Σύμφωνα με μια κοινά αποδεκτή αντίληψη, οι εκλογές κρίνονται από την οικονομία. Είναι η πολυφορεμένη φράση «είναι η οικονομία, ανόητε», από την προεκλογική εκστρατεία του Κλίντον το 1992.
Βεβαίως, το τι... εννοεί ο καθένας με τη λέξη «οικονομία» δεν μπορεί να προσδιοριστεί επακριβώς. Μια προέκταση, μάλλον εξειδίκευση, αυτής της φράσης, είναι το συναφές «οι εκλογές κρίνονται στην τσέπη». Όπερ εστί μεθερμηνευόμενον, αν «η τσέπη είναι γεμάτη», αυτός που την έχει γεμίσει θα κερδίσει τις εκλογές.
Οπότε ανακύπτουν εύλογα τα εξής δύο ερωτήματα:
Πρώτον, πώς πάει η «οικονομία», γενικώς, σήμερα; «Πετάει», όπως λέει η κυβερνητική προπαγάνδα; Είναι το «δυνατό» χαρτί» του Κυριάκου Μητσοτάκη, όπως αναπαράγεται αφειδώς και εγχωρίως και στο εξωτερικό σαν «ιστορία επιτυχίας»; Ή συμβαίνει το αντίθετο, όλα τα κρίσιμα δεδομένα αποκρύπτονται τεχνηέντως και, αν μετά τις εκλογές δεν πατηθεί το φρένο, μπορεί να έχουμε περιπέτειες ανάλογες με τη χρεοκοπία του 2009, όπως προειδοποιεί ο πρώην υπουργός Οικονομικών Αλέκος Παπαδόπουλος;
Δεύτερο ερώτημα: Ποια «τσέπη», άραγε, θα κρίνει τις εκλογές της 21ης Μαίου; Διότι δεν υπάρχει μια «τσέπη». Υπάρχουν οι τσέπες που «υποδέχτηκαν» τα 50 και πλέον δισεκατομμύρια ευρώ, που μοίρασε αφειδώς η κυβέρνηση Μητσοτάκη από την πανδημία και μετά. Και αυτά δεν τα πήραν μόνο μεγαλοεπιχειρηματίες, ολιγάρχες, πλούσιοι γενικώς. Τα πήραν και εκατοντάδες χιλιάδες, ίσως και εκατομμμύρια, άλλοι και τα έκαναν καταθέσεις ή αγόρασαν σπίτια και καινούργια αυτοκίνητα. Αυτά είναι αδιαμφισβήτητα γεγονότα. Μάλιστα, σε σχετικά ανύποπτο χρόνο, ο Αλέξης Τσίπρας το είχε παραδεχθεί, λέγοντας ότι αυτά μοιράστηκαν «άδικα και χωρίς κριτήρια». Για να προσθέσει χαρακτηριστικά: «Αν εγώ είχα να μοιράσω 50 δισεκατομμύρια και όχι να μαζέψω 37, θα έβγαινα πρωθυπουργός μέχρι να βαρεθώ».
Όμως, υπάρχει και η άλλη «τσέπη». Αυτή που αδειάζει στη μέση του μήνα. Διότι τα εισοδήματα είναι μικρά (παραδοχή και το σημερινού πρωθυπουργού) και, επιπλέον, διότι η ακρίβεια, που τσακίζει νοικοκυριά και επιχειρήσεις, δεν είναι «παροδικό» φαινόμενο. Μαζί με την καταφανή αισχροκέρδεια, ήρθε για να μείνει.
Ποια, λοιπόν, από τις δύο τσέπες θα «νικήσει» στις εκλογές της Κυριακής;
Αν νικήσει η πρώτη, των 50 δισεκατομμυρίων, τότε η ΝΔ και ο κ. Μητσοτάκης θα ανανεώσουν τη θητεία τους, εύκολα ή δύσκολα. Είναι η εκλογική, κυνική, θεωρία «ψηφίζουμε αυτούς που μας τα έδωσαν».
Αντίθετα, αν υπερισχύσει το κριτήριο των ψηφοφόρων ότι μετά τις εκλογές θα βρεθούν μόνοι τους με τη ακρίβεια, που αδειάζει τις τσέπες τους πριν βγει ο μήνας και πως ό,τι ήταν να πάρουν από τη σημερινή κυβέρνηση το πήραν, τότε το βράδυ της Κυριακής μπορεί τα σημερινά προφανή και οι σίγουρες προβλέψεις να αποδειχθούν ευσεβείς πόθοι.
Την Κυριακή θα δούμε αν το βράδυ θα εξελιχθεί σαν φάρσα ή σαν τραγωδία. Και ποιοι θα αναφωνήσουν (το έχει πει ο Αμερικανός κωμικός Γκράουτσο Μαρξ): «Πέρασα μια υπέροχη βραδιά, αλλά όχι απόψε»…
Βεβαίως, το τι... εννοεί ο καθένας με τη λέξη «οικονομία» δεν μπορεί να προσδιοριστεί επακριβώς. Μια προέκταση, μάλλον εξειδίκευση, αυτής της φράσης, είναι το συναφές «οι εκλογές κρίνονται στην τσέπη». Όπερ εστί μεθερμηνευόμενον, αν «η τσέπη είναι γεμάτη», αυτός που την έχει γεμίσει θα κερδίσει τις εκλογές.
Οπότε ανακύπτουν εύλογα τα εξής δύο ερωτήματα:
Πρώτον, πώς πάει η «οικονομία», γενικώς, σήμερα; «Πετάει», όπως λέει η κυβερνητική προπαγάνδα; Είναι το «δυνατό» χαρτί» του Κυριάκου Μητσοτάκη, όπως αναπαράγεται αφειδώς και εγχωρίως και στο εξωτερικό σαν «ιστορία επιτυχίας»; Ή συμβαίνει το αντίθετο, όλα τα κρίσιμα δεδομένα αποκρύπτονται τεχνηέντως και, αν μετά τις εκλογές δεν πατηθεί το φρένο, μπορεί να έχουμε περιπέτειες ανάλογες με τη χρεοκοπία του 2009, όπως προειδοποιεί ο πρώην υπουργός Οικονομικών Αλέκος Παπαδόπουλος;
Δεύτερο ερώτημα: Ποια «τσέπη», άραγε, θα κρίνει τις εκλογές της 21ης Μαίου; Διότι δεν υπάρχει μια «τσέπη». Υπάρχουν οι τσέπες που «υποδέχτηκαν» τα 50 και πλέον δισεκατομμύρια ευρώ, που μοίρασε αφειδώς η κυβέρνηση Μητσοτάκη από την πανδημία και μετά. Και αυτά δεν τα πήραν μόνο μεγαλοεπιχειρηματίες, ολιγάρχες, πλούσιοι γενικώς. Τα πήραν και εκατοντάδες χιλιάδες, ίσως και εκατομμμύρια, άλλοι και τα έκαναν καταθέσεις ή αγόρασαν σπίτια και καινούργια αυτοκίνητα. Αυτά είναι αδιαμφισβήτητα γεγονότα. Μάλιστα, σε σχετικά ανύποπτο χρόνο, ο Αλέξης Τσίπρας το είχε παραδεχθεί, λέγοντας ότι αυτά μοιράστηκαν «άδικα και χωρίς κριτήρια». Για να προσθέσει χαρακτηριστικά: «Αν εγώ είχα να μοιράσω 50 δισεκατομμύρια και όχι να μαζέψω 37, θα έβγαινα πρωθυπουργός μέχρι να βαρεθώ».
Όμως, υπάρχει και η άλλη «τσέπη». Αυτή που αδειάζει στη μέση του μήνα. Διότι τα εισοδήματα είναι μικρά (παραδοχή και το σημερινού πρωθυπουργού) και, επιπλέον, διότι η ακρίβεια, που τσακίζει νοικοκυριά και επιχειρήσεις, δεν είναι «παροδικό» φαινόμενο. Μαζί με την καταφανή αισχροκέρδεια, ήρθε για να μείνει.
Ποια, λοιπόν, από τις δύο τσέπες θα «νικήσει» στις εκλογές της Κυριακής;
Αν νικήσει η πρώτη, των 50 δισεκατομμυρίων, τότε η ΝΔ και ο κ. Μητσοτάκης θα ανανεώσουν τη θητεία τους, εύκολα ή δύσκολα. Είναι η εκλογική, κυνική, θεωρία «ψηφίζουμε αυτούς που μας τα έδωσαν».
Αντίθετα, αν υπερισχύσει το κριτήριο των ψηφοφόρων ότι μετά τις εκλογές θα βρεθούν μόνοι τους με τη ακρίβεια, που αδειάζει τις τσέπες τους πριν βγει ο μήνας και πως ό,τι ήταν να πάρουν από τη σημερινή κυβέρνηση το πήραν, τότε το βράδυ της Κυριακής μπορεί τα σημερινά προφανή και οι σίγουρες προβλέψεις να αποδειχθούν ευσεβείς πόθοι.
Την Κυριακή θα δούμε αν το βράδυ θα εξελιχθεί σαν φάρσα ή σαν τραγωδία. Και ποιοι θα αναφωνήσουν (το έχει πει ο Αμερικανός κωμικός Γκράουτσο Μαρξ): «Πέρασα μια υπέροχη βραδιά, αλλά όχι απόψε»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου