολογούν ασύστολα απέναντι στη φτώχεια, προφανώς γιατί είναι γι αυτούς απλώς ένα λήμμα στο λεξικό.
Ε ναι λοιπόν, για μένα δεν υπάρχει τίποτα "παράνομο" στην προσπάθεια μιας γυναίκας, που μεγάλωσε στο ορφανοτροφείο, είχε ανάπηρο άνδρα και τρία παιδιά να διεκδικήσει, με μία άνευ ουσίας παρατυπία, το δικαίωμα στην επιβίωση τους.
από fb
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου