Έλενα Ακρίτα "Υπόθεση Σεφερλή"...το ευτελές επιτίθεται...
Γ. Λακόπουλος
Πώς βγαίνει ο Άδωνις και αποφαίνεται τι είναι η ιστορία, η παιδαγωγική, η πολιτική, η ομοφυλοφιλία, η Δημοκρατία; Πώς ξέρει ο Τζήμερος για την... ανηθικότητα των προοδευτικών και των ψευτοκουλτουριάρηδων; Πώς σκάει μύτη το κάθε ξέπλυμα της Ακροδεξιάς και αποφαίνεται για το Μακεδονικό, διαχωρίζοντας τους πατριώτες από τους προδότες;
Πώς ορκίζονται κάποιοι αλαφροΐσκιωτοι ότι οι αριστεροί είναι… δεξιοί, ο Τσίπρας διαπλεκόμενος και ο φασισμός κόκκινος; Πώς ορίζουν -σήμερα και παλιότερα- την πολιτική συμπεριφορά κάποια έντυπα που κάνουν σουξέ με βοθρολύματα; Πώς βάζει η μυλωνού τον άνδρα της με τους πραγματευτάδες;
Κάπως έτσι βεντέτες της λούμπεν ψυχαγωγίας και της υποκουλτούρας αποφάνθηκαν ότι η Έλενα Ακρίτα είναι ένα τίποτε μπροστά τους. Δεν άκουσα, πώς είπατε; Ορίστε; Με το μπαρδόν, μανδάμ, ποια είστε;
Κοντολογίς τα άτομα δεν το συζητούν; Είναι καλύτεροι από την Ακρίτα. Και οι καλυτερότεροι γενικά. Η τέχνη τους απέχει παρασάγγες από τη δική της. Γιατί κόβουν εισιτήρια. Όπως είναι καλύτερος και ο Κασιδιάρης από τον Σταύρο Θεοδωράκη γιατί το κόμμα του πήρε περισσότερες ψήφους.
Δεν υπερασπίζονται τη δουλειά τους και τον εαυτό τους, επειδή έστω θίχτηκαν, όπως είναι δικαίωμά τους. Επιτίθενται σε αυτό που εκπροσωπεί η Ακρίτα: το ανώτερο τους.
Η διαδρομή– ακόμη και η οικογενειακή παράδοση- το ήθος, η ποιότητα στη γραφή και στο λόγο, το επίπεδο σκέψης και δημιουργίας της Ακρίτα δεν απαξιώνονται απλώς: σνομπάρονται από έναν τραγουδιστή του συρμού και έναν καρατερίστα της σκηνικής ευτέλειας για εύκολο γέλιο. Μήπως να φώναζαν και τον «πλανητάρχη» να την κάνει ρόμπα την κυρά που νομίζει ότι με το «σεις και με το σας» θα τους τη βγει;
Το κιτς και το σκουπιδαριό ως τώρα επιβίωναν απευθυνόμενα στα κατώτερα αισθήματα της κοινωνίας, στα απωθημένα των ανθρώπων, σε ομοφοβικές και ρατσιστικές δοξασίες, σε λανθάνουσες συμπλεγματικές τάσεις…
Η επίθεση στην Ακρίτα δείχνει ότι τώρα ζητούν και τα πρωτεία στη δημόσια καλλιτεχνική σφαίρα. Ακριβώς με το θράσος που το κάνει στην πολιτική η Ακροδεξιά. Από την αναζήτηση πελατείας στο περιθώριο της τέχνης και στην περιφέρεια της παραγωγής θεάματος, εξελίσσονται σε κήνσορες και βαθμολογητές όσων δεν θα μπορούσαν να φτάσουν ποτέ.
Αφού δεν μπορούν να πλησιάσουν το πρότυπο της Ακρίτα, το ροκανίζουν με τα υλικά της δουλειά τους: την σπουδαιοφάνεια του φτηνού, το μεγαλείο του απεχθούς και την κλάψα. Επειδή γεμίζουν οι πλατείες για να ακούσουν σαχλαμαρίτσες που υποκαθιστούν την έννοια της επιθεώρησης και οι πίστες για λάιτ καψουροτράγουδα με κατανάλωση μπόμπας και γαρυφάλλων που συλλέχθηκαν από το πλησιέστερο νεκροταφείο.
Θα μπορούσε να το πάρει κανείς σαν μικρόψυχη αξιοποίηση μιας ευκαιρίας για ρεκλάμα: η Ακρίτα πουλάει περισσότερο από αυτούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Κάποιος μανατζαραίος τους σφύριξε: Ορμάτε. Μπορεί να είναι κι έτσι. Έτσι κι αλλιώς σύμφωνα με τον Ουμπέρτο Έκτο «τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έδωσαν λόγο σε λόχους ηλιθίων, οι οποίοι τώρα έχουν το ίδιο δικαίωμα να μιλούν όσο κι ένα βραβείο Νόμπελ».
Γ. Λακόπουλος
Πώς βγαίνει ο Άδωνις και αποφαίνεται τι είναι η ιστορία, η παιδαγωγική, η πολιτική, η ομοφυλοφιλία, η Δημοκρατία; Πώς ξέρει ο Τζήμερος για την... ανηθικότητα των προοδευτικών και των ψευτοκουλτουριάρηδων; Πώς σκάει μύτη το κάθε ξέπλυμα της Ακροδεξιάς και αποφαίνεται για το Μακεδονικό, διαχωρίζοντας τους πατριώτες από τους προδότες;
Πώς ορκίζονται κάποιοι αλαφροΐσκιωτοι ότι οι αριστεροί είναι… δεξιοί, ο Τσίπρας διαπλεκόμενος και ο φασισμός κόκκινος; Πώς ορίζουν -σήμερα και παλιότερα- την πολιτική συμπεριφορά κάποια έντυπα που κάνουν σουξέ με βοθρολύματα; Πώς βάζει η μυλωνού τον άνδρα της με τους πραγματευτάδες;
Κάπως έτσι βεντέτες της λούμπεν ψυχαγωγίας και της υποκουλτούρας αποφάνθηκαν ότι η Έλενα Ακρίτα είναι ένα τίποτε μπροστά τους. Δεν άκουσα, πώς είπατε; Ορίστε; Με το μπαρδόν, μανδάμ, ποια είστε;
Κοντολογίς τα άτομα δεν το συζητούν; Είναι καλύτεροι από την Ακρίτα. Και οι καλυτερότεροι γενικά. Η τέχνη τους απέχει παρασάγγες από τη δική της. Γιατί κόβουν εισιτήρια. Όπως είναι καλύτερος και ο Κασιδιάρης από τον Σταύρο Θεοδωράκη γιατί το κόμμα του πήρε περισσότερες ψήφους.
Δεν υπερασπίζονται τη δουλειά τους και τον εαυτό τους, επειδή έστω θίχτηκαν, όπως είναι δικαίωμά τους. Επιτίθενται σε αυτό που εκπροσωπεί η Ακρίτα: το ανώτερο τους.
Η διαδρομή– ακόμη και η οικογενειακή παράδοση- το ήθος, η ποιότητα στη γραφή και στο λόγο, το επίπεδο σκέψης και δημιουργίας της Ακρίτα δεν απαξιώνονται απλώς: σνομπάρονται από έναν τραγουδιστή του συρμού και έναν καρατερίστα της σκηνικής ευτέλειας για εύκολο γέλιο. Μήπως να φώναζαν και τον «πλανητάρχη» να την κάνει ρόμπα την κυρά που νομίζει ότι με το «σεις και με το σας» θα τους τη βγει;
Το κιτς και το σκουπιδαριό ως τώρα επιβίωναν απευθυνόμενα στα κατώτερα αισθήματα της κοινωνίας, στα απωθημένα των ανθρώπων, σε ομοφοβικές και ρατσιστικές δοξασίες, σε λανθάνουσες συμπλεγματικές τάσεις…
Η επίθεση στην Ακρίτα δείχνει ότι τώρα ζητούν και τα πρωτεία στη δημόσια καλλιτεχνική σφαίρα. Ακριβώς με το θράσος που το κάνει στην πολιτική η Ακροδεξιά. Από την αναζήτηση πελατείας στο περιθώριο της τέχνης και στην περιφέρεια της παραγωγής θεάματος, εξελίσσονται σε κήνσορες και βαθμολογητές όσων δεν θα μπορούσαν να φτάσουν ποτέ.
Αφού δεν μπορούν να πλησιάσουν το πρότυπο της Ακρίτα, το ροκανίζουν με τα υλικά της δουλειά τους: την σπουδαιοφάνεια του φτηνού, το μεγαλείο του απεχθούς και την κλάψα. Επειδή γεμίζουν οι πλατείες για να ακούσουν σαχλαμαρίτσες που υποκαθιστούν την έννοια της επιθεώρησης και οι πίστες για λάιτ καψουροτράγουδα με κατανάλωση μπόμπας και γαρυφάλλων που συλλέχθηκαν από το πλησιέστερο νεκροταφείο.
Θα μπορούσε να το πάρει κανείς σαν μικρόψυχη αξιοποίηση μιας ευκαιρίας για ρεκλάμα: η Ακρίτα πουλάει περισσότερο από αυτούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Κάποιος μανατζαραίος τους σφύριξε: Ορμάτε. Μπορεί να είναι κι έτσι. Έτσι κι αλλιώς σύμφωνα με τον Ουμπέρτο Έκτο «τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έδωσαν λόγο σε λόχους ηλιθίων, οι οποίοι τώρα έχουν το ίδιο δικαίωμα να μιλούν όσο κι ένα βραβείο Νόμπελ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου