Η συντριβή του Σύριζα είναι πλέον fact. Γεγονός είναι και η αδυναμία της ηγεσίας του Σύριζα να δει και να αναλύσει τα λάθη της, καθώς για μία ακόμα φορά αποστρέφει το βλέμμα της από τις πραγματικές αιτίες της ήττας και τα ρίχνει όλα στην καμπούρα του… Κατρούγκαλου.
Έπεσαν από τα σύννεφα οι οπαδοί του Σύριζα. Κι αυτό γιατί μπέρδεψαν τη «φούσκα» των κοινωνικών δικτύων στην οποία ενδιατρίβουν, με τη γενική διάθεση. Το ίδιο συνέβη και με το Die Linke στη Γερμανία πριν ένα χρόνο. Οι αλγόριθμοι που χρησιμοποιούν οι μεγάλες πλατφόρμες των κοινωνικών δικτύων προτείνουν τις ιστοσελίδες και τα πρόσωπα που ανταποκρίνονται στα ενδιαφέροντα και τις απόψεις μας, έτσι όλος ο κόσμος μοιάζει να συμφωνεί μαζί μας, όλα κι όλοι συμφωνούν με μας, όλη η Ελλάδα, όλος ο πλανήτης μας δοξάζει! Με τέτοιον «καθρέφτη» δεν θέλει και πολύ ο ναρκισσισμός μας να εκτοξευθεί στα ύψη της νεφελοκοκκυγίας μας, ενός δικού μας αψεγάδιαστου εικονικού κόσμου.
Γενικά, το διαδίκτυο δίνει την αίσθηση του δημόσιου χώρου, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένας μερικός δημόσιος χώρος των ομοίων (ένα υποσύνολο, μια επί μέρους φούσκα) και όχι ο γενικός δημόσιος χώρος όπου συναντώνται οι διαφορετικές απόψεις. Αντίθετα, κάθε τι διαφορετικό μοιάζει οχυρωμένο στη δική του «φούσκα των ομοίων», αποκλείοντας ή ελαχιστοποιώντας τη δυνατότητα επίτευξης σύνθεσης των διαφορετικών θέσεων. Από εδώ εκκινεί η ενίσχυση της αντιπαλότητας και της ρητορικής του φανατισμού και του μίσους.
Το μέλος κάθε φούσκας έχει την εντύπωση ότι ταυτίζεται με τον συνολικό δημόσιο χώρο και γι’ αυτό εισπράττει το διαφορετικό ως επίθεση στο κόμμα, κατ’ επέκταση σε ολόκληρη την κοινωνία και την δημοκρατία! Ακόμη περισσότερο, το κοινό αίσθημα των μελών της φούσκας εκλαμβάνεται ως το αίσθημα ολόκληρης της κοινωνίας, δημιουργώντας έτσι λανθασμένες εντυπώσεις και εκτιμήσεις.
Το σύνδρομο της φούσκας δημιουργεί συνεχείς διαιρέσεις, καθώς κάθε διαφορετική άποψη αποκτά τη δική της φούσκα. Όπως ακριβώς συμβαίνει με τις μειονοτικές ομάδες στους προτεσταντικούς κλάδους.
Ο ναρκισσισμός των μικρών διαφορών (ίδιον της Αριστεράς) ενισχύεται από την αλγοριθμική «φούσκα», δημιουργώντας τη φοβερή ρητορική του μίσους των ομοίων, την οποία περιγράφει εύστοχα ο Ζοζέ Σαραμάγκου.
Ένα τέτοιο σενάριο διάσπασης μέχρι εξαφάνισης γράφτηκε ήδη για το Die Linke πριν ένα χρόνο, παρά το γεγονός ότι υπήρχαν φωνές όπως της Sahra Wagenknecht που προειδοποιούσαν πως «Εάν το Die Linke συνεχίσει την τρέχουσα πορεία του, …δεν θα εκπροσωπείται πλέον στην επόμενη Bundestag. …Η αριστερά ως πολιτική δύναμη στα αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας θα τελειώσει, κάτι που θα είναι τραγωδία. […] Εδώ και αρκετά χρόνια, ως κόμμα, απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο από αυτούς για τους οποίους θα έπρεπε να είμαστε εκεί: τα άτομα με χαμηλά εισοδήματα, τα άτομα που δεν μεγάλωσαν σε εύπορες συνθήκες και συχνά δεν είχαν την ευκαιρία να αποκτήσουν ακαδημαϊκούς τίτλους. Η ηγεσία του κόμματος Kipping/Riexinger στόχευε πρωτίστως στο να συγκεντρώσει πόντους στο πράσινο-φιλελεύθερο περιβάλλον των μεγάλων πόλεων. Το αποτέλεσμα το βλέπουμε στα εκλογικά αποτελέσματα. Χάσαμε τα περισσότερα στο χώρο των μη ακαδημαϊκών, των χαμηλόμισθων υπαλλήλων υπηρεσιών, των φτωχότερων συνταξιούχων και των βιομηχανικών εργατών… Όταν τα στελέχη του κόμματος λένε ότι ασχολούνται με κοινωνικά θέματα, λένε ψέματα στον εαυτό τους. Στην πραγματικότητα, έχουν επικεντρωθεί σε μικρούς ακτιβιστές, μπερδεύοντας τη φούσκα τους στο Twitter με το λαϊκό συναίσθημα. Δεν κερδίζεις τις εκλογές με αυτόν τον τρόπο, γιατί η πλειοψηφία του πράσινου-φιλελεύθερου περιβάλλοντος προτιμά το πράσινο πρωτότυπο.»*. Αυτά έλεγε η Sahra Wagenknecht, αλλά κανείς δεν την άκουσε.
Στην Ελλάδα δεν είχαμε μετατόπιση του Σύριζα στο «πράσινο περιβάλλον» αλλά στο περιβάλλον της δεξιάς σοσιαλδημοκρατίας και του δεξιού Αντώναρου. Όμως κι εδώ ο κόσμος προτιμά το πρωτότυπο από ένα προϊόν με «θολή ταυτότητα» (μούφα κατά Κουτσούμπα), η οποία θόλωσε ακόμα περισσότερο με τα συγκεχυμένα μηνύματα των τελευταίων ημερών…
Πηγή: www.dromosanoixtos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου