Περικλής ΚοροβέσηςΚάθε φορά που είναι να γράψω για κάποιο κόμμα του πολιτικού μας συστήματος, πέφτω πάντα στην ίδια παγίδα, στην οποία πέφτουν σχεδόν όλοι οι πολιτικοί συντάκτες. Γινόμαστε χρονικογράφοι, κατά το βυζαντινό πρότυπο, και δεν ...
αναλύουμε την ιστορία της κάθε μέρας. Την επιστήμη της Ιστορίας την ανακάλυψαν οι αρχαίοι Ελληνες και από εκεί μεταλαμπαδεύτηκε στη Δύση. Οι χρονικογράφοι ήταν κατά κανόνα αυλικοί, που καθήκον τους ήταν να θεοποιήσουν, στο μέτρο του δυνατού, τον αυτοκράτορα και να του αποδώσουν αρετές που δεν διέθετε. Μπορούμε να πούμε πως οι χρονικογράφοι ήταν οι θεμελιωτές του κίτρινου Τύπου και της εμπορικής τηλεόρασης. Αλλά πολύ φοβάμαι πως αυτή η νοοτροπία έχει περάσει και στους σοβαρούς πολιτικούς συντάκτες. Το να ασχολείσαι με Σαμαρά, Βενιζέλο, Κουβέλη κ.λπ. το μελάνι σου χαλάς.
Θεωρητικά, μια εφημερίδα ή οποιοδήποτε άλλο μέσο είναι όργανο της κοινωνίας και όχι του πολιτικού συστήματος. Ομως στην πράξη συμβαίνει το αντίθετο. Καμιά αυτοκτονία ανέργου δεν έγινε ποτέ πρωτοσέλιδο. Αντίθετα, πολλές μπούρδες πολιτικών πήραν τεράστια δημοσιότητα. Να θυμηθούμε μονάχα την περίφημη σοφία του Πάγκαλου «Ολοι μαζί τα φάγαμε», που έγινε πιο γνωστή από τον Εθνικό μας Υμνο και χρησιμοποιήθηκε και από τον δικό μας εθνικό γκουρού-συνθέτη Δ. Σαββόπουλο, με τη δικιά του πάντα πρωτότυπη ερμηνεία. Σούσι και Μπαλί είναι τα αντίστοιχα που φάγαμε εμείς για να μπούμε γυαλί-καρφί στο μάτι του Τσοχατζόπουλου, για να του δείξουμε πως των «Ελλήνων οι κοινότητες» δεν πιάνονται κορόιδα.
Το πολιτικό μας σύστημα στηρίζεται από όλα τα κόμματα του Κοινοβουλίου. Ακόμα και από το ΚΚΕ, που μετέχει σε κάθε θεσμό, ασχέτως αν απορρίπτει με θαυμαστή συνέπεια όλο το καπιταλιστικό σύστημα και τον ιμπεριαλισμό.
Αλλά εφόσον δεν έχει μπορέσει να δημιουργήσει ένα μαζικό λαϊκό κίνημα, η αντίθεσή του με το σύστημα είναι ρητορική. Τι γίνεται τώρα με τον ΣΥΡΙΖΑ; Εδώ έχουμε ενδιαφέροντα πράγματα και πολλά ερωτήματα. Θα τα παραθέσουμε χωρίς ιεράρχηση: Γιατί ονομάστηκε το τελευταίο του συνέδριο Πρώτο; Μήπως για να σβήσουμε μια ιστορία δεκατριών ετών, από την εποχή που πάρθηκε η πρωτοβουλία του «Χώρου διαλόγου και κοινή δράσης της Αριστεράς»; Το πιο συνηθισμένο νούμερο που παίζεται για τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ είναι τριάντα τρεις χιλιάδες. Πού και πώς εκπροσωπήθηκαν; Ας δούμε κάποια στοιχεία. Από τα διακόσια μέλη της Κεντρικής Επιτροπής, τα εκατόν σαράντα έξι είναι από τον ΣΥΝ. Από τα είκοσι τρία μέλη της Πολιτικής Γραμματείας τα δεκαεφτά προέρχονται από τον ΣΥΝ. Από τους ΠΑΣΟΚογενείς, μόνο δύο εκλέχτηκαν στην Κεντρική Επιτροπή. Αυτό δεν λέγεται καπέλο. Λέγεται σομπρέρο.
Το ενιαίο πια κόμμα καθιερώθηκε ως αρχηγοκεντρικό. Αυτό σημαίνει η εκλογή του προέδρου κατευθείαν από το συνέδριο. Ο αρχηγός πια είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει και να μη δίνει λόγο σε κανέναν. Και αν αυτό θυμίζει ΠΑΣΟΚ, τότε ίσως να πρέπει να περιμένουμε και τις πρώτες διαγραφές; Είναι λίγο υπερβολικό, αλλά η ιστορική εμπειρία έχει δείξει πως όταν ένα κόμμα αποκτάει τον «πατερούλη» του, το πρώτο θύμα είναι η αριστερή πτέρυγα. Εχουμε και το προηγούμενο της διάλυσης των συνιστωσών. Και αυτό είναι ένα σταλινικό φαινόμενο. Και οι ρίζες αυτού του σταλινισμού συνδέονται με την παράδοση του ΚΚΕ εσ. που δεν ήρθε ποτέ σε ρήξη με τον σταλινισμό, αλλά τον διεκδίκησε με τη δικιά του ερμηνεία. Δηλαδή, εξουσία να ’ναι και ας είναι ό,τι να ’ναι. Λαμπρό παράδειγμα αυτού του φαινομένου, ο Φώτης Κουβέλης, στη γραμμή που χάραξε ο Κύρκος.
Η ασάφεια στον πολιτικό λόγο, όταν δεν είναι μεταφυσική, είναι δεξιό φαινόμενο. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μας λέει για άρνηση πληρωμής του χρέους εδώ και τώρα και δημιουργία μιας διεθνούς επιτροπής λογιστικού ελέγχου, κατά το παράδειγμα του Ισημερινού που διέγραψε το 70% του χρέους του; Ολοι ξέρουμε πως νόμος είναι το δίκαιο του ισχυρού. Αυτό το έχουν καταλάβει καλά και ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος. Για να κρατήσουν την εξουσία τους, έστω και ως υπηρέτες, δέχτηκαν αυτό τον νόμο. Τι θα κάνει ο Τσίπρας σε περίπτωση που θα κληθεί να διαπραγματευθεί; Μήπως από τώρα πρέπει να αρχίσει μια συζήτηση για την Ε.Ε. και το ευρώ; Και να μπει καθαρά το ερώτημα: Μας συμφέρει ή δεν μας συμφέρει αυτή η Ευρώπη του αρπαχτικού καπιταλισμού και της γερμανικής ηγεμονίας;...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου