του Χρήστου Λουτράδη
Πολλά έχουν γραφτεί για το φαινόμενο της ανόδου , και της εγκαθίδρυσης, της Χρυσής Αυγής στο πολιτικό αλλά κυρίως στο κοινωνικό στερέωμα. Μια κοινωνία παραδόμενη σε μια βαθιά οικονομική και πολιτισμική κρίση, μπερδεμένη, αναζήτησε, σε ένα μεγάλο βαθμό, τον υπαίτιο των δεινών της στον Άλλον. Είτε αυτός είχε το πρόσωπο ενός ξένου είτε ήταν πολιτικό-μιντιακό κατασκευάσμα μιας νεφελώδους περιγραφής αυτού που ονομάζομαι ‘σύστημα’, πολιτικό ή οικονομικό.
Και εδώ αρχίζει το παιχνίδι της Χρυσής Αυγής. Ένα μόρφωμα που δεν αποτελεί ‘γνήσιο τέκνο της οργής’. Αλλά μια περιθωριακή ομάδα φασιστών που μετατράπηκε σε πολιτικό μόρφωμα λόγω των τραγικών ανακολουθιών των πολιτικών κομμάτων και μιας έμφυτης τάσης της κοινωνίας μας να μην αναλαμβάνει ποτέ την ευθύνη των λαθών της και των παραλείψεων της.
Και ενώ έχουν συζητηθεί εκτενώς οι πολιτικές ευθύνες για την άνοδο της Χρυσής Αυγής, δεν έχουν συζητηθεί ποτέ σοβαρά, οι βαθιές και ανομολόγητες ευθύνες των μέσων μαζικής ενημέρωσης στην εξοικείωση του κοινού με το ‘τέρας’. Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που πολύ πριν την επέλαση της Χρυσής Αυγής στην ζωή μας, είχαν δημιουργήσει τις κατάλληλες προϋποθέσεις για την ευκολότερη ανάπτυξη αυτού του φαινομένου. Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης εθισμένα στην εκπομπή ενός βαθιά διχαστικού και λαϊκιστικού πολιτικού λόγου. Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης σε πλήρη διαζύγιο με τις αρχές της δημοκρατίας, του πλουραλισμού, του σεβασμού της αντίθετης άποψης και κυρίως αυτοκριτικής.
Τώρα όλοι δηλώνουν σοκαρισμένοι και απογοητευμένοι. Μόνο που ο καθένας μας κρύβει έναν μικρό και έναν μεγάλο ρατσιστή μέσα του. Ας τον αντιμετωπίσει. Και μετά θα έχουμε όσο χρόνο θέλουμε, για να σοκαριζόμαστε και να απογοητευόμαστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου