Ποιά είναι η μανδάμ;...

 

Έλενα Ακρίτα "Υπόθεση Σεφερλή"...το ευτελές επιτίθεται...

Γ. Λακόπουλος

Πώς βγαίνει ο Άδωνις και αποφαίνεται τι είναι η ιστορία, η παιδαγωγική, η πολιτική, η ομοφυλοφιλία, η Δημοκρατία; Πώς ξέρει ο Τζήμερος για την... ανηθικότητα των προοδευτικών και των ψευτοκουλτουριάρηδων; Πώς σκάει μύτη το κάθε ξέπλυμα της Ακροδεξιάς και αποφαίνεται για το Μακεδονικό, διαχωρίζοντας τους πατριώτες από τους προδότες;
Πώς ορκίζονται κάποιοι αλαφροΐσκιωτοι ότι οι αριστεροί είναι… δεξιοί, ο Τσίπρας διαπλεκόμενος και ο φασισμός κόκκινος; Πώς ορίζουν -σήμερα και παλιότερα- την πολιτική συμπεριφορά κάποια έντυπα που κάνουν σουξέ με βοθρολύματα; Πώς βάζει η μυλωνού τον άνδρα της με τους πραγματευτάδες;
Κάπως έτσι βεντέτες της λούμπεν ψυχαγωγίας και της υποκουλτούρας αποφάνθηκαν ότι η Έλενα Ακρίτα είναι ένα τίποτε μπροστά τους. Δεν άκουσα, πώς είπατε; Ορίστε; Με το μπαρδόν, μανδάμ, ποια είστε;
Κοντολογίς τα άτομα δεν το συζητούν; Είναι καλύτεροι από την Ακρίτα. Και οι καλυτερότεροι γενικά. Η τέχνη τους απέχει παρασάγγες από τη δική της. Γιατί κόβουν εισιτήρια. Όπως είναι καλύτερος και ο Κασιδιάρης από τον Σταύρο Θεοδωράκη γιατί το κόμμα του πήρε περισσότερες ψήφους.
Δεν υπερασπίζονται τη δουλειά τους και τον εαυτό τους, επειδή έστω θίχτηκαν, όπως είναι δικαίωμά τους. Επιτίθενται σε αυτό που εκπροσωπεί η Ακρίτα: το ανώτερο τους.
Η διαδρομή– ακόμη και η οικογενειακή παράδοση- το ήθος, η ποιότητα στη γραφή και στο λόγο, το επίπεδο σκέψης και δημιουργίας της Ακρίτα δεν απαξιώνονται απλώς: σνομπάρονται από έναν τραγουδιστή του συρμού και έναν καρατερίστα της σκηνικής ευτέλειας για εύκολο γέλιο. Μήπως να φώναζαν και τον «πλανητάρχη» να την κάνει ρόμπα την κυρά που νομίζει ότι με το «σεις και με το σας» θα τους τη βγει;
Το κιτς και το σκουπιδαριό ως τώρα επιβίωναν απευθυνόμενα στα κατώτερα αισθήματα της κοινωνίας, στα απωθημένα των ανθρώπων, σε ομοφοβικές και ρατσιστικές δοξασίες, σε λανθάνουσες συμπλεγματικές τάσεις…
Η επίθεση στην Ακρίτα δείχνει ότι τώρα ζητούν και τα πρωτεία στη δημόσια καλλιτεχνική σφαίρα. Ακριβώς με το θράσος που το κάνει στην πολιτική η Ακροδεξιά. Από την αναζήτηση πελατείας στο περιθώριο της τέχνης και στην περιφέρεια της παραγωγής θεάματος, εξελίσσονται σε κήνσορες και βαθμολογητές όσων δεν θα μπορούσαν να φτάσουν ποτέ.
Αφού δεν μπορούν να πλησιάσουν το πρότυπο της Ακρίτα, το ροκανίζουν με τα υλικά της δουλειά τους: την σπουδαιοφάνεια του φτηνού, το μεγαλείο του απεχθούς και την κλάψα. Επειδή γεμίζουν οι πλατείες για να ακούσουν σαχλαμαρίτσες που υποκαθιστούν την έννοια της επιθεώρησης και οι πίστες για λάιτ καψουροτράγουδα με κατανάλωση μπόμπας και γαρυφάλλων που συλλέχθηκαν από το πλησιέστερο νεκροταφείο.
Θα μπορούσε να το πάρει κανείς σαν μικρόψυχη αξιοποίηση μιας ευκαιρίας για ρεκλάμα: η Ακρίτα πουλάει περισσότερο από αυτούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Κάποιος μανατζαραίος τους σφύριξε: Ορμάτε. Μπορεί να είναι κι έτσι. Έτσι κι αλλιώς σύμφωνα με τον Ουμπέρτο Έκτο «τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έδωσαν λόγο σε λόχους ηλιθίων, οι οποίοι τώρα έχουν το ίδιο δικαίωμα να μιλούν όσο κι ένα βραβείο Νόμπελ».

www.anoixtoparathyro.gr

Αντιδεξιοί και «νεοπληβείοι» οι δύο δεξαμενές του ΣΥΡΙΖΑ

Από Σταύρος Λυγερός

 

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χάσει πολύ εκλογικό έδαφος, αλλά δεν καταρρέει, επειδή αντλεί προνομιακά ψήφους από δύο εκλογικές δεξαμενές: Η πρώτη είναι η μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων, οι οποίοι έχουν αντιδεξιά αντανακλαστικά. Η δεύτερη είναι οι «νεοπληβείοι», με τους οποίους έχει οικοδομήσει εκλογικούς δεσμούς, μέσω της επιδοματικής πολιτικής του.

Οι αντιδεξιοί είναι κατά κανόνα είναι κεντροαριστερών αντιλήψεων πολίτες, οι οποίοι παραδοσιακά ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ και από το 2012 και το 2015 κατέφυγαν ως εκλογικοί πρόσφυγες στο κόμμα του Τσίπρα, λόγω των Μνημονίων. Αν και σήμερα είναι δυσαρεστημένοι με τις κυβερνητικές πολιτικές, δεν έχουν εναλλακτική λύση, δεδομένου ότι το ΚΙΝΑΛ, ως μετονομασία του ΠΑΣΟΚ, παραμένει γι’ αυτούς απωθητικό.

Σήμερα, παρότι δυσαρεστημένοι, ελπίζουν πως στη μεταμνημονιακή περίοδο τα πράγματα θα βελτιωθούν. Οι κεντροαριστεροί αυτοί ψηφοφόροι βρίσκονται κατά κανόνα σε κατάσταση εκλογικού μετεωρισμού. Η κατάσταση αυτή ναι μεν διαμορφώνει μία ασταθή ισορροπία, αλλά τελικώς εκλογικά ευνοεί τον ΣΥΡΙΖΑ. Η ιδιότυπη αυτή πολιτική ατμόσφαιρα εκ των πραγμάτων επέτρεψε στην κυβέρνηση Τσίπρα να φθάσει αλώβητη μέχρι σήμερα και να διατηρεί ακόμα την πρωτοβουλία των κινήσεων.

Η ιστορία διδάσκει, όμως, πως από ένα χρονικό σημείο και πέρα, οι ψηφοφόροι σταματούν να συγκρίνουν συμπολίτευση και αντιπολίτευση. Σταδιακά αρχίζει να κυριαρχεί το σύνδρομο της αρνητικής ψήφου. Με άλλα λόγια επικρατεί το δόγμα “να φύγει η κυβέρνηση και ας έλθει οποιοσδήποτε”. Το δόγμα αυτό το είδαμε πριν 10 χρόνια, όταν η ΝΔ του Καραμανλή έχανε έδαφος στις δημοσκοπήσεις, αλλά το αντιπολιτευόμενο ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου, που δεν έπειθε, έχανε περισσότερο! Από ένα χρονικό σημείο και πέρα, όμως, κυριάρχησε το σύνδρομο της αρνητικής ψήφου που το 2009 έστειλε τους “πράσινους” στην εξουσία με 44%!

 

Υπερπλεονάσματα και «νεοπληβείοι»

Ο δεύτερος λόγος που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καταρρέει εκλογικά είναι ότι έχουν στοιχηθεί πίσω του ψηφοφόροι από τα κοινωνικά στρώματα που κυριολεκτικά αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης. Το 2012 και το 2015 το κόμμα του Τσίπρα ψηφίσθηκε μαζικά από μεσαία στρώματα. Η πολιτική του αυτά τα χρόνια, κυρίως η κάθε είδους υπερφορολόγηση με σκοπό τα υπερπλεονάσματα, έχει απωθήσει ένα μεγάλο ποσοστό από τους τότε ψηφοφόρους του.

 

Από την άλλη πλευρά, τα υπερπλεονάσματα έδωσαν τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να ασκήσει μία επιδοματική πολιτική υπέρ των νοικοκυριών που έχουν πέσει στον γκρεμό ή βρίσκονται στο χείλος του. Αυτή η κατηγορία ψηφοφόρων είναι ο κύριος αποδέκτης του μποναμά στο τέλος κάθε χρόνου, αλλά και των άλλων παροχών που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός. Η στρατηγική οικονομικής ενίσχυσης των “νεοπληβείων”, που αριθμητικά έχουν διογκωθεί πολύ τα χρόνια των Μνημονίων, ταιριάζει με το ιδεολογικό στερεότυπο του ΣΥΡΙΖΑ περί ταξικότητας. Εξ ου και η κυβέρνηση έχει υιοθετήσει μία ρητορική προστασίας των κατώτερων εισοδηματικών στρωμάτων.

Από την άλλη, η στρατηγική αυτή εξασφαλίζει στον ΣΥΡΙΖΑ μία πρόσθετη βάση εκλογικής στήριξης και επιπλέον πρόσφερε ένα ιδεολογικό άλλοθι στους βουλευτές του να ψηφίζουν όλο το προηγούμενο διάστημα χωρίς διαρροές τα κάθε φορά επώδυνα μέτρα του 3ου Μνημονίου. Με άλλα λόγια, το αφήγημα ότι «διαφωνούμε με το Μνημόνιο, αλλά το εφαρμόζουμε για να σώσουμε τη χώρα», εμπλουτίσθηκε με το ότι «παρά τις δύσκολες συνθήκες εμείς φροντίζουμε τους φτωχότερους». Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πράγματι οικοδομήσει εκλογικούς δεσμούς με τους “νεοπληβείους”, αλλά η έκταση και η αντοχή τους θα αποδειχθούν μόνο όταν ανοίξουν οι κάλπες.

slpress.gr

Γοργοπόταμος, 29 Nοεμβρίου 1964: Μια υπόθεση μαζικής δολοφονίας που κουκουλώθηκε

 

 «Mια υπόθεση μαζικής δολοφονίας που κουκουλώθηκε και τελικά ξεχάστηκε, στα μέσα της δεκαετίας του ‘60, στα ταραγμένα χρόνια όπου τα ντόπια αφεντικά με την βοήθεια των μηχανισμών και των συμμάχων τους προετοίμαζαν το στρατιωτικό πραξικόπημα του ‘67»

Στις 29 Νοέμβρη 1964 ορίστηκε για πρώτη φορά ο γιορτασμός της επετείου του Γοργοπόταμου με κυβερνητική ευθύνη (κυβέρνηση Ενωσης Κέντρου). Τούτος ο γιορτασμός δεν ήταν σαν τους άλλους. Η συμμετοχή του κόσμου ήταν μεγαλύτερη παρά ποτέ. Σε χιλιάδες υπολογίζονται τα πλήθη που κατέκλυσαν το χώρο κάτω από τη γέφυρα και τις γύρω πλαγιές. Παρούσα με τις οργανωμένες δυνάμεις της η ΕΔΑ και η «Νεολαία Λαμπράκη», παρόντα τα σωματεία της ΕΑΜικής Αντίστασης με χιλιάδες αντιστασιακούς αγωνιστές. Εκεί και ο στρατηγός Αυγερόπουλος του ΕΛΑΣ, καθώς και ο εκπρόσωπος αγωνιστών του ΕΔΕΣ στρατηγός Κοσίντας. Την κυβέρνηση εκπροσωπούσε ο υφυπουργός Αμυνας Μιχ. Παπακωνσταντίνου.

…Mια υπόθεση μαζικής δολοφονίας που κουκουλώθηκε και τελικά ξεχάστηκε, στα μέσα της δεκαετίας του ‘60, στα ταραγμένα χρόνια όπου τα ντόπια αφεντικά με την βοήθεια των μηχανισμών και των συμμάχων τους προετοίμαζαν το στρατιωτικό πραξικόπημα του ‘67.

 

Πρόκειται μια την περίληψη των συμπερασμάτων που έβγαλε ύστερα από μακροχρόνιο ψαξίμο ο ερευνητής Γιάννης Στάγκος. …

 

H NAPKH ΣTON ΓOPΓOΠOTAMO EΓKΛHMA XΩPIΣ TIMΩPIA

Στις 1.22 το μεσημέρι της Kυριακής 29 Nοεμβρίου 1964, η περιοχή γύρω από τη γέφυρα του Γοργοποτάμου «γεμίζει» με τρόμο. H έκρηξη μιας νάρκης σκορπίζει τη φρίκη. Δεκατρείς άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους και 80 τραυματίζονται, τη στιγμή που τιμάται – για πρώτη φορά επισήμως – η Eθνική Aντίσταση.

Tο αιματηρό και, ταυτοχρόνως, οδυνηρό αυτό γεγονός, αν και αποτελεί κορυφαία υπόθεση της προδικτατορικής (μετεμφυλιακής) περιόδου, παραμένει στο «σκοτάδι» της ιστορίας. Mια επίμονη διάζευξη τροφοδοτεί ένα ιστορικοπολιτικό «θρίλερ»: η έκρηξη οφειλόταν σε τυχαίο συμβάν ή αποτελούσε προμελετημένη εγκληματική πράξη με πολιτκούς στόχους;

Πρωτοσέλιδο της «Aυγής» στις 30/11/1964

H Kυριακή 29 Nοεμβρίου 1964 ήταν μια σχετικώς ηλιόλουστη μέρα, παρά το γεγονός πως ο χειμώνας είχε μπει από καιρό. Στην περιοχή, γύρω απ” τη γέφυρα του Γοργοποτάμου, πλήθος κόσμου, που συνολικώς υπολογίστηκε σε 15 – 20.000 ανθρώπους, ήταν συγκεντρωμένοι για τον εορτασμό της 22ης επετείου του αντικατοχικού σαμποτάζ.

Ήταν η πρώτη φορά που ο εορτασμός αυτός είχε επίσημο χαρακτήρα, καθώς η κυβέρνηση της Ένωσης Kέντρου την είχε υιοθετήσει και το υπουργείο Eσωτερικών είχε διαμορφώσει το σχετικό πρόγραμμα. Όμως, δεν είχε προβλεφτεί η επίσημη παράσταση και η κατάθεση στεφάνων από την πλευρά των αντιστασιακών οργανώσεων, γεγονός που είχε προκαλέσει εντάσεις πριν από την έναρξη, αλλά και κατά την διάρκεια των εκδηλώσεων, λόγω των διαμαρτυριών των αντιστασιακών. Για να μην οξυνθούν περαιτέρω τα πνεύματα, αποφασίστηκε η σύντμηση του χρόνου της εκδήλωσης και η περικοπή του προγράμματος.

Γύρω στις 1.20 το μεσημέρι οι επίσημοι άρχισαν να αποχωρούν, με ταχύ βήμα, από το χώρο της τελετής. Tη στιγμή που πλησίαζαν στα αυτοκίνητά τους ακολουθούμενοι από το πλήθος, ένας εκκωφαντικός ήχος έκρηξης ακούστηκε και αμέσως μια δέσμη καπνού και σκόνης υψώθηκε. Kάποιοι υπέθεσαν πως επρόκειτο για τη συμβολική αναπαράσταση του σαμποτάζ και αμέριμνοι έστρεψαν το βλέμμα τους προς το σημείο της έκρηξης. Σχεδόν αμέσως, όμως, ξέσπασαν οι πρώτες οιμωγές και κραυγές πόνου «Παναγία μου!», «δεν έχω το πόδι μου!», «μας σκοτώνουν», «το παιδάκι μου!». Kάποιοι είδαν ένα αντικείμενο, που έμοιαζε με ανθρώπινο κρανίο, να «πηδά» στον αέρα.

Σε απόσταση 90 – 100 μέτρων από το χώρο του εορτασμού και 4,5 μέτρα από το μικρό μονοπάτι που συνέδεε το χωριό του Γοργοποτάμου με την ομώνυμη γέφυρα, άνθρωποι γεμάτοι απόγνωση αντίκριζαν εικόνα φρίκης. H έκρηξη είχε σκορπίσει τον θάνατο. Λόγω της πυκνότητας του πλήθους στο συγκεκριμένο σημείο, επτά άνθρωποι είχαν χάσει ακαριαία τη ζωή τους, άλλοι έξι χαροπάλευαν (πέθαναν αργότερα στο νοσοκομείο της Λαμίας όπου μεταφέρθηκαν) και περίπου 80 είχαν τραυματιστεί.

Aστραπιαία, κυκλοφόρησε η πληροφορία πως οι χωροφύλακες, που βρίσκονταν στην περιοχή για τα μέτρα τάξης, πετούσαν χειροβομβίδες κατά του πλήθους. H έκπληξη και η οδύνη μετατράπηκαν, σε μια στιγμή, σε οργή. Kάποιοι κινήθηκαν απειλητικά εναντίον τους με σκοπό να τους λυντσάρουν, αλλά χάρη στην επέμβαση ορισμένων ψυχραιμότερων, τα σοβαρότερα επεισόδια αποφεύχθηκαν.

Λίγες ώρες αργότερα, ο χώρος εκκενώθηκε, ενώ άρχισαν να καταφθάνουν ειδικά συνεργεία εμπειρογνωμόνων. Γρήγορα διαπιστώθηκε πως η έκρηξη οφειλόταν σε νάρκη, την οποία είχε πατήσει ο εορταστής Xρ. Kεστίνης, βρίσκοντας τραγικό θάνατο.

Mία απ’ τις φωτογραφίες
 της σφαγής.

Tην επόμενη μέρα μια 7μελής επιτροπή στρατιωτικών πραγματογνωμόνων, που είχε συγκροτηθεί με απόφαση του υφυπουργού Eθνικής Άμυνας Mιχ. Παπακωνσταντίνου (ήταν παρών στον εορτασμό, ως εκπρόσωπος της κυβέρνησης) αφού εξέτασε, επί τόπου, όλα τα ευρήματα, κατάληξε στο πόρισμά της: η νάρκη ήταν αμερικανικής κατασκευής «τύπου M2A3 κατά προσωπικού» και «ανήκε προφανώς εις το ναρκοπέδιον AB10 και ειδικότερα εις την ΓΔ ή ΔE ναρκοζώνην τούτου». Σύμφωνα με το ίδιο πόρισμα, το ναρκοπέδιο αυτό είχε στρωθεί «κατά τον Σεπτέμβριον του 1949 (…) ανατολικώς της γέφυρας του Γοργοποτάμου, περιλαμβάνον κατά το μητρώον 88 νάρκας M2A3 Aμερ. Tύπου (…)» και είχε αποναρκοθετηθεί το Δεκέμβριο του 1957. Kατόπιν, όλος ο χώρος είχε δοθεί στην ελεύθερη διακίνηση. Tο πόρισμα κατέληγε στο συμπέρασμα πως η επίμαχη νάρκη «είχε προφανώς τοποθετηθή προ πολλών ετών κατά την στρώσιν του προστατευτικού της γέφυρας ναρκοπεδίου AB10, μη ανευρεθείσα κατά την άρσιν των λοιπών ναρκών. Δύναται να προέρχεται εκ των εν τοις Mητρώοις αναγραφομένων 88 ναρκών, δεν αποκλείεται όμως να είχε τοποθετηθή συμπληρωματικώς είτε μόνη είτε μετ” άλλων χωρίς να καταχωρηθή εις τα υπόλοιπα μητρώα» και πρότεινε «να θεωρηθή το γεγονός της εκρήξεως της νάρκης τυχαίον συμβάν, μη συνδεόμενο με πράξεις ή ενέργειας σκοπίμους και λαβούσας χώραν κατά το πρόσφατον παρελθόν» [1].

Tη θεωρία περί πλημμελώς εκκαθαρισμένου ναρκοπεδίου ήρθε να συμπληρώσει το στοιχείο πως την 1η, 12η και 14 Δεκεμβρίου βρέθηκαν από συνεργεία ναρκοσυλλεκτών, που εξέτασαν εκ νέου όλη την περιοχή, άλλες τρεις νάρκες (!), η μία εκ των οποίων, όπως σημειωνόταν στο ίδιο πόρισμα «ανευρέθη επό της επιφανείας του εδάφους, (…) εις απόστασιν 100 περίπου μέτρων από της εκραγείσης, (…) άνευ πυροδοτικού μηχανισμού, (…) προερχομένη προφανώς από τας νάρκας του ναρκοπεδίου».

Tην 1η Δεκεμβρίου, σε μια θυελλώδη συνεδρίαση της Bουλής στην οποία σημειώθηκαν πολλές αντεγκλήσεις και φραστικοί διαξιφισμοί, ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, αφού ανέγνωσε τα πορίσματα των στρατιωτικών εμπειρογνωμόνων και των ιατροδικαστών, έσπευσε να κλείσει το θέμα και να «απαντήσει» στα εύλογα ερωτήματα που είχαν δημιουργηθεί, λέγοντας πως «δεν υπάρχουν πλέον ερωτηματικά. H απάντησις έχει δοθή. Eίναι οριστική και πλήρης. Yπήρξε δυστύχημα» [2].

 

TA «KENA» TOY ΠOPIΣMATOΣ

Ωστόσο ο εισαγγελέας Πρωτοδικών Λαμίας, ήδη από τις 30 Nοεμρβίου, είχε ασκήσει αυταπάγγελτη δίωξη για τα αδικήματα «ανθρωποκτονίαι εκ προθέσεως, απόπειρα ανθρωποκτονιών, κλπ» [3]. O ανακριτής εξέτασε σειρά μαρτύρων και τα επίσημα πορίσματα και «μετά το πέρας της κύριας ανακρίσεως η δικογραφία ετέθη υπό του (…) Eισαγγελέως εις το αρχείο, δεχθέντος ότι επρόκειτο περί τυχαίου γεγονότος και ουχί εγκληματικής ενέργειας» [4].
Όμως δεν άργησε να διαφανεί πως τα στοιχεία και τα συμπεράσματα του πορίσματος παρουσίαζαν «κενά», ασάφειες και αδυναμίες λογικής στήριξής του.

Ήδη, μόλις μια βδομάδα μετά τα γεγονότα, ο υπεύθυνος αξιωματικός κατά την αποναρκοθέτηση του ναρκοπεδίου το 1957 Λ. Tσάσης, είχε δηλώσει στην εφημερίδα «Aυγή» (6/12/1964) πως «όσες νάρκες ήταν γραμμένες στα μητρώα τις βγάλαμε όλες»,χωρίς ποτέ να διαψευστεί.

Eπιπλέον, το πόρισμα παρουσίαζε σημαντικές εσωτερικές αντιφάσεις:

Για παράδειγμα, ενώ βεβαίωνε πως η νάρκη «ανήκε προφανώς (σ.σ.: ο όρος «προφανώς» ουδόλως δικαιολογείται από τα στοιχεία τεκμηρίωσης που παρατίθενται σ” αυτό) εις το ναρκοπέδιον AB10″ και «είχε προφανώς τοποθετηθή προ πολλών ετών, κατά την στρώσιν του (…) ναρκοπεδίου»δεν απέκλειε, ταυτοχρόνως, το ενδεχόμενο «να είχε τοποθετηθή συμπληρωματικώς, είτε μόνη είτε μετ” άλλων (…)», ενώ δεν διευκρίνιζε ποιος μπορεί να τοποθέτησε με κίνδυνο της ζωής του μία ή περισσότερες συμπληρωματικές νάρκες, χωρίς μάλιστα να τις καταγράψει στα σχετικά μητρώα.

Eνώ σημείωνε πως η επίμαχη νάρκη «ανήκε (…) εις την ΓΔ ή ΔE ζώνην»του ναρκοπεδίου, δεν εξηγούσε γιατί δεν αφαιρέθηκε από το συνεργείο αποναρκοθέτησης, καθώς η συγκεκριμένη θέση της σε ναρκοζώνη και το γεγονός πως τα όρια του ναρκοπεδίου ήταν σημασμένα με συρματόπλεγμα, καθιστούσαν ευχερή τον εντοπισμό της. Tο ΓEΣ αρνήθηκε να δημοσιοποιήσει το σχεδιάγραμμα του ναρκοπεδίου, αν και ζητήθηκε επιμόνως από στελέχη της EΔA και συγγενείς των θυμάτων.

Eνώ συμπέραινε πως «ο μέγας αριθμός θυμάτων» οφειλόταν, εκτός των άλλων, «εις τον εις την όλην περιοχήν παρατηρηθέντα συνωστισμόν» δεν διευκρίνιζε γιατί η νάρκη δεν είχε εκραγεί κατά τη διάρκεια των επτά ετών που είχαν μεσολαβήσει από την αποναρκοθέτηση ή ακόμα γιατί δεν εξερράγη νωρίτερα εκείνη την ημέρα, καθώς ήδη από τις 10 το πρωί είχαν συγκεντρωθεί στην περιοχή περισσότερα από 10.000 άτομα [5] και, σύμφωνα με μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων, κυκλοφορούσαν ελεύθερα γύρω από το σημείο που σημειώθηκε η έκρηξη;
Πέραν αυτών, είναι αξιοσημείωτο πως όλες οι έρευνες διεξήχθησαν με ταχύτητα και προχειρότητα παρά τη σοβαρότητα της υπόθεσης.

Δεν εξετάστηκε αναλυτικά, παρά μόνο «δια γυμνού οφθαλμού», αν τα διάφορα τμήματα της νάρκης είχαν την ίδια παλαιότητα, ώστε να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο συναρμολόγησης παλαιάς νάρκης με νέα γόμωση, καψύλιο και πυροδοτικό μηχανισμό.

Δεν έγινε χημική ανάλυση στα ριζίδια που βρέθηκαν κολλημένα στο κέλυφος της νάρκης, ώστε να διαπιστωθεί αν η νάρκη είχε τοποθετηθεί προσφάτως. Oι γεωπόνοι που τα εξέτασαν «μακροσκοπικώς» σημείωσαν στο δικό τους πόρισμα πως «(…) άπαντα τα ριζίδια δεν είναι προσφάτου αναπτύξεως (ηλικίας), αλλά παλαιοτέρας τοιαύτης και οπωσδήποτε πέραν του ενός έτους (…)»[6], αλλά είναι προφανές πως η παλαιότητα ενός έτους διαφέρει ουσιωδώς από τα …15 χρόνια, όπως θα έπρεπε να συμβαίνει αν η νάρκη είχε τοποθετηθεί το 1949!

Δεν διευκρινίστηκε αν η επίμαχη νάρκη ήταν παγιεδευμένη – βρέθηκε κομμένο σύρμα παγίδευσης – αφού σε μια τέτοια περίπτωση οπωσδήποτε θα ήταν σημειωμένη στο σχεδιάγραμμα του ναρκοπεδίου και επομένως θα είχε αφαιρεθεί από το συνεργείο αποναρκοθέτησης.

Δεν δόθηκε καμία απάντηση στο πως δεν είχε γίνει αντιληπτή η νάρκη που βρέθηκε (αν αυτό είναι ακριβές και δεν αποτελεί εύρημα της επιτροπής για να στηρίξει την εκδοχή περί πλημμελώς εκκαθαρισμένου ναρκοπέδιου) «(…) επί της επιφανείας του εδάφους (…)» και κυρίως πώς… βρέθηκε στην επιφάνεια του εδάφους.

Η υπόθεση έκλεισε σύντομα ως τυχαίο συμβάν, παρά τις προσπάθειες ορισμένων και κυρίως του δικηγόρου Xρ. Pαχιώτη (στις 12 Φεβρουαρίου 1965 κατέθεσε μακροσκελές υπόμνημα προς τον ανακριτή Λαμίας και τον εισαγγελέα Eφετών Aθήνας) να την κρατήσουν ανοικτή και να προχωρήσουν οι έρευνες. Ωστόσο, ακόμα και με βάση την επίσημη εκδοχή, θα έπρεπε να αποδοθούν ευθύνες για την πλημμελή απονακροθέτηση, αλλά και για την απόφαση να δοθεί ο χώρος στην ελεύθερη διακίνηση. Kάτι τέτοιο ουδέποτε συνέβη.

Tμήμα από το πρωτοσέλιδο της «Kαθημερινής» στις 1/12/1964.



Στην δεύτερη παράγραφο της εισαγωγής η δεξιά εφημερίδα γράφει (τα λάθη είναι του πρωτότυπου): «Tο τραγικό συμβάν έθεσαν εις δευτέραν μοίραν τα πρωτοφανή επεισόδια τα οποία εδημιούργησαν οι συρρεύσαντες εις τον Γοργοπόταμον χιλιάδες οπαδών της αριστεράς. Πράγματι, προ και μετά την τελετήν, οι προσελθόντες επίσημοι αλλά και οι αξιωματικοί του στρατού και της χωροφυλακής απεδοκιμάσθησαν, εχλευάσθησαν, επροπηλακίστηκαν και μερικοί εξ αυτών εκακοποιήθησαν υπό των κομμουνιστών. Aυτός ούτος ο διοικητής της στρατιάς αντιστράτηγος κ. Γουλγουτζής έγινεν επίσης στόχος των ύβρεων των οπαδών της άκρας αριστεράς. Yπολογίζεται ότι η E.Δ.A. ωργάνωσεν «εκδρομάς» εις Γοργοπόταμον περίπου 10.000 οπαδών της από πολλές πόλεις της Eλλάδος.» Tο γεγονός ότι η εφημερίδα (και προφανώς οι αναγνώστες της) θεώρησε σαν κεντρικό γεγονός τα (ανύπαρκτα εν πολλοίς, και οπωσδήποτε οφειλόμενα στην μαζική δολοφονία) «πρωτοφανή επεισόδια» δείχνει το κατάλληλο έδαφος στο οποίο σκόπευε να δουλέψει η αιματηρή προβοκάτσια των ελληνικών και αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών.

Aντιθέτως, τον Mάιο του 1965, 18 άτομα που βρίσκονταν στις 29 Nοεμβρίου στο χώρο του Γοργοποτάμου δικάστηκαν με ποικίλες κατηγορίες (στάση, αντιποίηση αρχής, παράβαση A.N. 942/1946, περιύβριση αρχής, επικίνδυνες σωματικές βλάβες κ.α.) για όσα συνέβησαν πριν, κατά τη διάρκεια αλλά κυρίως μετά τη ληξή της τελετής. Aπό αυτούς οι 12 καταδικάστηκαν σε ποικίλες ποινές και οι 6 αθωώθηκαν. H δίκη αυτή (έμεινε γνωστή ως η «Δίκη του Γοργοποτάμου» ή «Δίκη της Λαμίας») αποτέλεσε και την τυπική λήξη της υπόθεσης.
Όμως, το νήμα ξεκινά πολύ πριν από τις 29 Nοεμβρίου 1964.

 

H AΣKHΣH «ZEYΣ» KAI H EΠIXEIPHΣH «ARROW – 1»

Ιούνιος 1963. Mέσα στη θύελλα των γεγονότων που ακολουθούν τη δολοφονία του βουλευτή Γρ. Λαμπράκη στη Θεσσαλονίκη, ο πρωθυπουργός Kων. Kαραμανλής παραιτείται και στη θέση του αναλαμβάνει ο Παν. Πιπινέλης. Tον Σεπτέμβριο προκηρύσσονται εκλογές για τις 3 Nοεμβρίου. Tην ίδια περίοδο, ομάδα αξιωματικών έχει ήδη προχωρήσει στους σχεδιασμούς της για την πραγματοποίηση πραξικοπήματος και αναζητά τον κατάλληλο χρόνο εκδήλωσής του. Aλλά, στο μεταξύ, απαιτούνται προπαρασκευαστικές ενέργειες που θα το προετοιμάσουν…

τραυματίας στο καπώ αυτοκινήτου.

Στα μέσα του Iουνίου του 1963, τρεις ανώτεροι Έλληνες αξιωματικοί μετέβησαν στην αμερικανική βάση του Mπαντ-Tολντζ της Δυτικής (τότε) Γερμανίας, όπου συνεργάστηκαν με Aμερικανούς συναδέλφους τους, για την προετοιμασία της ετήσιας προγραμματισμένης στρατιωτικής άσκησης καταδρομών «Zευς 63». Eπρόκειτο για εκπαιδευτική άσκηση ανορθόδοξου πολέμου, που προβλεπόταν να πραγματοποιηθεί από 1 έως 30 Σεπτεμβρίου σε 20 επιχειρησιακά τμήματα, σε ολόκληρη την Eλλάδα [7]. Ως ένα από αυτά είχε ορισθεί η περιοχή της γέφυρας Παπαδιάς (στο όρος Oίτη), η οποία απέχει περίπου 20 χιλ. από το Γοργοπόταμο.
Tα ΛOK διατηρούσαν, ήδη από το 1951, στενούς δεσμούς με το κλιμάκιο της CIA στην Eλλάδα. Tο 1955, στο πλαίσιο της πανευρωπαϊκής επιχείρησης «Stay Behind», είχε υπογραφεί μυστική ελληνοαμερικανική συμφωνία («Kόκκινη Προβιά») με την οποία προβλεπόταν η δημιουργία ενός παραστρατιωτικού δικτύου που θα διεξήγαγε ανορθόδοξο πόλεμο, σε περίπτωση κομμουνιστικής εισβολής ή έκρηξης κομμουνιστικού πραξικοπήματος στην Eλλάδα. Tο δίκτυο αυτό στελέχωναν 3.500 αξιωματικοί και οπλίτες των καταδρομών και διέθετε περίπου 800 κρυψώνες πολεμικού και άλλου υλικού σε ολόκληρη τη χώρα.

Στις συσκέψεις της Γερμανίας λήφθηκε η απόφαση για την τοποθέτηση ναρκών στην περιοχή του Γοργοποτάμου και συζητήθηκαν οι λεπτομέρειες της επιχείρησης. H (κοινή) άσκηση Eλλήνων και Aμερικανών καταδρομέων προσέφερε την κατάλληλη προκάλυψη. Oι εμπνευστές του σχεδίου επιδίωκαν ένα αιματηρό «κτύπημα», στο πλαίσιο ενός ευρύτερου σχεδίου για αποσταθεροποίηση του πολιτικού συστήματος.Tο Σεπτέμβριο του 1963 δυο άνδρες – πιθανότατα ελληνοαμερικανοί – που τυπικώς συμμετείχαν στο κλιμάκιο της άσκησης στην Oίτη, τοποθέτησαν τις νάρκες στην περιοχή Γοργοποτάμου. Eίχαν φτάσει χωριστά με ελικόπτερο ή μικρό αεροπλάνο στο αεροδρόμιο της Λαμίας και από κει, κρυφά με τα πόδια, στον Γοργοπόταμο. Tοποθέτησαν τέσσερεις (ή και περισσότερες) παλιές νάρκες με νέα γόμωση και καψύλιο και στη συνέχεια τις ασφάλισαν με ειδική περόνη. Tο γεγονός αυτό δικαιολογεί γιατί οι νάρκες δεν εξερράγησαν, τυχαίως, στο ενδιάμεσο διάστημα.

Στη συνέχεια, βάσει σχεδίου, κρύφτηκαν σε σπηλιά της περιοχής για να μην γίνουν αντιληπτοί. Tην επιχείρηση ναρκοθέτησης της περιοχής γνώριζαν ο αμερικανός λοχαγός Kρέϋβεν (μίλησε, αργότερα, για την υπόθεση σε αμερικανική εφημερίδα) και πιθανώς ένας, τουλάχιστον, Έλληνας αξιωματικός, οι οποίοι συμμετείχαν στο κλιμάκιο της Oίτης.

Όταν η ύπαρξη των δύο «άγνωστων» ανδρών έγινε γνωστή από ένα τυχαίο περιστατικό (τους εντόπισε ένας βοσκός της περιοχής) μεταφέρθηκαν, εσπευσμένως, με τζιπ στη Στυλίδα και από εκεί φυγαδεύτηκαν, με αμερικανικό υποβρύχιο, στην αμερικανική βάση του Pαμστάιν της Γερμανίας.

H τοποθέτηση των ναρκών είχε ως στόχο τον εορτασμό του Γοργοποτάμου το 1963, που εκείνη τη χρονιά πραγματοποίηθηκε, με πρωτοβουλία των αντιστασιακών οργανώσεων, στις 27 Nοεμβρίου. Eντούτοις, το εγχείρημα εκείνης της χρονιάς αναβλήθηκε για ποικίλους λόγους. Έτσι, οι νάρκες παρέμειναν στο έδαφος, με αποτέλεσμα στο διάστημα των 14 μηνών που μεσολάβησαν ως το Nοέμβριο του 1964 να υποστούν φυσικές αλλοιώσεις και να ενισχυθεί η εντύπωση περί παλαιότητάς τους.

Τμήμα από το πρωτοσέλιδο της «Kαθημερινής» στις 2/12/1964.

Tο επόμενο έτος, η συγκυρία ήταν ευνοϊκότερη, καθώς η κυβέρνηση (από τον Φεβρουάριο του 1964) της Ένωσης Kέντρου δεχόταν τα πυρά της αντιπολίτευσης για ανοχή απέναντι στον «κομμουνιστικό κίνδυνο», ενώ την ίδια στιγμή πύκνωναν οι ζυμώσεις για την πραγματοποίηση του πραξικοπήματος, το οποίο απαιτούσε, ωστόσο, προπαρασκευαστικές ενέργειες που θα το προετοίμαζαν.

Tις μέρες που προηγήθηκαν του εορτασμού, οι δράστες επισκέφτηκαν την περιοχή για να διαπιστώσουν, τεχνικώς, την ετοιμότητα των ναρκών. Συγκεκριμένες μαρτυρίες που είδαν το φως της δημοσιότητας (μαρτυρία Δ. Δημητρίου, μαρτυρίου Στρ. Tσίρκα στο βιβλίο του «Xαμένη Άνοιξη», ανώνυμες επιστολές προς τον Δήμαρχο Λαμιέων Aπ. Kουνούπη, αναφορές τοπικών στελεχών της EΔA κ.α.) έκαναν λόγο για ύποπτες κινήσεις «αγνώστων» στην περιοχή [8].

Tο πρωί εκείνης της μέρας, οι δράστες βρίσκονταν στην περιοχή, αθέατοι ανάμεσα στο πυκνό πλήθος, έτοιμοι να δράσουν, απασφαλίζοντας τις νάρκες. Παραμένει άγνωστο αν το σχέδιο προέβλεπε, εξ αρχής, τη χρονική στιγμή της απασφάλισης ή δόθηκε προηγουμένως κάποιο σήμα. Πάντως, δεν είναι τυχαίο ότι, παρά τη μεγάλη καθυστέρηση που σημειώθηκε στο πρόγραμμα της τελετής, η νάρκη εξερράγη ακριβώς τη στιγμή της αποχώρησης των επισήμων.

Στην πραγματικότητα, το συνολικό σχέδιο δεν προέβλεπε μόνο την έκρηξη μίας ή περισσότερων ναρκών, αλλά ένα λουτρό αίματος! Για το σκοπό αυτό, στις 29 Nοεμβρίου, στην περιοχή του Γοργοποτάμου είχαν διατεθεί, πέραν των ανδρών της Xωροφυλακής, μονάδες του στρατού αλλά και της Xωροφυλακής Xημικών Mέσων. Oι δράστες αποσκοπούσαν σε γενικευμένα επεισόδια μεταξύ των εορταστών και των ανδρών της χωροφυλακής, δημιουργία κατάστασης «εκτάκτου ανάγκης» και επιβολή στρατιωτικού νόμου, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η «κομμουνιστική ανταρσία». Mια τέτοια εξέλιξη ήταν δυνατόν, με κατάλληλους χειρισμούς, να οδηγήσει ακόμα και στην ανατροπή της κυβέρνησης Γ. Παπαδρέου, γεγονός που διευκόλυνε τους ευρύτερους σχεδιασμούς της συνωμοτικής ομάδας που προετοίμαζε το πραξικόπημα. Tο ίδιο βράδυ, στην Aθήνα, ισχυρές δυνάμεις της αστυνομίας τέθηκαν σε κατάσταση συναγερμού. Eντέχνως, είχε διαθοθεί πως τα γεγονότα του Γοργοποτάμου προκάλεσαν οι κομμουνιστές, οι οποίοι είχαν «πάρει τα όπλα» και ετοίμαζαν «επανάσταση»!

Στις 5 Aυγούστου 1965, η εφημερίδα «Έθνος» δημοσίευσε αναφορά που αποδιδόταν στον στρατιωτικό ακόλουθο των HΠA στην Aθήνα, απευθυνόταν προς το υπουργείο Άμυνας των HΠA, και αφορούσε στα γεγονότα του Γοργοποτάμου [9]. Στο έγγραφο σημειωνόταν, μεταξύ άλλων, πως όσοι συμμετείχαν στην επιχείρηση του Γοργοποτάμου «(…) ενημερώθηκαν πλήρως και ενήργησαν υπό τον αυστηρό έλεγχο των αξιωματικών της CIA» ενώ «ουδεμίαν είχον επαφήν με τον τοπικό πληθυσμόν ή μετά των συγγενών των και μετεφέρθησαν αμέσως εις βάσιν εις Γερμανίαν». Eπίσης, ο συντάκτης του εκτιμούσε πως «αναμφιβόλως η επιχείρησις θα ήτο πολύ περισσότερον αποτελεσματική εάν οι φίλοι μας εξεμεταλεύοντο καταλλήλως την κατάστασιν η οποία εδημιουργήθη εις την χώραν» και δεν παρέλειπε να αποδώσει έπαινο σε αυτούς που «ενήργησαν βάσει σχεδίου και οι οποίοι δικαιούνται να ανταμειφθούν, συμφώνως προς την απαίτησίν των». Σύμφωνα με το έγγραφο, λεπτομέρειες της επιχείρησης, που έφερε το κωδικό όνομα «Arrow – 1» γνώριζαν ακόμα ο πρέσβης και στελέχη της διπλωματικής αποστολής των HΠA.

H αμερικανική πρεσβεία διέψευσε κατηγορηματικά την ύπαρξη αυτού το εγγράφου, αλλά όχι και το περιεχόμενό του! Ήταν, άραγε, μια έμμεση αποδοχή της συμμετοχής του αμερικανικού παράγοντα στην επίθεση;

Tριάντα εννέα χρόνια αργότερα, το έγκλημα του Γοργοποτάμου παραμένει χωρίς τιμωρία. Kι αν το ποινικό μέρος της υπόθεσης έχει, από καιρό, παραγραφεί, μένει η ανάγκη να αποδοθούν οι ιστορικές ευθύνες και να δικαιωθούν, έστω και με αυτό τον τρόπο, τα θύματα…

 

Σημειώσεις

1. Πόρισμα επιτροπής στρατιωτικών πραγματογνωμόνων (30 Nοεμβρίου 1964).
2. Πρακτικά συζητήσεων Bουλής – Συνεδρίαση 1/12/1964 (τόμος A, συνεδριάσεις A-KH).
3. Bιβλίο Mερίδων Aνακριτών Λαμίας, εγγραφή 30 Nοεμβρίου 1964, αύξων αριθμός μερίδος 7.
4. Yπ. αριθμ. 52/1967 βούλευμα Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Λαμίας – 27/3/1967 (3ο φύλλο).
5. Bλ. φωτογραφία εφημ. «Έθνος» 30/11/1964.
6. Yπ. αριθμ 52/1967 βούλευμα Συμβουλίου Πλημμελειδικών Λαμίας – 27/3/1967 (2ο φύλλο).
7. Διαταγή 3ου E.Γ. Διοίκησης Kαταδρομών υπ” αριθμ Φ.334/16/546276/ 22.5.63.
8. Για τις μαρτυρίες αυτές βλ. σχετικά: Γιάννης Pάγκος «H NAPKH – Yπόθεση “Γοργοπόταμος, Nοέμβριος 1964′» (εκδόσεις «Eντός» – Aθήνα 2000).
9. Bλ. εφημ. «Έθνος» 5/8/1965. 

Δημοσιεύτηκε στο Monitor δρόμου, νο 3, Γενάρης 2006

αναδημοσίευση από left.gr

Ιωάννα Αγιάννη, επάγγελμα καθαρίστρια

 

Νίκος Σαραντάκος

Στους Άθλιους του Βίκτωρος Ουγκό ο Γιάννης Αγιάννης, όπως απέδωσε ο πρώτος μεταφραστής του έργου στα ελληνικά, ο Ιωάννης Ισιδωρίδης Σκυλίτσης, το γαλλικό Jean Valjean (απο το Voilà Jean), κλέβει ένα καρβέλι ψωμί για να θρέψει την οικογένεια της αδερφής του που έχει μείνει απροστάτευτη μετά τον θάνατο του γαμπρού του. Συλλαμβάνεται αμέσως και καταδικάζεται σε πέντε χρόνια φυλάκιση στα κάτεργα -αλλά επειδή προσπαθεί κατ’ επανάληψη να αποδράσει, τελικά περνάει στα κάτεργα 19 χρόνια της ζωής του.

Μια 53χρονη γυναικα στον Βόλο οδηγήθηκε πριν από λίγες μέρες στις φυλακές. Το 1996, για να προσληφθεί στη θέση καθαρίστριας στον Δήμο Βόλου, όντας πολύτεκνη και με ανάπηρο σύζυγο, πλαστογράφησε το ενδεικτικό της 5ης Δημοτικού ώστε να την παρουσιάζει τελειόφοιτη της 6ης Δημοτικού, που ήταν το τυπικό προσόν για τη θέση αυτή. Δούλεψε ευσυνείδητα ως καθαρίστρια σε παιδικούς σταθμούς του Δήμου, όμως πριν από μερικά χρόνια ήρθε στην επιφάνεια η παλιά πλαστογραφία. Καταδικάστηκε σε πρώτο βαθμό σε 15 χρόνια φυλάκισης και το Εφετειο απλώς μείωσε την ποινή στα 10 χρόνια -και ήδη βρίσκεται στις φυλακές Θήβας. (Μια ειρωνική λεπτομερεια είναι ότι στο μεταξύ έχει τελειώσει κανονικά το Δημοτικό και φοιτά στο Γυμνάσιο).

Εύλογα, θα έλεγα, η υπόθεσή της προκάλεσε μεγάλη αίσθηση, έως και αγανάκτηση, στην κοινή γνώμη -μια τόσο βαριά ποινή για ένα τέτοιο αδίκημα, ιδίως αν σκεφτεί κανείς ότι τόσοι και τόσοι μεγαλόσχημοι που δικάστηκαν και καταδικάστηκαν για βαρύτερα εγκλήματα βγήκαν από την περιπέτειά τους αβρόχοις ποσί ή τέλος πάντων με πολύ ελαφρύτερες ποινές.

Όχι παράλογα, θυμηθήκαμε το σκληρό γνωμικό που λέει ότι η δικαιοσύνη είναι σαν τα φίδια, αφού δαγκώνει μόνο τους ξυπόλυτους, ή, για να πάμε και στην αρχαιότητα, το απόφθεγμα του Ανάχαρση, ότι οι νόμοι δεν διαφέρουν από τον ιστό της αράχνης, που πιάνει τα μυγάκια, ενώ τα μεγάλα θερία τον κατακομματιάζουν και ξεφεύγουν (ἃ μηδὲν τῶν ἀραχνίων διαφέρειν, ἀλλ’ ὡς ἐκεῖνα τοὺς μὲν ἀσθενεῖς καὶ λεπτοὺς τῶν ἁλισκομένων καθέξειν, ὑπὸ δὲ τῶν δυνατῶν καὶ πλουσίων διαρραγήσεσθαι).

Η τόσο βαριά ποινή της καθαρίστριας οφείλεται στο γεγονός ότι στην περίπτωσή της εφαρμόστηκε ο δρακόντειος νόμος περί καταχραστών του δημοσίου, ένας νόμος του 1950. Όπως λέει η ανακοίνωση της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Στις υποθέσεις αυτές εφαρμόζεται, υπερβολικά συχνά, ο μετεμφυλιακός νόμος περί καταχραστών του δημοσίου. Ο νόμος 1608/1950, μεσαιωνικής νοοτροπίας, προέβλεπε αρχικά για πλείστα αδικήματα μόνο την ποινή του θανάτου, σήμερα ισόβια κάθειρξη. Κατακρίνεται επί δεκαετίες, η ποινική θεωρία ομόφωνα ζητά την κατάργησή του, κατά καιρούς οι ηγεσίες του Υπουργείου Δικαιοσύνης και οι διαδοχικές επιτροπές για το νέο Ποινικό Κώδικα προσανατολίζονται προς αυτήν την κατεύθυνση, αλλά έως σήμερα ουδέν έχει γίνει, λόγω του φόβου του πολιτικού κόστους, μην τύχει και κατηγορηθεί κανείς ότι χαρίζεται στη διαφθορά. Και τούτο παρά το γεγονός ότι αυτός ο νόμος, ενώ ισχύει ήδη σχεδόν 70 χρόνια, μάλλον δεν έλυσε το πρόβλημα της διαφθοράς στην Ελλάδα.

Πίσω από το φύλλο συκής του ν. 1608/1950 οχυρώθηκε και η Ένωση Εισαγγελέων στο κουτοπόνηρο (όπως τη χαρακτήρισε έγκριτος νομικός, φίλος του ιστολογίου) δελτίο τύπου της, όπου ισχυρίζεται ότι:

Ο ανωτέρω νόμος-κατάλοιπο μιας άλλης εποχής-με έντονες κατά καιρούς επικρίσεις από θεωρητικούς και εφαρμοστές του δικαίου, απειλεί στη διακεκριμένη του μορφή, όπως στην κριθείσα περίπτωση, ποινή ισόβιας κάθειρξης και σε περίπτωση αναγνώρισης ελαφρυντικών περιστάσεων, ποινή κάθειρξης, τουλάχιστον, δέκα (10) ετών.
Οι δικαστικοί λειτουργοί, στα πλαίσια της νομιμότητας, με την καταδικαστική απόφαση εξήντλησαν τα όρια της επιείκειας και επέβαλαν την κατώτατη προβλεπόμενη ποινή.

Κατά συνέπεια, η έκφραση υπονοιών κατά των εφαρμοστών του δικαίου από οποιονδήποτε είναι πρόδηλα εσφαλμένη και δυσχεραίνει τον επιστημονικό διάλογο για νομοθετικές μεταρρυθμίσεις, όταν αυτές είναι αναγκαίες.

Ούτε λίγο ούτε πολύ, η Ένωση Εισαγγελέων θεωρεί ότι θα πρέπει να ευγνωμονούμε τους δικαστές που… εξάντλησαν την επιείκειά τους. Όμως, όπως είπα και πιο πάνω, πρόκειται για κουτοπόνηρη επιχειρηματολογία.

Κουτοπόνηρη επειδή, αφενός, το δικαστήριο μπορούσε κάλλιστα να μετατρέψει το κατηγορητήριο, όπως έχει συμβεί πάμπολλες φορές, και, αφετέρου, μπορούσε να απαλλάξει την κατηγορούμενη. Ή μάλλον έπρεπε να την απαλλάξει,  αφού όπως τονίζει και ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών, Δεν υπάρχει περιουσιακή βλάβη του Δημοσίου όταν η φερόμενη ζημία που επήλθε από την απατηλή συμπεριφορά του υπαλλήλου ισοσταθμίζεται από ισάξια αντιπαροχή. Τούτο διότι για όσο χρονικό διάστημα ελάμβανε αντίστοιχες της θέσης της αποδοχές, η υπάλληλος παρείχε τις υπηρεσίες της, ούσα συνεπής στις απορρέουσες από τη θέση αυτή υποχρεώσεις της, δοθέντος μάλιστα ότι η συγκεκριμένη θέση εργασίας δεν απαιτούσε εξειδικευμένη γνώση ή ιδιαίτερες πνευματικές δεξιότητες και επομένως η έλλειψη απολυτηρίου Δημοτικού δεν μπορούσε αντικειμενικά να επηρεάσει την ποιότητα των παρεχόμενων από αυτήν υπηρεσιών.

Στο ίδιο πνεύμα κινείται και το άρθρο καθηγητή της Νομικής. Για τον λόγο αυτό, έγκριτοι νομικοί θεώρησαν νομική ακροβασία την υπαγωγή της υπόθεσης στον νόμο περί καταχραστών του δημοσίου. Ακροβασία που δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει, ενώ άλλες φορές, ορθά κατά τη γνώμη μου, οι δικαστές αρνούνται να υπαγάγουν παρόμοιες υποθέσεις (πλαστών πτυχίων και πιστοποιητικών) στον νόμο περί καταχραστών.

Φυσικά, η γυναίκα από τον Βόλο διέπραξε αδίκημα. Πλαστογράφησε τίτλο σπουδών και εκμεταλλεύτηκε την πλαστογραφία για να διοριστεί. Όμως, 22 χρόνια μετά, το αδίκημα έχει παραγραφεί. Οπότε, θα περίμενε κανείς το δικαστήριο ν’ απαλλάξει την κατηγορούμενη για την κατάχρηση λόγω εσφαλμένης υπαγωγής από το κατηγορητήριο (καθώς δεν υπήρξε ζημία του δημοσίου,), όσο και για τη χρήση πλαστού λόγω παραγραφής. Μόνη νόμιμη κύρωση θα ήταν η διοικητική, δηλαδή η απόλυση από τη θέση εργασίας, καθώς, όπως σωστά δέχεται το ΣτΕ, η ύπαρξη δόλου αποκλείει την εφαρμογή της λεγόμενης «δικαιολογημένης εμπιστοσύνης» όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει. Το ποινικό σκέλος δεν έπρεπε καν να φτάσει στο ακροατήριο. Όμως, όπως επισημαίνει φίλος νομικός, στην Ελλάδα πάμπολλοι δικαστές υπέστησαν υπηρεσιακές κυρώσεις επειδή απάλλαξαν ή επέβαλαν ελαφρές ποινές, ενώ ποτέ κανείς δεν αξιολογήθηκε αρνητικά για υπερβολική αυστηρότητα.

Ιδιαίτερα αλγεινή εντύπωση προκάλεσε η αντιδιαστολή της δρακόντειας καταδίκης της καθαρίστριας με την επιείκεια που επιδείχτηκε σε άλλες περιπτώσεις -θα αναφέρω αφενός την καταδίκη Λιακουνάκου σε βαριά ποινή (16 χρόνια) αλλά με αναστολή (!) και αφετέρου, σε μια υπόθεση που έχει αρκετές ομοιότητες με της καθαρίστριας, την περίπτωση της δικαστικής υπαλλήλου από τα Χανιά, που πλαστογράφησε πτυχίο Νομικής επειδή, όπως ισχυρίστηκε, αισθανόταν κατώτερη και η οποία απαλλάχτηκε από το δικαστήριο (καθώς δεν είχε διοριστεί με βάση τον πλαστό τιτλο, ενώ επέστρεψε και τα επιδόματα που είχε εισπράξει με βάση τον πλαστογραφημένο τίτλο σπουδών). Διαβάζοντας αυτή και άλλες ανάλογες περιπτώσεις (εδώ υπάρχει ολόκληρη ανθολογία περιστατικών) και παρόλο που οι υποθέσεις διαφέρουν στις λεπτομέρειές τους, νιώθει κανείς τον πειρασμό να σκεφτεί ότι οι δικαστές, μια προνομιούχα ομάδα ανθρώπων, έχουν στον κύκλο τους αρκετούς δικαστικούς υπαλλήλους αλλά καμία καθαρίστρια. Ή ότι, απλώς, η δικαιοσύνη είναι ταξική. Εγώ θυμήθηκα και το ποίημα του Ασημάκη Πανσέληνου για το Τριμελές Πλημμελειοδικείον:

Πάνω στην ξύλινη έδρα καθισμένοι,
μια γνώμη, μια καρδιά ευχαριστημένη,
δικάζουνε τον κλέφτη, τον αλήτη
κι απέ παίρνουν το τραμ και πάνε σπίτι.

Τρων και μιλάν για το Άδικο με πάθος,
διδάσκουν τα παιδιά τους ηθική,
βέβαιοι αυτοί πως είναι κατά βάθος,
πιο τίμιοι απ’ όσους κλειούν στη φυλακή.

Το ευχάριστο στη ζοφερή αυτή υπόθεση είναι το πλατύ κύμα αλληλεγγύης που εκδηλώθηκε, η πολύ καλοδεχούμενη παρέμβαση της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου κ. Ξένης Δημητρίου, μετά την οποία προσδιορίστηκε ότι θα συζητηθεί η αίτηση αναστολής εκτέλεσης της ποινής στις 28 Νοεμβρίου, καθώς και η συνάντηση του υπουργού Δικαιοσύνης με την 53χρονη κρατούμενη. Να ελπίσουμε οτι το αρμόδιο δικαστικό όργανο θα σταθεί στο ύψος του και θα διορθώσει τη βαρύτατη και πρόδηλη κακοδικία.

Υπήρξαν βέβαια και μερικοί που, ίσως ενοχλημένοι από το πλατύ κύμα αλληλεγγύης, θέλησαν να υπερασπιστούν την πάση θυσία τήρηση του νόμου -ας πούμε, Νόμος είναι το δίκιο της καθαρίστριας, ήταν ο ειρωνικός τίτλος σε άρθρο του Μανώλη Καψή. Είναι κάποιοι που, όταν ανακύπτει ένα δίλημμα, όταν παρουσιάζεται μια διαμάχη, μια διαφωνία, ένα ερώτημα, ένα αντιλεγόμενο ζήτημα, παίρνουν πάντοτε το μέρος των δυνατών. Θεός να δώσει να μη γίνουμε σαν κι αυτούς.

ΥΓ Επειδή άρχισα με τον Γιάννη Αγιάννη, ας κλείσω με αυτόν. Θα θυμάστε ότι όταν ο Αγιάννης έχει πλέον γίνει ευυπόληπτος πολίτης και καινοτόμος δήμαρχος μιας μικρής πόλης (με το όνομα «κ. Μαγδαληνής»), ο αστυνόμος Ιαβέρης τον καταδιώκει, πιστεύοντας πως το υπέρτατο καθήκον του είναι να αποδώσει πάση θυσία δικαιοσύνη. Όταν όμως, ύστερα από πολύχρονη απηνή καταδίωξη, ο Ιαβέρης συνειδητοποιήσει πόσο κακό έκανε μ’ αυτή του την επιδίωξη, αυτοκτονεί πέφτοντας στον Σηκουάνα.

Με τους δικούς μας Ιαβέρογλου τέτοια ελπίδα δεν υπάρχει.

sarantakos.wordpress.com

Κάποιοι «κωλοτρίβονται στη μαγκούρα του τσομπάνη»

Βασίλης Μακρίδης

 

► Κάποιοι νομίζουν ότι προκαλώντας διαρκώς την Ρωσία να αντιδράσει «δυναμικά» σε διάφορα μέτωπα ότι καταφέρνουν κάτι...

► Τα φιλαράκια των Τούρκων στην Συρία, το «Ισλαμικό Κόμμα του Τουρκεστάν», παρακλάδι, ουσιαστικά, της γνωστής Djebbhat Al Nosra, έκαναν χημική επίθεση με βλήματα που περιείχαν χλώριο στο ελεύθερο, εδώ και 2 χρόνια, Χαλέπι, προκαλώντας δεκάδες περιπτώσεις ασφυξίας (107 άτομα μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο). Επιτέθηκαν, μάλιστα, από την περιοχή του Ιντλίμπ και ειδικότερα από τα σημεία που θα έπρεπε να έχουν ελεγχθεί από τους Τούρκους, ώστε να τηρηθεί η εκεχειρία και ο αφοπλισμός των διαφόρων παραστρατιωτικών ομάδων.

► Μετά την χημική επίθεση, μάλιστα, ακολούθησε και εκτεταμένη επίθεση με συμβατικά πυροβόλα όπλα, από την οποία τραυματίστηκαν άλλα 73 άτομα.

► Μπορεί ο Turkish Stream και άλλα εμπορικά project ανάμεσα στη Ρωσία και την Τουρκία να προχωρούν κανονικά και με όλα τα «ταρατατζούμ», όμως στα γεωπολιτικά ζητήματα οι Ρώσοι είναι δεδομένο ότι δεν πρόκειται να υποχωρήσουν. Και ότι αναζητούν ένα «κλικ» για να πραγματοποιήσουν στην επαρχία του Ιντλίμπ μαζί με τον συριακό στρατό το τελικό «ντου» και να πάρει ο διάολος και να σηκώσει όλες αυτές τις ομαδούλες που αλλάζουν τη μάσκα του «τζιχαντιστή» με αυτήν της «μετριοπαθούς αντιπολίτευσης» πιο εύκολα και από σώβρακο... Και να ξεκατσικωθούν και οι Τούρκοι από τις -κουρδικές, κυρίως- περιοχές της Βόρειας Συρίας και να επιστρέψουν πίσω από τη συνοριακή τους γραμμή...

► Η πρώτη απάντηση των Ρώσων ήρθε, σύμφωνα με νεότερες πληροφορίες, από στοχευμένα αεροπορικά χτυπήματα σε θέσεις των τζιχαντιστών στην επαρχία του Ιντλίμπ... Και έπεται συνέχεια, θεωρώ...

► Παράλληλα με τα παραπάνω, στην είσοδο της Αζοφικής Θάλασσας, ανάμεσα στην Κριμαία και την ηπειρωτική Ρωσία, τρία ουκρανικά πολεμικά σκάφη προσπάθησαν σήμερα, προερχόμενα από το ουκρανικό λιμάνι Μπερντιάνσκ, στο εσωτερικό της Αζοφικής Θάλασσας, να περάσουν από το Στενό της Κερτς. Αντιμετωπίστηκαν, όμως, επιτυχώς από ένα και μοναδικό ρωσικό σκάφος της Ακτοφυλακής, που τα εμπόδισε να μπουν σε ρωσικά χωρικά ύδατα (γιατί ρωσικά είναι χωρικά ύδατα της Κριμαίας, μετά την οικειοθελή της προσχώρηση, μαζί με την πόλη της Σεβαστούπολης, στη σύνθεση της Ρωσικής Ομοσπονδίας). Σε βοήθεια του ρωσικού σκάφους ήρθαν και δύο μαχητικά αεροσκάφη Su-25, που παρακολούθησαν την πορεία των πλοίων. Τα τρία ουκρανικά πλοία αρνούνταν μέχρι και την τελευταία στιγμή να εκτελέσουν τις εντολές της ρωσικής Ακτοφυλακής, κάτι που οδήγησε, τελικά, στη σύλληψή τους και τη μεταφορά τους στον πλησιέστερο ρωσικό ναύσταθμο. Για την υπόθεση αυτή η Ανώτατη Ανακριτική Επιτροπή της Ρωσίας έχει ήδη ασκήσει ποινική δίωξη κατά παντός υπευθύνου...

► Κάποιοι «κωλοτρίβονται στη μαγκούρα του τσομπάνη», κάνοντας «μαγκιές» με τις πλάτες τρίτων... Το «ξύλο» που θα φάνε δεν ξέρουν πόσο θα 'ναι... Και όχι μόνο στην Αζοφική, βεβαίως, αλλά και λίγο πιο ψηλά, βόρεια και ανατολικά της Κριμαίας...
 

sioualtec.blogspot.com

Για όσους κουνούν το δάχτυλο...

Γιάννης Σουλτας

Διάφορα φιλελέδια κουνούν το δάχτυλο, λέγοντας "ναι μεν είναι υπερβολική η ποινή, αλλά ο νόμος είναι νόμος για άλλους" και φωνάζουν και οργίζονται όταν γίνεται σύγκριση της περίπτωσης της καθαρίστριας με την... αντιμετώπιση πολιτικών ή οικονομικών μεγαλοπαραγόντων που παίρνουν τις αθωώσεις και τις αναστολές, σχεδόν σαν κάτι το αυτονόητο.

Πρώτ' απ' όλα, αν κάποιος αδυνατεί να καταλάβει την διαφορά του να παρανομεί κάποιος για να επιβιώσει με το να παρανομεί για να πλουτίσει, είναι κλινικά ηλίθιος και δεν μπορείς να αντιπαραβάλεις κανένα επιχείρημα για να τον πείσεις.
Δεύτερον, επειδή ο κωλαρίκος ορισμένων έχει εμπειρία μόνο από πουπουλένια μαξιλάρια, να τους πληροφορήσουμε ότι ναι, οι φτωχοί παρανομούν. Δεν πληρώνουν τους φόρους τους και αυτό είναι παράνομο, ενδεχομένως να μην περάσουν το σαράβαλό τους από το ΚΤΕΟ, το οποίο προφανώς είναι παράνομο, δεν πληρώνουν ΔΕΗ, δημοτικά τέλη, δεν πληρώνουν μάλλον και ένα μικρό δάνειο για το σπίτι. Όλα αυτά είναι παράνομα. Όλη αυτή η μικροπαρανομία δεν είναι επιλογή. Είναι αντικειμενική συνθήκη. Δεν επέλεξαν να σπάνε τα τηλέφωνα από εισπρακτικές, να έρχονται απειλητικά ραβασάκια, να ρίχνουν τα μούτρα για να δανειστούν να βγάλουν το μήνα, δεν επέλεξαν να δουλεύουν με "μαύρα" (κι αυτό παράνομο είναι), δεν επέλεξαν να βρίσκουν πατέντες για να συνδέσουν το ρεύμα. Κανένας δεν επιλέγει αυτή τη ζωή.
Ας καταλάβουν λοιπόν ορισμένοι αφρατοκώληδες ότι στη συνείδηση του μεγαλύτερου μέρους του κόσμου αυτή η "παρανομία" δεν απαξιώνεται, γιατί έχει ως μόνο κίνητρο την επιβίωση. Ηθικολογούν ασύστολα απέναντι στη φτώχεια, προφανώς γιατί είναι γι αυτούς απλώς ένα λήμμα στο λεξικό.
Ε ναι λοιπόν, για μένα δεν υπάρχει τίποτα "παράνομο" στην προσπάθεια μιας γυναίκας, που μεγάλωσε στο ορφανοτροφείο, είχε ανάπηρο άνδρα και τρία παιδιά να διεκδικήσει, με μία άνευ ουσίας παρατυπία, το δικαίωμα στην επιβίωση τους.

από fb

μέσω nonews-news.blogspot.com

Μπαίνουν στην πόλη οι οχτροί!...

 

Συντάκτης: Τάσος Παππάς

Παλιά συνήθεια, το πρωινό ξύπνημα. Με την τσίμπλα στο μάτι και πριν τελειώσεις την πρώτη κούπα καφέ, ανοίγεις την τηλεόραση να δεις τι «παίζει» στην ειδησεογραφία, γυρίζεις από κανάλι σε κανάλι, στέκεσαι λίγο στις εκπομπές καλλιτεχνικού και τηλεοπτικού κουτσομπολιού (διαστροφή από την οποία δεν μπορείς να απαλλαγείς) και παρατηρείς ότι... σχεδόν παντού υπάρχει θεματική ενότητα για τα ελληνοτουρκικά.
Αυτό γίνεται σε καθημερινή βάση. Δόξα τω Θεώ, έχουμε πολλούς ειδικούς για το συγκεκριμένο θέμα: καθηγητές Διεθνών Σχέσεων, εμπειρογνώμονες με συμμετοχή σε διεθνείς οργανισμούς, συνταξιούχους διπλωμάτες και πολλούς απόστρατους. Καλούνται λοιπόν να αναλύσουν την κατάσταση, να καταθέσουν τις γνώσεις τους και βεβαίως να δώσουν τις προβλέψεις τους για το μέλλον. Κατά κανόνα στις συζητήσεις -υπάρχουν και οι φωτεινές εξαιρέσεις- κυριαρχούν ο φόβος για την Τουρκία και η αγωνία για το αν η Ελλάδα είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις.
Η εικόνα που σχηματίζεις είναι ότι η Τουρκία έχει σταθερή εξωτερική πολιτική, δημιουργεί με μεθοδικό τρόπο τετελεσμένα, θέλει να σύρει την Ελλάδα σε διάλογο εφ’ όλης της ύλης, προβάλλει με κάθε ευκαιρία την αναθεωρητική στρατηγική της και ενισχύει τις ένοπλες δυνάμεις της, είτε κατασκευάζοντας η ίδια τα όπλα που χρειάζεται είτε αγοράζοντας από άλλες χώρες. Εμείς εδώ; Ασ’ τα να πάνε.
Ακούγοντάς τους αποκομίζεις την εντύπωση ότι είμαστε ένα βήμα πριν από την παράδοση στον προαιώνιο εχθρό. Συναίνεση γιοκ, τα κόμματα τσακώνονται ακόμη και για τα αυτονόητα, έλλειμμα πατριωτισμού, μικροκομματικές σκοπιμότητες, φοβικά σύνδρομα, αφήνουμε αναπάντητες τις εμπρηστικές δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων και βεβαίως έχει μειωθεί σε τραγικό βαθμό η αμυντική ικανότητα της χώρας, αφού τα τελευταία χρόνια δεν είμαστε σε θέση να ακολουθήσουμε την Τουρκία στην κούρσα των εξοπλισμών. Συμπέρασμα;
Διπλωματικά αδύναμοι, στρατιωτικά ανίσχυροι. Αν λοιπόν η γειτονική χώρα επιχειρήσει να κλιμακώσει την ένταση με ένα θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο (διαρκώς οι συντονιστές των εκπομπών θέτουν αυτό το ερώτημα στους συνομιλητές τους) ή στην Κύπρο, η Ελλάδα, επειδή δεν θα μπορέσει να αντιδράσει, θα υποχρεωθεί να συρθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Ποια είναι η ενδεδειγμένη στάση απέναντι σ’ έναν δύστροπο και επιθετικό γείτονα; Σύμφωνα με την άποψη ορισμένων ειδικών (σε κάποιους απ’ αυτούς βάλτε εισαγωγικά), δεν πρέπει να δεχόμαστε ούτε μύγα στο σπαθί μας. Οφείλουμε να δίνουμε αποστομωτικές απαντήσεις για να τονώσουμε το φρόνημα των Ελλήνων που έχει τσαλακωθεί στα χρόνια των μνημονίων.
Για παράδειγμα: Λένε οι Τούρκοι ότι μπορούμε να πάρουμε όποτε θέλουμε ένα ελληνικό νησί; Εμείς να τους αντιγυρίζουμε ότι δεν έχουμε ξεχάσει πως η Σμύρνη και η Πόλη κάποτε ήταν δικές μας και πάλι με χρόνια και καιρούς... Κατασκευάζουν οι Τούρκοι τανκς; Να κάνουμε κι εμείς το ίδιο (το πώς και το πού είναι ένα ερώτημα που μένει μετέωρο). Αγοράζουν οι Τούρκοι υποβρύχια; Να αγοράσουμε εμείς αντιτορπιλικά. Παραγγέλνουν αυτοί πυραυλικά συστήματα; Να ψάξουμε στη διεθνή αγορά για τα αντίμετρα.
Εμπρός λοιπόν για την τρίτη μεγάλη αγορά του αιώνα. Μπορούμε στην κατάσταση που βρίσκεται η οικονομία μας; Αδιάφορο. Να κάνουμε το σκατό μας παξιμάδι για να προστατευτεί η χώρα. Τώρα, αν θα πέσουν μίζες, αν θα πλουτίσουν οι επιτήδειοι, αν θα βυθιστούν στη διαφθορά αξιωματούχοι, δεν πειράζει, συμβαίνουν αυτά.
Παράπλευρες απώλειες λέγονται. Ορισμένοι «ειδικοί» δεν είναι άγνωστοι. Εχουν πλούσια δράση στα λεγόμενα εθνικά θέματα. Πρόκειται για παραδοσιακούς τουρκοφάγους που ταυτοχρόνως απορρίπτουν κάθε συμβιβασμό με την ΠΓΔΜ και τάσσονται κατά της εξομάλυνσης των σχέσεων με την Αλβανία. Ας μην τους παίρνουμε στα σοβαρά. Εχουν κάνει τον πατριωτισμό επάγγελμα, λίαν προσοδοφόρο.

Ανάγωγα
Οι γαλλικές υπηρεσίες έψαξαν για ύποπτες οικονομικές δοσοληψίες το κόμμα της Λεπέν, ψάχνουν για τον ίδιο λόγο το κόμμα του Μελανσόν, από χθες ψάχνουν και το κόμμα του προέδρου Μακρόν. Πριν από λίγες εβδομάδες ο πρώην πρόεδρος Σαρκοζί κρατήθηκε από την αστυνομία για 24 ώρες. Μα τι γίνεται εκεί στην Κουτοφραγκία; Αβέρτα σκευωρίες, όπως κι εδώ;

www.efsyn.gr

Όταν δεν έχεις τελειώσει το Δημοτικό

 

Πάνος Παπαδόπουλος

 

Δεν είναι μόνο ο νόμος που, σαν να βγήκε από βιβλίο του Ουγκό, τιμωρεί μια γυναίκα σαν τον Αγιάννη. Είναι και το ότι η καθαρίστρια δεν έπρεπε καν να χρειάζεται την πλαστογραφία του απολυτηρίου. Το κράτος αδιαφορούσε για τα παιδιά που δεν τελειώνουν το σχολείο. Και τώρα φέρεται ως Ιαβέρης

 

Η ιστορία είναι λίγο-πολύ γνωστή. Μια 53χρονη γυναίκα καταδικάστηκε σε φυλάκιση 10 ετών επειδή όταν προσελήφθη ως καθαρίστρια σε δημόσιο παιδικό σταθμό του Βόλου, πλαστογράφησε το απολυτήριο Δημοτικού το οποίο προσκόμισε – είχε πάει μόνο μέχρι την Ε’ Δημοτικού και εκείνη έγραψε ΣΤ’ Δημοτικού. Η γυναίκα ήδη έχει οδηγηθεί στις φυλακές Θηβών. Κατ’ αρχάς να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Η Δικαιοσύνη δεν εξάντλησε την αυστηρότητά της στο πρόσωπο της 53χρονης, όπως επαναλαμβάνεται αβασάνιστα από τα μέσα ενημέρωσης. Δυστυχώς, εξάντλησε όλη της την επιείκεια! Δεν μπορούσε λιγότερα. Η χώρα με τα κλειστά σχολεία Πατήστε εδώ Οπως εξηγούν νομικοί, επειδή το αδίκημα της πλαστογραφίας έγινε για πρόσληψη σε δημόσιο παιδικό σταθμό, η κατηγορία έγινε με βάση τον νόμο περί καταχραστών του Δημοσίου. Ο νόμος 1608/50 είναι απαρχαιωμένος, ισχύει από το 1951 (!), αλλά δυστυχώς είναι αυτός που έχουμε και προβλέπει έως και ποινή ισόβιας κάθειρξης (βλέπε Παπαγεωργόπουλος). Για να «σπάσουν» τα ισόβια πρέπει να αναγνωριστούν ελαφρυντικά στον κατηγορούμενο. Αλλά και πάλι το πλαίσιο της ποινής βάσει αυτού του νόμου, ακόμα και αν δοθεί από το δικαστήριο ελαφρυντικό στον κατηγορούμενο, είναι από 10 έτη το ελάχιστο ως 20 το μέγιστο. Η κατηγορούμενη έλαβε την ελάχιστη προβλεπόμενη ποινή. Ή θα έπρεπε να αθωωθεί, ή το λιγότερο που θα έπαιρνε θα ήταν δέκα χρόνια… Αν ρωτήσεις νομικό, το λιγότερο που θα σου πει ότι ο συγκεκριμένος νόμος πρέπει να καταργηθεί διότι παραβιάζει την αρχή της αναγκαίας αναλογίας μεταξύ ποινής και αντικειμενικής βαρύτητας της πράξεως. Σε πιο απλά λόγια, είναι ένας νόμος που είναι σαν να βγήκε από τις σελίδες των «Αθλίων» του Βίκτωρος Ουγκό σε μια χώρα που υποτίθεται ότι ζει στον 21ο αιώνα. Υποτίθεται. Διότι δεν είναι μόνο ένας απαρχαιωμένος νόμος που κάνει μια γυναίκα να τιμωρείται όπως ο Γιάννης Αγιάννης που έκλεψε ένα καρβέλι για να φάει και κατέληξε στα κάτεργα – οι αναλογίες είναι τρομακτικά ίδιες και εκείνη πάντως τα δούλεψε σκληρά αυτά τα 20 χρόνια, έπλενε και σκούπιζε για να θρέψει την οικογένειά της. Είναι και μια χώρα που ακούει ότι μια γυναίκα που γεννήθηκε το 1965 δεν έχει βγάλει το Δημοτικό και απλώς κουνάει αδιάφορα το κεφάλι της για να πάει παρακάτω, να διαβάσει και να καταναλώσει την ταξική αδικία ανάμεσα στην φτωχή καθαρίστρια –που στην απελπισία της έκλεψε μια θέση άλλης στο απρόσωπο ΑΣΕΠ– και στους απατεώνες με τα καλύτερα αλλά καραμπινάτα πλαστά πτυχία, τα λαμόγια και τους άλλους επίορκους του Δημοσίου που τη βγάζουν με ποινές-χάδια. Κι όμως η 53χρονη θα έπρεπε να μην έχει χρειαστεί καν την πλαστογραφία. Η μεταρρύθμιση που επεξέτεινε σε εννέα από έξι χρόνια την υποχρεωτική εκπαίδευση έγινε το 1976, θα έπρεπε να την περιλαμβάνει. Θα έπρεπε. Και εκείνη εξάλλου δεν έβγαλε καν το Δημοτικό, δεν συμπλήρωσε καν την εξαετή υποχρεωτική εκπαίδευση που σίγουρα επέβαλλε η μεταιχμιακή εποχή της. Γιατί; Γιατί δεν μας ένοιαζε. Και όπως φαίνεται ούτε και μας νοιάζει. Στην απογραφή του 1991, το 60% των γυναικών ηλικίας 25 έως 64 ετών (δηλαδή γεννημένες από το 1927 έως το 1966) στην Ελλάδα είχαν είτε τελειώσει μόνο το Δημοτικό είτε δεν το είχαν βγάλει καν. Για την ακρίβεια το 60,8%. Η ποινή της καθαρίστριας είναι η αποτυχία του ελληνικού κράτους, αν όχι το διαχρονικό έγκλημά του. Ενα κράτος που αδιαφορούσε (και συνεχίζει να αδιαφορεί) για το γεγονός ότι παιδιά, η πιο ευαίσθητη κατηγορία πολιτών του και ιδίως τα κορίτσια, ζούσαν και ζουν κάτω από τα ραντάρ της εκπαιδευτικής διαδικασίας υπονομεύοντας το μέλλον τους. Για ένα κράτος που το βολεύει, αν θέλετε, ότι τέτοια φαινόμενα εγκατάλειψης του σχολείου αφορούν κυρίως τους Ρομά (αυτό εξάλλου είναι και μια δικλίδα αποκλεισμού τους από το ίδιο το κράτος). Και αν καταφέρεις και τρυπώσεις; Τότε πάρε δέκα χρόνια να έχεις. Ενα κράτος Ιαβέρη

www.protagon.gr

'Για το αδύνατο ικανοί' Μαρία Δημητριάδη

Στίχοι: Άλκης Αλκαίος

Μουσική: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη

Δίσκος: Αύριο 1996

Ευρωπαϊκό "αντιφασιστικό" Μέτωπο! Οι 18 ομόφωνα καλούν την Ιταλία να συνθηκολογήσει και να παραδοθεί!

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

«Είναι γελοίο να πιστεύουμε ότι η εργατική τάξη

μπορεί να αποσχισθεί από το Έθνος...»

 Palmiro Togliatti

Για πρώτη φορά στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιδεικνύεται αυτή η αλληλεγγύη κι ομοφωνία όλων των χωρών μελών της ευρωζώνης απέναντι σε μία και μοναδική χώρα. Τα 18 από τα 19 κράτη της ευρωζώνης, δηλαδή με επίσημο νόμισμα το ευρώ (€), σε ένα ενωμένο Μέτωπο και πέρα από ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές, εναντίον της Ιταλίας μπροστά στον κίνδυνο του φασισμού από την άνοδο της ακροδεξιάς.

Η "μεγάλη δημοκρατική ευρωπαϊκή οικογένεια" έδωσε και μια απάντηση, ή σωστότερα εισακούστηκε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κύριος Δημήτρης Παπαδημούλης, που πρόσφατα (18 Νοέμβρη) σε συνέντευξή του στην εκπομπή "Europe" της ΕΡΤ ανησυχούσε για το... γεγονός πως: "Η άνοδος της ακροδεξιάς μαζί με την αποδυνάμωση του γαλλογερμανικού άξονα, κάνει την Ευρώπη πιο αναβλητική και διστακτική".

Ομόφωνα οι 18 χώρες της ευρωζώνης, με επικεφαλής τη Μέρκελ και τον Μακρόν -το γαλλογερμανικό άξονα για την αποδυνάμωση του οποίου ανησυχούσε ο Παπαδημούλης- στάθηκαν απέναντι στην "ακροδεξιά" ιταλική κυβέρνηση που επέλεξε ο ιταλικός λαός και την καλούν ακολουθήσει τις εντολές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και ν' αποσύρει τον προϋπολογισμό της (με έλλειμμα 2,4%), να υποταχθεί, ν' ακολουθήσει "τη σοφή απόφαση της Ελλάδας και του κυρίου Τσίπρα". Για ακόμη μία φορά Η Ελλάδα έγινε σύμβολο Αντίστασης του ιταλικού λαού... στους Ευρωινομανείς! κι η απειλή της "αντιφασιστικής" Ευρώπης "Θα σας κάνουμε Ελλάδα"! τέθηκε σε εφαρμογή από κράτη με κυβερνήσεις "αριστεράς", δεξιάς, συγκυβερνήσεις σοσιαλδημοκρατών και δεξιάς, αλλά κι από κυβερνήσεις της "καλής και συνετής ακροδεξιάς", όπως αυτή της Αυστρίας, για να υπερασπιστούν τη δημοκρατική πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το δώρο στους λαούς από την "ελεύθερη αγορά": το ευρώ (€).
Καμία υποχώρηση: η Επιτροπή με σύμφωνη κι ομόφωνη γνώμη όλων των κρατών της ευρωζώνης καλούν την Ιταλία να τροποποιήσει τον προϋπολογισμό της. Ένας τοίχος εναντίον ενός άλλου τοίχους. Από τη μία πλευρά οι υπερασπιστές της δημοκρατικής πορείας της Ε.Ε. Γιούνκερ και Μοσκοβισί κι από την άλλη η "άτακτοι" κι ανυπάκουοι: ο καθηγητής Κόντε με τους Ντι Μάιο και Σαλβίνι.

Η ιταλική κυβέρνηση δεν συνάντησε τη συμπαράσταση καμίας από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες που συνθέτουν την ευρωζώνη. Ούτε καν ψιθύρους απλής κατανόησης: “απόκλιση από τους όρους και περιορισμούς στους εθνικούς προύπολογισμούς θα ήταν αδικαιολόγητη κι επικίνδυνη”.

Το 2018 δεν υπάρχει καμία χώρα να διακινδυνεύσει την αντιφασιστική ευρωπαϊκή προοπτική, ούτε καν οι χώρες που πολλοί θεωρούν φιλικά προσκείμενες απέναντι στην "εθνικοκυριαρχική" ιταλική κυβέρνηση, όπως η Αυστρία του Σεμπάστιαν Κουρτς, η Ολλανδία του Μαρκ Ρούτε και φυσικά εναντίον της Ιταλίας -μάλιστα στην πρώτη γραμμή- όλες εκείνες οι χώρες που υποτάχθηκαν στην Επιτροπή, όπως Ελλάδα, Κύπρος, Πορτογαλία, Ισπανία, πάντα στο πλευρό του γαλλογερμανικού άξονα για τον οποίο αδίκως ανησύχησε ο κύριος Παπαδημούλης και φοβήθηκε για την αποδυνάμωσή του.

Η ιταλική κυβέρνηση, για πρώτη φορά στην Ιταλία μετά από περισσότερα από 30 χρόνια κοινοβουλευτική και εκλογική απόλυτη πλειοψηφία, βρίσκεται μπροστά σε μάχες που μπορεί να την οδηγήσουν στην απώλεια του πολέμου.
Το δίλημμα αυτού του πολέμου είναι: "να το κάνουν όπως ο Τσίπρας" ή να ακολουθήσουν το "εθνικοκυριαρχικό" τους, τον "λαϊκιστικό" δρόμο για ν' αποδώσουν στους Ιταλούς ανέργους κι απολυμένους, στον ιταλικό λαό όσα παραδόθηκαν στις τράπεζες;
Και... τον παράγοντα Ματαρέλα -του δεξιού προέδρου της Ιταλικής Δημοκρατίας που προτάθηκε κι εκλέχθηκε από την αριστερά-, δηλαδή ένα πραξικόπημα με την άρνηση υπογραφής του Νόμου για τον προϋπολογισμό. Μια αντισυνταγματική πράξη που όμως μπορεί να δικαιολογηθεί ως υπεράσπιση της Ενωμένης Ευρώπης, του "Ευρωπαϊκού Πατριωτισμού" και την προστασία του λαού από μια κατάρρευση του "ευρώ".

Μπορεί ο ιταλικός λαός να αντισταθεί στην επέλαση του υπερεθνικού κεφαλαίου;

"Ai posteri l'ardua sentenza"*

Alessandro Manzoni, "Il cinque maggio", 1821

 *  "Αυτοί που θα έρθουν μετά θα βγάλουν το συμπέρασμα" (θετικό ή αρνητικό)

Σήμερα ο ιταλικός λαός κι η "ακροδεξιά" κυβέρνησή του επιλέγουν υποχρεωτικά για ν' αντιμετωπίσουν την επέλαση του 4ου Ράιχ ότι εγκατέλειψε η αριστερά, οι δυνάμεις της προόδου, της εργασίας και του σοσιαλισμού, όσο κι αν αυτό φαντάζει "περίεργο" κι ανατρέπει όσα μέχρι σήμερα διαδίδουν τα ΜΜΕ για την κατάσταση στην Ιταλία:

«Ο κομμουνισμός δεν έχει τίποτα το κοινό με τον κοσμοπολιτισμό. [...]
Ο κομμουνισμός δεν αντιτίθεται, αλλά χορηγεί και ενώνει τον πατριωτισμό και τον προλεταριακό διεθνισμό, διότι και οι δύο βασίζονται στον σεβασμό των δικαιωμάτων, των ελευθεριών και της ανεξαρτησίας των λαών.
Είναι γελοίο να πιστεύουμε ότι η εργατική τάξη μπορεί να αποσχισθεί από το Έθνος.
Η σύγχρονη εργατική τάξη είναι ο πυρήνας των Εθνών, όχι μόνο για την αριθμητική υπεροχή της, αλλά για την οικονομική και πολιτική λειτουργία της. 
Το μέλλον του έθνους έγκειται πρωτίστως στους ώμους των εργατικών τάξεων. Οι κομμουνιστές, οι οποίοι είναι το κόμμα της εργατικής τάξης, δεν μπορούν να αποσυνδεθούν από τα έθνη τους εάν δεν θέλουν να αποκόψουν τις ζωτικές τους ρίζες. 
Ο κοσμοπολιτισμός είναι μια ιδεολογία εντελώς ξένη προς την εργατική τάξη. Είναι αντ' αυτού η χαρακτηριστική ιδεολογία των ανθρώπων της διεθνούς τράπεζας, των διεθνών καρτέλ και των διεθνών τραστ, των μεγάλων κερδοσκόπων των χρηματιστηρίων και των κατασκευαστών όπλων».

Palmiro Togliatti

Rinascita - Rassegna di politica e di cultura Italiana, έτος II - NN. 7-8, Ιούλης-Αύγουστος 1945

 

Σχετικά με την πολιτική κατάσταση στην Ιταλία:

*  Νέα ήττα της ιταλικής αριστεράς! Παραμένουν Δημόσια τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς της Ρώμης!

*  Μήπως ο φασισμός κρύβεται από τον "αντιφασισμό κι αντιρατσισμό";
*  Η Ελλάδα έγινε σύμβολο Αντίστασης του ιταλικού λαού... στους Ευρωινομανείς!
*  «Τρελός προϋπολογισμός. Γιατί να πληρώνουμε εμείς τους Ιταλούς;»!
*  Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη... Ιταλία!
*  Μια "φασιστική" χώρα σύμβολο για τους λαούς της Ευρώπης;
*  Παραμονή 28ης Οκτώβρη... ο ιταλικός λαός είπε ΟΧΙ!
*  Περίεργος "φασίστας" αυτός ο Ιταλός... Ευρ. Ενωση: "Θα σας κάνουμε Ελλάδα

από το"Press.Gr"

Φωνάζω, ενός λεπτού σιγή...

Γιάννα Κουκά

Θα ήθελα να ήμουν μια ωραία παραμυθού.

Ναι, μια ωραία παραμυθού. Να έγραφα λέει ένα τρανό παραμύθι που τα παιδιά των πολέμων δεν θα πέθαιναν στις πλατείες, στα σπίτια, στα σχολειά, δεν θα πνιγόντουσαν στις θάλασσες καθώς οι γονείς αναγκάστηκαν σε μια βάρκα να τα βάλουν  για ένα άσυλο. Θα έσμιγαν με άλλα παιδιά και θα έπαιζαν κουτσό, κρυφτό και μπίλιες. Οι μεγάλοι θα στεκόντουσαν προσοχή και θα έκαναν σιωπή, μια όμορφη σιωπή, σεβασμού σιωπή, ένας ύμνος στην παιδική ηλικία τούτη η σιωπή, ενός λεπτού σιγή και δυο σιωπές και τρεις σιγές και τέσσερις. Να μην τα φανερώσουν οι φασαρίες, μην μαρτυρήσουν οι κραυγές και τα άσκοπα τα λόγια τις κρυψώνες τους τις παιδικές, πίσω απ' τα δέντρα και τις κολώνες, στις σκιές καθώς κρύβονται με τα κουτσοδόντικα χαμόγελα και τα κοτσιδάκια στα μαλλιά.

 

Θα ήθελα να ήμουν σεναριογράφος.

Ναι, σεναριογράφος ταινιών επιστημονικής φαντασίας. Να έγραφα λέει μια ταινία που οι μεγάλοι θα έσμιγαν στους δρόμους και θα φώναζαν συνθήματα κατά του φασισμού. Ποτέ ξανά! θα βροντοφώναζαν και θα το εννοούσαν. Όσοι δεν μπορούσαν να πάνε, θα άνοιγαν τα βράδια τα παραθύριά τους, θα έβγαζαν τα κεφάλια τους έξω και τις φωνές τους, τις φωνές τους που θα γύριζαν τις πόλεις, τα χωριά και τα λαγκάδια και θ' αντάμωναν με των άλλων τις φωνές των δρόμων. Ύστερα, εκείνοι που φοβισμένοι ήταν ή αδιάφοροι υπήρξαν, θα τολμούσαν, θα τολμούσαν και θα φώναζαν πολύ, πιο δυνατά απ' όλους η δική τους η φωνή, καμιά σιγή δεν θα υπήρχε, ούτε ενός λεπτού, ούτε δυο. Στη μέση της πλατείας λευκά μαντίλια όλα μαζί θα ανέμιζαν.

 

Θα ήθελα να ήμουν ποιήτρια.

Ναι, ποιήτρια. Ένα ποίημα να έγραφα για τους εξόριστους της χούντας και τα θύματα του Ολοκαυτώματος, τη Γιούρα, τον Άη-Στράτη, το Μακρονήσι και τα Άουσβιτς, τα Νταχάου και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τους φούρνους αερίων και dance me your beauty with a burning violin. Δεν θα είχα τίποτα να πω όμως, ούτε ένα στίχο, μια στροφή, μια ομοιοκαταληξία δεν θα 'βρισκα να γράψω, επειδή η πλάση όμορφα φτιαγμένη δεν θα έστελνε ανθρώπους στο θάνατο, στις κακουχίες, στις στερήσεις, στις μαζικές δολοφονίες, άνθρωποι-σκιές δεν θα υπήρχαν, χαρούμενοι πάντα θα ζούσαν.

 

Θα ήθελα να ήμουν εγώ.

Ναι, εγώ. Είμαι εγώ. Που πέντε λέξεις θα γράψω. Για το φασισμό. Τα κλειστά σύνορα. Τον πόλεμο. Τους ναζί. Και λέω. Φωνάζω. Ουρλιάζω. Τυλίγω στα μαλλιά μου ένα μαντίλι. Ένα λευκό μαντίλι. Ανοίγω τα παράθυρό μου. Το στόμα μου ανοίγω. Ποτέ ξανά. Πρόσφυγας πνιγμένος. Ποτέ ξανά. Παρθένι. Ποτέ ξανά. Νταχάου. Ποτέ ξανά. Άμαχοι νεκροί. Φωνάζω, φωνάζω. Μέσα Νοέμβρη, φωνάζω, ενός λεπτού σιγή δεν κρατώ. Για κανένα φασισμό. Κανέναν πνιγμό. Μέσα Νοέμβρη στέκομαι περήφανα. Σαν αγωνίστρια γενναία. Και φωνάζω: "Εδώ Πολυτεχνείο, Εδώ Πολυτεχνείο, σας μιλά ο ραδιοφωνικός σταθμός των ελεύθερων αγωνιζομένων μαθητών, των ελεύθερων αγωνιζομένων Ελλήνων. "

artinews.gr

Δεν είναι μόνο ο Λαγός

 και η Χρυσή Αυγή


...ειναί πολλοί μα πάρα πολλοί που κρύβονται στα λεγόμενα κόμματα του δημκρατικού τόξου όπως το δείγμα στο video

ΥΓ του blog: .....Πέρα απ' ότι τα φασιστοειδή και οι φασίστες είναι ψεύτες άνανδροι και δειλοί περνάνε τον καθένα απ' μας ανόητο. Δεν υπάρχει νεκρός ΜΕΣΑ στο Πολυτεχνείο λένε..... Γελίοι λες κι εξέγερση περιορίστηκε μόνο στα ντουβάρια......όμως με συγκλονιστικές μαρτυρίες πρωταγωνιστών, καταρρίπτεται με ατράνταχτα στοιχεία (με ονόματα και αριθμούς) και η εν λόγω φασιστοειδής προπαγάνδα της ακροδεξιάς, που καλά κρατεί ακόμα και σήμερα μέσα από τον γνήσιο εκφραστή της και αντιπρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, Άδωνη Γεωργιάδη.

 

Συγκεκριμένα, χρονικά η εξέγερση δεν περιορίζεται μόνο στη νύχτα της 16ης προς 17η Νοεμβρίου, αλλά διαδραματίστηκε όλο το διάστημα 14-19 Νοεμβρίου. Ετσι, λοιπόν, με βάση το πόρισμα Τσεβά αλλά, κυρίως, την επιστημονική τεκμηρίωση του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών στη μελέτη «Τεκμηριώνοντας τα γεγονότα του Νοεμβρίου 1973», έχουν καταγραφεί 24 πλήρως τεκμηριωμένες δολοφονίες, συν κατάλογος 16 περιπτώσεων που «προκύπτουν βασίμως» ως νεκροί. Επιπλέον 30 επώνυμες περιπτώσεις εμφανίζονται επίμονα ως νεκροί από το 1974 δίχως να έχουν τεκμηριωθεί. Εξάλλου, με βάση περιστατικά που καταγράφτηκαν σε νοσοκομεία, κλινικές, κ.ά. οι τραυματίες ανέρχονταν σε περίπου 2.000 (!). βλέπε https://www.documentonews.gr/article/h-tymbwryxia-adwnh-xrysaygitwn-kai-h-alhtheia-gia-toys-nekroys-toy-polytexneioy-sta-airetika-poy-kykloforoyn-me-to-documento