του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου
Μπλόφαρε (!), είπε ανάμεσα στα άλλα χθες με το εξαγγελθέν και αποσυρθέν Δημοψήφισμα, προκειμένου να πείσει τον Α. Σαμαρά να υπερψηφίσει την Δανειακή σύμβαση της 26ης-27ης Οκτωβρίου… Υστέρηση κοινής λογικής; Ουδεμία επαφή; Εντεταλμένο σχέδιο που κλήθηκε να υλοποιήσει ένας κρετίνος; Ότι και να ΄ναι, ο άνθρωπος είναι επικίνδυνος, πρέπει να φύγει. Όποιος νομίζει ότι εξαγριώνεται ως συμπλεγματική προσωπικότητα που είναι ας τον πάρει από το χεράκι. Εμείς οι υπόλοιποι, οι οποίοι δεν του χρωστάμε κάτι, του φωνάζουμε: Γιωργάκη, Άβερελ, φύγε, στα τσακίδια!
ΔΙΑΣΥΡΜΟΣ
Το (πάλαι ποτέ) ΠΑ.ΣΟ.Κ. ολοκλήρωσε (προ πολλού) τον κύκλο του, ότι ήταν θετικό να προσφέρει στην ελληνική κοινωνία το προσέφερε, από αυτό το σημείο και μετά «τρώει (εδώ και δεκαετίες) από τα έτοιμα». Εξελίχθηκε «παράλληλα» μες «το ιστορικό προτσές», μέχρι που αυτό το ξεπέρασε.
Φτάσαμε έτσι, από το «αυταρχικό» Ανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ της ημι-«αλλαγής», στο Σημιτικό φέηκ-«εκσυγχρονιστικό» του χρηματιστηρίου και της αρπαχτής, και τώρα, στο νέο-φιλελεύθερο ΠΑ.«ΣΟ».Κ. του Γιωργάκη: του ΔΝΤ και της υποτέλειας, της απόλυτης ξεφτίλας.
Η τελευταία (μέχρι στιγμής που γράφονται αυτές οι γραμμές) «εξαγγελία» του περί Δημοψηφίσματος και η μετέπειτα αναίρεση του, μετά το αρχικό σοκ που προκάλεσε, δείχνει συγκεκριμένα πράγματα: το Αδίστακτο του Μικρόνοου, τα Συμφέροντα που συσπειρώνονται ποντάροντας σε καταβαράθρωση της χώρας, την ανεπάρκεια ικανού πολιτικού προσωπικού και αντίστοιχης πνευματικής ηγεσίας, την κυριαρχία του μικροσυμφέροντος σε όλες τις βαθμίδες και εκφάνσεις της «δημόσιας» ζωής.
Παρ΄ όλα ταύτα, από το σημείο αυτό μέχρι τον ΔΙΑΣΥΡΜΟ, η διαφορά παραμένει μεγάλη.. Φαίνεται όμως ότι δεν υπάρχει Τέλος για τον ΓΑΠ και τους Πασοκους. Θα πορευτούν «αήττητοι» μέχρι την συντριβή τους, παρασύροντας στο διάβα τους και όσους –και ότι βρουν μπροστά τους. ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ, ΘΛΙΒΕΡΟΙ, ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ, ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΕΣ.
ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΩΞΟΥΜΕ ΤΩΡΑ.
-- «Ρίξε μια ζαριά καλή» τραγούδαγε ο Σερ Μπιθί.
Ο μικρός Γιώργος νομίζει ότι μπορεί να το τραγουδήσει και ο ίδιος. Έριξε την ζαριά του (έφερε «τρία κι’ άσσο»; Είδωμεν..). Έλα όμως που δεν παίζει μόνος. Υπάρχουν κι΄ άλλοι (ισχυροί ή ισχυρότεροι) παίκτες στην ίδια παρτίδα.
Εμείς εδώ, θα περιοριστούμε να περιγράψουμε ορισμένες από τις συνέπειες αυτού του απερίγραπτου τζόγου, εις βάρος μας: ως Πολιτών, ως Κυρίαρχου Λαού, εις βάρος της χώρας. Η κίνηση αυτή προκαάλεσε Διασυρμό της Ελλάδας εκτός, Διασυρμό του ΠΑ.«ΣΟ».Κ. εντός, σπέρνει τον Διχασμό. Mέσω της Διχόνοιας προσπαθεί να επιβληθεί μια πολιτική ΕΧΘΡΙΚΗ προς τον Λαό, τις Δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας. Μέσω του κατακερματισμού, του «Όλοι εναντίον Όλων», να ενισχυθούν οι ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ: του Κράτους, των οργανωμένων Μειοψηφιών, των πολιτικών Άκρων, των Συμμοριών, ΕΝΑΝΤΙΟΝ της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.
«Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα»; Δυστυχώς, με ευθύνη των «σοσια»-ληστών ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ.
-ΠΡΟΣ 'ΔΙΑΦΩΝΟΥΝΤΕΣ' (Φωνασκούντες):
Όσοι μέχρι χθες ήτανε ΠΑ.ΣΟ.Κ. (ή, ΠΑ."ΣΟ".Κ), καλύπτοντας έστω με την ανοχή τους το μεγάλο φαγοπότι και την διαφθορά, και σήμερα διαφοροποιούνται διαφωνούντες, για να μην θεωρηθεί ότι εγκαταλείπουν το σκάφος ως ποντίκια τώρα που βουλιάζει:
1. να κάνουν δημόσια την αυτοκριτική τους και να αποσυρθούν.
2. να μιλούν χαμηλόφωνα, από σεβασμό τουλάχιστον προς αυτούς που είχαν προαναγγείλει χρόνια πριν την σημερινή κατάντια ενός κάποτε ελπιδοφόρου εγχειρήματος, πληρώνοντας τις συνέπειες της στάσης τους. (αλλά και προς τους συμπολίτες μας που δεν είναι Πασόκοι...)
Μπλόφαρε (!), είπε ανάμεσα στα άλλα χθες με το εξαγγελθέν και αποσυρθέν Δημοψήφισμα, προκειμένου να πείσει τον Α. Σαμαρά να υπερψηφίσει την Δανειακή σύμβαση της 26ης-27ης Οκτωβρίου… Υστέρηση κοινής λογικής; Ουδεμία επαφή; Εντεταλμένο σχέδιο που κλήθηκε να υλοποιήσει ένας κρετίνος; Ότι και να ΄ναι, ο άνθρωπος είναι επικίνδυνος, πρέπει να φύγει. Όποιος νομίζει ότι εξαγριώνεται ως συμπλεγματική προσωπικότητα που είναι ας τον πάρει από το χεράκι. Εμείς οι υπόλοιποι, οι οποίοι δεν του χρωστάμε κάτι, του φωνάζουμε: Γιωργάκη, Άβερελ, φύγε, στα τσακίδια!
ΔΙΑΣΥΡΜΟΣ
Το (πάλαι ποτέ) ΠΑ.ΣΟ.Κ. ολοκλήρωσε (προ πολλού) τον κύκλο του, ότι ήταν θετικό να προσφέρει στην ελληνική κοινωνία το προσέφερε, από αυτό το σημείο και μετά «τρώει (εδώ και δεκαετίες) από τα έτοιμα». Εξελίχθηκε «παράλληλα» μες «το ιστορικό προτσές», μέχρι που αυτό το ξεπέρασε.
Φτάσαμε έτσι, από το «αυταρχικό» Ανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ της ημι-«αλλαγής», στο Σημιτικό φέηκ-«εκσυγχρονιστικό» του χρηματιστηρίου και της αρπαχτής, και τώρα, στο νέο-φιλελεύθερο ΠΑ.«ΣΟ».Κ. του Γιωργάκη: του ΔΝΤ και της υποτέλειας, της απόλυτης ξεφτίλας.
Η τελευταία (μέχρι στιγμής που γράφονται αυτές οι γραμμές) «εξαγγελία» του περί Δημοψηφίσματος και η μετέπειτα αναίρεση του, μετά το αρχικό σοκ που προκάλεσε, δείχνει συγκεκριμένα πράγματα: το Αδίστακτο του Μικρόνοου, τα Συμφέροντα που συσπειρώνονται ποντάροντας σε καταβαράθρωση της χώρας, την ανεπάρκεια ικανού πολιτικού προσωπικού και αντίστοιχης πνευματικής ηγεσίας, την κυριαρχία του μικροσυμφέροντος σε όλες τις βαθμίδες και εκφάνσεις της «δημόσιας» ζωής.
Παρ΄ όλα ταύτα, από το σημείο αυτό μέχρι τον ΔΙΑΣΥΡΜΟ, η διαφορά παραμένει μεγάλη.. Φαίνεται όμως ότι δεν υπάρχει Τέλος για τον ΓΑΠ και τους Πασοκους. Θα πορευτούν «αήττητοι» μέχρι την συντριβή τους, παρασύροντας στο διάβα τους και όσους –και ότι βρουν μπροστά τους. ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ, ΘΛΙΒΕΡΟΙ, ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ, ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΕΣ.
ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΩΞΟΥΜΕ ΤΩΡΑ.
-- «Ρίξε μια ζαριά καλή» τραγούδαγε ο Σερ Μπιθί.
Ο μικρός Γιώργος νομίζει ότι μπορεί να το τραγουδήσει και ο ίδιος. Έριξε την ζαριά του (έφερε «τρία κι’ άσσο»; Είδωμεν..). Έλα όμως που δεν παίζει μόνος. Υπάρχουν κι΄ άλλοι (ισχυροί ή ισχυρότεροι) παίκτες στην ίδια παρτίδα.
Εμείς εδώ, θα περιοριστούμε να περιγράψουμε ορισμένες από τις συνέπειες αυτού του απερίγραπτου τζόγου, εις βάρος μας: ως Πολιτών, ως Κυρίαρχου Λαού, εις βάρος της χώρας. Η κίνηση αυτή προκαάλεσε Διασυρμό της Ελλάδας εκτός, Διασυρμό του ΠΑ.«ΣΟ».Κ. εντός, σπέρνει τον Διχασμό. Mέσω της Διχόνοιας προσπαθεί να επιβληθεί μια πολιτική ΕΧΘΡΙΚΗ προς τον Λαό, τις Δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας. Μέσω του κατακερματισμού, του «Όλοι εναντίον Όλων», να ενισχυθούν οι ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ: του Κράτους, των οργανωμένων Μειοψηφιών, των πολιτικών Άκρων, των Συμμοριών, ΕΝΑΝΤΙΟΝ της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.
«Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα»; Δυστυχώς, με ευθύνη των «σοσια»-ληστών ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ.
-ΠΡΟΣ 'ΔΙΑΦΩΝΟΥΝΤΕΣ' (Φωνασκούντες):
Όσοι μέχρι χθες ήτανε ΠΑ.ΣΟ.Κ. (ή, ΠΑ."ΣΟ".Κ), καλύπτοντας έστω με την ανοχή τους το μεγάλο φαγοπότι και την διαφθορά, και σήμερα διαφοροποιούνται διαφωνούντες, για να μην θεωρηθεί ότι εγκαταλείπουν το σκάφος ως ποντίκια τώρα που βουλιάζει:
1. να κάνουν δημόσια την αυτοκριτική τους και να αποσυρθούν.
2. να μιλούν χαμηλόφωνα, από σεβασμό τουλάχιστον προς αυτούς που είχαν προαναγγείλει χρόνια πριν την σημερινή κατάντια ενός κάποτε ελπιδοφόρου εγχειρήματος, πληρώνοντας τις συνέπειες της στάσης τους. (αλλά και προς τους συμπολίτες μας που δεν είναι Πασόκοι...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου