Συντάκτης: Τάσος Παππάς
Παλιά συνήθεια, το πρωινό ξύπνημα. Με την τσίμπλα στο μάτι και πριν τελειώσεις την πρώτη κούπα καφέ, ανοίγεις την τηλεόραση να δεις τι «παίζει» στην ειδησεογραφία, γυρίζεις από κανάλι σε κανάλι, στέκεσαι λίγο στις εκπομπές καλλιτεχνικού και τηλεοπτικού κουτσομπολιού (διαστροφή από την οποία δεν μπορείς να απαλλαγείς) και παρατηρείς ότι... σχεδόν παντού υπάρχει θεματική ενότητα για τα ελληνοτουρκικά.
Αυτό γίνεται σε καθημερινή βάση. Δόξα τω Θεώ, έχουμε πολλούς ειδικούς για το συγκεκριμένο θέμα: καθηγητές Διεθνών Σχέσεων, εμπειρογνώμονες με συμμετοχή σε διεθνείς οργανισμούς, συνταξιούχους διπλωμάτες και πολλούς απόστρατους. Καλούνται λοιπόν να αναλύσουν την κατάσταση, να καταθέσουν τις γνώσεις τους και βεβαίως να δώσουν τις προβλέψεις τους για το μέλλον. Κατά κανόνα στις συζητήσεις -υπάρχουν και οι φωτεινές εξαιρέσεις- κυριαρχούν ο φόβος για την Τουρκία και η αγωνία για το αν η Ελλάδα είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις.
Η εικόνα που σχηματίζεις είναι ότι η Τουρκία έχει σταθερή εξωτερική πολιτική, δημιουργεί με μεθοδικό τρόπο τετελεσμένα, θέλει να σύρει την Ελλάδα σε διάλογο εφ’ όλης της ύλης, προβάλλει με κάθε ευκαιρία την αναθεωρητική στρατηγική της και ενισχύει τις ένοπλες δυνάμεις της, είτε κατασκευάζοντας η ίδια τα όπλα που χρειάζεται είτε αγοράζοντας από άλλες χώρες. Εμείς εδώ; Ασ’ τα να πάνε.
Ακούγοντάς τους αποκομίζεις την εντύπωση ότι είμαστε ένα βήμα πριν από την παράδοση στον προαιώνιο εχθρό. Συναίνεση γιοκ, τα κόμματα τσακώνονται ακόμη και για τα αυτονόητα, έλλειμμα πατριωτισμού, μικροκομματικές σκοπιμότητες, φοβικά σύνδρομα, αφήνουμε αναπάντητες τις εμπρηστικές δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων και βεβαίως έχει μειωθεί σε τραγικό βαθμό η αμυντική ικανότητα της χώρας, αφού τα τελευταία χρόνια δεν είμαστε σε θέση να ακολουθήσουμε την Τουρκία στην κούρσα των εξοπλισμών. Συμπέρασμα;
Διπλωματικά αδύναμοι, στρατιωτικά ανίσχυροι. Αν λοιπόν η γειτονική χώρα επιχειρήσει να κλιμακώσει την ένταση με ένα θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο (διαρκώς οι συντονιστές των εκπομπών θέτουν αυτό το ερώτημα στους συνομιλητές τους) ή στην Κύπρο, η Ελλάδα, επειδή δεν θα μπορέσει να αντιδράσει, θα υποχρεωθεί να συρθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Ποια είναι η ενδεδειγμένη στάση απέναντι σ’ έναν δύστροπο και επιθετικό γείτονα; Σύμφωνα με την άποψη ορισμένων ειδικών (σε κάποιους απ’ αυτούς βάλτε εισαγωγικά), δεν πρέπει να δεχόμαστε ούτε μύγα στο σπαθί μας. Οφείλουμε να δίνουμε αποστομωτικές απαντήσεις για να τονώσουμε το φρόνημα των Ελλήνων που έχει τσαλακωθεί στα χρόνια των μνημονίων.
Για παράδειγμα: Λένε οι Τούρκοι ότι μπορούμε να πάρουμε όποτε θέλουμε ένα ελληνικό νησί; Εμείς να τους αντιγυρίζουμε ότι δεν έχουμε ξεχάσει πως η Σμύρνη και η Πόλη κάποτε ήταν δικές μας και πάλι με χρόνια και καιρούς... Κατασκευάζουν οι Τούρκοι τανκς; Να κάνουμε κι εμείς το ίδιο (το πώς και το πού είναι ένα ερώτημα που μένει μετέωρο). Αγοράζουν οι Τούρκοι υποβρύχια; Να αγοράσουμε εμείς αντιτορπιλικά. Παραγγέλνουν αυτοί πυραυλικά συστήματα; Να ψάξουμε στη διεθνή αγορά για τα αντίμετρα.
Εμπρός λοιπόν για την τρίτη μεγάλη αγορά του αιώνα. Μπορούμε στην κατάσταση που βρίσκεται η οικονομία μας; Αδιάφορο. Να κάνουμε το σκατό μας παξιμάδι για να προστατευτεί η χώρα. Τώρα, αν θα πέσουν μίζες, αν θα πλουτίσουν οι επιτήδειοι, αν θα βυθιστούν στη διαφθορά αξιωματούχοι, δεν πειράζει, συμβαίνουν αυτά.
Παράπλευρες απώλειες λέγονται. Ορισμένοι «ειδικοί» δεν είναι άγνωστοι. Εχουν πλούσια δράση στα λεγόμενα εθνικά θέματα. Πρόκειται για παραδοσιακούς τουρκοφάγους που ταυτοχρόνως απορρίπτουν κάθε συμβιβασμό με την ΠΓΔΜ και τάσσονται κατά της εξομάλυνσης των σχέσεων με την Αλβανία. Ας μην τους παίρνουμε στα σοβαρά. Εχουν κάνει τον πατριωτισμό επάγγελμα, λίαν προσοδοφόρο.
Ανάγωγα
Οι γαλλικές υπηρεσίες έψαξαν για ύποπτες οικονομικές δοσοληψίες το κόμμα της Λεπέν, ψάχνουν για τον ίδιο λόγο το κόμμα του Μελανσόν, από χθες ψάχνουν και το κόμμα του προέδρου Μακρόν. Πριν από λίγες εβδομάδες ο πρώην πρόεδρος Σαρκοζί κρατήθηκε από την αστυνομία για 24 ώρες. Μα τι γίνεται εκεί στην Κουτοφραγκία; Αβέρτα σκευωρίες, όπως κι εδώ;
Αυτό γίνεται σε καθημερινή βάση. Δόξα τω Θεώ, έχουμε πολλούς ειδικούς για το συγκεκριμένο θέμα: καθηγητές Διεθνών Σχέσεων, εμπειρογνώμονες με συμμετοχή σε διεθνείς οργανισμούς, συνταξιούχους διπλωμάτες και πολλούς απόστρατους. Καλούνται λοιπόν να αναλύσουν την κατάσταση, να καταθέσουν τις γνώσεις τους και βεβαίως να δώσουν τις προβλέψεις τους για το μέλλον. Κατά κανόνα στις συζητήσεις -υπάρχουν και οι φωτεινές εξαιρέσεις- κυριαρχούν ο φόβος για την Τουρκία και η αγωνία για το αν η Ελλάδα είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις.
Η εικόνα που σχηματίζεις είναι ότι η Τουρκία έχει σταθερή εξωτερική πολιτική, δημιουργεί με μεθοδικό τρόπο τετελεσμένα, θέλει να σύρει την Ελλάδα σε διάλογο εφ’ όλης της ύλης, προβάλλει με κάθε ευκαιρία την αναθεωρητική στρατηγική της και ενισχύει τις ένοπλες δυνάμεις της, είτε κατασκευάζοντας η ίδια τα όπλα που χρειάζεται είτε αγοράζοντας από άλλες χώρες. Εμείς εδώ; Ασ’ τα να πάνε.
Ακούγοντάς τους αποκομίζεις την εντύπωση ότι είμαστε ένα βήμα πριν από την παράδοση στον προαιώνιο εχθρό. Συναίνεση γιοκ, τα κόμματα τσακώνονται ακόμη και για τα αυτονόητα, έλλειμμα πατριωτισμού, μικροκομματικές σκοπιμότητες, φοβικά σύνδρομα, αφήνουμε αναπάντητες τις εμπρηστικές δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων και βεβαίως έχει μειωθεί σε τραγικό βαθμό η αμυντική ικανότητα της χώρας, αφού τα τελευταία χρόνια δεν είμαστε σε θέση να ακολουθήσουμε την Τουρκία στην κούρσα των εξοπλισμών. Συμπέρασμα;
Διπλωματικά αδύναμοι, στρατιωτικά ανίσχυροι. Αν λοιπόν η γειτονική χώρα επιχειρήσει να κλιμακώσει την ένταση με ένα θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο (διαρκώς οι συντονιστές των εκπομπών θέτουν αυτό το ερώτημα στους συνομιλητές τους) ή στην Κύπρο, η Ελλάδα, επειδή δεν θα μπορέσει να αντιδράσει, θα υποχρεωθεί να συρθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Ποια είναι η ενδεδειγμένη στάση απέναντι σ’ έναν δύστροπο και επιθετικό γείτονα; Σύμφωνα με την άποψη ορισμένων ειδικών (σε κάποιους απ’ αυτούς βάλτε εισαγωγικά), δεν πρέπει να δεχόμαστε ούτε μύγα στο σπαθί μας. Οφείλουμε να δίνουμε αποστομωτικές απαντήσεις για να τονώσουμε το φρόνημα των Ελλήνων που έχει τσαλακωθεί στα χρόνια των μνημονίων.
Για παράδειγμα: Λένε οι Τούρκοι ότι μπορούμε να πάρουμε όποτε θέλουμε ένα ελληνικό νησί; Εμείς να τους αντιγυρίζουμε ότι δεν έχουμε ξεχάσει πως η Σμύρνη και η Πόλη κάποτε ήταν δικές μας και πάλι με χρόνια και καιρούς... Κατασκευάζουν οι Τούρκοι τανκς; Να κάνουμε κι εμείς το ίδιο (το πώς και το πού είναι ένα ερώτημα που μένει μετέωρο). Αγοράζουν οι Τούρκοι υποβρύχια; Να αγοράσουμε εμείς αντιτορπιλικά. Παραγγέλνουν αυτοί πυραυλικά συστήματα; Να ψάξουμε στη διεθνή αγορά για τα αντίμετρα.
Εμπρός λοιπόν για την τρίτη μεγάλη αγορά του αιώνα. Μπορούμε στην κατάσταση που βρίσκεται η οικονομία μας; Αδιάφορο. Να κάνουμε το σκατό μας παξιμάδι για να προστατευτεί η χώρα. Τώρα, αν θα πέσουν μίζες, αν θα πλουτίσουν οι επιτήδειοι, αν θα βυθιστούν στη διαφθορά αξιωματούχοι, δεν πειράζει, συμβαίνουν αυτά.
Παράπλευρες απώλειες λέγονται. Ορισμένοι «ειδικοί» δεν είναι άγνωστοι. Εχουν πλούσια δράση στα λεγόμενα εθνικά θέματα. Πρόκειται για παραδοσιακούς τουρκοφάγους που ταυτοχρόνως απορρίπτουν κάθε συμβιβασμό με την ΠΓΔΜ και τάσσονται κατά της εξομάλυνσης των σχέσεων με την Αλβανία. Ας μην τους παίρνουμε στα σοβαρά. Εχουν κάνει τον πατριωτισμό επάγγελμα, λίαν προσοδοφόρο.
Ανάγωγα
Οι γαλλικές υπηρεσίες έψαξαν για ύποπτες οικονομικές δοσοληψίες το κόμμα της Λεπέν, ψάχνουν για τον ίδιο λόγο το κόμμα του Μελανσόν, από χθες ψάχνουν και το κόμμα του προέδρου Μακρόν. Πριν από λίγες εβδομάδες ο πρώην πρόεδρος Σαρκοζί κρατήθηκε από την αστυνομία για 24 ώρες. Μα τι γίνεται εκεί στην Κουτοφραγκία; Αβέρτα σκευωρίες, όπως κι εδώ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου