Δύσκολες μέρες

O πρόεδρος της επιτροπής Δεοντολογίας της Βουλής (ουάου!) και αντιπρόεδρος του σώματος, Χρήστος Μαρκογιαννάκης, μετά από συνεννόηση με τον πρόεδρο της Βουλής, Ευάγγελο Μεϊμαράκη (γνωστός και ως «Πάκη έλα να δοκιμάσεις τον δικό μου») συμφώνησαν ότι:
α) Εντός κοινοβουλίου δεν είναι αποδεκτές εκφράσεις όπως «συμμορία», «κυβέρνηση Τσολάκογλου» και «νενέκοι».
β) Δεν είναι αποδεκτές κατά τη διάρκεια των συνεδριάσεων της Ολομέλειας εμφανίσεις με φόρμες, με κοντομάνικα μπλουζάκια και....
-ειδικά για τις γυναίκες-σύνολα προκλητικά όπως σούπερ μίνι ή έξωμες εμφανίσεις.
γ) Να ενεργοποιηθεί η δυνατότητα που δίνει στο προεδρείο της Βουλής να αποβάλλει από την αίθουσα όποιον δεν συμμορφώνεται.
Θα μπορούσε στο τέλος να λέει «εκ της Χωροφυλακής». Κρίμα που δεν το λέει. Χάνει το κύρος της η ενόχληση των υπηρετών της ευπρέπειας.
Πριν από λίγες ημέρες, ο υπουργός καταπολέμησης Ελευθερίας και Σκέψης, κ. Νικόλαος Δένδιας, είχε απαντήσει σε σχετικό ερώτημα ότι σαφώς και επιτρέπεται η οπλοφορία των βουλευτών στο Κοινοβούλιο.
Τουτέστιν, ο βουλευτής ενοχλεί όταν φοράει κοντομάνικο, αλλά όχι όταν κουβαλάει 1 περίστροφο, 2 γεμιστήρες, στιλέτο, σιδερογροθιά, αστεράκια Ninja και ό,τι άλλο κάνει έναν χρυσαυγίτη να αισθάνεται άνετα.
Η ποιότητα των πολιτικών εκπροσώπων έχει αναλυθεί πολλές φορές, τα συμπεράσματα έχουν βγει, οπότε ας μη γινόμαστε κουραστικοί σχετικά με τον πολιτικό λόγο που εκφράζεται στη Βουλή. Είναι χειρότερος κι από τρολάρισμα.
Το θέμα είναι ότι τη Βουλή δεν την απαξίωσαν οι πολίτες. Η Βουλή απαξιώθηκε από τους πολιτικούς. Αλώθηκε εκ των έσω. Οι απ’ έξω δε χρειάστηκε να κάνουν κάτι.
Εντάξει, συμφωνώ ότι τους βουλευτές τους στέλνουν οι πολίτες στη Βουλή. Κάποιες φορές το δικαιολογώ, διότι όταν (θεωρείς ότι) είσαι υποχρεωμένος να διαλέξεις μέσα από ένα καλάθι με σάπια φρούτα, διαλέγεις αυτά που σου φαίνονται λιγότερο χαλασμένα.
Στέλνεις λοιπόν στη Βουλή αυτόν που θεωρείς λιγότερο χαζό, πάει εκείνος στα παλάτια, να οι μισθοί, να τα προνόμια, να οι τεμενάδες των υπαλλήλων της Βουλής που σου σκουπίζουν μέχρι και τον κώλο, να οι προσκλήσεις και τα «κύριε βουλευτά μου», τον παίρνεις πίσω χίλιες φορές πιο χαζεμένο απ’ ότι τον έστειλες. Τέλος πάντως, είπαμε, αυτά είναι γνωστά.
Απλώς φοβάμαι ότι το πολιτικό σκηνικό που έχουν στήσει αυτοί οι κατσαπλιάδες, η αλαζονεία με την οποία εκφράζονται και η απαξίωση που δείχνουν για κάθε τι πέρα από την πάρτη τους, ανοίγει το δρόμο και τις ορέξεις σε ανθρώπους και καταστάσεις που ονειρεύονται τανκς. Κι αυτά τα σκοτεινότερα που θα έρθουν, δεν κρεμάνε πολιτικούς στα λόγια, αλλά κανονικά.
Εμείς το βλέπουμε, αυτοί όχι. Είναι στραβωμένοι από την Εξουσία και πιστοί στα αφεντικά τους που τους δίνουν εντολές για το τι θα ψηφίσουν και τι θα ξεπουλήσουν (δηλαδή, τα πάντα).
Δεν ξέρω αν οι επιθέσεις με γκαζάκια και οι πυροβολισμοί στο κτίριο της ΝΔ είναι προβοκάτσιες ή επιθέσεις από νέες οργανώσεις. Το μόνο που ξέρω είναι ότι στους δρόμους μάχονται τους φασίστες καθημερινά οι αντεξουσιαστές. Και γι’ αυτό τα τάγματα Δένδια τους εκδικούνται χτυπώντας τις καταλήψεις. Πέρα από την προσπάθεια αποπροσανατολισμού σε αυτές τις εκκαθαρίσεις, είναι φανερή και η ύπαρξη της εκδικητικότητας.
Δεν ξέρω σε ποιον ανήκει το καλάσνικοφ. Ξέρω ότι αυτοί που δηλώνουν ενοχλημένοι από τα κοντομάνικα στη Βουλή επιδιώκουν με κάθε τρόπο τον διχασμό των πολιτών. Είναι εύκολος ο διχασμός. Αν δεις προσεκτικά, διακρίνεται ήδη. Η λογική «όποιος δεν στηρίζει την τρικομματική και το Σύστημα είναι εν δυνάμει τρομοκράτης» μόνο μία κατάληξη μπορεί να έχει.
Επιδιώκεται μια κοινωνική έκρηξη. Δεν υπάρχει κάτι άλλο που να εξηγεί την εξαθλίωση του λαού με τόσο κυνικό τρόπο. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση για την τόσο μεγάλη επίδειξη θράσους. Ίσως να ελπίζουν σε μία κοινωνική έκρηξη ώστε να «υποχρεωθούν» να λάβουν πιο δυναμικά μέτρα. Ιστορικά, πριν από κάθε «αναστολή του Συντάγματος» προηγούνταν η απαξίωση δημοκρατικών θεσμών και της βουλής. Σε αυτό το στάδιο, ομολογώ ότι τα πήγαν καλά.
Στο επόμενο στάδιο, όταν θα έρθουν αυτοί που θα θελήσουν να επιβάλουν την «κοινωνική ηρεμία, τάξη και ασφάλεια», δεν ξέρω πόσο καλά θα τα πάνε. Σ’ εκείνη τη φάση, το διακύβευμα δεν θα είναι «ευρώ ή δραχμή», αλλά εμείς ή αυτοί. Και τότε, η καλλιέργεια του «όσοι αντιδρούν είναι εν δυνάμει τρομοκράτες» θα αποδειχτεί ότι δεν ήταν καθόλου καλή ιδέα. Διότι τότε, όσο κι αν θα βαφτίζουν τρομοκράτες τους εξοργισμένους μικρή σημασία θα έχει. Και μπροστά στο πλήθος θα έχει ακόμη μικρότερη.

ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ