Καλημέρα πιτσιρίκο, δεν είχα σκοπό να σου ξαναγράψω τόσο σύντομα όχι γιατί δεν έχω τι να σου πω ή σκέψεις να μοιραστώ αλλά θα προτιμούσα να τα λέγαμε μαζεμένοι μαζί με άλλους στο προαύλιο μιας κατάληψης, στη μέση μια πορείας καθώς θα ανηφορίζουμε, σε ένα τραπέζι. Όμως έπεσα πάνω σε ένα πολύ ενδιαφέρον βίντεο από τα τέλη Ιουνίου του 2012. Είναι μια κουβέντα που είχε ο Julian Assange (πριν βρει καταφύγιο στη πρεσβεία του Εκουαδόρ εδώ στο Λονδίνο) με τους Noam Chomsky και Tariq Ali. Τρέφω μεγάλο θαυμασμό και για τους 3 αυτούς ανθρώπους, τόσο για τη σκέψη τους όσο και για το θάρρος τους.
Το βίντεο είναι στα αγγλικά, απλά και κατανοητά, δεν έχω τον τρόπο να το μεταφράσω ολόκληρο αλλά πιστεύω ότι η πλειοψηφία των αναγνωστών σου δε θα έχουν πρόβλημα να το παρακολουθήσουν. Παρ’ όλα αυτά, μετάφρασα τις απαντήσεις των Chomsky και Ali στην τελευταία ερώτηση του Assange η οποία ήταν και η αφορμή να σου στείλω αυτό το mail.
Τελευταία, όταν σε ένα κείμενο σου είτε επικρίνεις την αδράνεια και μοιρολατρία της πλειοψηφίας των Ελλήνων, είτε αναφέρεσαι με ενθουσιασμό σε κάποιες μεμονωμένες δράσεις-αντίδρασης, υπάρχει πάντα κάποιος ηλίθιος/α (δικός μου χαρακτηρισμός) από κάτω στα σχόλια, ανικανοποίητος από το κείμενο σου, που αναζητεί ή απαιτεί από σένα προτάσεις.
Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αυτοί οι άνθρωποι κοροϊδεύουν κυρίως τον εαυτό τους αλλά και τους άλλους. Δεν είναι διατεθειμένοι να το κουνήσουν μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή τους, καμιά πορεία, καμία απεργία, καμία κατάληψη, καμία συγκέντρωση ή καμία πρωτοβουλία δεν είναι αρκετή, θέλουν πάντα κάτι παραπάνω.
Στην πραγματικότητα αναζητούν μια δικαιολογία για να κάτσουν εκεί που κάθονται.
Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αυτοί οι άνθρωποι κοροϊδεύουν κυρίως τον εαυτό τους αλλά και τους άλλους. Δεν είναι διατεθειμένοι να το κουνήσουν μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή τους, καμιά πορεία, καμία απεργία, καμία κατάληψη, καμία συγκέντρωση ή καμία πρωτοβουλία δεν είναι αρκετή, θέλουν πάντα κάτι παραπάνω.
Στην πραγματικότητα αναζητούν μια δικαιολογία για να κάτσουν εκεί που κάθονται.
Αυτό το κείμενο όμως δεν είναι τόσο για αυτούς τους μαλάκες, αλλά κυρίως για όσους όσους είναι εν δράσει αλλά δικαιολογημένα μπορεί να απογοητεύονται από την αδράνεια των γύρων τους ή τα μη άμεσα αποτελέσματα.
Η μετάφραση που ακολουθεί είναι στο πόδι και προσαρμοσμένη στην ελληνική γλώσσα με κάποιες διευκρινίσεις σε παρένθεση.
Η ερώτηση του Julian Assange: «Μετά από δυο δεκαετίες καθίζησης στη ριζοσπαστικοποίηση των πολιτών σε όλο το κόσμο, φαίνεται να υπάρχει μια αναγέννηση (Αραβική Άνοιξη, Ευρωπαϊκός Νότος, Occupy Movement) , τι συμβουλή θα είχατε να δώσετε σε αυτούς τους νέους ανθρώπους λόγω εμπειρίας;
Tariq Ali: «Θα απέφευγα να δώσω συμβουλές στη νέα γενιά, γιατί κάθε γενιά σε σχέση με τις προηγούμενες έχει πολλές διαφορές, όπως και ο κόσμος γύρω μας έχει αλλάξει πολύ. Η μόνη διαχρονική συμβουλή που θα μπορούσα να δώσω είναι «μην το βάζεις κάτω όταν όλα δυσκολεύουν, και… νιώθεις ότι όλα είναι χαμένα και οι γύρω σου έχουν γίνει παθητικοί και αυτό συνήθως οδηγεί στην απόγνωση». Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουν οι νέοι που μεγαλώνουν σήμερα, ότι πρέπει να είναι μέσα σε δράση. Και η δράση είναι που φέρνει την ελπίδα και, αν δεν διεκδικήσουν οι ίδιοι, κανένας δε θα τους τα προσφέρει στο πιάτο. Αυτό είναι που πρέπει να κρατήσουν, σε μια εποχή που αναγεννιέται η ριζοσπαστικοποιηση: Μην το βάζεις κάτω, έχε ελπίδα, παράμεινε σκεπτικός, κρίνε το σύστημα που όλους μας δεσπόζει και, αργά ή γρήγορα, αν όχι σε αυτή τη γενιά αλλά στις γενιές που ακολουθούν η αλλαγή θα έρθει.»
Noam Chomsky: «Πολλά έχουν ήδη αλλάξει μέσα σε αυτά τα χρόνια, και έχουν αλλάξει συχνά προς το καλλίτερο. Και έχουν αλλάξει γιατί πολύ άνθρωποι αφοσιώνονται σε ένα σκοπό και αυτό δεν έχει τελειώσει, οι αλλαγές είναι εδώ και όλοι μπορούμε να κάνουμε κάτι για αυτό. Στη πραγματικότητα, υπάρχουν πολύ σοβαρά προβλήματα, αν η εξέλιξη των ειδών συνεχιστεί όπως σήμερα, στο μέλλον θα αντιμετωπίσουμε κατάρρευση της πιθανότητας για αξιοπρεπή επιβίωση, για λόγους όπως η εξάρτηση μας από τη χρήση των υγρών καυσίμων, αυτό είναι εξαιρετικά σοβαρό θέμα και κατευθυνόμαστε προς το γκρεμό.»
Υ.Γ.1 Για τους φιλελεύθερους αναγνώστες σου. Σε ένα σημείο της συνέντευξης γίνεται αναφορά στον καπιταλισμό και κατά πόσο είναι το μη χείριστο σύστημα και το μόνο που εξασφαλίζει τη δημοκρατία. Φυσικά αυτό είναι ένας ακόμα μύθος του νεοφιλελευθερισμού της κενής λογικής και ως παράδειγμα δίνεται η Κίνα, όπου μη δημοκρατική χώρα, σίγουρα μη κομμουνιστική, έχει ένα αυταρχικό καθεστώς και ο καπιταλισμός κατά παραδοχή όλων δουλεύει καλλίτερα από κάθε άλλη εν μέρει δημοκρατική χώρα.
Υ.Γ.2 Οι αγώνες δίνονται παντού, μέσα στην οικογένεια, στην εργασία, στη γειτονιά, στην Ελλάδα, στο εξωτερικό. Αν μια μάχη χαθεί στο μέρος σου και έχεις βγει όρθιος, δώσε τον εαυτό σου σε μια άλλη μάχη πιο δίπλα. Αυτό για όσους χωρίς ντροπή στιγματίζουν όσους έχουν φύγει εξωτερικό ή όσους απεργούν όταν οι ίδιοι δέχτηκαν μειώσεις στη δουλεία τους είτε γιατί ηττήθηκαν, είτε γιατί σκύψανε το κεφάλι και επιθυμούν να συμβεί το ίδιο σε όλους, αυτό το τελευταίο είναι ξεφτίλα.
(Αγαπητέ φίλε, ευχαριστώ. Πραγματικά, το μίσος των προσκυνημένων για αυτούς που αντιστέκονται είναι εντυπωσιακό. Θέλουν να σε πάρουν κάτω στον βούρκο τους, για να δικαιολογήσουν την δουλοπρέπειά τους.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου