τα αργύρια της προδοσίας…

Τα βρώμικα τηλεοπτικά κανάλια, τα βρώμικα ραδιόφωνα, τα βρώμικα έντυπα, τώρα, παραμονές εκλογών, παίζουν όλο και πιο εντατικότερα το βρώμικο ρόλο τους. Που είναι εκείνος των βρώμικων πλυντηρίων, που αγωνίζονται να ξεπλύνουν τα βρώμικα κόμματα και τους βρώμικους πολιτικούς.

Για να σπείρουν την αιθαλομίχλη της σύγχυσης και της αμφιβολίας. Και να πείσουν τον αφελή όχλο ότι μπορεί και να μην είναι τόσο βρώμικοι και επικίνδυνοι, όσο φαίνονται. Αλλά κι αν υποτεθεί ότι είναι τόσο κι άλλο τόσο βρώμικοι, ότι είναι δύσκολο να εμπιστευτούν κάποιους, που δεν τους έχουν γνωρίσει!…
Και επιμένουν πολύ περισσότερο στα περισσότερο βρώμικα κόμματα και τους περισσότερο βρώμικους πολιτικούς, που είναι, στην προκειμένη περίπτωση, οι προσκείμενοι στη μνημονιακή μαφία. Και ιδιαίτερα εκείνη του δικομματισμού. Για να τους παραδώσουν και πάλι στην εκλογική τους πελατεία κι από τον Ήλιο ξεσξασπρότερους…
Όταν τα καινούργια κόμματα και οι καινούργιοι υποψήφιοι, δεν αξιώνονται ούτε της παραμικρής αναφοράς.
Ή και αν τους κάνουν τη «χάρη», δεν τους αφήνουν να αρθρώσουν μια ολοκληρωμένη σκέψη. Καθώς σκόπιμα και εκνευριστικά τους διακόπτουν με σκαιότητα και επιπλήξεις….
Ενώ για τους μεγαλοαπατεώνες «όλα καλά κι όλα ωραία»:
Διοργανώνοντάς τους συνεντεύξεις, στις οποίες έχουν την απλόχωρη άνεση και αποκλειστικότητα. Ή εξασφαλίζοντάς τους και το απαραίτητο ακροατήριο. Για να αναμασήσουν τις τρομολάγνες ανοησίες τους. Και να δεχτούν τις «σκληρές», δήθεν, ερωτήσεις, άλλοτε του στημένου δημοσιογράφου και άλλοτε του επίσης στημένου ακροατηρίου.
Έτσι, ώστε το φιλοθεάμον κοινό των εύπιστων εθελόδουλων να περιμένει ν’ ακούσει αλήθειες απ’ τους συνειδητά ασυνείδητους μεγαλοαπατεώνες. Και να αποδεχτεί ότι η πραγματικότητα δεν είναι η φρίκη, που ζει, αλλά η τερατώδης απάτη, που του σερβίρουν. Και η ακόμη τερατωδέστερη, που του υπόσχονται….
Κι άλλοτε διοργανώνουν τηλεμαχίες μεταξύ των βρώμικων πολιτικών των βρώμικων κομμάτων.
Όπου διασταυρώνουν τα πλαστικά σπαθιά και τα κοντάρια τους. Και εκσφενδονίζουν οι μεν στους δε την άφθονη λάσπη και το βούρκο, που τόσα χρόνια έχουν συσσωρεύσει ένθεν κακείθεν.
Έτσι ώστε να εξάπτουν τον ένθεν κακείθεν φανατισμό των τυφλωμένων οπαδών τους. Και να ανεβάζουν τα ποσοστά των εξαπατημένων.
Που θα πάνε να τους χειροκροτήσουν προεκλογικά και μετεκλογικά θα αυτοκτονούν για χάρη τους. Όπως οι μονομάχοι στις ρωμαϊκές αρένες.
Οι οποίοι, λίγο πριν μονομαχήσουν και πεθάνουν, χαιρετούσαν τους αιμοχαρείς αυτοκράτορες, φωνάζοντάς τους: «Χαίρε Καίσαρ οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν»!
Και όλη αυτή η αθλιότητα διαδραματίζεται εκ μέρους των ΜΜΕ για τα αργύρια της προδοσίας.
Τη μοναδική θεότητα που πιστεύουν, κατά κανόνα, καναλάρχες και ραδιοφωνάρχες και εφημεριδάρχες. Και τα οποία αργύρια οι πολιτικάντηδες προσφέρουν πλουσιοπάροχα, παίρνοντάς τα απ’ τους τοκογλύφους χορηγούς, προεκλογικά, για να τους τα επιστρέψουν πολλαπλάσια, μετεκλογικά.
Ληστεύοντάς τα και κλέβοντάς τα από το μαζοχιστή λαό. Για τον οποίο κόπτονται, τάχα, και αγωνίζονται. Δίνοντάς του προεκλογικά τα φιλιά της προδοσίας και μετεκλογικά τα οδυνηρά καρφιά της σταύρωσης.
Για να του πιουν το αίμα και να του ρουφήξουν το μεδούλι. Για την ευμάρεια δική τους και των άπληστων τοκογλύφων χρηματοδοτών. Ντόπιων και διεθνών.
Αν θέλετε κάμετε σύγκριση, ανάμεσα στους πολιτικάντηδες και τους θεατρίνους εκπροσώπους των ΜΜΕ αφενός και τον Ιούδα, αφετέρου.
Ο οποίος, τουλάχιστο, μετεμελήθη. Και είχε τη στοιχειώδη εντιμότητα να επιστρέψει τα αργύρια της προδοσίας στη μαφία των σταυρωτών. Και ύστερα βέβαια ν’ αυτοκτονήσει.
Ενώ στην τωρινή ορθόδοξη Ελλάδα η ιδεολογία του Ιούδα και του Εφιάλτη έχει γίνει επάγγελμα και νόμος και κανόνας πλουτισμού της άρχουσας αναρχίας.
Τόσο των απατεώνων πολιτικών, όσο και των εξωνημένων ΜΜΕ…
                                                                                                                                       παπα-Ηλίας