Να θυμίσουμε στον πρωθυπουργό ότι μέχρι τώρα δεν κυβερνάει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ο ίδιος. Κάτι βέβαια που θ’ αλλάξει πολύ γρήγορα. Που πρέπει εμείς να φροντίσουμε, ο καθένας από τη δική του θέση, ώστε να συμβεί.
Κινδυνολογία, επαναφορά του grexit στην πολιτική ατζέντα, ρατσισμός και ξενοφοβία, ύμνοι στην αστυνομία. Αυτό είναι το φτωχικό οπλοστάσιο με το οποίο ο πρωθυπουργός ξεκινάει την απεγνωσμένη περιοδεία του, την τελευταία πράξη της διακυβέρνησής του.
Χωρίς κανένα πρόγραμμα, εκτός από τα μνημόνια και το email του Γκίκα Χαρδούβελη. Χωρίς plan B, εκτός από τον φόβο και την υποταγή στους δανειστές. Χωρίς όραμα, εκτός από την εθνικιστική παλινόρθωση. Χωρίς αυτοπεποίθηση και χωρίς ενθουσιασμό, έπειτα από τις απανωτές ήττες.
Ας τις θυμηθούμε: Κατάρρευση της υποτιθέμενης «επαναδιαπραγμάτευσης» των μνημονίων. Της θεωρίας των δύο άκρων. Του success story. Της αποχώρησης από το ΔΝΤ και της εξόδου από τα μνημόνια. Της εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας από την απελθούσα Βουλή. Όλα έμειναν στη μέση.
Αποτυχία στην εκπλήρωση και των πιο απλών υποσχέσεών του. Των αλλεπάλληλων Ζαππείων. Του δωρεάν Wi–Fi (sic). Της μείωσης της φορολογίας. Όλα λάθος.
Τώρα ο πρωθυπουργός τείνει να μείνει και χωρίς συμμάχους, αφού το μπλοκ της κεντροαριστεράς κατακερματίζεται και καταρρέει – το τμήμα του, δηλαδή, που δεν προσβλέπει ήδη σε αριστερή διακυβέρνηση της χώρας.
Κάπως έτσι στήνεται το σκηνικό για την πιο κρίσιμη πολιτική αναμέτρηση στη σύγχρονη ελληνική ιστορία.
Η Αριστερά δεν έχει κανένα λόγο να ακολουθήσει τον πρωθυπουργό στον ακροδεξιό κατήφορο που επέλεξε. Με αυτοπεποίθηση και με σταθερότητα πρέπει να ξεδιπλώσει, να εξηγήσει και να εξελίξει το πρόγραμμά του. Να αποφύγει την πολυγλωσσία, να επιμείνει στα προφανή, να μην αποπροσανατολίζεται, να μην τάζει, να μην πατάει πεπονόφλουδες, να μην παρασυρθεί στη μιζέρια των τηλεοπτικών αντιπαραθέσεων.
Να μην πει ψέματα. Ναι, δεν πρέπει να φοβηθούμε, όχι γιατί δεν υπάρχουν κίνδυνοι αλλά γιατί πρέπει να βγάλουμε τη χώρα από το αδιέξοδο. Γιατί πρέπει να υπερασπιστούμε τους άνεργους, τους φτωχούς και τους αδύναμους. Γιατί πρέπει να ξαναβάλουμε μπρος την οικονομία, να δημιουργήσουμε πλούτο, να ξανακερδίσουμε τη θέση μας στον διεθνή καταμερισμό εργασίας. Πάνω απ’ όλα, γιατί πρέπει να κατεδαφίσουμε το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα και να φτιάξουμε ένα άλλο στο οποίο να κυριαρχούν οι κανόνες, η διαφάνεια, η συλλογικότητα, η αλληλεγγύη και η αποτελεσματικότητα. Γιατί πρέπει να σπάσουμε τη διαπλοκή και τη γραφειοκρατία. Γιατί πρέπει να ποντάρουμε στην παιδεία, στον πολιτισμό και στην αλληλεγγύη. Γιατί πρέπει να γίνουμε ο καταλύτης για μεγάλες αλλαγές στην Ευρώπη, για την ανάδειξη μιας νέας κοινοτικής αντίληψης βασισμένης στη δημοκρατία και την αλληλεγγύη.
Μένουν είκοσι μέρες έως τις εκλογές. Είναι λίγες. Δεν είναι καιρός για εσωτερικές αναζητήσεις, είναι η ώρα της εξωστρέφειας. Δεν είναι καιρός για συνθήματα, είναι καιρός για προτάσεις. Δεν είναι καιρός για βερμπαλισμούς, είναι καιρός για απλές, στέρεες δεσμεύσεις. Ήπια, σταθερά, ενωτικά, με επιχειρήματα και με γνώση, με επίγνωση της ιστορικότητας των στιγμών και του βάρους της ευθύνης.
Θυμηθείτε, η Αριστερά δεν είναι κάποιες ηγεσίες ή κάποιοι υποψήφιοι, δεν είναι τα τρία-τέσσερα κόμματα που την απαρτίζουν. Η Αριστερά είμαστε εμείς, που απλώνουμε το χέρι και σε όλους τους άλλους, σε όσους συνομολογούν ότι οι πολιτικές της λιτότητας πρέπει να αντικατασταθούν με υπεύθυνες πολιτικές αλληλεγγύης και ανάπτυξης. Σε όσους συνομολογούν ότι πρέπει ν’ αφήσουμε πίσω το παλιό πολιτικό σύστημα που καταρρέει. Και να φτιάξουμε με ανοιχτές διαδικασίες, με υπομονή αλλά και με τόλμη, ένα νέο πλαίσιο πιο δημοκρατικό, ένα εργαλείο λαϊκής κυριαρχίας και αυτενέργειας.
Με αυτές τις αρχές πρέπει να πορευτούμε ως τις εκλογές. Με αυτές τις αρχές θα πορευτώ προσωπικά.
Χωρίς κανένα πρόγραμμα, εκτός από τα μνημόνια και το email του Γκίκα Χαρδούβελη. Χωρίς plan B, εκτός από τον φόβο και την υποταγή στους δανειστές. Χωρίς όραμα, εκτός από την εθνικιστική παλινόρθωση. Χωρίς αυτοπεποίθηση και χωρίς ενθουσιασμό, έπειτα από τις απανωτές ήττες.
Ας τις θυμηθούμε: Κατάρρευση της υποτιθέμενης «επαναδιαπραγμάτευσης» των μνημονίων. Της θεωρίας των δύο άκρων. Του success story. Της αποχώρησης από το ΔΝΤ και της εξόδου από τα μνημόνια. Της εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας από την απελθούσα Βουλή. Όλα έμειναν στη μέση.
Αποτυχία στην εκπλήρωση και των πιο απλών υποσχέσεών του. Των αλλεπάλληλων Ζαππείων. Του δωρεάν Wi–Fi (sic). Της μείωσης της φορολογίας. Όλα λάθος.
Τώρα ο πρωθυπουργός τείνει να μείνει και χωρίς συμμάχους, αφού το μπλοκ της κεντροαριστεράς κατακερματίζεται και καταρρέει – το τμήμα του, δηλαδή, που δεν προσβλέπει ήδη σε αριστερή διακυβέρνηση της χώρας.
Κάπως έτσι στήνεται το σκηνικό για την πιο κρίσιμη πολιτική αναμέτρηση στη σύγχρονη ελληνική ιστορία.
Η Αριστερά δεν έχει κανένα λόγο να ακολουθήσει τον πρωθυπουργό στον ακροδεξιό κατήφορο που επέλεξε. Με αυτοπεποίθηση και με σταθερότητα πρέπει να ξεδιπλώσει, να εξηγήσει και να εξελίξει το πρόγραμμά του. Να αποφύγει την πολυγλωσσία, να επιμείνει στα προφανή, να μην αποπροσανατολίζεται, να μην τάζει, να μην πατάει πεπονόφλουδες, να μην παρασυρθεί στη μιζέρια των τηλεοπτικών αντιπαραθέσεων.
Να μην πει ψέματα. Ναι, δεν πρέπει να φοβηθούμε, όχι γιατί δεν υπάρχουν κίνδυνοι αλλά γιατί πρέπει να βγάλουμε τη χώρα από το αδιέξοδο. Γιατί πρέπει να υπερασπιστούμε τους άνεργους, τους φτωχούς και τους αδύναμους. Γιατί πρέπει να ξαναβάλουμε μπρος την οικονομία, να δημιουργήσουμε πλούτο, να ξανακερδίσουμε τη θέση μας στον διεθνή καταμερισμό εργασίας. Πάνω απ’ όλα, γιατί πρέπει να κατεδαφίσουμε το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα και να φτιάξουμε ένα άλλο στο οποίο να κυριαρχούν οι κανόνες, η διαφάνεια, η συλλογικότητα, η αλληλεγγύη και η αποτελεσματικότητα. Γιατί πρέπει να σπάσουμε τη διαπλοκή και τη γραφειοκρατία. Γιατί πρέπει να ποντάρουμε στην παιδεία, στον πολιτισμό και στην αλληλεγγύη. Γιατί πρέπει να γίνουμε ο καταλύτης για μεγάλες αλλαγές στην Ευρώπη, για την ανάδειξη μιας νέας κοινοτικής αντίληψης βασισμένης στη δημοκρατία και την αλληλεγγύη.
Μένουν είκοσι μέρες έως τις εκλογές. Είναι λίγες. Δεν είναι καιρός για εσωτερικές αναζητήσεις, είναι η ώρα της εξωστρέφειας. Δεν είναι καιρός για συνθήματα, είναι καιρός για προτάσεις. Δεν είναι καιρός για βερμπαλισμούς, είναι καιρός για απλές, στέρεες δεσμεύσεις. Ήπια, σταθερά, ενωτικά, με επιχειρήματα και με γνώση, με επίγνωση της ιστορικότητας των στιγμών και του βάρους της ευθύνης.
Θυμηθείτε, η Αριστερά δεν είναι κάποιες ηγεσίες ή κάποιοι υποψήφιοι, δεν είναι τα τρία-τέσσερα κόμματα που την απαρτίζουν. Η Αριστερά είμαστε εμείς, που απλώνουμε το χέρι και σε όλους τους άλλους, σε όσους συνομολογούν ότι οι πολιτικές της λιτότητας πρέπει να αντικατασταθούν με υπεύθυνες πολιτικές αλληλεγγύης και ανάπτυξης. Σε όσους συνομολογούν ότι πρέπει ν’ αφήσουμε πίσω το παλιό πολιτικό σύστημα που καταρρέει. Και να φτιάξουμε με ανοιχτές διαδικασίες, με υπομονή αλλά και με τόλμη, ένα νέο πλαίσιο πιο δημοκρατικό, ένα εργαλείο λαϊκής κυριαρχίας και αυτενέργειας.
Με αυτές τις αρχές πρέπει να πορευτούμε ως τις εκλογές. Με αυτές τις αρχές θα πορευτώ προσωπικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου