Ακούω τον νεαρό κυβερνητικό εκπρόσωπο να ψελλίζει αμήχανα για «τα θετικά μέτρα που δεν έφτασαν στο λαό». Και σκέφτομαι, πόσο δύσκολο είναι να πει το υπερδιογκωμένο από την εξουσία Εγώ του το πιο απλό: «κάναμε λάθη».
Ακούω τον κυβερνήτη να λέει με μεγάλη ευκολία: «ναι υπάρχει ακόμα μεγάλη ανεργία». Και σκέφτομαι πόσο δύσκολο είναι να νιώσει πόσο πόνο και κομμάτι απ’ άλλο πόνο κουβαλάει αυτό. Πόση πίκρα, πόσα τσακισμένα όνειρα, πόση ντροπή, πόσα ξεριζώματα.
Βλέπω και τον άλλο, τον Κυριάκο Μητσοτάκη να επιβάλλει τη σιωπή της υποκριτικής σεμνότητας για να κρύψει το ρατσισμό, το σεξισμό και το φόβο για τον Άλλο. Μόνο που ο βόρβορος ξεχειλίζει από παντού. Οι Στεφανίδηδες είναι η ίδια η συντήρηση, είναι η ίδια η ΝΔ, είναι ο Βορίδης που τον βλέπω τώρα να μιλάει για Αλλαγή του μεταναστευτικού νόμου, για κατάργηση του ασύλου, για αστυνομοκρατία, για ασφαλιστικό Πινοσέτ, για απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων, και στο πρόσωπό του βλέπω να εναλλάσσονται τα πρόσωπα του Όρμπαν, του Σαλβίνι, του Τραμπ, του Φάρατζ, της Λεπέν.
Γι’ αυτό λέω: Δεν πρέπει να αφήσουμε το ποτάμι του μίσους, της ξενοφοβίας και του φασισμού να μας πνίξει εντελώς την ανθρωπιά, να μην αφήσουμε τους Έλληνες Όρμπαν και Σαλβίνι –όποιο προσωπείο κι αν φορούν- να περάσουν.
Θα μου πεις, μα ακόμα μια φορά θα επιλέξουμε το λιγότερο κακό; Δεν ξέρω, αν μεταξύ του αυταρχισμού, της ξενοφοβίας και του φασισμού, από τη μια, και μιας νηπιακής, ακόμη και ηλίθιας, σοσιαλδημοκρατίας από την άλλη, η δεύτερη είναι το λιγότερο κακό. Νομίζω πως όχι. Δεν συγκρίνονται…
Δείτε την Κούνεβα. Αυτή την καταπληκτική γυναίκα. Που κάθε της λέξη είναι ένας αγώνας, ένας πόνος. Ακούστε τον συριγμό, που κάνει η φωνή της, σημαδεμένη από το βιτριόλι του φασισμού. Γι αυτό φωνάζω: Να μην τους αφήσουμε να περάσουν και "Δεν θα περάσουν".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου