Το χειρότερο συνέβη: Νομιμοποιήσαμε δια της ψήφου τα Μνημόνια. Όσα έγιναν και όσα θα ακολουθήσουν...

by Eugene Reno

Της Ρένας Παυλάκη - Διακίδη    

Τελικά της ελπίδας υπερίσχυσε ο φόβος.... Τους δώσαμε αυτό που στην ουσία επιζητούσαν. Την νομιμοποίηση δια της ψήφου των όσων προηγήθηκαν τα δύο τελευταία χρόνια, και των όσων θα ακολουθήσουν από εδώ και πέρα. Με την ψήφο μας ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΑΜΕ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ. Ήδη ο Σαμαράς το είπε χθες το βράδυ (και στα αγγλικά, για να το εμπεδώσουν και οι Ευρωπαίοι) ότι θα τιμήσει την υπογραφή του στους δανειστές, χωρίς να αναφέρει ούτε μια φορά την λέξη αναδιαπραγμάτευση. Είχε άλλωστε ισχυρούς συμμάχους....

Την ευρωπαϊκή ελίτ που έπαιξε τα ρέστα της με εκβιασμούς, απειλές, τρομοκρατία και προσβολές. Πρέπει τώρα να τους ανταποδώσει τη βοήθεια, χάρη στην οποία αναδείχθηκε πρώτη δύναμη.

Με τις υγείες μας λοιπόν! Κι από αύριο θα αρχίσουν να καταφθάνουν τα ραβασάκια της Εφορίας... Αυτά που σκοπίμως καθυστέρησαν λόγω εκλογών. Και σε λίγες μέρες θα αρχίσουν να ψηφίζονται βροχηδόν μέτρα 14 δισ. ευρώ. "Η Ελλάδα πρέπει να είναι συνεπής στις δεσμέυσεις της, αλλιώς..." Κι όταν σε λίγες μέρες έρθουμε ξανά αντιμέτωποι με τη ζοφερή πραγματικότητα, θα αρχίσουμε να διαμαρτυρόμαστε ξανά στους δρόμους, η Μέρκελ θα απαντά τότε εις άπταιστον γερμανική: Εσείς το θελήσατε, εσείς το αποφασίσατε... Της δώσαμε αυτό που ήθελε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.

Το είπε άλλωστε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε από χθες το βράδυ: «Η γερμανική κυβέρνηση θεωρεί το αποτέλεσμα αυτό ως την απόφαση των Ελλήνων ψηφοφόρων να συνεχιστεί η εφαρμογή των βαθιών οικονομικών και δημοσιονομικών μεταρρυθμίσεων στη χώρα» ...

Τον είχε προλάβει ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Γκίντο Βεστερβέλε: «Δεν θα δεχθούμε αλλαγή όρων, αλλά μπορούμε να συζητήσουμε παράταση. Ωστόσο, οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να γίνουν. Δεν γίνεται να δεχθούμε να γίνει η Ελλάδα το κακό παράδειγμα για άλλες χώρες».

(αυτά για όσους έτρεφαν αυταπάτες...) Γραφίδα

ΥΓ του blog: Εδώ δεν ισχύει η ρήση "Έτσι είναι αν έτσι νομίζεται". Καταλαβαίνουμε την απογοήτευση του κόσμου από τα αποτελέσματα όπως τα παρουσιάζουν τα ΜΜΕ αλλά η πραγματικότητα είναι άλλη. Και την 17η Ιουνίου όπως και την 6η Μαΐου ο λαός μας ψήφισε αντιμνημονιακά κατ' απόλυτη πλειοψηφία. Παρά την χυδαία αλλά και πρωτοφανή προπαγάνδα μέσα κι έξω από την Ελλάδα, τον τρόμο και τον φόβο που αποτελούν την νέα 'βία και νοθεία' (1961) του 2012 μόνο 60.000  ψήφοι προστέθηκαν στο μνημονιακό στρατόπεδο (2.620.663/6η Μαΐου έναντι 2.679.504/17η Ιουνίου).  Το μνημονιακό μπλοκ εξακολουθεί να είναι μειοψηφικό (41.44% την 6η Μαΐου, 43.53% την 17η Ιουνίου) στην ελληνική κοινωνία παρά τις μεταγραφές και τις συσπειρώσεις και εξακολουθεί να στηρίζεται από την συνεχιζόμενη προπαγάνδα των διαπλεκόμενων ΜΜΕ. Τα τελευταία παραπλανούν με ασύστολα ψεύδη και διαστρεβλώνουν την ψήφο στην ΔΗΜΑΡ. Δεν έδωσε ψήφο ο λαός στον Κουβέλη για να κάνει κυβέρνηση με την ΝΔ-ΠΑΣΟΚ όπως ρητώς δήλωνε ο ίδιος (εδώ) προεκλογικά. Έδωσαν την ψήφο τους γιατί εκτίμησαν την σταθερή αντιμνημονιακή του θέση με την άρνηση του να κάνει κυβέρνηση με ΝΔ-ΠΑΣΟΚ όταν την 6η Μαΐου τον χρειαζόταν αφού είχαν 149 βουλευτές κι όχι να κάνει μαζί τους κυβέρνηση όταν δεν τον χρειαζόταν την 17η Ιουνίου. Εδώ πρόκειται για σαφή παραχάραξη την ψήφου του λαού ανάλογη με αυτή του γΑΠ το 2009 (λεφτά υπάρχουν) και εφάμιλλη της αποστασίας του 1965.

Γιατί έγιναν όμως όλα αυτά κι από αντιμνημονιακή ψήφο και διάθεση του ελληνικού λαού βρεθήκαμε να έχουμε μια βαθύτατα μνημονιακή κυβέρνηση λες κι έγινε ανασχηματισμός κι όχι εκλογές;

Για να ερμηνεύσει κάποιος το τι συνέβη την 17η Ιουνίου θα πρέπει να γυρίσει στις εκλογές της 6ης Μαΐου. Τότε που 3.500.000 λαού γύρισαν στην πλάτη στα καθεστωτικά κόμματα της μεταπολίτευσης που του χρεοκόπησαν ζωή, όνειρα κι ελπίδες. Τότε που ο ελληνικός λαός βροντοφ'ωναξε ένα νέο ΟΧΙ στα σχέδια αφανισμού του. Τότε που το κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ επέστρεψε στα ποσοστά της ίδρυσης του (1974). Τότε που η μεταπολιτευτική ΝΔ πήρε το ιστορικά χαμηλότερο ποσοστό της. Τότε που ο πάλε ποτέ κραταιός δικομματισμός του 80-82% μετά βίας έπιασε το 32,5 %. Τότε που το κατακερματισμένο αντιμνημονιακό κίνημα επέλεξε ηγέτη και παράταξη να το εκπροσωπεί.  Τότε που η διαπλεκόμενη εθνική ελίτ ένοιωσε όσο ποτέ άλλοτε μεταπολεμικά κοντά της την ανάσα του λαού να απειλεί τα κεκτημένα της. Τρόμαξαν. Τρόμαξαν και τρομοκρατήθηκαν πολλοί μέσα κι έξω από την χώρα με το ξέσπασμα του λαού την 6η Μαΐου. "Οι αστοί τρομάξανε και κάστρα φτιάξανε" όπως λέει κι ο  Πάνος Τζαβέλας στο τραγούδι του "Ο Μπεζεντάκος". Σκιάχτηκαν λοιπόν κι άρχισαν να μηχανεύονται σχέδια και να εξυφαίνουν ραδιουργίες. Μετακίνησαν τις εκλογές για να κερδίσουν χρόνο, αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Οι τρεις προεκλογικές εβδομάδες του Μαΐου έγιναν σαράντα ημέρες τον Ιούνιο. Εξαπέλυσαν μιαν ανίερη προπαγάνδα χαμού και αφόρητες πιέσεις αφανισμού που δεν έχουν ξαναγίνει ποτέ σε κυρίαρχο κράτος και ελεύθερο λαό. Ξερνούσαν τρόμο κι ορυμαγδό παράγοντες κι οθόνες, έντυπα, μικρόφωνα και γραφίδες.  Μονόδρομα ερωτήματα που 'χασαν το αμφίδρομο ταίρι τους παρίσταναν την αντικειμενική δημοσιογραφία. Ρωτούσαν τους Συριζαίους τι θα κάνουν αν οι εταίροι πουν όχι στην κατάργηση του μνημονίου αλλά παρέλειπαν επιμελώς να απευθύνουν το ίδιο ερώτημα σ' όσους μιλούσαν για επαναδιαπραγμάτευση, αναθεώρηση, επανεξέταση κι ότι άλλο καλούδι μας παρέχει η πλούσια γλωσσική μας κληρονομιά.  Θεωρούσαν καταστροφή την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα που 'ρθε από τ' αρχαία χρόνια και στέριωσε το σύγχρονο ελληνικό κράτος σχεδόν δυο αιώνες, χωρίς να εξηγούν το γιατί. Κατηγορούσαν τον Τσίπρα που δεν έκανε κυβέρνηση της αριστεράς στις 6 Μαΐου με 51 βουλευτές και την στήριξη των κομμάτων του μνημονίου!!! Λες και δεν ξέρουν ότι ούτε μικρός κι ούτε τρελός δεν κάθεται οδηγός σ' αμάξι χωρίς φρένα και τιμόνι που το σπρώχνουν οι άσπονδοι φίλοι του στην κατηφόρα. Στόχευαν χυδαία, βίαια και τρομολαγνικά την τρίτη ηλικία ξέροντας ότι εκεί τα όρια ζωής και σύνταξης στενεύουν επικίνδυνα. Ακόμα και τους νέους π' απόστρεφαν το βλέμμα από την κάλπη και μετανάστευαν ζωή και όνειρα σ' άλλες πολιτείες κορόιδεψαν με ψεύδη ασύστολα κι υποσχέσεις ανέφικτες. Μέχρι και μια ποδοσφαιρική αναμέτρηση εκμεταλλεύτηκαν και χρησιμοποιούν για τους σκοπούς τους. Όχι δεν ανέβασαν τον Δαυίδ στο ύψος του Γολιάθ  για να τονώσουν το ηθικό, την ήττα στοχεύουν. Την ήττα που θα φέρει την υποταγή στον ανώτερο και θα κάμψει το φρόνημα του λαού. Μασκαράδες, ε μασκαράδες.

Τέλος πάντων συσπείρωσαν το δεξιό μέτωπο απορροφώντας κόμματα και κοινοβουλευτικές ομάδες. Η ΝΔ της 6ης Μαΐου δεν είναι η ίδια που αναμετρήθηκε την 17η Ιουνίου. Η δεύτερη είχε μέσα της ολόκληρη την ΔΗΣΥ, την μισή κοινοβουλευτική ομάδα του ΛΑΟΣ, και τμήματα των Ανεξάρτητων Ελλήνων της Δράσης και της Δημιουργίας Ξανά. Δεν ξεκινούσε από το 18,85% αλλά από 25% περίπου για να φτάσει το 29.66%. Την πρωτιά την πέτυχαν. Μαζί με τ' απολειφάδι του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα και της αλλαγής, κυβέρνηση έκαναν. Όμως τα πρόσκαιρα και τα μακροχρόνια σχέδια τους δεν εξυπηρετούνταν, χρειαζόταν και η ΔΗΜΑΡ. Χρειαζόταν για να δώσει κοινωνική πλειοψηφία, αριστερό κι οικουμενικό άρωμα, αλλά πολύ περισσότερο για εξυπηρετήσει τα μελλοντικά τους σχέδια. Δεν κατόρθωσαν το πρώτο ευελπιστούν για το δεύτερο. Να σχηματίσουν δηλαδή ένα νέο κόμμα με κορμό το ΠΑΣΟΚ και την ΔΗΜΑΡ που θα το στεφανώσουν με ψευδεπίγραφες επιτυχίες με σκοπό να σπάσουν τα πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, να ανακόψουν την άνοδο του προς την εξουσία και να δημιουργήσουν έτσι έναν νέο και ελεγχόμενο δικομματισμό.

Θα το πετύχουν; Δεν ξέρω. Είναι ενδιαφέρουσα πολιτικά, κοινωνιολογικά και ιστορικά η προσμονή αλλά οι οιωνοί θαρρώ πως προαναγγέλλουν το μέλλον.

Ο λαός με χέρια και με δόντια άντεξε. Παρά την 'προδοσία' της ηγεσίας της ΔΗΜΑΡ, προστέθηκαν 600.000 χιλιάδες νέες ψυχές στον ΣΥΡΙΖΑ. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες κράτησαν. Το ΚΚΕ δεν διαγράφτηκε από τον χάρτη κι οι εγκλωβισμένοι συμπατριώτες μας στις ανιστόρητες ιδεοληψίες της Χρυσής Αυγής δεν λάκισαν. Οι επικυρίαρχοι μπορεί να επικαλούνται πλειοψηφίες αλλά αγνοούν την λαϊκή σοφία που 'φτιαξε την παροιμία "νηστικό αρκούδι δεν χορεύει". Αυτοί σκοπεύουν με τις τραβεστί εθνικές τους κυβερνήσεις να  κάνουν το αρκούδι περισσότερο νηστικό και το στομάχι ακόμα πιο άδειο. Το άδειο στομάχι όμως κινητοποιεί πιο γρήγορα τα αντανακλάστικα, την διάθεση για αγώνα και επιβίωση και φέρνει πιο κοντά στην πραγμάτωση την ρήση του ποιητή.... "Έτσι κι αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη. Ή κόκκινη από ζωή ή κόκκινη από θάνατο.." Μπορούμε να νικήσουμε τον θάνατο γιατί είμαστε αθεράπευτα ερωτευμένοι με την ζωή. Είναι στο χέρι μας. "... Έτσι πρέπει να γίνει, Έτσι θα γίνει, Θα φροντίσουμε εμείς γι' αυτό"