του Ορέστη Μεταξά
Μερικοί άνθρωποι είναι προορισμένοι γιά κάποιο σκοπό. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν προορισμένος να μας κυβερνήσει. Από τότε που γεννήθηκε.
Ανήκει στις γνωστές οικογένειες που τα μέλη τους είναι προορισμένα να μας κυβερνούν, είτε είναι ικανά, είτε είναι ανίκανα. Συνήθως τα μέλη των νεωτέρων γενιών είναι ανίκανα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανήκει στις νεότερες γενιές…
Στην λαϊκή αργκό αναφέρεται σαν Κούλης, γιός του Δράκουλα, ή γιός του γκαντέμη. Αν έπρεπε να χρησιμοποιήσω κάποιον χαρακτηρισμό, θα προτιμούσα την έκφραση «le petit Koulis». Έτσι τον χαρακτήρισε η γαλλική «Liberation». Νομίζω ότι περιέχει αρκετή ποσότητα γαλατικής ευγένειας και ταιριάζει καλύτερα σ’ έναν απόφοιτο του Harvard! Είναι πιό chic!
Τον petit Koulis ομολογώ ότι δεν τον πολυεκτιμώ ως πολιτικό. Η πορεία του, τα τέσσερα τελευταία χρόνια στην θέση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ήταν η πορεία ενός μέτριου πολιτικού άνδρα, με μοναδικό του όραμα να γίνει πρωθυπουργός. Ενας άνθρωπος που δεν δίστασε να ξεπεράσει κάθε όριο πολιτικού αμοραλισμού, προκειμένου να ωφεληθεί ο ίδιος.
Πλασάρεται σαν φιλελεύθερος-κεντρώος. Δεν είχε το παραμικρό πρόβλημα να αγκαλιάσει κάθε ακροδεξιό στοιχείο στο κόμμα του.
Νομίζω ότι η καλλίτερη εικόνα για την παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη δίνεται σε ένα ιδιαίτερα εμπνευσμένο άρθρο του Κωστή Παπαϊωάννου στο «Αντίφωνο» με τίτλο: Κόντρα ρόλος: «Ο στιβαρός ηγέτης της αντιπολίτευσης εφορμά στο ετοιμόρροπο κάστρο».
Ένα πολύ μικρό απόσπασμα:
«Λάθος πατήματα στις λέξεις. Παρατονισμοί των φράσεων. Τεχνητές κι αφύσικες εκρήξεις. Απουσία κάθε λογικής στην κλιμάκωση. Επίκληση στη λογική και το κύρος του πομπού με body language μπουρλέσκ. Εξάρσεις και υφέσεις σε πλήρη αναντιστοιχία με το περιεχόμενο. Φτιαχτοί θυμοί. Κακότεχνο λαικότροπο λεξιλόγιο, μιά Αντουανέτα που δήθεν ξέρει και του λιμανιού. Κακή ρητορική. Πατάει στις φράσεις με αγωνία, σα να τρίζουν τα σανίδια κάτω από τα πόδια του, σα να χάσκει το κενό μπροστά του. Κάθε πόρος του σώματος διαψεύδει τα λόγια, δεν τον έχει ζήσει τον ρόλο, είναι μη βιωμένος, είναι αβίωτος. Καμιά αίσθηση της ανάσας, του χρόνου, της σιωπής, της αναμονής. Ένας άχαρος χορός ξεκούρδιστων χεριών χωρις αίσθηση του χώρου, του βήματος. Μιά περιδίνιση ασυντόνιστη στον χωροχρόνο».
Koulis ένας ήρωας του μπουρλέσκ! (ΕΔΩ ολόκληρο το άρθρο)
Είναι χαρακτηριστικό αυτό που λέγεται ότι είπε ο Αντώνης Σαμαράς μετά από μιά «μονομαχία» στην βουλή με τον Αλέξη Τσίπρα και την συνηθισμένη κατάληξη της: «Σήμερα ο Τσίπρας τον μάσησε, έφτυσε και τα κουκούτσια».
Όμως στην ζωή δεν πρέπει ποτέ να λες μεγάλες κουβέντες. Έτσι η επιθυμία του Αντώνη Σαμαρά να οριστεί επίτροπος της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, λέγεται ότι είχε γίνει αποδεκτή. Τα είχαν συμφωνήσει οι δυό τους. Τελικά του ανακοίνωσε ότι δεν γίνεται να τον προτείνει ως επίτροπο.
Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Είναι αυτό που λέμε τον μάσησε, έφτυσε και τα κουκούτσια.
Στην θέση του, πρότεινε ως επίτροπο της Ελλάδας τον Μαργαρίτη Σχοινά. Σύμφωνα με την εφημερίδα «Δημοκρατία», «είναι ο Έλληνας της κομισιόν που ποτέ δεν μας υποστήριξε».
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αρέσκεται να αγκαλιάζει ανθρώπους που ποτέ δεν μας υποστήριξαν. Όπως τον Μάνφρεντ Βέμπερ…
Παρόλο που δεν είναι ιδιαίτερα άξιος πολιτικός, φαίνεται ότι είναι ιδιαίτερα ικανός παραπολιτικός. Έχει το χάρισμα να βρίσκει τους «κατάλληλους» ανθρώπους, π.χ τον πρώην γραμματέα της ΚΝΕ και να οικοδομεί τις «κατάλληλες» συμμαχίες, που με έναν μακιαβελικό τρόπο, οδηγούν τον ηγεμόνα στον προορισμό που έχει τάξει για τον εαυτό του. Την εξουσία.
Το πέτυχε στην διαδικασία εκλογής αρχηγού στην ΝΔ και βέβαια έγινε και πρωθυπουργός!
Νομίζω ότι η πορεία του από εδώ και πέρα θα είναι η ίδια γνωστή παραπολιτική. Άλλωστε του έχει βγει. Ένας παραπολιτικός πρωθυπουργός. Ελέγχοντας σχεδόν ολοκληρωτικά την ενημέρωση, θα προσπαθήσει να ελέγξει και την σκέψη του κόσμου. Κατάφερε να το κάνει την τελευταία τετραετία με επιτυχία. Μιά ζοφερή, σκοτεινή ατμόσφαιρα ψεύδους, προπαγάνδας, διαστροφής της πραγματικότητας, απόκρυψης της αλήθειας. Θα προσπαθήσει να ελέγξει τα γεγονότα είτε εξαφανίζοντας τα, είτε δημιουργώντας άλλα χωρίς κατ’ ανάγκη να υφίστανται. Η μίξη της πραγματικότητας με την μη πραγματικότητα στην υπηρεσία του ηγεμόνα.
Όλα αυτά μοιάζουν δυσοίωνα. Είναι δυσοίωνα. Όμως οι κοινωνίες δεν είναι στατικές. Κινούνται. Σ’αυτήν την φάση, η ελληνική κοινωνία φαίνεται απαθής, κοιμισμένη, συντηρητική. Όμως είναι μία αρκετά απείθαρχη κοινωνία που αμφισβητεί. Ανέκαθεν…
Ο ηγεμόνας είναι γυμνός. Μένει να βρεθεί ένα κοριτσάκι να το φωνάξει. Και τότε ο ηγεμόνας κι οι αυλικοί του δεν θα ξέρουν που να κρυφτούν, που να εξαφανιστούν, θα εύχονται ν’ ανοίξει η γη και να τους καταπιεί.
Ανήκει στις γνωστές οικογένειες που τα μέλη τους είναι προορισμένα να μας κυβερνούν, είτε είναι ικανά, είτε είναι ανίκανα. Συνήθως τα μέλη των νεωτέρων γενιών είναι ανίκανα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανήκει στις νεότερες γενιές…
Στην λαϊκή αργκό αναφέρεται σαν Κούλης, γιός του Δράκουλα, ή γιός του γκαντέμη. Αν έπρεπε να χρησιμοποιήσω κάποιον χαρακτηρισμό, θα προτιμούσα την έκφραση «le petit Koulis». Έτσι τον χαρακτήρισε η γαλλική «Liberation». Νομίζω ότι περιέχει αρκετή ποσότητα γαλατικής ευγένειας και ταιριάζει καλύτερα σ’ έναν απόφοιτο του Harvard! Είναι πιό chic!
Τον petit Koulis ομολογώ ότι δεν τον πολυεκτιμώ ως πολιτικό. Η πορεία του, τα τέσσερα τελευταία χρόνια στην θέση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ήταν η πορεία ενός μέτριου πολιτικού άνδρα, με μοναδικό του όραμα να γίνει πρωθυπουργός. Ενας άνθρωπος που δεν δίστασε να ξεπεράσει κάθε όριο πολιτικού αμοραλισμού, προκειμένου να ωφεληθεί ο ίδιος.
Πλασάρεται σαν φιλελεύθερος-κεντρώος. Δεν είχε το παραμικρό πρόβλημα να αγκαλιάσει κάθε ακροδεξιό στοιχείο στο κόμμα του.
Νομίζω ότι η καλλίτερη εικόνα για την παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη δίνεται σε ένα ιδιαίτερα εμπνευσμένο άρθρο του Κωστή Παπαϊωάννου στο «Αντίφωνο» με τίτλο: Κόντρα ρόλος: «Ο στιβαρός ηγέτης της αντιπολίτευσης εφορμά στο ετοιμόρροπο κάστρο».
Ένα πολύ μικρό απόσπασμα:
«Λάθος πατήματα στις λέξεις. Παρατονισμοί των φράσεων. Τεχνητές κι αφύσικες εκρήξεις. Απουσία κάθε λογικής στην κλιμάκωση. Επίκληση στη λογική και το κύρος του πομπού με body language μπουρλέσκ. Εξάρσεις και υφέσεις σε πλήρη αναντιστοιχία με το περιεχόμενο. Φτιαχτοί θυμοί. Κακότεχνο λαικότροπο λεξιλόγιο, μιά Αντουανέτα που δήθεν ξέρει και του λιμανιού. Κακή ρητορική. Πατάει στις φράσεις με αγωνία, σα να τρίζουν τα σανίδια κάτω από τα πόδια του, σα να χάσκει το κενό μπροστά του. Κάθε πόρος του σώματος διαψεύδει τα λόγια, δεν τον έχει ζήσει τον ρόλο, είναι μη βιωμένος, είναι αβίωτος. Καμιά αίσθηση της ανάσας, του χρόνου, της σιωπής, της αναμονής. Ένας άχαρος χορός ξεκούρδιστων χεριών χωρις αίσθηση του χώρου, του βήματος. Μιά περιδίνιση ασυντόνιστη στον χωροχρόνο».
Koulis ένας ήρωας του μπουρλέσκ! (ΕΔΩ ολόκληρο το άρθρο)
Είναι χαρακτηριστικό αυτό που λέγεται ότι είπε ο Αντώνης Σαμαράς μετά από μιά «μονομαχία» στην βουλή με τον Αλέξη Τσίπρα και την συνηθισμένη κατάληξη της: «Σήμερα ο Τσίπρας τον μάσησε, έφτυσε και τα κουκούτσια».
Όμως στην ζωή δεν πρέπει ποτέ να λες μεγάλες κουβέντες. Έτσι η επιθυμία του Αντώνη Σαμαρά να οριστεί επίτροπος της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, λέγεται ότι είχε γίνει αποδεκτή. Τα είχαν συμφωνήσει οι δυό τους. Τελικά του ανακοίνωσε ότι δεν γίνεται να τον προτείνει ως επίτροπο.
Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Είναι αυτό που λέμε τον μάσησε, έφτυσε και τα κουκούτσια.
Στην θέση του, πρότεινε ως επίτροπο της Ελλάδας τον Μαργαρίτη Σχοινά. Σύμφωνα με την εφημερίδα «Δημοκρατία», «είναι ο Έλληνας της κομισιόν που ποτέ δεν μας υποστήριξε».
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αρέσκεται να αγκαλιάζει ανθρώπους που ποτέ δεν μας υποστήριξαν. Όπως τον Μάνφρεντ Βέμπερ…
Παρόλο που δεν είναι ιδιαίτερα άξιος πολιτικός, φαίνεται ότι είναι ιδιαίτερα ικανός παραπολιτικός. Έχει το χάρισμα να βρίσκει τους «κατάλληλους» ανθρώπους, π.χ τον πρώην γραμματέα της ΚΝΕ και να οικοδομεί τις «κατάλληλες» συμμαχίες, που με έναν μακιαβελικό τρόπο, οδηγούν τον ηγεμόνα στον προορισμό που έχει τάξει για τον εαυτό του. Την εξουσία.
Το πέτυχε στην διαδικασία εκλογής αρχηγού στην ΝΔ και βέβαια έγινε και πρωθυπουργός!
Νομίζω ότι η πορεία του από εδώ και πέρα θα είναι η ίδια γνωστή παραπολιτική. Άλλωστε του έχει βγει. Ένας παραπολιτικός πρωθυπουργός. Ελέγχοντας σχεδόν ολοκληρωτικά την ενημέρωση, θα προσπαθήσει να ελέγξει και την σκέψη του κόσμου. Κατάφερε να το κάνει την τελευταία τετραετία με επιτυχία. Μιά ζοφερή, σκοτεινή ατμόσφαιρα ψεύδους, προπαγάνδας, διαστροφής της πραγματικότητας, απόκρυψης της αλήθειας. Θα προσπαθήσει να ελέγξει τα γεγονότα είτε εξαφανίζοντας τα, είτε δημιουργώντας άλλα χωρίς κατ’ ανάγκη να υφίστανται. Η μίξη της πραγματικότητας με την μη πραγματικότητα στην υπηρεσία του ηγεμόνα.
Όλα αυτά μοιάζουν δυσοίωνα. Είναι δυσοίωνα. Όμως οι κοινωνίες δεν είναι στατικές. Κινούνται. Σ’αυτήν την φάση, η ελληνική κοινωνία φαίνεται απαθής, κοιμισμένη, συντηρητική. Όμως είναι μία αρκετά απείθαρχη κοινωνία που αμφισβητεί. Ανέκαθεν…
Ο ηγεμόνας είναι γυμνός. Μένει να βρεθεί ένα κοριτσάκι να το φωνάξει. Και τότε ο ηγεμόνας κι οι αυλικοί του δεν θα ξέρουν που να κρυφτούν, που να εξαφανιστούν, θα εύχονται ν’ ανοίξει η γη και να τους καταπιεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου