Διαψεύδονται όσοι προέβλεπαν «αριστερή παρένθεση» και αργότερα «στρατηγική ήττα»
του Γιάννη Τριάντη
Φάνηκε στις ευρωεκλογές. Και όλα δείχνουν ότι θα επιβεβαιωθεί στις 7 Ιουλίου: Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έχει την τύχη του ΠΑΣΟΚ. Θα χάσει τις εκλογές, αλλά δεν θα εξαερωθεί. Διαψεύδονται, δηλαδή, όσοι προέβλεπαν «αριστερή παρένθεση» και αργότερα «στρατηγική ήττα».
Πρόκειται για ενδιαφέρον φαινόμενο: ένα μικρό κόμμα της Αριστεράς κατακτά ιλιγγιώδη για τα μέτρα του ποσοστά, παίρνει την εξουσία, εφαρμόζει Μνημόνιο κάνοντας στροφή 180 μοιρών, αναλαμβάνει την ευθύνη να λύσει ένα μείζον θέμα αγνοώντας το πολιτικό κόστος (Μακεδονικό) και παρ΄όλα αυτά (φαίνεται να) συγκρατεί υψηλό ποσοστό.
Ο Τσίπρας κατάλαβε νωρίς ότι άλλο είναι να έχεις την ευθύνη για την διακυβέρνηση της χώρας και άλλο να διοικείς την Κουμουνδούρου. Στοιχειώδης ρεαλισμός και ανάλογες επιλογές, συνυφασμένες με την διαχείριση, την… αφορεσμένη από την Αριστερά. Κατενόησε επίσης ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει μέλλον, αν κατορθώσει να ηγεμονεύσει στον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς. Σοσιαλδημοκρατία αριστερής κατευθύνσεως, δηλαδή.
Μέχρι στιγμής τα καταφέρνει. Ασθμαίνον το ΚΙΝΑΛ, εύσημα στον ίδιο από την ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία και –όπως όλα δείχνουν- θριαμβική επικράτηση στο (υποτιθέμενο) μπρα ντε φερ με το ΚΙΝΑΛ στις επικείμενες εκλογές.
Κάποιοι ψίθυροι από το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ για ατολμία στις κυβερνητικές επιλογές και, κυρίως, για τον αρραβώνα με την Σοσιαλδημοκρατία αδυνατούν να δημιουργήσουν πρόβλημα μετεκλογικώς στον Τσίπρα. Αυτό θα συνέβαινε με μαθηματική ακρίβεια αν γνώριζε συντριπτική ήττα στις εκλογές (ποσοστό κάτω από 20%).
Ούτε από την «άλλη Αριστερά» φαίνεται να κινδυνεύει μελλοντικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Το ΚΚΕ στάσιμο, ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και «Πλεύση Ελευθερίας» με λυμφατικά ποσοστά. Μένει ο Βαρουφάκης ως υπολογίσιμος αντίπαλος, αν μπεί στη Βουλή.
Το θέμα-και πρόβλημα- για τον Τσίπρα είναι άλλο: ως αντιπολίτευση θα θυμηθεί τον παλιό, απόλυτο εαυτό του και το «όχι σε όλα»; Αν το πράξει, θα εκτεθεί. Διότι θα είναι ευάλωτος, λόγω του κυβερνητικού παρελθόντος και συγκεκριμένων επιλογών.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρξει χώρος για αυστηρή αντιπολίτευση. Ισα ισα. Αυστηρή-και σκληρή- πλήν τεκμηριωμένη και δημιουργική αντιπολίτευση θα είναι το ζητούμενο και το στοίχημα για τον Τσίπρα. Όμως αν υιοθετήσει τις ευκολίες του ιδεοληπτικού οπλοστασίου, θα χάνει βαθμηδόν στο πεδίο της αξιοπιστίας και της σοβαρότητος.
Φαίνεται, λοιπόν, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε για να μείνει. Με γενναία αυτοκριτική για τα κυβερνητικά πεπραγμένα και προσγειωμένη, αλλά όχι άνευρη και χλωμή αντιπολίτευση, θα τα καταφέρει. Εκτός κι αν πρυτανεύσει άλλη λογική και εγκλωβιστεί στην ιδέα μιας καταγγελτικής Αριστεράς.
Τότε, δεν αποκλείεται να ακολουθήσει μια κατωφερική πορεία που θα τον φέρει στα φτωχά ποσοστά του παρελθόντος.
Πρόκειται για ενδιαφέρον φαινόμενο: ένα μικρό κόμμα της Αριστεράς κατακτά ιλιγγιώδη για τα μέτρα του ποσοστά, παίρνει την εξουσία, εφαρμόζει Μνημόνιο κάνοντας στροφή 180 μοιρών, αναλαμβάνει την ευθύνη να λύσει ένα μείζον θέμα αγνοώντας το πολιτικό κόστος (Μακεδονικό) και παρ΄όλα αυτά (φαίνεται να) συγκρατεί υψηλό ποσοστό.
Ο Τσίπρας κατάλαβε νωρίς ότι άλλο είναι να έχεις την ευθύνη για την διακυβέρνηση της χώρας και άλλο να διοικείς την Κουμουνδούρου. Στοιχειώδης ρεαλισμός και ανάλογες επιλογές, συνυφασμένες με την διαχείριση, την… αφορεσμένη από την Αριστερά. Κατενόησε επίσης ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει μέλλον, αν κατορθώσει να ηγεμονεύσει στον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς. Σοσιαλδημοκρατία αριστερής κατευθύνσεως, δηλαδή.
Μέχρι στιγμής τα καταφέρνει. Ασθμαίνον το ΚΙΝΑΛ, εύσημα στον ίδιο από την ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία και –όπως όλα δείχνουν- θριαμβική επικράτηση στο (υποτιθέμενο) μπρα ντε φερ με το ΚΙΝΑΛ στις επικείμενες εκλογές.
Κάποιοι ψίθυροι από το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ για ατολμία στις κυβερνητικές επιλογές και, κυρίως, για τον αρραβώνα με την Σοσιαλδημοκρατία αδυνατούν να δημιουργήσουν πρόβλημα μετεκλογικώς στον Τσίπρα. Αυτό θα συνέβαινε με μαθηματική ακρίβεια αν γνώριζε συντριπτική ήττα στις εκλογές (ποσοστό κάτω από 20%).
Ούτε από την «άλλη Αριστερά» φαίνεται να κινδυνεύει μελλοντικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Το ΚΚΕ στάσιμο, ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και «Πλεύση Ελευθερίας» με λυμφατικά ποσοστά. Μένει ο Βαρουφάκης ως υπολογίσιμος αντίπαλος, αν μπεί στη Βουλή.
Το θέμα-και πρόβλημα- για τον Τσίπρα είναι άλλο: ως αντιπολίτευση θα θυμηθεί τον παλιό, απόλυτο εαυτό του και το «όχι σε όλα»; Αν το πράξει, θα εκτεθεί. Διότι θα είναι ευάλωτος, λόγω του κυβερνητικού παρελθόντος και συγκεκριμένων επιλογών.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρξει χώρος για αυστηρή αντιπολίτευση. Ισα ισα. Αυστηρή-και σκληρή- πλήν τεκμηριωμένη και δημιουργική αντιπολίτευση θα είναι το ζητούμενο και το στοίχημα για τον Τσίπρα. Όμως αν υιοθετήσει τις ευκολίες του ιδεοληπτικού οπλοστασίου, θα χάνει βαθμηδόν στο πεδίο της αξιοπιστίας και της σοβαρότητος.
Φαίνεται, λοιπόν, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε για να μείνει. Με γενναία αυτοκριτική για τα κυβερνητικά πεπραγμένα και προσγειωμένη, αλλά όχι άνευρη και χλωμή αντιπολίτευση, θα τα καταφέρει. Εκτός κι αν πρυτανεύσει άλλη λογική και εγκλωβιστεί στην ιδέα μιας καταγγελτικής Αριστεράς.
Τότε, δεν αποκλείεται να ακολουθήσει μια κατωφερική πορεία που θα τον φέρει στα φτωχά ποσοστά του παρελθόντος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου