by SAHAROZA Александра
Όσο η ημέρα της 6ης Μαΐου, οπότε θα λάβει μέρος η μεγαλύτερη παράσταση φαρσοκωμωδίας που στήθηκε ποτέ στην Ελλάδα, πλησιάζει, τόσο οι Ιψενικοί βρυκόλακες που αφαιμάσσουν δεκαετίες τώρα τον ελληνικό λαό επιδίδονται λυσσαλέα στο μόνο που ξέρουν να κάνουν: να μετέρχονται κάθε αθέμιτου μέσου, για να παραμείνουν αγκιστρωμένοι στο θύμα τους έως ότου δεν αφήσουν σταγόνα αίματος μέσα του.
Όλα τα λιγδιασμένα, βδελυρά μέλη του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος σέρνουν το σάπιο σαρκίο τους από καθεστωτικό μέσο σε καθεστωτικό μέσο, ξεστομίζοντας ανερυθρίαστα σαν άλλο εμετό τις απειλές τους και τις προειδοποιήσεις τους, για να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους και, ταυτόχρονα, τη συνέχιση της φριχτής δολοφονίας του ελληνικού λαού. Αποδεικνύουν περίτρανα πως δεν είναι απλώς ανίκανοι, αλλά ενσυνείδητοι εχθροί.... του ελληνικού λαού, αφού σε διαφορετική περίπτωση, βλέποντας σε τι καταστροφή οδήγησαν τη χώρα, θα παραιτούνταν αποδεχόμενοι τα λάθη τους, αφήνοντας καινούργιους ανθρώπους να αναλάβουν την αναγέννηση της χώρας.
Αυτοί, όμως, σαν άλλες άρπυιες κατασπαράζουν το θύμα τους, απρόθυμοι να αφήσουν το σαδιστικό έργο τους που τόσο απολαμβάνουν. Απαιτούν να τους ξαναψηφίσουμε, ανακοινώνοντάς μας από τώρα τα εξοντωτικά μέτρα που μας περιμένουν, βγάζοντας ξαφνικά την ουρά τους απέξω, ή έχοντας το θράσος να λένε ότι έσωσαν τη χώρα! Άνθρωποι αμετανόητοι που έχουν την αλαζονεία να μιλούν για πρωτιά στις εκλογές κι αυτό σημαίνει ότι είναι ευχαριστημένοι για όσα έκαναν μέχρι τώρα: περικοπή μισθών και συντάξεων σε επίπεδα πείνας, φορολόγηση ακόμη και της πρώτης κατοικίας - ενώ οι ίδιοι έχουν δεκάδες ακίνητα, περιουσία του ελληνικού λαού, αφού στις πλάτες του ελληνικού λαού πλούτιζαν με δωροληψίες και βαρύτατα εγκλήματα -, απολύσεις, παιδιά που λιποθυμούν στα σχολεία από υποσιτισμό, άστεγοι, συσσίτια, αυτοκτονίες, νοσοκομεία, χωρίς φάρμακα και σεντόνια, πλημμυρίδα λαθρομεταναστών που σπέρνουν επιπλέον τρόμο και θάνατο.
Όλα αυτά σου έρχονται στο μυαλό κάθε φορά που βγαίνουν στα δικά τους μέσα και μιλούν για πρωτιές και αυτοδυναμίες και τότε η οργή φουντώνει το αίμα σου. Γιατί αν δεν οργιστείς με τη διάλυση και τον εξευτελισμό της πατρίδας σου, την εξαθλίωση τη δική σου και των παιδιών σου, τον άδικο θάνατο των διπλανών σου από ΠΕΙΝΑ! - κάτι που μόνο επί Κατοχής γνώρισε η Ελλάδα -, ή από την απόγνωση των χρεών, την εν ψυχρώ δολοφονία της ζωής και των ονείρων σου, με τι θα οργιστείς;
Αλλά αυτοί, οι μακελάρηδες γενεών ολόκληρων, οι καταστροφείς μιας χώρας κι ενός λαού, προκειμένου να σώσουν τα θλιβερά παραφουσκωμένα τομάρια τους, προσπαθούν να στο απαγορεύσουν και αυτό. Θα είναι καταστροφικό, λέει, να ψηφίσουν οι πολίτες με συμβουλάτορα την οργή και την εκδίκηση - θα φέρει πολιτικό και πολιτιστικό όλεθρο (σε αντίθεση με τον πολιτικό και πολιτιστικό παράδεισο που ζούμε τώρα, ε;). Καταπιέστε την οργή σας, μην πάρετε εκδίκηση και ξαναψηφίστε μας, γιατί θέλουμε να συνεχίσουμε τη σφαγή σας, το βόλεμα των παιδιών και των δικών μας και την αύξηση της περιουσίας μας.
Είμαστε μια δημοκρατική - λέμε τώρα - χώρα με βουλευτές, υπουργούς και πρωθυπουργό που ζουν όχι σαν βασιλιάδες, αλλά σαν τύραννοι με εξωπραγματικές περιουσίες που αποκτήθηκαν, αφού άρχισαν να ''σώζουν'' τη χώρα, την ίδια στιγμή που ο πολίτης που ίδρωσε, για να αποκτήσει ένα σπίτι γι' αυτόν και τα παιδιά του καθαναγκάζεται να πληρώνει ενοίκιο γι' αυτό, ενώ ο μισθός του πετσοκόβεται, με την αισχρή, ποταπή και χυδαία κατηγορία ότι ''μαζί τα φάγαμε''. Τότε εσύ γιατί έχεις πενήντα σπίτια, εκατομμύρια στην τράπεζα, βολεμένα παιδιά, κι εγώ ένα σπίτι καταχρεωμένο, ένα μισθό που δε φτάνει ούτε για το μισό του μήνα και παιδιά άνεργα;
Μα μην οργίζεσαι και μην ψηφίσεις με σύμβουλο την οργή και τη δίψα σου να τους τιμωρήσεις, αλλά να ακούσεις τους βασανιστές σου και να τους επιτρέψεις να συνεχίσουν να σε βασανίζουν με την έγκρισή σου. Μην ψηφίσεις με σύμβουλο το συναίσθημα, αλλά με σύμβουλο μια παράλογη λογική, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του λιπαρού σαρκίου τους, του παραγεμισμένου με το αίμα και τα πεθαμένα όνειρα εκατομμυρίων Ελλήνων.
Μην ψηφίσεις με σύμβουλο το συναίσθημά σου, γιατί το συναίσθημα είναι πανάρχαιη σοφία. Είναι εκείνο που κράτησε ζωντανό των άνθρωπο σε ένα κόσμο γεμάτο πανίσχυρα, σαρκοφάγα κτήνη που τον έβλεπαν σαν το γεύμα τους - κάτι σαν τη σημερινή εποχή. Το συναίσθημα που εδράζεται στα βαθύτερα σημεία του κρανίου μας, σαν καλά κρυμμένος θησαυρός όπου πάνω του στηρίζεται η λογική, η ηθική, η συνείδηση, προστατευμένος καλύτερα, αφού είναι ο οδηγός μας για την επιβίωση.
Οι παλιοί φιλόσοφοι έλεγαν πως η λογική μας ικανότητα μας διαχωρίζει από τα ζώα. Όμως, αν δεν υπήρχε συναίσθημα, η λογική δε θα έβλεπε ποιο δρόμο ν' ακολουθήσει. Αν δεν υπήρχε το συναίσθημα του φόβου, η λογική δε θα έλεγε στον πρωτόγονο - και όχι μόνο - άνθρωπο ότι για να ζήσει, θα πρέπει, ή να το βάλει στα πόδια, ή να μείνει και να πολεμήσει. Ο φόβος προειδοποιεί και η λογική ερμηνεύει: ένας ενδόμυχος φόβος για όλα αυτά που μας παρουσιάζουν σαν ''σωτηρία'', μας έκανε να βγούμε στους δρόμους, ή να ξανανιώσουμε αλληλεγγύη για τους συμπολίτες μας που κινδυνεύουν άμεσα.
Η οργή είναι το συναίσθημα που μας χτυπάει το καμπανάκι ότι κάτι δεν πάει καλά, ότι κάποιοι μας επιβουλεύονται και μας βλάπτουν. Είναι η κινητήριος δύναμη της αλλαγής προς το καλύτερο - ειδικά, όταν η άλλη σου επιλογή είναι διαρκώς επιδεινούμενη. Είναι η δύναμη που σε κάνει να προσπαθήσεις να κερδίσεις αυτό που σου αξίζει. Αν οι Έλληνες σκλάβοι επί 400 χρόνια των Τούρκων δεν ήταν οργισμένοι, δε θα είχαμε κερδίσει την ελευθερία να διεκδικήσουμε και πάλι την ελευθερία μας - δε θα υπήρχαμε καν σαν Έλληνες.
Φαντάζομαι πως αν ο Θ. Πάγκαλος ήταν διορισμένος κοτζαμπάσης το 1821, θα συμβούλευε τους ''ραγιάδες'' να μην έχουν σύμβουλο την οργή και την εκδίκηση, γιατί θα τους περίμενε πολιτικός και πολιτιστικός όλεθρος... Για τον κ. Πάγκαλο και τότε ''λογική'' θα ήταν να μείνουν οι Έλληνες γιουσουφάκια των Τούρκων, ευχαριστημένοι με τα ψίχουλα που τους άφηνε ο αγάς, για να φυτοζωούν και ικανοποιημένοι που οι Τούρκοι επέλεξαν να βασανίσουν, ή να σκοτώσουν κάποιον άλλο. Για να αποφευχθεί το χειρότερο. Δηλαδή; Να μη χάσει ο κοτζαμπάσης τα προνόμια, την περιουσία και την κοιλιά του.
Έτσι και σήμερα, η διαταγή των αιώνια βολεμένων είναι να μην ακούσουμε το συναίσθημά μας, αλλά να ψηφίσουμε με τη ''λογική'', τη δική τους ''λογική''. Αυτή που επί δεκαετίες έβαζε πάνω από όλα την προσωπική τους καλοπέραση, το καλόπιασμα και το βόλεμα διαφόρων ερπόντων παρασίτων ικανών μόνο να ξεγελούν τους αφελείς και να κατέχουν κρίσιμες θέσεις με σκοπό την καταστροφή ενός έθνους. Αυτό, όμως, όπως υποδεικνύει η οργή και αποδεικνύει η πραγματική λογική, δεν είναι λογικό. Όταν η επιβίωση, ο πλουτισμός και το βόλεμα ενός μικρού αριθμού ανθρώπων υπερτερεί της επιβίωσης των πολλών, η χώρα, το έθνος χάνεται. Κι όταν χάνεται το έθνος, χάνεται και η μονάδα.
Η οργή μας υποδεικνύει ότι αυτήν τη στιγμή απειλείται η ύπαρξή μας, η επιβίωσή μας, ότι κάποιοι που πλούτισαν εις βάρος μας τώρα εξαπολύουν τη χαριστική βολή. Και η λογική μας λέει ότι πρέπει να τους σταματήσουμε, να αλλάξουμε την πορεία των πραγμάτων. Αυτό είναι που φοβούνται οι εγχώριοι δυνάστες μας ότι η οργή θα οδηγήσει στη σωστή απόφαση που είναι η απομάκρυνσή τους, η δική μας επιβίωση και η δική τους πανωλεθρία.
Αν οι αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν αφήσει την οργή τους για τους Πέρσες να οδηγήσει τη λογική τους στην ευφυέστατη στρατηγική που έφερε την ήττα των Περσών, δε θα υπήρχε το φως που για άλλη μια φορά πολεμά το σκοτάδι στην εποχή μας. Αν είχαμε ακούσει τα συναισθήματά μας πρωτύτερα, δε θα είχαμε απαρνηθεί τις ρίζες μας, τη γλώσσα μας, τον πολιτισμό μας για τα ξένα πρότυπα που μας επιβλήθηκαν με μια περίεργη ''λογική'' και μας έφεραν στη σημερινή παρακμή.
Τα συναισθήματα είναι ο οδηγός επιβίωσης του ανθρώπου απ' τα προϊστορικά χρόνια και αυτά που καθοδηγούν τη λογική στις σωστές επιλογές. Γιατί να κλείσουμε τα αυτιά μας στην πανάρχαια αυτή σοφία; Γιατί η ''λογική'' των μελών του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος απαιτεί να βάλουμε τη δική τους επιβίωση πάνω απ' τη δική μας, των παιδιών και του έθνους μας; Αντίθετα με τους επαγγελματίες πολιτικούς - όπως λέμε επαγγελματίες του έρωτα, το ίδιο είναι -, το συναίσθημα δε ψεύδεται.
Όλα τα λιγδιασμένα, βδελυρά μέλη του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος σέρνουν το σάπιο σαρκίο τους από καθεστωτικό μέσο σε καθεστωτικό μέσο, ξεστομίζοντας ανερυθρίαστα σαν άλλο εμετό τις απειλές τους και τις προειδοποιήσεις τους, για να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους και, ταυτόχρονα, τη συνέχιση της φριχτής δολοφονίας του ελληνικού λαού. Αποδεικνύουν περίτρανα πως δεν είναι απλώς ανίκανοι, αλλά ενσυνείδητοι εχθροί.... του ελληνικού λαού, αφού σε διαφορετική περίπτωση, βλέποντας σε τι καταστροφή οδήγησαν τη χώρα, θα παραιτούνταν αποδεχόμενοι τα λάθη τους, αφήνοντας καινούργιους ανθρώπους να αναλάβουν την αναγέννηση της χώρας.
Αυτοί, όμως, σαν άλλες άρπυιες κατασπαράζουν το θύμα τους, απρόθυμοι να αφήσουν το σαδιστικό έργο τους που τόσο απολαμβάνουν. Απαιτούν να τους ξαναψηφίσουμε, ανακοινώνοντάς μας από τώρα τα εξοντωτικά μέτρα που μας περιμένουν, βγάζοντας ξαφνικά την ουρά τους απέξω, ή έχοντας το θράσος να λένε ότι έσωσαν τη χώρα! Άνθρωποι αμετανόητοι που έχουν την αλαζονεία να μιλούν για πρωτιά στις εκλογές κι αυτό σημαίνει ότι είναι ευχαριστημένοι για όσα έκαναν μέχρι τώρα: περικοπή μισθών και συντάξεων σε επίπεδα πείνας, φορολόγηση ακόμη και της πρώτης κατοικίας - ενώ οι ίδιοι έχουν δεκάδες ακίνητα, περιουσία του ελληνικού λαού, αφού στις πλάτες του ελληνικού λαού πλούτιζαν με δωροληψίες και βαρύτατα εγκλήματα -, απολύσεις, παιδιά που λιποθυμούν στα σχολεία από υποσιτισμό, άστεγοι, συσσίτια, αυτοκτονίες, νοσοκομεία, χωρίς φάρμακα και σεντόνια, πλημμυρίδα λαθρομεταναστών που σπέρνουν επιπλέον τρόμο και θάνατο.
Όλα αυτά σου έρχονται στο μυαλό κάθε φορά που βγαίνουν στα δικά τους μέσα και μιλούν για πρωτιές και αυτοδυναμίες και τότε η οργή φουντώνει το αίμα σου. Γιατί αν δεν οργιστείς με τη διάλυση και τον εξευτελισμό της πατρίδας σου, την εξαθλίωση τη δική σου και των παιδιών σου, τον άδικο θάνατο των διπλανών σου από ΠΕΙΝΑ! - κάτι που μόνο επί Κατοχής γνώρισε η Ελλάδα -, ή από την απόγνωση των χρεών, την εν ψυχρώ δολοφονία της ζωής και των ονείρων σου, με τι θα οργιστείς;
Αλλά αυτοί, οι μακελάρηδες γενεών ολόκληρων, οι καταστροφείς μιας χώρας κι ενός λαού, προκειμένου να σώσουν τα θλιβερά παραφουσκωμένα τομάρια τους, προσπαθούν να στο απαγορεύσουν και αυτό. Θα είναι καταστροφικό, λέει, να ψηφίσουν οι πολίτες με συμβουλάτορα την οργή και την εκδίκηση - θα φέρει πολιτικό και πολιτιστικό όλεθρο (σε αντίθεση με τον πολιτικό και πολιτιστικό παράδεισο που ζούμε τώρα, ε;). Καταπιέστε την οργή σας, μην πάρετε εκδίκηση και ξαναψηφίστε μας, γιατί θέλουμε να συνεχίσουμε τη σφαγή σας, το βόλεμα των παιδιών και των δικών μας και την αύξηση της περιουσίας μας.
Είμαστε μια δημοκρατική - λέμε τώρα - χώρα με βουλευτές, υπουργούς και πρωθυπουργό που ζουν όχι σαν βασιλιάδες, αλλά σαν τύραννοι με εξωπραγματικές περιουσίες που αποκτήθηκαν, αφού άρχισαν να ''σώζουν'' τη χώρα, την ίδια στιγμή που ο πολίτης που ίδρωσε, για να αποκτήσει ένα σπίτι γι' αυτόν και τα παιδιά του καθαναγκάζεται να πληρώνει ενοίκιο γι' αυτό, ενώ ο μισθός του πετσοκόβεται, με την αισχρή, ποταπή και χυδαία κατηγορία ότι ''μαζί τα φάγαμε''. Τότε εσύ γιατί έχεις πενήντα σπίτια, εκατομμύρια στην τράπεζα, βολεμένα παιδιά, κι εγώ ένα σπίτι καταχρεωμένο, ένα μισθό που δε φτάνει ούτε για το μισό του μήνα και παιδιά άνεργα;
Μα μην οργίζεσαι και μην ψηφίσεις με σύμβουλο την οργή και τη δίψα σου να τους τιμωρήσεις, αλλά να ακούσεις τους βασανιστές σου και να τους επιτρέψεις να συνεχίσουν να σε βασανίζουν με την έγκρισή σου. Μην ψηφίσεις με σύμβουλο το συναίσθημα, αλλά με σύμβουλο μια παράλογη λογική, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του λιπαρού σαρκίου τους, του παραγεμισμένου με το αίμα και τα πεθαμένα όνειρα εκατομμυρίων Ελλήνων.
Μην ψηφίσεις με σύμβουλο το συναίσθημά σου, γιατί το συναίσθημα είναι πανάρχαιη σοφία. Είναι εκείνο που κράτησε ζωντανό των άνθρωπο σε ένα κόσμο γεμάτο πανίσχυρα, σαρκοφάγα κτήνη που τον έβλεπαν σαν το γεύμα τους - κάτι σαν τη σημερινή εποχή. Το συναίσθημα που εδράζεται στα βαθύτερα σημεία του κρανίου μας, σαν καλά κρυμμένος θησαυρός όπου πάνω του στηρίζεται η λογική, η ηθική, η συνείδηση, προστατευμένος καλύτερα, αφού είναι ο οδηγός μας για την επιβίωση.
Οι παλιοί φιλόσοφοι έλεγαν πως η λογική μας ικανότητα μας διαχωρίζει από τα ζώα. Όμως, αν δεν υπήρχε συναίσθημα, η λογική δε θα έβλεπε ποιο δρόμο ν' ακολουθήσει. Αν δεν υπήρχε το συναίσθημα του φόβου, η λογική δε θα έλεγε στον πρωτόγονο - και όχι μόνο - άνθρωπο ότι για να ζήσει, θα πρέπει, ή να το βάλει στα πόδια, ή να μείνει και να πολεμήσει. Ο φόβος προειδοποιεί και η λογική ερμηνεύει: ένας ενδόμυχος φόβος για όλα αυτά που μας παρουσιάζουν σαν ''σωτηρία'', μας έκανε να βγούμε στους δρόμους, ή να ξανανιώσουμε αλληλεγγύη για τους συμπολίτες μας που κινδυνεύουν άμεσα.
Η οργή είναι το συναίσθημα που μας χτυπάει το καμπανάκι ότι κάτι δεν πάει καλά, ότι κάποιοι μας επιβουλεύονται και μας βλάπτουν. Είναι η κινητήριος δύναμη της αλλαγής προς το καλύτερο - ειδικά, όταν η άλλη σου επιλογή είναι διαρκώς επιδεινούμενη. Είναι η δύναμη που σε κάνει να προσπαθήσεις να κερδίσεις αυτό που σου αξίζει. Αν οι Έλληνες σκλάβοι επί 400 χρόνια των Τούρκων δεν ήταν οργισμένοι, δε θα είχαμε κερδίσει την ελευθερία να διεκδικήσουμε και πάλι την ελευθερία μας - δε θα υπήρχαμε καν σαν Έλληνες.
Φαντάζομαι πως αν ο Θ. Πάγκαλος ήταν διορισμένος κοτζαμπάσης το 1821, θα συμβούλευε τους ''ραγιάδες'' να μην έχουν σύμβουλο την οργή και την εκδίκηση, γιατί θα τους περίμενε πολιτικός και πολιτιστικός όλεθρος... Για τον κ. Πάγκαλο και τότε ''λογική'' θα ήταν να μείνουν οι Έλληνες γιουσουφάκια των Τούρκων, ευχαριστημένοι με τα ψίχουλα που τους άφηνε ο αγάς, για να φυτοζωούν και ικανοποιημένοι που οι Τούρκοι επέλεξαν να βασανίσουν, ή να σκοτώσουν κάποιον άλλο. Για να αποφευχθεί το χειρότερο. Δηλαδή; Να μη χάσει ο κοτζαμπάσης τα προνόμια, την περιουσία και την κοιλιά του.
Έτσι και σήμερα, η διαταγή των αιώνια βολεμένων είναι να μην ακούσουμε το συναίσθημά μας, αλλά να ψηφίσουμε με τη ''λογική'', τη δική τους ''λογική''. Αυτή που επί δεκαετίες έβαζε πάνω από όλα την προσωπική τους καλοπέραση, το καλόπιασμα και το βόλεμα διαφόρων ερπόντων παρασίτων ικανών μόνο να ξεγελούν τους αφελείς και να κατέχουν κρίσιμες θέσεις με σκοπό την καταστροφή ενός έθνους. Αυτό, όμως, όπως υποδεικνύει η οργή και αποδεικνύει η πραγματική λογική, δεν είναι λογικό. Όταν η επιβίωση, ο πλουτισμός και το βόλεμα ενός μικρού αριθμού ανθρώπων υπερτερεί της επιβίωσης των πολλών, η χώρα, το έθνος χάνεται. Κι όταν χάνεται το έθνος, χάνεται και η μονάδα.
Η οργή μας υποδεικνύει ότι αυτήν τη στιγμή απειλείται η ύπαρξή μας, η επιβίωσή μας, ότι κάποιοι που πλούτισαν εις βάρος μας τώρα εξαπολύουν τη χαριστική βολή. Και η λογική μας λέει ότι πρέπει να τους σταματήσουμε, να αλλάξουμε την πορεία των πραγμάτων. Αυτό είναι που φοβούνται οι εγχώριοι δυνάστες μας ότι η οργή θα οδηγήσει στη σωστή απόφαση που είναι η απομάκρυνσή τους, η δική μας επιβίωση και η δική τους πανωλεθρία.
Αν οι αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν αφήσει την οργή τους για τους Πέρσες να οδηγήσει τη λογική τους στην ευφυέστατη στρατηγική που έφερε την ήττα των Περσών, δε θα υπήρχε το φως που για άλλη μια φορά πολεμά το σκοτάδι στην εποχή μας. Αν είχαμε ακούσει τα συναισθήματά μας πρωτύτερα, δε θα είχαμε απαρνηθεί τις ρίζες μας, τη γλώσσα μας, τον πολιτισμό μας για τα ξένα πρότυπα που μας επιβλήθηκαν με μια περίεργη ''λογική'' και μας έφεραν στη σημερινή παρακμή.
Τα συναισθήματα είναι ο οδηγός επιβίωσης του ανθρώπου απ' τα προϊστορικά χρόνια και αυτά που καθοδηγούν τη λογική στις σωστές επιλογές. Γιατί να κλείσουμε τα αυτιά μας στην πανάρχαια αυτή σοφία; Γιατί η ''λογική'' των μελών του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος απαιτεί να βάλουμε τη δική τους επιβίωση πάνω απ' τη δική μας, των παιδιών και του έθνους μας; Αντίθετα με τους επαγγελματίες πολιτικούς - όπως λέμε επαγγελματίες του έρωτα, το ίδιο είναι -, το συναίσθημα δε ψεύδεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου