Λεωνίδας Βατικιώτης
Πολύ πριν κερδίσει τις εκλογές η Νέα Δημοκρατία κατέστησε σαφές ότι θα κυβερνήσει με το «δόγμα του νόμου και της τάξης». Οι σπονδές στο φιλελευθερισμό και τα ατομικά (έστω) δικαιώματα εξ αρχής δηλώθηκε ότι μπορούν να περιμένουν μπροστά στη προτεραιότητα που έχει το... κλείσιμο του ματιού στα πιο συντηρητικά αντανακλαστικά της κοινωνίας. Τον ίδιο δρόμο επέλεξε κι ο Τραμπ και πολύ πριν αυτόν ο Νικολά Σαρκοζί στη Γαλλία κι ο Ρούντολφ Τζουλιάνι στη Νέα Υόρκη. Σε όλες τις περιπτώσεις μπορεί το έγκλημα, που από την εποχή των Αθλίων αποτέλεσμα της φτώχειας ήταν κι όχι της έλλειψης αστυνόμευσης, να μην καταπολεμήθηκε το κράτος εν τούτοις έδειξε ποιος είναι ο εσωτερικός εχθρός κι η απειλή.
Αποκορύφωμα, μέχρι τώρα, της αστυνομικής – κατασταλτικής λογικής που διέπει την άποψη της νέας κυβέρνησης του Κ. Μητσοτάκη είναι η μεταβίβαση στο υπουργείο που κατ’ ευφημισμό αποκαλείται Προστασίας του Πολίτη της Μεταναστευτικής Πολιτικής και του σωφρονισμού. Πρόκειται για πισωγύρισμα, καθώς η λογική που διαπερνά αυτές τις επιλογές είναι ότι η μεν μεταναστευτική πολιτική δεν είναι θέμα ενσωμάτωσης, ένταξης και δικαιωμάτων αλλά θέμα καταστολής. Η δε σωφρονιστική πολιτική είναι θέμα καταστολής και τιμωρίας, επίδειξης κι εφαρμογής βίας απέναντι στους κρατούμενους κι ας φωνάζουν οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι για ελλείψεις προσωπικού και υποδομών.
Η παλαιοδεξιάς κοπής λογική της Νέας Δημοκρατίας ωστόσο αποδεικνύεται εξαιρετικά επιλεκτική, μιας και η ρομφαία του νόμου και της τάξης δεν σείεται εξ ίσου εναντίον δικαίων και αδίκων. Προς επίρρωση οι υποσχέσεις της κυβέρνησης προς τον όμιλο Λάτση και τους χρυσοθήρες της Χαλκιδικής. Αν η κυβέρνηση του Κυρ. Μητσοτάκη ήταν τόσο προσκολλημένη στο νόμο όσο δηλώνει όταν εξαγγέλλει ότι θα καταργήσει το «άβατο των Εξαρχείων», ή ότι θα αλλάξει το νόμο για το άσυλο παραβλέποντας ότι με βάση τον τελευταίο νόμο του ΣΥΡΙΖΑ επιτρέπεται αυτεπαγγέλτως η επέμβαση δημόσιας δύναμης σε χώρους των ΑΕΙ, τότε θα έπρεπε να δείξει την ίδια πυγμή και απέναντι στους περίφημους επενδυτές αναγκάζοντάς τους να σεβαστούν και να υπακούσουν στο νόμο που προστατεύει την αρχαιολογική κληρονομιά και το περιβάλλον.
Κατόπιν και της έκδοσης της Κοινής Υπουργικής Απόφασης που ακολούθησε τη γνωμοδότηση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου αυτό που θα περιμέναμε θα ήταν η νέα κυβέρνηση να απαιτήσει από της Lamda Development να συμμορφωθεί με το νόμο. Αυτό που είδαμε, αντίθετα, ήταν την κυβέρνηση να υπόσχεται στην κατασκευαστική εταιρεία του ομίλου Λάτση, που φήμες τη φέρουν να μην έχει τα απαραίτητα κεφάλαια για να ξεκινήσει την επένδυση – εξ ου και η καθυστέρηση παρά τη στροφή 180 μοιρών που έκανε η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, ότι θα αλλάξει το νόμο! Στην πράξη θα κόψει και θα ράψει τη νομοθεσία στα μέτρα των επενδυτών, με αποτέλεσμα τα αρχαία μνημεία κατά πάσα πιθανότητα να μπαζωθούν.
Μόνο που αυτή η αντίληψη και η πρακτική, «νόμος είναι η ασυδοσία των επενδυτών» δεν κομίζει τίποτε καινούργιο. Αντιγράφει τη δουλικότητα με την οποία αντιμετωπίζουν τους επενδυτές κάτι τριτοκοσμικές μπανανίες, που με την ενδοτικότητά τους στο τέλος αν κάτι καταφέρνουν να αναπαράγουν είναι τη θλιβερή τους θέση στην παγκόσμια κατάταξη των επενδύσεων...
Αποκορύφωμα, μέχρι τώρα, της αστυνομικής – κατασταλτικής λογικής που διέπει την άποψη της νέας κυβέρνησης του Κ. Μητσοτάκη είναι η μεταβίβαση στο υπουργείο που κατ’ ευφημισμό αποκαλείται Προστασίας του Πολίτη της Μεταναστευτικής Πολιτικής και του σωφρονισμού. Πρόκειται για πισωγύρισμα, καθώς η λογική που διαπερνά αυτές τις επιλογές είναι ότι η μεν μεταναστευτική πολιτική δεν είναι θέμα ενσωμάτωσης, ένταξης και δικαιωμάτων αλλά θέμα καταστολής. Η δε σωφρονιστική πολιτική είναι θέμα καταστολής και τιμωρίας, επίδειξης κι εφαρμογής βίας απέναντι στους κρατούμενους κι ας φωνάζουν οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι για ελλείψεις προσωπικού και υποδομών.
Η παλαιοδεξιάς κοπής λογική της Νέας Δημοκρατίας ωστόσο αποδεικνύεται εξαιρετικά επιλεκτική, μιας και η ρομφαία του νόμου και της τάξης δεν σείεται εξ ίσου εναντίον δικαίων και αδίκων. Προς επίρρωση οι υποσχέσεις της κυβέρνησης προς τον όμιλο Λάτση και τους χρυσοθήρες της Χαλκιδικής. Αν η κυβέρνηση του Κυρ. Μητσοτάκη ήταν τόσο προσκολλημένη στο νόμο όσο δηλώνει όταν εξαγγέλλει ότι θα καταργήσει το «άβατο των Εξαρχείων», ή ότι θα αλλάξει το νόμο για το άσυλο παραβλέποντας ότι με βάση τον τελευταίο νόμο του ΣΥΡΙΖΑ επιτρέπεται αυτεπαγγέλτως η επέμβαση δημόσιας δύναμης σε χώρους των ΑΕΙ, τότε θα έπρεπε να δείξει την ίδια πυγμή και απέναντι στους περίφημους επενδυτές αναγκάζοντάς τους να σεβαστούν και να υπακούσουν στο νόμο που προστατεύει την αρχαιολογική κληρονομιά και το περιβάλλον.
Κατόπιν και της έκδοσης της Κοινής Υπουργικής Απόφασης που ακολούθησε τη γνωμοδότηση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου αυτό που θα περιμέναμε θα ήταν η νέα κυβέρνηση να απαιτήσει από της Lamda Development να συμμορφωθεί με το νόμο. Αυτό που είδαμε, αντίθετα, ήταν την κυβέρνηση να υπόσχεται στην κατασκευαστική εταιρεία του ομίλου Λάτση, που φήμες τη φέρουν να μην έχει τα απαραίτητα κεφάλαια για να ξεκινήσει την επένδυση – εξ ου και η καθυστέρηση παρά τη στροφή 180 μοιρών που έκανε η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, ότι θα αλλάξει το νόμο! Στην πράξη θα κόψει και θα ράψει τη νομοθεσία στα μέτρα των επενδυτών, με αποτέλεσμα τα αρχαία μνημεία κατά πάσα πιθανότητα να μπαζωθούν.
Μόνο που αυτή η αντίληψη και η πρακτική, «νόμος είναι η ασυδοσία των επενδυτών» δεν κομίζει τίποτε καινούργιο. Αντιγράφει τη δουλικότητα με την οποία αντιμετωπίζουν τους επενδυτές κάτι τριτοκοσμικές μπανανίες, που με την ενδοτικότητά τους στο τέλος αν κάτι καταφέρνουν να αναπαράγουν είναι τη θλιβερή τους θέση στην παγκόσμια κατάταξη των επενδύσεων...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου