τουΚάποιοι άνθρωποι, συνήθως πολιτικοί, επικαλούνται τεθνεώτες για να ισχυριστούν εκ των υστέρων κάτι που τους βολεύει. Οι νεκροί, βλέπετε, δεν έχουν τη δυνατότητα να τους αντικρούσουν. Κι έτσι, με δήθεν εκμυστηρεύσεις και αυθαίρετους ισχυρισμούς προσπαθούν να φέρουν την ιστορία στα μέτρα τους.
Δυστυχώς, κάτι παρόμοιο διέπραξε προσφάτως ο Νίκος Δήμου. Ο γνωστός συγγραφέας, μιλώντας στην iefimerida.gr , εξέφρασε μεταξύ άλλων την πικρία του για τον αποκλεισμό του από μεγάλες εφημερίδες. Και έφερε ως παράδειγμα την «Ελευθεροτυπία»
«Ένα βράδυ συνάντησα τον Τεγόπουλο. «Ξέρεις γιατί δεν είσαι στην «Ελευθεροτυπία»;, μου είπε. «Γιατί γράφεις ο,τι θές. Κι όμως έχεις είκοσι χιλιάδες αναγνώστες, που σε ακολουθούν μετά τα Επίκαιρα». Και του απάντησα: «Μήπως έχω τόσους αναγνώστες γιατί γράφω ο,τι θέλω και αυτό το ξέρουν οι αναγνώστες;».
Όσοι γνώρισαν τον αείμνηστο Τεγόπουλο, ξέρουν ότι ποτέ δεν θα έλεγε κάτι παρόμοιο. Δηλαδή, ότι κάποιος αθρογράφος που γράφει ελεύθερα δεν ήταν δεκτός στην «Ε». Δεν ήταν του χαρακτήρα του. Ας δεχτούμε όμως τον ισχυρισμό του κ. Δήμου, ότι αυτά του είπε ο Κίτσος Τεγόπουλος. Κι ας δούμε την πραγματικότητα της «Ε», όπως την είχαν διαμορφώσει οι αρχές του Τεγόπουλου και του Σεραφείμ Φυντανίδη.
Πρώτον, καθένας έγραφε την γνώμη του, ως και νεαροί συντάκτες, αρκεί να έβαζαν την υπογραφή τους και να μην ήταν νομικώς επιλήψιμα τα κείμενά τους (συκοφαντικά κλπ). Με άλλα λόγια, στην «Ε» κατακτούσες το δικαίωμα στην ελεύθερη άποψη, δίχως να εξετάζονται πολιτικά κριτήρια ή γνώμες αντίθετες στην κεντρική πολιτική κατεύθυνση της εφημερίδος για κόμματα, πρόσωπα και γεγονότα.
Δεύτερον, ήταν σύνηθες και παγιωμένο να διατυπώνονται απόψεις από αρθρογράφους της εφημερίδος κόντρα στην «γραμμή» της «Ε». Συνεχώς και αδιαλείπτως. Κλασικό παράδειγμα οι ενάντιες θέσεις επιφανών αρθρογράφων (Βότσης, Μανωλάκος, Παρασκευόπουλος κ.α.) την εποχή που η «Ε» «στήριζε την Αλλαγή και ήλεγχε την εξουσία».
Αργότερα, κορυφαία ήταν η εναντίωση του αείμνηστου Φίλιππου Συρίγου στους Ολυμπιακούς του 2004, και-επιτρέψτε μου να πω- του υπογραφόμενου, καθώς και του Στάθη, στην εποχή Σημίτη. Ουδέποτε διανοήθηκε ο Σ.Φυντανίδης να παρέμβει στα αιρετικά κείμενα.
Τρίτον, πολύ συχνά δημοσιεύονταν στην «Ε» σχόλια συναδέλφων για κείμενα συντακτών ή αρθρογράφων της εφημερίδος! Ως και σχόλια που αφορούσαν τον ίδιο τον Σ.Φυντανίδη ή κάποιες επιλογές του Κ. Τεγόπουλου! Επίσης, στην «Ε» υπήρχαν ριζικά διαφορετικές απόψεις για μείζονος σημασίας θέματα (π.χ. εθνικά ) μεταξύ κορυφαίων συντακτών, χωρίς ποτέ να κόβεται η να λογοκρίνεται κείμενο οιασδήποτε πλευράς.
Τέταρτον, σε μια οριακή περίπτωση και σύγκρουση (Θέμος Αναστασιάδης-Ρηγάδες ), όταν ετέθη θέμα απόλυσης του συντάκτη, μετά από σχετική πρόταση συναδέλφων, η γενική συνέλευση είπε όχι. Ο Θέμος απελύθη από τον ίδιο τον Τεγόπουλο για άλλους λόγους. Προσωπικά, τους γνωρίζω. Αν επιθυμεί, ας τους εκθέσει ο ίδιος. Πάντως, ο λόγος της απόλυσης δεν αφορούσε στα γραπτά και στις απόψεις του.
Προς επίρρωσιν των προεκτεθέντων, επικαλούμαι τον Γιώργο Βότση, τον Νίκο Κιάο, τον Αριστείδη Μανωλάκο, τον Πέτρο Μανταίο, τον Βαγγέλη Παναγόπουλο, τον Ντένη Αντύπα, τον Μάκη Γιομπαζολιά, τον Γιάννη Βλαστάρη, την Κύρα Αδάμ, τον Κωνσταντίνο Αγγελόπουλο, τον Στάθη, τον Ανδρέα Ρουμελιώτη, τον Γιώργο Καρελιά, τον Τάσο Παππά, τον Γιάννη Παντελάκη, τον Γιώργο Σταματόπουλο, τους Ιούς και πλήθος συναδέλφων της «Ε», παλαιών και νεότερων.
Και κάτι ως υστερόγραφο. Έχω αποφύγει μέχρι σήμερα οποιαδήποτε αναφορά μου στην «Ε» και στο οδυνηρό κλείσιμο που κάποιοι της επιφύλαξαν. Κάποτε ενδεχομένως να το πράξω. Αλλά ο ισχυρισμός του Νίκου Δήμου, αφορών στον υπαρξιακό πυρήνα της «Ελευθεροτυπίας», το ελευθέρως εκφράζεσθαι, παραήταν προκλητικός και αστήρικτος για να τον προσπεράσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου