Ας έχουν τον φόβο της θέλησης του λαού, οι ίδιοι και οι κονδυλοφόροι τους...

Υπουργοί «φορτώνουν» την ιστορία
Του Νίκου Κοτζιά

Ο πρώην πρωθυπουργός

Νομίζω ότι μίλησε πλέον η πολιτική ιστορία για τον Γ. Παπανδρέου. Ο άνθρωπος που στη δεκαετία του ενενήντα έκανε σοβαρές διαπραγματεύσεις, εγκατέλειψε από το 2009 αμαχητί το πεδίο των πιο σημαντικών μεταπολεμικών διαπραγματεύσεων. Ο άνθρωπος που ήρθε στο Υπουργείο Εξωτερικών, όπου εργαζόμουν, αποδυναμωμένος και με τη δουλειά του ίδιου, αλλά και των διπλωματών και εμπειρογνωμόνων του ΥΠΕΞ, έγινε και πάλι «ο Γιώργος», υπήρξε ο πρώτος πολιτικός που μετά το 1999 διέλυσε την ομάδα με την οποία είχε πετύχει. Ο Γ. Παπανδρέου προχώρησε ενάντια στις συμβουλές αυτής της ομάδας και εμένα προσωπικά, στην αποδοχή της Προεδρίας του ΠΑΣΟΚ το 2004. Στη συνέχεια, σε...

τέσσερεις αλλεπάλληλες εκλογικές μάχες ηττήθηκε (βουλευτικές 2004, 2007) ευρωβουλευτικές (2004), τοπικής αυτοδιοίκησης (2006) με μια ομάδα που κινήθηκε ανάμεσα στην «παιδική χαρά» και στην αναζήτηση στηριγμάτων στην διαπλοκή. Μια ομάδα καταστρεπτική που συμμετείχε σε μεγάλο βαθμό ακόμα και στη σημερινή κυβέρνηση. Τμήμα της προερχόταν από τους παλιούς συνεργάτες του στο Υπουργείο Παιδείας και ένα άλλο ήταν «ταλέντα» που είχε μαζέψει με αφορμή τις πιο διαφορετικές «ευκαιρίες». Μετά το 2007, ο Γ. Παπανδρέου έδειξε να αντιλαμβάνεται, αλλά μάλλον δεν το πίστεψε βαθιά μέσα του, το πραγματικό πρόβλημα της χώρας που είναι η διαπλοκή. Ιδιαίτερα μερικές οικογένειες που έχουν υποτάξει την οικονομία και την πολιτική σκηνή. Άνοιξε μέτωπο ενάντιά τους, γεγονός που το θεώρησα τότε ειλικρινές. Εδώ λάθεψα, συνήθως καλοπροαίρετος με τους ανθρώπους. Μόλις πήρε διμοσκοπικά τα πάνω του και η διαφαινόμενη νίκη του ΠΑΣΟΚ ήταν σίγουρη, επέστρεψε εκ νέου στις προηγούμενες παρέες με τις οποίες συγκυβέρνησε με τις γνωστές, πλέον, πολιτικές. Πριν το καλοκαίρι του 2009 διακόψαμε κάθε πολιτική σχέση, και από τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους κάθε προσωπική σχέση εξαιτίας αυτής της μεταβολής. Δεν είναι τυχαίο ότι αρνήθηκα την πρόταση που μου μετέφερε ο αρμόδιος του επιτελείου του το 2009, να συμμετάσχω στην νέα του κυβέρνηση.

Η άρνηση στηριζόταν σε δύο σκεπτικά:

α) ότι ενώ μπορούσε να τελειώνει με τη διαπλοκή ήδη προ των εκλογών είχε υποχωρήσει στους ανθρώπους του περιβάλλοντός του που επιζητούσαν συνεννόηση με τη διαπλοκή και αργότερα την επέβαλαν.
β) Ότι η πολιτική που έδειχνε να επιλέγει ήταν κάθετα αντίθετη με τις αντιλήψεις μου. Για αυτό ήδη στο πρώτο μου άρθρο μετά τις εκλογές του 2009 ανέδειξα αυτά τα προβλήματα και έκτοτε άσκησα συνεπή κριτική απέναντί σε αυτή την πολιτική και τα συμφέροντα που την εξυπηρετούν. Με μια αταλάντευτη και με παρρησία επιχειρηματολογία. Οι αναγνώστες αυτής της στήλης το γνωρίζουν καλά. Σήμερα, μετά την πολιτική του ήττα, εξαιτίας της οποίας και παραιτήθηκε, ο πρώην πρωθυπουργός, δείχνει πιο απομονωμένος από ποτέ, ανέτοιμος να εξάγει τα ορθά συμπεράσματα. Παραμένει στη θέση του Προέδρου του καταρρέοντος ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι πεπεισμένος ο ίδιος ότι πρέπει να φύγει ώστε να πάρει αποστάσεις από γεγονότα και επερχόμενες εξελίξεις. Να αναστοχαστεί και να βγάλει τα απαραίτητα συμπεράσματα.

Οι συνεργαζόμενοι σήμερα με το ΛΑΟΣ

Οι ηττημένοι του 2007, όντας πολιτικά στενά συνδεδεμένοι με τη διαπλοκή, δεν είχαν –ως ήταν και αναμενόμενο- καμία αναστολή να συμμετάσχουν στις Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ (2009, 2011) υπό τον Γ.Παπανδρέου. Τα υπουργικά συμβούλια αυτών των κυβερνήσεων είχαν ανάμεσα στους άλλους, ανθρώπους από τον άμεσο περίγυρο του Γ.Παπανδρέου και ορισμένων που τις ανάγκες της διαπλοκής τις αντιλαμβάνονται ως εθνικές. Όχι ότι δεν υπήρχαν και τίμιοι και ικανοί. Αλλά, ακόμα και οι τελευταίοι κουβαλάνε το ιστορικό αμάρτημα της υποταγής της κυβερνητικής πολιτικής στον ξένο παράγοντα και στα διαπλεκόμενα συμφέροντα, καθώς και εκείνο της συνεργασίας με το ΛΑΟΣ.Πιο είναι σήμερα το καταπληκτικότερο με όλους τους πιο πάνω; Ότι μόλις έπεσε ο Γ. Παπανδρέου παριστάνουν την αντιπολίτευση στο κοινό παρελθόν διακυβέρνησης του τόπου που είχαν μαζί του. Τα μέλη των δύο κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ (ευτυχώς όχι όλοι) παριστάνουν ως να μην συμμετείχαν στα πεπραγμένα αυτών των κυβερνήσεων. Ως τα σφάλματα και οι πολιτικά εγκληματικές πράξεις που διέπραξε ο Γ. Παπανδρέου να μην είχαν τη συναίνεσή τους. Ως να μην ήταν εκείνοι που όρθιοι χειροκροτούσαν σε βουλή και σε υπουργικό συμβούλιο τον Γ.Παπανδρέου για τις δήθεν επιτυχίες του. Θεατρινίζουν ως να μην είχαν συμμετάσχει στις κυβερνήσεις Παπανδρέου. Ως, έστω, να είχαν παραιτηθεί από τις θέσεις τους, ήδη στο παρελθόν, κάποια στιγμή, κάτω από το βάρος της αυταρχικής κυβερνητικής πολιτικής. Η αλήθεια είναι ότι ήταν εκεί. Στη κυβέρνηση. Στήριξαν, προώθησαν, προπαγάνδισαν, έπραξαν αυτή την πολιτική. Μπορεί ο Γ. Παπανδρέου να είναι ο πρώτος υπεύθυνος, αλλά και εκείνοι είναι συνυπεύθυνοι. Οφείλουν και εκείνοι, όπως και ο πρώην πρωθυπουργός να πάνε σπίτια τους. Αντ’ αυτού επέλεξαν να υπηρετήσουν μια κυβέρνηση με ακροδεξιούς στη σύνθεσή της, με το επιχείρημα ότι την είχε συμφωνήσει και αυτή ο πρώην πρωθυπουργός. Λες και ο πρώην έχει δεσμεύσει τη συνείδηση και τη θέλησή τους.Εξίσου ανήθικο ανεύθυνα με τα προηγούμενα, είναι η προσπάθεια αυτό-απαλλαγής των υπουργών της κυβέρνησης του Κόμματος του Μνημονίου, που συμπεριλαμβάνει την ακροδεξιά, από τα λάθη που διέπραξαν οι ίδιοι. Από τις επιλογές που έκαναν στον τομέα άμεσης ευθύνης τους. Από τα βίαια κτυπήματα στην πλατεία Συντάγματος μέχρι τις παραβιάσεις του Συντάγματος κατά την διαδικασία διορισμού της κυβέρνησης Παπαδήμου.

Πολλά από τα λεγόμενα πρωτοκλασάτα στελέχη της κυβέρνησης-ΠΑΣΟΚ δεν έχουν να πουν τίποτα το καινούργιο στην κοινωνία, πέρα από την επανάληψη των επιχειρημάτων της τρόικας καθώς και των λογικών των επερχόμενων εσωκομματικών διαμαχών. Χαρακτηριστικό τους είναι, ότι οι αντίπαλοι δεν αντιμετωπίζονται με μια «διαφορετική ερμηνεία των γεγονότων», αλλά με την κατασκευή γεγονότων. Επίσης, ουδέποτε απαντούν επί των πολιτικών θέσεων και επιχειρημάτων όσων θεωρούν αντίπαλους, διότι κάτι τέτοιο θα απαιτούσε αυθεντικές θέσεις από τους ίδιους. Αντίθετα, επιθυμούν να λασπωθεί η προσωπικότητα του άλλου. Επειδή κάτι τέτοιο δεν τους κάνει καλό στη δημόσια εικόνα, επιθυμούν να το κάνουν άλλοι στη θέση τους. Φιλικά διακείμενα προς αυτούς ιστοσελίδες, δημοσιογράφοι που τους έχουν κάποιο είδος συμπάθειας κοκ.

"Επίκαιρα"

Καθαρές, λοιπόν, κουβέντες για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον

Κατανοώ ότι κάποιοι σέρνουν μέσα τους τον τρόπο με τον οποίο εκτέθηκαν στο δημόσιο χώρο το 2007 με τις συμπεριφορές, τις βιασύνες και τις άκομψες αντιδράσεις τους. Προσπαθούν να μη σκεφτούν το πόσο φταίνε οι ίδιοι για την ήττα τους, το πόσο τους κόστισε τότε, όπως και σήμερα, η έλλειψη πολιτικών θέσεων και αυθεντικών προτάσεων και μετακυλύουν τις ευθύνες για ότι συνέβη το 2007 σε έναν τρίτο. Μέχρι εκεί τους κατανοώ αρκεί να αντιλαμβάνονται ότι αυτό είναι δικό τους πρόβλημα και όχι κάποιου τρίτου, και πολύ λιγότερο, της κοινωνίας.Εκεί που το ζήτημα γίνεται άμεσα πολιτικό, είναι όταν προσπαθούν οι συγκυβερνώντες με τον Γ.Παπανδρέου, οι οποίοι με την πολιτική τους υπηρέτησαν την τρόικα και τη διαπλοκή, να κρύψουν τις ευθύνες τους πίσω από τις αποτυχίες τους το 2007. Καμώνονται ως να μην αντιλαμβάνονται ότι εκείνοι συγκυβέρνησαν και όχι η διαμάχη του 2007. Ότι εκείνοι συμπορεύτηκαν με τον Παπανδρέου σε μια πολιτική άγριας λιτότητας για τον λαό. Εκείνοι τον στήριξαν ως πρωθυπουργό και όχι τα φαντάσματα του 2007. Εκείνοι στήριξαν με τον Παπανδρέου πολιτικές που οδήγησαν και οδηγούν τον λαό στην αθλιότητα και παρέδωσαν την κυριαρχία της χώρας στην τρόικα, στους υπάλληλους των διεθνών οργανισμών, στο αγγλικό δίκαιο…Είναι πικρό αστείο σε βάρος της χώρας, να θέλουν να βγάλουν την ουρά τους για όσα υπηρέτησαν και υπηρετούν ως υπουργοί, για όσα ψήφισαν, στήριξαν, χειροκρότησαν, και να εύχονται να βρουν τρόπους να τα φορτώσουν στα φαντάσματα που κατατρέχουν την πολιτική βουλιμία τους. Η διαφορά μας είναι απλή: εγώ παλεύω σταθερά από έφηβος την διαπλοκή. Από αυτή τη θέση δεν έχω μετακινηθεί ούτε ένα χιλιοστό. Ούτε το 1967, ούτε το 1989, ούτε το 2007, ούτε το 2011. Η διαπλοκή κατέστρεψε και καταστρέφει τη χώρα, όχι οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι όπως αρέσκονται να λένε οι υπουργοί. Πάλεψα ενάντια στην πολιτική του πρωθυπουργού Παπανδρέου και των κυβερνήσεών του που συμπορεύτηκαν με διαπλοκή και τρόικα. Εκείνοι, ως υπουργοί του, τον υπηρέτησαν, όπως θα υπηρετήσουν και τον μη εκλεγμένο Παπαδήμα. Παραμένοντας κολλημένοι στις καρέκλες τους. Το δικό μου μεγάλο λάθος θα ήταν να είχα δεχτεί να γίνω μέρος της κυβέρνησής τους. Να μην είχα καταπολεμήσει την πολιτική τους εξαρχής. Να μην συνεχίζω να το κάνω! Ας έχουν τον φόβο της θέλησης του λαού, οι ίδιοι και οι κονδυλοφόροι τους.