Θανάσης Καρτερός
Αρνηση, θυμός, διαπραγμάτευση, κατάθλιψη, αποδοχή. Τα πέντε στάδια του πένθους είναι γνωστά. Πενθούμε λοιπόν αυτές τις μέρες... Άλλοι βρίσκονται ακόμα στην άρνηση - δεν μπορεί να έγινε αυτό. Άλλοι πέρασαν κιόλας στον θυμό - τα βάζουν με όσους πήγαν μαζικά στη Ν.Δ. Μερικοί πρόλαβαν κιόλας να μπουν στον αριστερό θυμό - αυτοί ξέρουν τι και ποιοι ευθύνονται και απαιτούν ατιμωτικές καρατομήσεις. Και από κατάθλιψη, πλημμυρίσαμε από τα υπόγεια μέχρι τα ρετιρέ. Κάποιος μάλιστα πρόλαβε να γράψει ότι αφού ο Τσίπρας δεν μπορεί να σταθεί, δεν έχει κανέναν λόγο να μείνει κι αυτός. Το γαρ πολύ της κατάθλιψης…
Ολα φυσιολογικά. Το αφύσικο είναι ότι δεν μας αφήνει ο Μητσοτάκης ούτε να πενθήσουμε στα σαράντα. Πάει για εκλογές σε έναν μήνα, να τελειώσει τη δουλειά. Να κερδίσει όχι αυτοδυναμία, αλλά παντοδυναμία. Ηγεμονία. Να ξεμπερδεύει με τα εμπόδια και να «μεταρρυθμίσει» τη δημόσια Υγεία, τη δημόσια Παιδεία, τις δημόσιες υποδομές. Ό,τι φέρει μπροστά το επίθετο «δημόσιο» είναι ήδη επικηρυγμένο - ακόμα και η Δημοκρατία, όπως έδειξε η πράξη του Predator. Να το κάνει μάλιστα χωρίς τις ντροπές και τα ήξεις αφήξεις της πρώτης του τετραετίας, που θύμωναν τον Τζήμερο. Με τις ευλογίες των υπηκόων και τη βούλα των αρχόντων.
Να τελειώσει και τον ΣΥΡΙΖΑ τώρα που υποθέτει ότι τον έχει στο χέρι. Ζαλισμένο, καταπτοημένο, εν μέσω πένθους. Να προσφέρει, όπως κάποιοι πολιτικοί του πρόγονοι, το κεφάλι του Τσίπρα στους μεγάλους μάγιστρους. Και να στήσει έτσι τις σκαλωσιές για έναν πολιτισμένο και βολικό δικομματισμό. Η Δεξιά και ένα εξημερωμένο ΠΑΣΟΚ. Να αποκατασταθούν η τάξις και η ασφάλεια, να εγκατασταθεί η ομαλή ροή των πραγμάτων και να επανέλθουν οι ενοχλητικοί στο περιθώριο, όπου και ανήκουν. Κυβέρνηση Μητσοτάκη, αξιωματική αντιπολίτευση Ανδρουλάκη, «όλοι μας και μόνοι τους» Κουτσούμπα και κηραλοιφές Βελόπουλου.
Ανατριχιάσατε; Αν ναι, τελειώνετε με το πένθος. Διατρέξτε γρήγορα όλα του τα στάδια κι αφήστε κάποια για μετά τις 25 Ιουνίου. Αντλήστε δύναμη από κάποιους που έμαθαν και μας έμαθαν να κάνουμε το πένθος πείσμα. Όπως ο Μανόλης Αναγνωστάκης:
…όμως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα
έβλεπα τώρα πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να σώσω
πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα στις φλόγες...
Ολα φυσιολογικά. Το αφύσικο είναι ότι δεν μας αφήνει ο Μητσοτάκης ούτε να πενθήσουμε στα σαράντα. Πάει για εκλογές σε έναν μήνα, να τελειώσει τη δουλειά. Να κερδίσει όχι αυτοδυναμία, αλλά παντοδυναμία. Ηγεμονία. Να ξεμπερδεύει με τα εμπόδια και να «μεταρρυθμίσει» τη δημόσια Υγεία, τη δημόσια Παιδεία, τις δημόσιες υποδομές. Ό,τι φέρει μπροστά το επίθετο «δημόσιο» είναι ήδη επικηρυγμένο - ακόμα και η Δημοκρατία, όπως έδειξε η πράξη του Predator. Να το κάνει μάλιστα χωρίς τις ντροπές και τα ήξεις αφήξεις της πρώτης του τετραετίας, που θύμωναν τον Τζήμερο. Με τις ευλογίες των υπηκόων και τη βούλα των αρχόντων.
Να τελειώσει και τον ΣΥΡΙΖΑ τώρα που υποθέτει ότι τον έχει στο χέρι. Ζαλισμένο, καταπτοημένο, εν μέσω πένθους. Να προσφέρει, όπως κάποιοι πολιτικοί του πρόγονοι, το κεφάλι του Τσίπρα στους μεγάλους μάγιστρους. Και να στήσει έτσι τις σκαλωσιές για έναν πολιτισμένο και βολικό δικομματισμό. Η Δεξιά και ένα εξημερωμένο ΠΑΣΟΚ. Να αποκατασταθούν η τάξις και η ασφάλεια, να εγκατασταθεί η ομαλή ροή των πραγμάτων και να επανέλθουν οι ενοχλητικοί στο περιθώριο, όπου και ανήκουν. Κυβέρνηση Μητσοτάκη, αξιωματική αντιπολίτευση Ανδρουλάκη, «όλοι μας και μόνοι τους» Κουτσούμπα και κηραλοιφές Βελόπουλου.
Ανατριχιάσατε; Αν ναι, τελειώνετε με το πένθος. Διατρέξτε γρήγορα όλα του τα στάδια κι αφήστε κάποια για μετά τις 25 Ιουνίου. Αντλήστε δύναμη από κάποιους που έμαθαν και μας έμαθαν να κάνουμε το πένθος πείσμα. Όπως ο Μανόλης Αναγνωστάκης:
…όμως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα
έβλεπα τώρα πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να σώσω
πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα στις φλόγες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου