Ο Άγγλος σκηνοθέτης Κεν Λόουτς επιστρέφει στις Κάννες με τη νέα ταινία του «Sorry, we missed you», όπου αφηγείται την ιστορία του Ρίκι, οικογενειάρχη από τις φτωχογειτονιές του Νιούκαστλ, ο οποίος, θέλοντας να ξεφύγει από την ανέχεια, ρισκάρει τα πάντα και αγοράζει ένα φορτηγάκι για να εργαστεί ως εξωτερικός συνεργάτης σε εταιρία μεταφορών. Πολύ γρήγορα βρίσκεται αντιμέτωπος με εξαντλητικά ωράρια, αυταρχικές συμπεριφορές και οικογενειακά προβλήματα, καθώς η σύζυγός του βρίσκεται σε πλήρη εργασιακή ανασφάλεια και απασχολείται με τα αποκαλούμενα "συμβόλαια μηδενικών ωρών".
Η ταινία αποτελεί μία ακόμη αυθεντική ματιά στην γκρίζα καθημερινότητα της βόρειας Αγγλίας. "Το Νιούκαστλ είναι μία μικρή πόλη στα βόρεια της χώρας με ξεχωριστό χαρακτήρα" λέει ο Κεν Λόουτς, παρουσιάζοντας την ταινία του στις Κάννες. "Είναι άλλη κατάσταση σε σχέση με την υπόλοιπη χώρα κι έχει μεγάλη αγωνιστική παράδοση. Οι βιομηχανίες, τα ναυπηγεία, τα ορυχεία έχουν κλείσει, λίγες επιχειρήσεις ανοίγουν και ο κόσμος πραγματικά αγωνίζεται για να τα βγάλει πέρα..."
Ο Κεν Λόουτς θεωρείται κορυφαίος εκφραστής του κοινωνικού ρεαλισμού. Στόχος του δεν είναι η απλή διαμαρτυρία, αλλά η συνειδητοποίηση και η απομυθοποίηση. Ποιά είναι η δική του, προσωπική άποψη για το σημερινό οικονομικό σύστημα; "Ακούω γι αυτό το μυθικό τέρας, για τον 'καπιταλισμό που νοιάζεται'. Όλοι μιλούν γι αυτό, αλλά κανείς δεν το έχει δει ποτέ, πού είναι;" αναρωτιέται. "Αν πιστέψουμε αποκλειστικά στην ελεύθερη αγορά, το αποτέλεσμα θα είναι περισσότερη ισχύς για τις μεγάλες επιχειρήσεις, μεγαλύτερος ανταγωνισμός προς τα κάτω στους μισθούς, ανασφαλείς συνθήκες εργασίας. Είναι αναπόφευκτα όλα αυτά".
Δύο φορές βραβεύθηκε για την τέχνη του με τον "Χρυσό Φοίνικα" ο Ντάνιελ Λόουτς: παλαιότερα για την αντιπολεμική ταινία "Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι" και πιο πρόσφατα για το "Ντάνιελ Μπλέικ". Στην παρουσίαση του "Sorry, we missed you" κάποιος ρωτάει τον Κεν Λόουτς για την άκρα Αριστερά. Η απάντησή του: "Δεν βλέπω καμία άκρα Αριστερά. Πού είναι; Υπάρχει κάποιος εδώ που είναι μέλος ακραίου αριστερού κόμματος; Εγώ την άκρα Δεξιά βλέπω. Βλέπω πώς θεριεύει όταν εκμεταλλεύεται την οργή, τη δυσαρέσκεια, την αποξένωση. Και τότε σου λέει ότι αυτός που φταίει για την κατάστασή σου είναι ο πιο φτωχός διπλανός σου, είναι αυτός που έχει άλλη όψη, που ίσως προέρχεται και από διαφορετική χώρα".
Πόσο ισχυρός αισθάνεται ο ίδιος; Στα 82 του χρόνια ο πρωτοπόρος του κοινωνικού ρεαλισμού είναι πολύ έμπειρος για να έχει ψευδαισθήσεις: "Είμαστε απλώς μία φωνή σε μία χορωδία", λέει. "Ας μην υπερεκτιμούμε τη δύναμη του κινηματογράφου".
Πληροφορίες: Deutsche Welle
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου