Mpelalis Reviews
Τρίτη 30 Ιουνίου 2020
Ευρώπη- Κίνα: Εταίροι ή αντίπαλοι;
Ενώ στις ΗΠΑ το αντικινεζικό μένος έχει γίνει εθνικό σπορ, η ΕΕ αναζητά κοινή γραμμή προσέγγισης του ασιατικού γίγαντα
“Η Κίνα είναι εταίρος και όχι αντίπαλος της Ευρώπης. Δεν υπάρχει σύγκρουση θεμελιωδών συμφερόντων μεταξύ μας. Η συνεργασία υπερτερεί κατά πολύ του ανταγωνισμού και η συναίνεση υπερτερεί των διαφωνιών”. Αυτό ήταν το αισιόδοξο μήνυμα του Κινέζου ηγέτη Σι Τζινπίνγκ κατά την τηλεδιάσκεψη κορυφής με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ και την πρόεδρο της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, την περασμένη Δευτέρα. Γεγονός παραμένει, όμως, ότι η 22η σύνοδος κορυφής ΕΕ- Κίνας έληξε χωρίς κοινό ανακοινωθέν, χωρίς κοινή συνέντευξη Τύπου και χωρίς απτή πρόοδο στις διαπραγματεύσεις για μια συμφωνία επενδύσεων ανάμεσα στις δύο πλευρές, που αντιπροσωπεύουν αθροιστικά το ένα τρίτο της παγκόσμιας οικονομίας. Μπορεί η ατμόσφαιρα των σχέσεων Ευρώπης- Κίνας να μην είναι ψυχροπολεμική, όπως συμβαίνει με τις σινοαμερικανικές σχέσεις, αλλά δεν διαγράφεται και ανέφελη.
Κανονικά, η τηλεδιάσκεψη της Δευτέρας θα ήταν το πρελούδιο για το μεγάλο ραντεβού της Λειψίας, τον Σεπτέμβριο. Με πρωτοβουλία της Γερμανίας, η οποία αναλαμβάνει την εκ περιτροπής προεδρία της Ένωσης στο δεύτερο εξάμηνο του χρόνου, είχε δρομολογηθεί η πρώτη σύνοδος κορυφής της ΕΕ στην οποία θα συμμετείχαν οι ηγέτες της Κίνας. Στόχος: η σκιαγράφηση συνεκτικού πλαισίου συνεργασίας με ορίζοντα δεκαετίας. Ωστόσο στις 3 Ιουνίου το Βερολίνο ανακοίνωση ότι η σημαντική, πολιτικά και συμβολικά, σύνοδος αναβάλλεται μέχρι νεωτέρας. Η επίσημη δικαιολογία ήταν “λόγω πανδημίας”. Κάτι που δεν ακούστηκε, ωστόσο, ιδιαίτερα πειστικό, καθώς σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις, σε Δύση και Ανατολή, χαλάρωναν τα περιοριστικά μέτρα. Το ψυχρό κύμα που έφεραν στις σχέσεις Ευρώπης- Κίνας τα γεγονότα του Χονγκ Κονγκ ήταν οπωσδήποτε ένας από τους παράγοντες που δυσκόλεψαν τα πράγματα. Όχι όμως ο μοναδικός.
Αρχιτέκτονας της προσέγγισης με το Πεκίνο, η Άγκελα Μέρκελ αναβάθμισε, ήδη το 2014, την Κίνα σε “στρατηγικής σημασίας εταίρο”. Μέχρι σήμερα έχει πραγματοποιήσει 12 επισκέψεις στη χώρα ως καγκελάριος. Επί των ημερών της, η Γερμανία έγινε ο υπ’ αριθμόν ένα εταίρος του ασιατικού γίγαντα στην Ευρώπη και μια από τις τρεις μόνο χώρες (οι άλλες είναι η Φινλανδία και η Ιρλανδία) που έχουν πλεόνασμα στο διμερές εμπόριο μαζί του. Γύρω στις 5.200 γερμανικές επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται επί κινεζικού εδάφους.
Στο μεταξύ, η άνοδος του Ντόναλντ Τραμπ στην εξουσία έφερε βαρύ κλονισμό των ευρωατλαντικών σχέσεων, με τελευταία δείγματα την απόφασή του να μειώσει τα στρατεύματα της χώρας του στη Γερμανία, τις απειλές του να επιβάλει κυρώσεις στο Βερολίνο για τον αγωγό ρωσικού φυσικού αερίου NordStream 2 και στο Παρίσι για τη φορολόγηση των αμερικανικών γιγάντων του Διαδικτύου. Απέναντι στην εσωστρεφή αναδίπλωση και τον μονομερή ηγεμονισμό της Αμερικής, ΕΕ και Κίνα βρίσκονται εξ αντικειμένου στην ίδια πλευρά όταν πρόκειται για την υπεράσπιση της πολυμερούς, διεθνούς συνεργασίας. Σε καίρια θέματα όπως η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, η υπεράσπιση του ΟΗΕ και του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, η συμφωνία για το ιρανικό πρόγραμμα, το Παλαιστινιακό και η αποτροπή εμπορικών πολέμων, Ευρώπη και Κίνα υπερασπίζονται παρεμφερείς θέσεις, σε αντίθεση με τις πολιτικές Τραμπ.
Επιπλέον, η Ευρώπη δεν κινδυνεύει να μετατραπεί σε πεδίο διπολικής, γεωπολιτικής αναμέτρησης μεταξύ Αμερικής και Κίνας, σε αντίθεση με ό,τι συνέβη στον Ψυχρό Πόλεμο μεταξύ Αμερικής και Σοβιετικής Ένωσης. Οι όποιες προβολές ισχύος της Κίνας περιορίζονται στο εγγύς εξωτερικό της, στην Άπω Ανατολή και τον δυτικό Ειρηνικό, πολύ μακριά από τη γηραιά ήπειρο. Γι αυτό και οι Ευρωπαίοι δεν εμφανίζονται πρόθυμοι να συμπαραταχθούν με τις ΗΠΑ σε ένα νέο Ψυχρό Πόλεμο με την Κίνα, όπως έκαναν απέναντι στην ΕΣΣΔ. Το γεγονός ότι, παρά τις αφόρητες πιέσεις που δέχονται, αρνούνται για την ώρα να αποκλείσουν το κινεζικό μεγαθήριο Huawei από τα δίκτυα πέμπτης γενεάς (5G) λέει πολλά, αν και το παιχνίδι παραμένει ανοικτό.
Εκείνο που ωθεί τους Ευρωπαίους σε πιο σκληρές θέσεις έναντι του Πεκίνου είναι το γεγονός ότι τα οικονομικά και τεχνολογικά άλματα της Κίνας τείνουν να μετατρέψουν τον μεταξύ τους καταμερισμό εργασίας από συμπληρωματικό σε ανταγωνιστικό. Η Κίνα δεν είναι πια μόνο ή κυρίως μια χώρα με χαμηλά μεροκάματα, παράδεισος για δυτικές επενδύσεις, αλλά διεκδικεί την πρωτοκαθεδρία σε τεχνολογίες αιχμής, από την πράσινη ενέργεια μέχρι την τεχνητή νοημοσύνη. Το πρόγραμμα Made in China 2025 ανταγωνίζεται ευθέως τη γερμανική υπεροχή στις μηχανοκατασκευές, ενώ η εξαγορά της γερμανικής εταιρείας βιομηχανικών ρομπότ Kuka από την κινεζική Midea το 2016 χτύπησε βαριές καμπάνες κινδύνου στο Βερολίνο. Το φιλόδοξο πρόγραμμα του Σι “Μία Ζώνη, Ένας Δρόμος” συναντά μεγάλο ενδιαφέρον χωρών που προσδοκούν σημαντικές επενδύσεις σε έργα υποδομών (Ιταλία, Ελλάδα, Ουγγαρία, Δυτικά Βαλκάνια).
Αναζητώντας έναν τρίτο δρόμο ανάμεσα στις υπερβολικές προσδοκίες της προηγούμενης εποχής και το αντικινεζικό μένος που έχει γίνει εθνικό σπορ στις ΗΠΑ (Τραμπ και Μπάιντεν συναγωνίζονται, στην πορεία προς τις εκλογές, ποιος είναι πιο σκληρός απέναντι στο Πεκίνο), η Κομισιόν δημοσίευσε έκθεση, τον Μάρτιο του 2019, που προσπαθούσε να τετραγωνίσει τον κύκλο. “Η Κίνα είναι ταυτόχρονα εταίρος με τον οποίο η ΕΕ έχει στενά συνδεόμενους στόχους, εταίρος με τον οποίο η Ένωση οφείλει να βρει να ισορροπία συμφερόντων, οικονομικός ανταγωνιστής που επιδιώκει την τεχνολογική υπεροχή και συστημικός αντίπαλος που προωθεί διαφορετική μορφή διακυβέρνησης”. Περιγραφή που θα γοητεύει, ίσως, τους διανοούμενους των think tanks σε ασκήσεις διαλεκτικής, αλλά είναι παντελώς άχρηστη για τη χάραξη πολιτικής, καθώς δεν αποσαφηνίζει πού πέφτει το κέντρο βάρους.
Στις 17 Ιουνίου, η Κομισιόν εξέδωσε “Λευκή Βίβλο” εναντίον της εξαγοράς στρατηγικής σημασίας ευρωπαϊκών επιχειρήσεων από τρίτους, υπονοώντας κατά κύριο λόγο την Κίνα. Στο μεταξύ, η κρίση του Covid- 19 ενίσχυσε την εκστρατεία Τραμπ για “αποσύνδεση” (decoupling) των Δυτικών οικονομιών από την Κίνα, κάτι που εύκολα λέγεται, πολύ δύσκολα γίνεται και δεν είναι καθόλου βέβαιο ποιον θα βλάψει περισσότερο. Το ποσοστό των εξαγωγών στο κινεζικό ΑΕΠ έχει πέσει από 32,6% το 2008 σε 19,5% το 2018. Η Κίνα διαθέτει ως εφεδρεία μια τεράστια, γρήγορα αναπτυσσόμενη εσωτερική αγορά, ενώ γιγαντιαίες πολυεθνικές, όπως η Apple και η Boeing, στηρίζονται σε κινεζικές εταιρείες- προμηθευτές για να εξασφαλίζουν ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα. Σε κάθε περίπτωση, η ΕΕ, υπό την πίεση της δεινής ύφεσης, καλείται να αποσαφηνίσει γρήγορα τη στρατηγική της για το μέλλον των ευρωκινεζικών σχέσεων. Ενδεχομένως, οι διαπραγματεύσεις για τη συμφωνία επενδύσεων, που πρέπει να ολοκληρωθούν φέτος, θα αποτελέσουν τη στιγμή της αλήθειας.
“Η Κίνα είναι εταίρος και όχι αντίπαλος της Ευρώπης. Δεν υπάρχει σύγκρουση θεμελιωδών συμφερόντων μεταξύ μας. Η συνεργασία υπερτερεί κατά πολύ του ανταγωνισμού και η συναίνεση υπερτερεί των διαφωνιών”. Αυτό ήταν το αισιόδοξο μήνυμα του Κινέζου ηγέτη Σι Τζινπίνγκ κατά την τηλεδιάσκεψη κορυφής με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ και την πρόεδρο της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, την περασμένη Δευτέρα. Γεγονός παραμένει, όμως, ότι η 22η σύνοδος κορυφής ΕΕ- Κίνας έληξε χωρίς κοινό ανακοινωθέν, χωρίς κοινή συνέντευξη Τύπου και χωρίς απτή πρόοδο στις διαπραγματεύσεις για μια συμφωνία επενδύσεων ανάμεσα στις δύο πλευρές, που αντιπροσωπεύουν αθροιστικά το ένα τρίτο της παγκόσμιας οικονομίας. Μπορεί η ατμόσφαιρα των σχέσεων Ευρώπης- Κίνας να μην είναι ψυχροπολεμική, όπως συμβαίνει με τις σινοαμερικανικές σχέσεις, αλλά δεν διαγράφεται και ανέφελη.
Κανονικά, η τηλεδιάσκεψη της Δευτέρας θα ήταν το πρελούδιο για το μεγάλο ραντεβού της Λειψίας, τον Σεπτέμβριο. Με πρωτοβουλία της Γερμανίας, η οποία αναλαμβάνει την εκ περιτροπής προεδρία της Ένωσης στο δεύτερο εξάμηνο του χρόνου, είχε δρομολογηθεί η πρώτη σύνοδος κορυφής της ΕΕ στην οποία θα συμμετείχαν οι ηγέτες της Κίνας. Στόχος: η σκιαγράφηση συνεκτικού πλαισίου συνεργασίας με ορίζοντα δεκαετίας. Ωστόσο στις 3 Ιουνίου το Βερολίνο ανακοίνωση ότι η σημαντική, πολιτικά και συμβολικά, σύνοδος αναβάλλεται μέχρι νεωτέρας. Η επίσημη δικαιολογία ήταν “λόγω πανδημίας”. Κάτι που δεν ακούστηκε, ωστόσο, ιδιαίτερα πειστικό, καθώς σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις, σε Δύση και Ανατολή, χαλάρωναν τα περιοριστικά μέτρα. Το ψυχρό κύμα που έφεραν στις σχέσεις Ευρώπης- Κίνας τα γεγονότα του Χονγκ Κονγκ ήταν οπωσδήποτε ένας από τους παράγοντες που δυσκόλεψαν τα πράγματα. Όχι όμως ο μοναδικός.
Αρχιτέκτονας της προσέγγισης με το Πεκίνο, η Άγκελα Μέρκελ αναβάθμισε, ήδη το 2014, την Κίνα σε “στρατηγικής σημασίας εταίρο”. Μέχρι σήμερα έχει πραγματοποιήσει 12 επισκέψεις στη χώρα ως καγκελάριος. Επί των ημερών της, η Γερμανία έγινε ο υπ’ αριθμόν ένα εταίρος του ασιατικού γίγαντα στην Ευρώπη και μια από τις τρεις μόνο χώρες (οι άλλες είναι η Φινλανδία και η Ιρλανδία) που έχουν πλεόνασμα στο διμερές εμπόριο μαζί του. Γύρω στις 5.200 γερμανικές επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται επί κινεζικού εδάφους.
Στο μεταξύ, η άνοδος του Ντόναλντ Τραμπ στην εξουσία έφερε βαρύ κλονισμό των ευρωατλαντικών σχέσεων, με τελευταία δείγματα την απόφασή του να μειώσει τα στρατεύματα της χώρας του στη Γερμανία, τις απειλές του να επιβάλει κυρώσεις στο Βερολίνο για τον αγωγό ρωσικού φυσικού αερίου NordStream 2 και στο Παρίσι για τη φορολόγηση των αμερικανικών γιγάντων του Διαδικτύου. Απέναντι στην εσωστρεφή αναδίπλωση και τον μονομερή ηγεμονισμό της Αμερικής, ΕΕ και Κίνα βρίσκονται εξ αντικειμένου στην ίδια πλευρά όταν πρόκειται για την υπεράσπιση της πολυμερούς, διεθνούς συνεργασίας. Σε καίρια θέματα όπως η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, η υπεράσπιση του ΟΗΕ και του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, η συμφωνία για το ιρανικό πρόγραμμα, το Παλαιστινιακό και η αποτροπή εμπορικών πολέμων, Ευρώπη και Κίνα υπερασπίζονται παρεμφερείς θέσεις, σε αντίθεση με τις πολιτικές Τραμπ.
Επιπλέον, η Ευρώπη δεν κινδυνεύει να μετατραπεί σε πεδίο διπολικής, γεωπολιτικής αναμέτρησης μεταξύ Αμερικής και Κίνας, σε αντίθεση με ό,τι συνέβη στον Ψυχρό Πόλεμο μεταξύ Αμερικής και Σοβιετικής Ένωσης. Οι όποιες προβολές ισχύος της Κίνας περιορίζονται στο εγγύς εξωτερικό της, στην Άπω Ανατολή και τον δυτικό Ειρηνικό, πολύ μακριά από τη γηραιά ήπειρο. Γι αυτό και οι Ευρωπαίοι δεν εμφανίζονται πρόθυμοι να συμπαραταχθούν με τις ΗΠΑ σε ένα νέο Ψυχρό Πόλεμο με την Κίνα, όπως έκαναν απέναντι στην ΕΣΣΔ. Το γεγονός ότι, παρά τις αφόρητες πιέσεις που δέχονται, αρνούνται για την ώρα να αποκλείσουν το κινεζικό μεγαθήριο Huawei από τα δίκτυα πέμπτης γενεάς (5G) λέει πολλά, αν και το παιχνίδι παραμένει ανοικτό.
Εκείνο που ωθεί τους Ευρωπαίους σε πιο σκληρές θέσεις έναντι του Πεκίνου είναι το γεγονός ότι τα οικονομικά και τεχνολογικά άλματα της Κίνας τείνουν να μετατρέψουν τον μεταξύ τους καταμερισμό εργασίας από συμπληρωματικό σε ανταγωνιστικό. Η Κίνα δεν είναι πια μόνο ή κυρίως μια χώρα με χαμηλά μεροκάματα, παράδεισος για δυτικές επενδύσεις, αλλά διεκδικεί την πρωτοκαθεδρία σε τεχνολογίες αιχμής, από την πράσινη ενέργεια μέχρι την τεχνητή νοημοσύνη. Το πρόγραμμα Made in China 2025 ανταγωνίζεται ευθέως τη γερμανική υπεροχή στις μηχανοκατασκευές, ενώ η εξαγορά της γερμανικής εταιρείας βιομηχανικών ρομπότ Kuka από την κινεζική Midea το 2016 χτύπησε βαριές καμπάνες κινδύνου στο Βερολίνο. Το φιλόδοξο πρόγραμμα του Σι “Μία Ζώνη, Ένας Δρόμος” συναντά μεγάλο ενδιαφέρον χωρών που προσδοκούν σημαντικές επενδύσεις σε έργα υποδομών (Ιταλία, Ελλάδα, Ουγγαρία, Δυτικά Βαλκάνια).
Αναζητώντας έναν τρίτο δρόμο ανάμεσα στις υπερβολικές προσδοκίες της προηγούμενης εποχής και το αντικινεζικό μένος που έχει γίνει εθνικό σπορ στις ΗΠΑ (Τραμπ και Μπάιντεν συναγωνίζονται, στην πορεία προς τις εκλογές, ποιος είναι πιο σκληρός απέναντι στο Πεκίνο), η Κομισιόν δημοσίευσε έκθεση, τον Μάρτιο του 2019, που προσπαθούσε να τετραγωνίσει τον κύκλο. “Η Κίνα είναι ταυτόχρονα εταίρος με τον οποίο η ΕΕ έχει στενά συνδεόμενους στόχους, εταίρος με τον οποίο η Ένωση οφείλει να βρει να ισορροπία συμφερόντων, οικονομικός ανταγωνιστής που επιδιώκει την τεχνολογική υπεροχή και συστημικός αντίπαλος που προωθεί διαφορετική μορφή διακυβέρνησης”. Περιγραφή που θα γοητεύει, ίσως, τους διανοούμενους των think tanks σε ασκήσεις διαλεκτικής, αλλά είναι παντελώς άχρηστη για τη χάραξη πολιτικής, καθώς δεν αποσαφηνίζει πού πέφτει το κέντρο βάρους.
Στις 17 Ιουνίου, η Κομισιόν εξέδωσε “Λευκή Βίβλο” εναντίον της εξαγοράς στρατηγικής σημασίας ευρωπαϊκών επιχειρήσεων από τρίτους, υπονοώντας κατά κύριο λόγο την Κίνα. Στο μεταξύ, η κρίση του Covid- 19 ενίσχυσε την εκστρατεία Τραμπ για “αποσύνδεση” (decoupling) των Δυτικών οικονομιών από την Κίνα, κάτι που εύκολα λέγεται, πολύ δύσκολα γίνεται και δεν είναι καθόλου βέβαιο ποιον θα βλάψει περισσότερο. Το ποσοστό των εξαγωγών στο κινεζικό ΑΕΠ έχει πέσει από 32,6% το 2008 σε 19,5% το 2018. Η Κίνα διαθέτει ως εφεδρεία μια τεράστια, γρήγορα αναπτυσσόμενη εσωτερική αγορά, ενώ γιγαντιαίες πολυεθνικές, όπως η Apple και η Boeing, στηρίζονται σε κινεζικές εταιρείες- προμηθευτές για να εξασφαλίζουν ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα. Σε κάθε περίπτωση, η ΕΕ, υπό την πίεση της δεινής ύφεσης, καλείται να αποσαφηνίσει γρήγορα τη στρατηγική της για το μέλλον των ευρωκινεζικών σχέσεων. Ενδεχομένως, οι διαπραγματεύσεις για τη συμφωνία επενδύσεων, που πρέπει να ολοκληρωθούν φέτος, θα αποτελέσουν τη στιγμή της αλήθειας.
Καθημερινή, 28 Ιουνίου 2020
Πηγή: ppapacon.blogspot.com
Πηγή: ppapacon.blogspot.com
Ο κορονοϊός διέψευσε ήδη 3+1 βεβαιότητες της παγκοσμιοποίησης
Μπορεί ακόμα να μην βλέπουμε φως στην άκρη του τούνελ της πρωτοφανούς κατάστασης που βιώνουμε, αλλά κορονοϊός έχει ήδη να μας διδάξει πολλά.
Το πρώτο και σημαντικότερο είναι ότι διαλύεται η αυταπάτη της μεταπολεμικής γενιάς ότι η ανθρωπότητα έχει αφήσει οριστικά πίσω της αυτά που προκαλούσαν καταστροφές στους προηγούμενους αιώνες.
Η ειρήνη που επέβαλε ο πυρηνικός ανταγωνισμός, αν και ορισμένες φορές απειλήθηκε, σε γενικές γραμμές εδραίωσε την εντύπωση πως πόλεμοι, όπως οι δύο παγκόσμιοι του 20ου αιώνα, ανήκουν οριστικά στο παρελθόν. Πόλεμοι θα γίνονται, αλλά θα είναι περιφερειακοί και δεν θα αγγίζουν τον δυτικό άνθρωπο. Προς το παρόν η εντύπωση αυτή επιβεβαιώνεται, αλλά η σταθερή διολίσθηση από τον μεταψυχροπολεμικό "μονοπολικό" κόσμο σ' έναν ολοένα και πιο ασταθή και δυνάμει άναρχο πολυπολικό κόσμο ενδέχεται να διαψεύσει μελλοντικά την πρώτη αυτή βεβαιότητα.
Η δεύτερη βεβαιότητα είναι ότι η ανθρωπότητα δεν απειλείται πλέον από φονικές πανδημίες. Κάποιου είδους επιδημίες, βεβαίως, θα εκδηλώνοντας κάθε τόσο, αλλά, λόγω της εξέλιξής της, η επιστήμη θα παρεμβαίνει γρήγορα και θα τις θέτει υπό έλεγχο, χωρίς ουσιαστικά να διασαλεύεται η καθημερινότητα τουλάχιστον του δυτικού ανθρώπου. Αυτό σε γενικές γραμμές είχε συμβεί και με τις προηγηθείσες επιδημίες, όπως και η ετήσια μικροεπιδημία γρίπης. Μπορεί όλες αυτές να άφησαν πίσω τους νεκρούς, αλλά δεν στάθηκαν ικανές να ανατρέψουν έστω και προσωρινά τον τρόπο ζωής.
Όπως μας δείχνουν τα γεγονότα, το Covid-19 ήλθε να διαψεύσει κατά τρόπο εκκωφαντικό αυτή τη βεβαιότητα. Τα όσα ζουν τους τελευταίους μήνες οι Έλληνες μαζί με όλους τους άλλους λαούς είναι πρωτόγνωρα, δεν έχουν προηγούμενο στην Ιστορία. Ορισμένοι, επικαλούμενοι αρχικά τον μάλλον μικρό αριθμό των νεκρών και το γεγονός ότι αυτοί ήταν κυρίως ηλικιωμένοι με κλονισμένη υγεία, είχαν θεωρήσει υπερβολικά τα περιοριστικά μέτρα.
Η ειρήνη που επέβαλε ο πυρηνικός ανταγωνισμός, αν και ορισμένες φορές απειλήθηκε, σε γενικές γραμμές εδραίωσε την εντύπωση πως πόλεμοι, όπως οι δύο παγκόσμιοι του 20ου αιώνα, ανήκουν οριστικά στο παρελθόν. Πόλεμοι θα γίνονται, αλλά θα είναι περιφερειακοί και δεν θα αγγίζουν τον δυτικό άνθρωπο. Προς το παρόν η εντύπωση αυτή επιβεβαιώνεται, αλλά η σταθερή διολίσθηση από τον μεταψυχροπολεμικό "μονοπολικό" κόσμο σ' έναν ολοένα και πιο ασταθή και δυνάμει άναρχο πολυπολικό κόσμο ενδέχεται να διαψεύσει μελλοντικά την πρώτη αυτή βεβαιότητα.
Η δεύτερη βεβαιότητα είναι ότι η ανθρωπότητα δεν απειλείται πλέον από φονικές πανδημίες. Κάποιου είδους επιδημίες, βεβαίως, θα εκδηλώνοντας κάθε τόσο, αλλά, λόγω της εξέλιξής της, η επιστήμη θα παρεμβαίνει γρήγορα και θα τις θέτει υπό έλεγχο, χωρίς ουσιαστικά να διασαλεύεται η καθημερινότητα τουλάχιστον του δυτικού ανθρώπου. Αυτό σε γενικές γραμμές είχε συμβεί και με τις προηγηθείσες επιδημίες, όπως και η ετήσια μικροεπιδημία γρίπης. Μπορεί όλες αυτές να άφησαν πίσω τους νεκρούς, αλλά δεν στάθηκαν ικανές να ανατρέψουν έστω και προσωρινά τον τρόπο ζωής.
Όπως μας δείχνουν τα γεγονότα, το Covid-19 ήλθε να διαψεύσει κατά τρόπο εκκωφαντικό αυτή τη βεβαιότητα. Τα όσα ζουν τους τελευταίους μήνες οι Έλληνες μαζί με όλους τους άλλους λαούς είναι πρωτόγνωρα, δεν έχουν προηγούμενο στην Ιστορία. Ορισμένοι, επικαλούμενοι αρχικά τον μάλλον μικρό αριθμό των νεκρών και το γεγονός ότι αυτοί ήταν κυρίως ηλικιωμένοι με κλονισμένη υγεία, είχαν θεωρήσει υπερβολικά τα περιοριστικά μέτρα.
Η ανοσία της αγέλης
Στην πορεία του χρόνου, όμως, είδαμε ποια ήταν η κατάληξη των χωρών που αρχικά είχαν επιλέξει την "ανοσία της αγέλης", δηλαδή να μη λάβουν δραστικά μέτρα. Η Βρετανία, η Σουηδία, οι ΗΠΑ, η Βραζιλία κ.α. πλήρωσαν και συνεχίζουν να πληρώνουν ακριβά σε ζωές την επιλογή τους. Έτσι, υποχρεώθηκαν με καθυστέρηση να πάνε σε lockdown, αλλά έχοντας εν τω μεταξύ θρηνήσει πολλά θύματα.
Σ' αυτό το επίπεδο η Ελλάδα είναι μάλλον τυχερή. Το γεγονός ότι στην Ιταλία η πανδημία βρισκόταν μία φάση χρονικά μπροστά ήταν ένας παράγοντας που ώθησε την κυβέρνηση Μητσοτάκη να λάβει χωρίς καθυστέρηση δραστικά περιοριστικά μέτρα και κατ' αυτόν τον τρόπο να μην έχουμε ανεξέλεγκτη εξάπλωση του ιού. Πρόκειται αναμφισβήτητα για χειρισμό, ο οποίος πιστώνεται πολιτικά στον πρωθυπουργό.
Μακάρι, όλα αυτά σε λίγους μήνες να αποτελούν παρελθόν. Οι επιστημονικές προβλέψεις, ωστόσο, μιλάνει για δεύτερο κύμα και η αναζωπύρωση που ήδη παρατηρείται παγκοσμίως φαίνεται να τους επιβεβαιώνει. Δεδομένου ότι για προφανείς οικονομικούς λόγους δεν πρόκειται να επιβληθεί και πάλι γενικό lockdown, το μόνο που μας απομένει είναι η ελπίδα πως η επιστήμη θα αντιμετωπίσει σχετικά σύντομα τον κορωνοϊό. Η ιστορία των επιδημιών, ωστόσο, μας διδάσκει ότι οι κάθε τόσο νέοι ή μεταλλαγμένοι ιοί θα απειλούν περισσότερο ή λιγότερο τη δημόσια υγεία. Με άλλα λόγια, δεν ξεμπερδεύεις οριστικά μαζί τους.
Η αλήθεια αυτή δεν έχει απλώς φιλοσοφικό χαρακτήρα. Έχει και πολύ πρακτικό. Tο πρώτο μεγάλο δίδαγμα από την πανδημία του Covid-19 είναι ότι οι χώρες οφείλουν να έχουν γρήγορα αντανακλαστικά, ένα ισχυρό σύστημα δημόσιας υγείας και δυνατότητα προμήθειας αναγκαίων υλικών, ώστε να μπορούν να προστατεύσουν τον πληθυσμό τους. Είναι αληθές ότι το νοσοκομειακό σκέλος των δημόσιων νοσοκομείων στην Ελλάδα είναι απαράδεκτο, με αποτέλεσμα πολλοί να καταφεύγουν στα ιδιωτικά. Στα δύσκολα, όμως, είναι ο δημόσιος τομέας που σηκώνει όλο το βάρος και μάλιστα προς το παρόν τουλάχιστον με επιτυχία.
Στην πορεία του χρόνου, όμως, είδαμε ποια ήταν η κατάληξη των χωρών που αρχικά είχαν επιλέξει την "ανοσία της αγέλης", δηλαδή να μη λάβουν δραστικά μέτρα. Η Βρετανία, η Σουηδία, οι ΗΠΑ, η Βραζιλία κ.α. πλήρωσαν και συνεχίζουν να πληρώνουν ακριβά σε ζωές την επιλογή τους. Έτσι, υποχρεώθηκαν με καθυστέρηση να πάνε σε lockdown, αλλά έχοντας εν τω μεταξύ θρηνήσει πολλά θύματα.
Σ' αυτό το επίπεδο η Ελλάδα είναι μάλλον τυχερή. Το γεγονός ότι στην Ιταλία η πανδημία βρισκόταν μία φάση χρονικά μπροστά ήταν ένας παράγοντας που ώθησε την κυβέρνηση Μητσοτάκη να λάβει χωρίς καθυστέρηση δραστικά περιοριστικά μέτρα και κατ' αυτόν τον τρόπο να μην έχουμε ανεξέλεγκτη εξάπλωση του ιού. Πρόκειται αναμφισβήτητα για χειρισμό, ο οποίος πιστώνεται πολιτικά στον πρωθυπουργό.
Μακάρι, όλα αυτά σε λίγους μήνες να αποτελούν παρελθόν. Οι επιστημονικές προβλέψεις, ωστόσο, μιλάνει για δεύτερο κύμα και η αναζωπύρωση που ήδη παρατηρείται παγκοσμίως φαίνεται να τους επιβεβαιώνει. Δεδομένου ότι για προφανείς οικονομικούς λόγους δεν πρόκειται να επιβληθεί και πάλι γενικό lockdown, το μόνο που μας απομένει είναι η ελπίδα πως η επιστήμη θα αντιμετωπίσει σχετικά σύντομα τον κορωνοϊό. Η ιστορία των επιδημιών, ωστόσο, μας διδάσκει ότι οι κάθε τόσο νέοι ή μεταλλαγμένοι ιοί θα απειλούν περισσότερο ή λιγότερο τη δημόσια υγεία. Με άλλα λόγια, δεν ξεμπερδεύεις οριστικά μαζί τους.
Η αλήθεια αυτή δεν έχει απλώς φιλοσοφικό χαρακτήρα. Έχει και πολύ πρακτικό. Tο πρώτο μεγάλο δίδαγμα από την πανδημία του Covid-19 είναι ότι οι χώρες οφείλουν να έχουν γρήγορα αντανακλαστικά, ένα ισχυρό σύστημα δημόσιας υγείας και δυνατότητα προμήθειας αναγκαίων υλικών, ώστε να μπορούν να προστατεύσουν τον πληθυσμό τους. Είναι αληθές ότι το νοσοκομειακό σκέλος των δημόσιων νοσοκομείων στην Ελλάδα είναι απαράδεκτο, με αποτέλεσμα πολλοί να καταφεύγουν στα ιδιωτικά. Στα δύσκολα, όμως, είναι ο δημόσιος τομέας που σηκώνει όλο το βάρος και μάλιστα προς το παρόν τουλάχιστον με επιτυχία.
Οι ιεροφάντες του νεοφιλελευθερισμού
Η τρίτη βεβαιότητα που διαλύεται είναι πως πρέπει να οδηγηθούμε σε ένα συρρικνωμένο κράτος, ανίκανο να εμποδίζει τον καλπασμό της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, όπως κηρύττουν οι ιεροφάντες του νεοφιλελευθερισμού. Η κριτική τους ότι το κράτος είναι εγγενώς γραφειοκρατικό, αντιπαραγωγικό κι αναποτελεσματικό έχει δόση αληθείας. Αυτό δεν σημαίνει, ωστόσο, ότι δικαιώνεται η συνταγή τους "πονάει κεφάλι κόβεις κεφάλι".
Το κράτος έχει πράγματι την τάση να αναπτύσσει αυτά και άλλα κουσούρια, αλλά είναι αναντικατάστατο. Αυτό σημαίνει, λοιπόν, πως χρειάζεται να εξαντλούνται όλα τα περιθώρια για τη βελτίωσή του κι όχι να υποκαθίσταται από ιδιωτικές εταιρείες, οι οποίες στην ώρα της κρίσης κατά κανόνα σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Το γεγονός ότι είναι ζωτική ανάγκη να υπάρχει ένα ισχυρό κι αποτελεσματικό κράτος αποδεικνύεται ακριβώς όταν εκδηλώνεται κρίση, όταν προκύπτει μία φυσική καταστροφή, μία πανδημία ή και μία αμιγώς οικονομική κρίση.
Θυμόμαστε τι συνέβη στις ΗΠΑ, στην μητρόπολη του άκρατου καπιταλισμού, το 2008. Οι νεοφιλελεύθεροι τραπεζίτες, που κατηγορούσαν το κράτος ότι με τον περιορισμένο ρυθμιστικό ρόλο του αποτελούσε εμπόδιο στις δουλειές τους (καζινο-καπιταλισμός), στη δύσκολη στιγμή έτρεξαν στο κράτος για να τους διασώσει. Και τους διέσωσε. Το γεγονός ότι μόλις ξεπεράστηκε η κρίση επανέλαβαν τα ίδια καμώματα δεν αλλάζει τα πράγματα.
Η τρίτη βεβαιότητα που διαλύεται είναι πως πρέπει να οδηγηθούμε σε ένα συρρικνωμένο κράτος, ανίκανο να εμποδίζει τον καλπασμό της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, όπως κηρύττουν οι ιεροφάντες του νεοφιλελευθερισμού. Η κριτική τους ότι το κράτος είναι εγγενώς γραφειοκρατικό, αντιπαραγωγικό κι αναποτελεσματικό έχει δόση αληθείας. Αυτό δεν σημαίνει, ωστόσο, ότι δικαιώνεται η συνταγή τους "πονάει κεφάλι κόβεις κεφάλι".
Το κράτος έχει πράγματι την τάση να αναπτύσσει αυτά και άλλα κουσούρια, αλλά είναι αναντικατάστατο. Αυτό σημαίνει, λοιπόν, πως χρειάζεται να εξαντλούνται όλα τα περιθώρια για τη βελτίωσή του κι όχι να υποκαθίσταται από ιδιωτικές εταιρείες, οι οποίες στην ώρα της κρίσης κατά κανόνα σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Το γεγονός ότι είναι ζωτική ανάγκη να υπάρχει ένα ισχυρό κι αποτελεσματικό κράτος αποδεικνύεται ακριβώς όταν εκδηλώνεται κρίση, όταν προκύπτει μία φυσική καταστροφή, μία πανδημία ή και μία αμιγώς οικονομική κρίση.
Θυμόμαστε τι συνέβη στις ΗΠΑ, στην μητρόπολη του άκρατου καπιταλισμού, το 2008. Οι νεοφιλελεύθεροι τραπεζίτες, που κατηγορούσαν το κράτος ότι με τον περιορισμένο ρυθμιστικό ρόλο του αποτελούσε εμπόδιο στις δουλειές τους (καζινο-καπιταλισμός), στη δύσκολη στιγμή έτρεξαν στο κράτος για να τους διασώσει. Και τους διέσωσε. Το γεγονός ότι μόλις ξεπεράστηκε η κρίση επανέλαβαν τα ίδια καμώματα δεν αλλάζει τα πράγματα.
Ο κορονοϊός και το come back του κράτους
Βλέπουμε τώρα στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες το κράτος να καλύπτει όσο γίνεται το βαρύτατο οικονομικό κόστος που έχουν προκαλέσει τα περιοριστικά μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Το συμπέρασμα είναι ότι το κράτος κάνει come back, διαλύοντας ιδεοληψίες, οι οποίες τα προηγούμενα χρόνια είχε αναγορευθεί σε αναμφισβήτητη συμβατική σοφία.
Η πανδημία, ωστόσο, διαλύει και μία τέταρτη βεβαιότητα, ότι το απολύτως ελεύθερο εμπόριο στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης είναι η άριστη λύση. Επ' αυτού θα είχα πολλά να πω, αλλά ας περιοριστώ σε μία πτυχή που την βιώσαμε το προηγούμενο διάστημα. Δεν είναι δυνατόν η παραγωγή ζωτικών υλικών για τη δημόσια υγεία –κι όχι μόνο– να γίνεται σχεδόν αποκλειστικά σε μία χώρα, εν προκειμένω στην Κίνα. Το πρόβλημα με την έλλειψη νοσοκομειακών μασκών και αναπνευστήρων ήταν ενδεικτική.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι για ζωτικής σημασίας υλικά όχι μόνο για την άμυνα, αλλά και για τη δημόσια υγεία, δεν μπορεί να είναι μοναδικό κριτήριο το κόστος. Οι σταυροφόροι της παγκοσμιοποίησης οφείλουν να προσγειωθούν στην πραγματικότητα: όπως κατέδειξε και η πανδημία, όταν έρχεται η θύελλα, κάθε χώρα κοιτάζει πρώτα τον εαυτό της κι αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει με ρητορείες και νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες.
Η πανδημία, ωστόσο, διαλύει και μία τέταρτη βεβαιότητα, ότι το απολύτως ελεύθερο εμπόριο στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης είναι η άριστη λύση. Επ' αυτού θα είχα πολλά να πω, αλλά ας περιοριστώ σε μία πτυχή που την βιώσαμε το προηγούμενο διάστημα. Δεν είναι δυνατόν η παραγωγή ζωτικών υλικών για τη δημόσια υγεία –κι όχι μόνο– να γίνεται σχεδόν αποκλειστικά σε μία χώρα, εν προκειμένω στην Κίνα. Το πρόβλημα με την έλλειψη νοσοκομειακών μασκών και αναπνευστήρων ήταν ενδεικτική.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι για ζωτικής σημασίας υλικά όχι μόνο για την άμυνα, αλλά και για τη δημόσια υγεία, δεν μπορεί να είναι μοναδικό κριτήριο το κόστος. Οι σταυροφόροι της παγκοσμιοποίησης οφείλουν να προσγειωθούν στην πραγματικότητα: όπως κατέδειξε και η πανδημία, όταν έρχεται η θύελλα, κάθε χώρα κοιτάζει πρώτα τον εαυτό της κι αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει με ρητορείες και νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες.
Πηγή: SL press
Η γενοκτονία της Υεμένης
Πιτσιρίκο, με αφορμή την περιπέτεια της 5χρονης Salwa που ζυγίζει μόλις 3,5 κιλά, το Skynews κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τον υποσιτισμό που απειλεί εκατομμύρια παιδιά στην Υεμένη.
Λόγω του πολέμου και του κορωνοϊού, η οικογένεια της 5χρονης έχει εγκλωβιστεί στο σπίτι της και δεν διαθέτει ούτε 20 πένες (0,2 στερλίνες – 0,22 ευρώ) για το φαγητό της ημέρας.
Οι γονείς της εκτοπίστηκαν λόγω του πολέμου σε ένα μέρος, που αρχικά είχαν δουλειά αλλά, όταν βομβαρδίστηκε το σπίτι τους, αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν ξανά.
Πλέον δεν έχουν, όμως, ούτε ζώα, ούτε δουλειά και μένουν 10 χιλιόμετρα από μία στρατιωτική περιοχή, όπου δεν μπορούν να εργαστούν.
Μετά από πέντε χρόνια εμφυλίου πολέμου, τον οποίο υποδαυλίζουν περιφερειακές και παγκόσμιες δυνάμεις, πληθώρα ασθενειών και χωρίς ξένη βοήθεια πλέον, η Υεμένη βρίσκεται ίσως στη χειρότερη κατάσταση από κάθε άλλη χώρα στον κόσμο.
Ο Mark Lowcock από τον ΟΗΕ, που έχει δει αρκετές δραματικές στιγμές στην Υεμένη, υποστηρίζει ότι αυτή είναι η πιο σκοτεινή από όλες.
“Ο κόσμος έχει μόνο μία επιλογή, να συνεχίσει να χρηματοδοτεί την Υεμένη για να σωθούν εκατομμύρια ζωές, αλλιώς η χώρα θα πέσει από τα βράχια” εξηγεί ο ίδιος.
Ο ΟΗΕ είχε προειδοποιήσει για τις συνέπειες της διακοπής μίας σειράς προγραμμάτων του, καθώς χώρες-δωρητές επλήγησαν από τις δικές τους οικονομικές κρίσεις και σταμάτησαν τη χρηματοδότηση.
“Μέχρι πρότινος, με 3 δισ. δολάρια σιτίζονταν 13 εκ. άνθρωποι τον μήνα, αλλά πλέον αυτά τα χρήματα δεν υπάρχουν” επιβεβαιώνει και ο Lowcock.
Tέσσερα στα πέντε παιδιά στην Υεμένη και συνολικά 12,3 εκατομμύρια έχουν απεγνωσμένα ανάγκη από βοήθεια.
Πάνω από 1,7 εκ. παιδιά αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να εγκατασταθούν σε καταυλισμούς που κι αυτοί τώρα μπορεί να κλείσουν, λόγω μείωσης της χρηματοδότησης.
Περίπου 10,2 εκ. παιδιά δεν έχουν πρόσβαση σε βασική περίθαλψη, ενώ εξαιτίας του πολέμου ασθένειες για τις οποίες υπάρχουν φάρμακα, όπως η διφθερίτιδα, η χολέρα, η ιλαρά και η ελονοσία θερίζουν.
Ο υποσιτισμός είναι η πιο ορατή επίπτωση αυτής της κρίσης, με 2 εκ. παιδιά κάτω των 5 ετών να υποσιτίζονται και 325 χιλιάδες να βρίσκονται ήδη σε σοβαρή κατάσταση.
Ακόμα και παιδιά -όπως η Salwa- που θα επιβιώσουν, θα έχουν χρόνια προβλήματα ανάπτυξης και γνωστικής ικανότητας. και σχεδόν τα μισά στην Υεμένη είναι έτσι, κάτι που δείχνει και το επίπεδο του υποσιτισμού.
Από 13 εκ. άνθρωποι που σιτίζονταν μέχρι πρότινος από προγράμματα βοήθειας, πλέον επωφελούνται μόνο 8 εκατομμύρια.
“Οι λιμοί συνήθως προκαλούνται όχι από έλλειψη τροφίμων, αλλά επειδή οι άνθρωποι δεν έχουν κανένα εισόδημα για να αγοράσουν φαγητό” εξηγεί ο Lowcock.
Και για αυτό ήταν σημαντικά τα προγράμματα του ΟΗΕ και άλλων ΜΚΟ που κάλυπταν 13 εκ. ανθρώπους, αλλά πλέον βοηθούν λιγότερους λόγω έλλειψης χρημάτων με συνέπεια οι υπόλοιποι να λιμοκτονούν, καθώς αν και υπάρχουν τρόφιμα, δεν έχουν καθόλου λεφτά.
Η διατάραξη της παγκόσμιας εφοδιαστικής αλυσίδας, ως συνέπεια της πανδημίας, επηρεάζει και προγράμματα εμβολιασμών.
Τόσο εξαιτίας των περιορισμών στις μετακινήσεις, όσο και επειδή 160 μέλη του προσωπικού του ΟΗΕ νόσησαν από την Covid 19 και αναγκάστηκαν να απομονωθούν.
Εκτιμάται ότι 1 εκ. άνθρωποι έχουν προσβληθεί και στην Υεμένη από τον κορωνοϊό.
Επίσης 6.600 παιδιά κάτω των πέντε ετών μπορεί να πεθάνουν τους επόμενους έξι μήνες στην Υεμένη από διάρροια, υποσιτισμό και λοιμώξεις του αναπνευστικού.
Η σύρραξη της Υεμένης άρχισε το 2014, όταν οι αντάρτες Houthis κατέλαβαν την πρωτεύουσα Σαναά, αλλά έναν χρόνο μετά η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και άλλοι τους επιτέθηκαν, κατηγορώντας τους ότι χρηματοδοτούνται και εξοπλίζονται από το Ιράν.
Η ένταση κλιμακώθηκε και ακόμα και μεγάλες δυνάμεις όπως το Ηνωμένο Βασίλειο και οι ΗΠΑ στήριξαν τον σαουδαραβικό συνασπισμό, με συνέπεια να διαιωνίζεται ένας πόλεμος που έχει στοιχίσει τις ζωές χιλιάδων πολιτών, τόσο ως αποτέλεσμα των μαχών, όσο και εξαιτίας της επιδείνωσης του βιοτικού επιπέδου.
“Φυσικά, η πραγματική λύση για όσα τραγικά συμβαίνουν στην Υεμένη είναι η ειρήνη, και ίσως οι δραματικές εικόνες ευαισθητοποιήσουν τον κόσμο που πρέπει να ξυπνήσει και να αποφασίσει αν θα αφήσει εκατομμύρια παιδιά να πεθάνουν ή αν θα αποτρέψει μία ακόμα μεγαλύτερη τραγωδία” κατέληξε ο Lowcock.
Από τη Μέση Ανατολή να περάσουμε, όμως, στην Αφρική.
Κι αυτό διότι η αύξηση των κρουσμάτων κορωνοϊού οδήγησε τη Γουινέα Μπισάου στην απόφαση να ζητήσει ιατρική βοήθεια από την Κούβα και ήδη γιατροί από το νησί της Καραϊβικής έφτασαν στη χώρα της δυτικής Αφρικής, όπως μεταδίδει το Reuters.
Με πληθυσμό 1,8 εκ. κατοίκους, η αφρικανική χώρα έφτασε τις τελευταίες εβδομάδες τα 1.614 επιβεβαιωμένα κρούσματα και τους 22 θανάτους, με το 94% των κρουσμάτων να εντοπίζεται στην πρωτεύουσα Μπισάου.
Η πρώην υπουργός Υγείας Magda Nely Robalo που διορίστηκε υπεύθυνη για την αντιμετώπιση της κρίσης, ζήτησε από τους πολίτες να παίρνουν προληπτικά μέτρα, ενώ καλωσόρισε τους 23 Κουβανούς γιατρούς που έφτασαν μετά από αίτημα της κυβέρνησης.
Η Robalo υποστήριξε ότι η Γουινέα Μπισάου έχει να αντιμετωπίσει μεγάλες προκλήσεις, διότι το σύστημα υγείας της είναι ιδιαίτερα εύθραυστο και μπορεί να μην αντέξει μία αύξηση των κρουσμάτων.
Η προειδοποίησή της έγινε μετά την έκτη επέκταση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης στην οποία προχώρησε ο πρόεδρος της χώρας Umaro Sissoco Embalo.
O Εmbalo εξήγησε ότι η επέκταση ως τις 25 Ιουλίου της κατάστασης έκτακτης ανάγκης γίνεται επειδή συνεχίζουν να αυξάνονται τα κρούσματα και τα θύματα.
Υπάρχει ανησυχία και για το ενδεχόμενο εξάπλωσης του ιού και σε άλλες περιοχές της αφρικανικής χώρας.
Επίσης, 170 γιατροί επί συνόλου 2.000 στη Γουινέα Μπισάου έχουν προσβληθεί από τον κορωνοϊό, σύμφωνα με τον ΠΟΥ, ενώ οι υγειονομικές αρχές έχουν σημάνει συναγερμό και για την έλλειψη οξυγόνου, που χρειάζονται για την περίθαλψη των ασθενών.
Μια χαρά τα καταφέρνει -κατά τη γνώμη μου- η Γουινέα Μπισάου με τον κορωνοϊό.
Και ακόμα καλύτερα η φτωχή πλην τίμια Κούβα που έχει στείλει και τόσες δεκάδες γιατρούς σε άλλες χώρες του κόσμου.
Πιο καλά απ’ όλους τα πάει, βέβαια, η Κίνα και τα κέρδη στον βιομηχανικό κλάδο της αυξήθηκαν για πρώτη φορά μετά από έξι μήνες τον Μάιο του 2020 κατά 6%, όπως μεταδίδει το Reuters.
Η ανάκαμψη ακολούθησε μία πτώση της τάξης του -4,3% τον Απρίλιο του 2020, ενώ ήταν η μεγαλύτερη μηνιαία από τον Μάρτιο του 2019.
Η οικονομική δραστηριότητα στην Κίνα βελτιώνεται μετά την άρση των περιοριστικών μέτρων για τον κορωνοϊό που οδήγησαν σε εβδομάδες σχεδόν παράλυσης.
“Παρά τα κέρδη του Μάη, η ζήτηση στην αγορά παραμένει αδύναμη εν μέσω επιδημίας και η βιωσιμότητα αυτής της ανάκαμψης χρειάζεται περαιτέρω παρατήρηση” ανέφερε ο κορυφαίος στατιστικολόγος Zhu Hong.
Αλλά η ανάκαμψη δεν είναι ισότιμη και η ζήτηση -εντός και εκτός χώρας- παραμένει αναιμική, ενώ υπάρχουν ανησυχίες για ένα δεύτερο κύμα κρουσμάτων και μία παγκόσμια ύφεση.
“Παρά τα κέρδη του Μάη, η ζήτηση στην αγορά παραμένει αδύναμη εν μέσω επιδημίας και η βιωσιμότητα αυτής της ανάκαμψης χρειάζεται περαιτέρω παρατήρηση” ανέφερε ο κορυφαίος στατιστικολόγος Zhu Hong.
Τα κέρδη για τα κινέζικα εργοστάσια επλήγησαν από τη μεγαλύτερη μείωση των εργοστασιακών τιμών τα τελευταία τέσσερα χρόνια, ενώ οι εισαγωγές διολίσθησαν ξανά, εξαλείφοντας μερικά περιστασιακά κέρδη του Απριλίου.
Οι τιμές του χάλυβα που είχαν αυξηθεί χάρη στην ώθηση που έδωσε η κυβέρνηση σε κατασκευαστικά πρότζεκτ, υποχώρησαν και πάλι την περασμένη εβδομάδα, καθώς η αυξανόμενη παραγωγή σε συνδυασμό με την πενιχρή ζήτηση αυξάνουν τις ανησυχίες για υπερπροσφορά.
Τους πρώτους πέντε μήνες του 2020, τα κέρδη των βιομηχανιών σημείωσαν πτώση 19,3% σε σχέση με την ίδια περίοδο το 2019.
Τα κέρδη τον Μάιο οφείλονται σε κάποιες βιομηχανίες κλειδιά, όπως τα διυλιστήρια πετρελαίου, η ενέργεια, τα χημικά και ο χάλυβας.
Συγκεκριμένα, τα διυλιστήρια πετρελαίου κατέγραψαν κέρδη 11,6 δισ. γουάν τον Μάιο (+8,9%), μετά από απώλειες 21,8 δισ. γουάν τον Απρίλιο.
Τα κέρδη στον κλάδο της ενέργειας αυξήθηκαν κατά 10,9% τον Μάιο, μετά από μία πτώση -15,7% τον Απρίλιο.
O Zhu αποδίδει τα κέρδη του Μάη στη χαλάρωση των πιέσεων του κόστους, στη βελτίωση του περιθωρίου για κέρδη, στη θετική επίδραση από την πολιτική τόνωσης και στα μεγαλύτερα έσοδα από επενδύσεις.
Τα έσοδα στις κρατικές βιομηχανικές εταιρίες της Κίνας μειώθηκαν το διάστημα από τον Ιανουάριο ως τον Μάιο του 2020 κατά 39,3% σε ετήσια βάση, έναντι μείωσης 46% το πρώτο τετράμηνο του έτους.
Τα κέρδη του ιδιωτικού τομέα υποχώρησαν κατά 11% το πρώτο πεντάμηνο του 2020, έναντι 17,2%, που ήταν η πτώση στο τετράμηνο.
Κινέζικη είναι η υποβρύχια μηχανή, με ρωτούν, παρεμπιπτόντως, επειδή χαλάει κάθε τόσο.
Κι όμως, είναι γερμανική. Κάτι που δείχνει ότι δεν πρέπει να έχουμε στερεότυπα και προκαταλήψεις.
Η ουσία είναι ότι ήταν και πάλι θαμπές οι υποβρύχιες λήψεις.
Αλλά ένα κοπάδι μελανούρια, που εμφανίστηκε την Κυριακή και κάτι κακαρέλοι και σαργοί έσωσαν την παρτίδα για την υποβρύχια συλλογή.
Βαγγέλης Σπανός
(Αγαπητέ φίλε, η λύση για την πείνα και την ακραία φτώχεια δεν είναι ούτε η φιλανθρωπία, ούτε η ελεημοσύνη, ούτε ο εθελοντισμός, γιατί, όπως διαπιστώνουμε, αυτά έχουν αποτύχει να λύσουν το πρόβλημα. Η λύση για την πείνα και την φτώχεια είναι το Βασικό Εισόδημα για όλους τους πολίτες του πλανήτη. Δεν είναι δυνατόν τον 21ο αιώνα να μην έχει εξαλείψει η ανθρωπότητα την φτώχεια. Να, ένας ευγενικός και όμορφος στόχος για όλους τους λογικούς ανθρώπους του πλανήτη. Να είστε καλά. Την αγάπη μου.)
Ένα χρόνο πριν μας έταζαν οι Άριστοι τον ουρανό και τα άστρα.
@ai_Katerina
Ένα χρόνο μετά η ύφεση ακόμη προσδιορίζεται, η ανεργία και η υποαπασχόληση τρομάζει, τα σκάνδαλα δεν τα προλαβαίνεις, η αριστεία συμπυκνώθηκε σε κάτι ψευτοδιπλώματα του University of Ampelokipoi, η… Μακεδονία η Ξακουστή αναπαύεται στις δόξες της, η Δεξιά κανονικότητα στα καλύτερά της.
Οι τηλεοράσεις παιανίζουν τα έργα και τις ημέρες του Σωτήρα μας, οι τηλε-ευαγγελιστές ξημεροβραδιάζονται να μας πείσουν ότι δεν είναι αυτό που νομίζουμε και τα μπουκωμένα pets των μεγαλολαμόγιων μας ενημερώνουν για τα κομψά πέδιλα της πρωθυπουργικής συζύγου.
Όσοι έκαναν υποχρεωτικό διάλειμμα, δίαιτα, από το φαγοπότι έχουν πέσει με τα μούτρα στη μαρμίτα με το μέλι του δημόσιου κορβανά, η πρωθυπουργική φαμίλια-μεχρι 5ου βαθμού συγγένειας, εξ αίματος και αγχιστείας, ζει ημέρες δόξης και χλιδής κι οι πληβείοι εξασκούν τα… γαλλικά τους, στους γκαζοντενεκέδες της Πανεπιστημίου και στις καυτές λαμαρίνες του Συντάγματος.
Για τα αγγλικά μας, δεν το συζητώ, ακόμη ψάχνουμε να βρούμε τι να σημαίνει government και τι officials.
Η Παιδεία έχει μπει στη χρονοκάψουλα της δεκαετίας του ’50, η Υγεία στο «ε, σας χειροκροτήσαμε, όχι και να σας πληρώσουμε κιόλας» η δε Ανάπτυξη παίζει με τις lego μπουλντόζες στα καναλια.
Ο Ερντογάν μας έχει ταράξει στο χαβαλέ και εντάξει, μπορεί να μη μας βγήκε ο Γκουαιδό- αυτό που ανιχνεύει η Δεξιά το λαμόγιο χιλιάδες μίλια μακριά, μεγάλη τέχνη - αλλά επενδύσαμε στρατηγικά σε εκείνον τον στρατηλάτη Χαφταρ, που το καλύτερο σενάριο για τη καριέρα του είναι τσολιάς στα βλάχικα της Βάρης.
Βέβαια, οι άριστοι προσπάθησαν να επενδύσουν στην κατάρτιση μας. Αλλά μπουζούκια σου λέει, ανεπίδεκτοι μαθήσεως, οι επιστήμονες στη Ψωροκώσταινα. Ούτε σε ένα Σκόιλ Ελικικου δεν μπορούν να διαπρέψουν.Ευτυχώς, όμως αναβαθμίστηκε η αισθητική μας και ευαρεστήθηκε και η Άννα του Τάφου, που ειχε σκιαχτεί, σου λέει από τις ενδυμασίες «λαϊκής στη Καλλιδρομίου» των μαδουραίων. Ήρθε ο πολιτισμός και άστραψε. Έλαμψε το έξω μας.
Χιλιάδες, εκατομμύρια ευρώ περνάνε μπροστά από τα μάτια των πολιτών, όλων ημών που η έννοια μας είναι αν αυτό το μήνα θα πληρώσουμε, το δάνειο, τη ΔΕΗ ή την εφορία. Ένα μάτσο αμόρφωτοι, διεφθαρμένοι, βλαχομπαροκ, ψευδοπατριώτες, που θα ροκανίσουν μέχρι και τα πόμολα.
Αλλά… τι νόμιζες μανδάμ ότι είναι η Αριστεία; Ότι είναι τζάμπα; Θα το χρυσοπληρώσεις για να το… αποκτήσεις. Και μιας και τα αγγλικά μας τίθενται εν αμφιβόλω, το μόνο που σου μένει είναι να εξασκηθείς στα… γαλλικά.
"Τι καλό θα φάτε;... ", "Σανό στον φούρνο..."
Τάσος ΠαππάςΕλάτε να κάνουμε έναν περίπατο στο καταπράσινο άλσος του παραλόγου:
● Στάση πρώτη για να θαυμάσουμε το περιβάλλον και να στοχαστούμε: Θυμόμαστε ότι ο κ. Μητσοτάκης είχε δηλώσει στο κανάλι OPEN ότι... η περίπτωση της Novartis «είναι σκευωρία, προς Θεού όμως δεν θέλω να πω πως δεν υπήρχε σκάνδαλο ή ότι δεν σημαίνει a priori, να το τονίσω αυτό, ότι όλοι είναι εξ ορισμού αθώοι» (αναφερόταν στα δέκα πολιτικά πρόσωπα). Το προσπερνάμε γιατί πρόκειται για ασήμαντη λεπτομέρεια.
● Στάση δεύτερη για να πάρουμε μια ανάσα: Μας έρχεται στο μυαλό η σκηνή από το ντοκιμαντέρ της ελβετικής τηλεόρασης όπου ο Αδ. Γεωργιάδης είπε ότι η Novartis μπορεί να έχει δώσει χρήματα σε πολιτικούς, αλλά σώζει και ζωές. Μια κουβέντα εν θερμώ ήταν, βρε αδερφέ, από έναν πολιτικό που συνήθως είναι σοβαρός, μετρημένος και σπανίως αυτοδιαψεύδεται.
● Στάση τρίτη για να φουμάρουμε ένα τσιγαράκι: Το νοσηρό μυαλό μας επιμένει. Το τριβελίζει η σκέψη ότι ο ίδιος υπουργός έχει προεξοφλήσει την παραπομπή Παπαγγελόπουλου στο Ειδικό Δικαστήριο και τη φυλάκιση της εισαγγελέως Τουλουπάκη. Δεχόμαστε τη λογική εξήγηση του κ. Πέτσα, ότι ο κ. Γεωργιάδης μιλούσε σαν αγανακτισμένος πολίτης. Ακόμη καλύτερα, δεχόμαστε ότι ο υπουργός, όπως έπαιζε με τα στρατιωτάκια του όταν ήταν μικρός και κατατρόπωνε τους εχθρούς του ελληνισμού, έτσι και τώρα έπαιξε τον εισαγγελέα στρατοδικείου για να συντρίψει τους κατσαπλιάδες σκευωρούς. Μην κάνουμε την τρίχα τριχιά!
● Στάση τέταρτη για να παρακολουθήσουμε το δίτερμα που έχουν στήσει μερικοί πιτσιρικάδες: Κάποια στιγμή διακόπτεται το ματσάκι λόγω της διαφωνίας των παικτών για ένα γκολ. «Κανονικό», φωνάζει η μία ομάδα, «καθαρό οφσάιντ» διαμαρτύρεται η άλλη. Αγεφύρωτη η αντίθεση. Από σπόντα μπουκάρει η αντιπαράθεση για τη Novartis. Είναι σκάνδαλο; Είναι σκευωρία; Ξεκινάει ένας φανταστικός διάλογος:
- Ο εξωδικαστικός συμβιβασμός της εταιρείας με τις Αρχές των ΗΠΑ μιλάει για σκάνδαλο.
- Ναι, αλλά δεν αναφέρει πολιτικά πρόσωπα.
- Ναι, αλλά μιλάει για παράνομη δράση κρατικών αξιωματούχων.
- Μα, οι Αμερικανοί όταν χρησιμοποιούν τη λέξη αξιωματούχοι εννοούν τους γιατρούς. Το ξεκαθάρισαν αυτό έγκριτοι δημοσιογράφοι με αριστερό παρελθόν.
- Μόνον οι γιατροί στο κόλπο; Οι νοσηλευτές; Οι καθαρίστριες; Οι κουλουράδες έξω από τα νοσοκομεία; Οι ντελιβεράδες που φέρνουν στους ασθενείς φαγητό;
- Ρίχνετε το επίπεδο της συζήτησης.
- Εντάξει, πάω πάσο. Στο σκάνδαλο συμμετείχαν πολλοί, κανένας όμως πολιτικός. Σας καλύπτω;
- Απολύτως.
- Ωραία. Η Novartis υπογράφοντας τον εξωδικαστικό συμβιβασμό δέχεται ότι διέφθειρε κόσμο και κοσμάκη στην Ελλάδα και γι’ αυτό από τα 350 εκατ. δολάρια τα 310 τα πληρώνει για την Ελλάδα. Σωστό;
- Σωστό. Επαναλαμβάνω όμως ότι δεν υπάρχουν ονόματα πολιτικών.
- Ok. Συνεχίζω. Αρα η Novartis δέχτηκε ότι τα στοιχεία που προσκόμισαν οι μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος ήταν έγκυρα. Σωστό;
- Αρχισε να συννεφιάζει, το πάει για βροχή. Μήπως να διακόψουμε τη συζήτηση;
- Μην ανησυχείτε, έχω ομπρέλα. Συνεχίζω. Τους προστατευόμενους μάρτυρες εσείς τους αποκαλείτε στημένους κουκουλοφόρους. Σωστό;
- Πέφτουν οι πρώτες ψιχάλες και είμαι ελαφριά ντυμένος.
- Σας είπα, έχω ομπρέλα. Δέχομαι όλες τις παρατηρήσεις σας, δέχομαι για να μη σας χαλάσω το χατίρι ότι πολιτικοί δεν χρηματίστηκαν, ωστόσο προκύπτει ένα ερώτημα. Το πάρτι της διαφθοράς, όπως λένε οι Αμερικανοί και συμφώνησε η Novartis, έγινε την περίοδο 2012-2015. Ποιος κυβερνούσε;
- Αυτές οι καλοκαιριάτικες μπόρες είναι φοβερές. Εχει αλλάξει το κλίμα.
- Μήπως μπορείτε να μου πείτε έναν υφυπουργό Οικονομικών, έναν υφυπουργό Δικαιοσύνης, έναν υφυπουργό Υγείας, έναν υπουργό Οικονομικών, έναν υπουργό Δικαιοσύνης, έναν υπουργό Υγείας αυτής της περιόδου που ανέλαβε την πολιτική ευθύνη; Μπορείτε να μου πείτε αν αυτός που ήταν πρωθυπουργός ανέλαβε την πολιτική ευθύνη;
- Ωχ, πέφτει χαλάζι. Λυπάμαι, αλλά πρέπει να φύγω.
- Σταθείτε, έχω ομπρέλα, έχω και μύγδαλα...
- Ευχαριστώ, αλλά με περιμένουν στο σπίτι για φαΐ...
- Τι καλό θα φάτε;
- Σανό στον φούρνο.
- Ωραία. Η Novartis υπογράφοντας τον εξωδικαστικό συμβιβασμό δέχεται ότι διέφθειρε κόσμο και κοσμάκη στην Ελλάδα και γι’ αυτό από τα 350 εκατ. δολάρια τα 310 τα πληρώνει για την Ελλάδα. Σωστό;
- Σωστό. Επαναλαμβάνω όμως ότι δεν υπάρχουν ονόματα πολιτικών.
- Ok. Συνεχίζω. Αρα η Novartis δέχτηκε ότι τα στοιχεία που προσκόμισαν οι μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος ήταν έγκυρα. Σωστό;
- Αρχισε να συννεφιάζει, το πάει για βροχή. Μήπως να διακόψουμε τη συζήτηση;
- Μην ανησυχείτε, έχω ομπρέλα. Συνεχίζω. Τους προστατευόμενους μάρτυρες εσείς τους αποκαλείτε στημένους κουκουλοφόρους. Σωστό;
- Πέφτουν οι πρώτες ψιχάλες και είμαι ελαφριά ντυμένος.
- Σας είπα, έχω ομπρέλα. Δέχομαι όλες τις παρατηρήσεις σας, δέχομαι για να μη σας χαλάσω το χατίρι ότι πολιτικοί δεν χρηματίστηκαν, ωστόσο προκύπτει ένα ερώτημα. Το πάρτι της διαφθοράς, όπως λένε οι Αμερικανοί και συμφώνησε η Novartis, έγινε την περίοδο 2012-2015. Ποιος κυβερνούσε;
- Αυτές οι καλοκαιριάτικες μπόρες είναι φοβερές. Εχει αλλάξει το κλίμα.
- Μήπως μπορείτε να μου πείτε έναν υφυπουργό Οικονομικών, έναν υφυπουργό Δικαιοσύνης, έναν υφυπουργό Υγείας, έναν υπουργό Οικονομικών, έναν υπουργό Δικαιοσύνης, έναν υπουργό Υγείας αυτής της περιόδου που ανέλαβε την πολιτική ευθύνη; Μπορείτε να μου πείτε αν αυτός που ήταν πρωθυπουργός ανέλαβε την πολιτική ευθύνη;
- Ωχ, πέφτει χαλάζι. Λυπάμαι, αλλά πρέπει να φύγω.
- Σταθείτε, έχω ομπρέλα, έχω και μύγδαλα...
- Ευχαριστώ, αλλά με περιμένουν στο σπίτι για φαΐ...
- Τι καλό θα φάτε;
- Σανό στον φούρνο.
Δευτέρα 29 Ιουνίου 2020
Η ασυμπτωματική πελατεία
Είμαι περίεργη, όχι σε βαθμό να παίρνω συνεντεύξεις από αγάλματα, όπως κάποιοι συνάδερφοί μου δημοσιογράφοι έκαναν όταν δεν είχαν θέμα επίκαιρο, πώς θα έγραφε τους «Άθλιους» ο Βίκτορ Ουγκώ στις μέρες της προσφυγιάς και του κορονοϊού.
Κι αυτό γιατί καθώς χτες ήταν Παγκόσμια Μέρα Κατά των Ναρκωτικών, δε φαντάζομαι, ξέρω τι σαμπάνιες άνοιξαν και τι πανηγύρια είχαν οι βαρόνοι κι οι μεγαλέμποροι που εκμεταλλεύτηκαν τις κλειστές πόρτες και τα παράθυρα των σπιτιών του κόσμου, κάθε πτυχή της σύγχρονης και προηγμένης τεχνολογίας και υποκρισίας για να πουλήσουν την πραμάτεια τους δόση – δόση ή καραβιά – καραβιά.
Σε όλο αυτό το διάστημα είδα ουκ ολίγες φορές, χάρη σε καμιά – δυο δειγματοληπτικές επιτυχίες των διώξεων ναρκωτικών, τους απίστευτους τρόπους και τους αμέτρητους τόνους που πούλησαν πονηρά κρυμμένους στα κοντέινερ και τα φορτηγά που διακινούσαν υποτίθεται αγαθά πρώτης ανάγκης, πρώτες ύλες με μεγαλύτερη ελευθερία μεταφοράς και κίνησης απ’ αυτή που είχαν δισεκατομμύρια κανονικοί άνθρωποι. Γιατί και στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα της αγωνίας για το παρόν και της ανασφάλειας για το μέλλον που εμφύτευσε σαν ψυχολογικό τσιπάκι σε τεράστιες μάζες εργαζομένων και περιθωριοποιημένων ανθρώπων σ’ όλο τον κόσμο, και ρεαλιστικά και τεχνητά, οι έμποροι του λευκού θανάτου, των αμέτρητων μοντέρνων χημικών ψυχοτρόπων χαπιών επωφελήθηκαν από τη ζήτηση κι έχουν κάνει μάλιστα και μελέτη «βιωσιμότητας» της θανατηφόρας τους βιομηχανίας για τις αυξημένες τους ανάγκες στη μετακορονοϊό εποχή. Κι εκεί που στον τόπο μας, εμείς κι οι κάτοικοι της περιοχής παλεύουμε να μη φτάσει ο ΧΥΤΑ της Φυλής κυριολεκτικά μέσα στον κοινωνικό και οικοδομικό ιστό, στα ίδια τους τα σπίτια, μαθαίνουμε πως στα λύματα της Ψυττάλειας στο χρόνο του εγκλεισμού αφοδεύσαμε και ουρήσαμε πολλαπλάσιες ποσότητες ναρκωτικών και ψυχοτρόπων φαρμάκων. Κοινώς ανοίξαμε παρτίδες με τη διέξοδο προς το αδιέξοδο, στουκάραμε στην παραμύθα των ψευδαισθήσεων ότι οι ουσίες μπορεί τάχα μου να ανοίξουν και να ανακουφίσουν έστω και για λίγο την κακοφορμισμένη πληγή και τον πόνο, τη μοναξιά, την απομόνωση, την απελπισία που προξενεί η κοινωνική αποσύνθεση ενός σπαρασσόμενου σάπιου συστήματος.
Μου ‘ρθε ο Ουγκώ στο κεφάλι, γιατί αναρωτιέμαι αν ακόμα κι ένας σύγχρονός του θα κατάφερνε σήμερα να συλλάβει την αθλιότητα, που μαστίζει αυτήν την ασυμπτωματική πελατεία κάθε λογής προσφερόμενων στην ελεύθερη αγορά ναρκωτικών. Είναι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, και νέοι και γέροι, κυρίως οι πρώτοι που γεννιούνται και μεγαλώνουν μέσα σ’ ένα άδικο και διδάσκονται να το θεωρούν φυσικό όσο και τα εγκλήματα ή οι αυτοκτονίες που σε βγάζουν απ’ αυτό. Παιδαρέλια που χαπακώνονται για να σταλούν στο θάνατο, αφού προηγουμένως έχουν στρατολογηθεί σα μαχητές π.χ. του «Ισλαμικού Κράτους», της τάδε σέχτας και πρέπει να κρατήσουν μαζί με τα όπλα και την αδρεναλίνη τους στα ύψη για να λειτουργήσουν ως χρήσιμοι ηλίθιοι σφαγείς. `Η κάτι άλλα παιδιά ημιλιπόθυμα από την πείνα που βλέπουν τη ζωή τους ν’ αλλάζει απ’ τη μια μέρα στην άλλη για όσο χρησιμοποιηθούν σα βαποράκια. Διαβλέπω, και μακάρι να διαψευστώ, έναν κίνδυνο δημιουργίας μιας καινούριας ναρκω-κουλτούρας που στήνεται με αφορμή την πανδημία, την απειλή για την επόμενη και τραβάει «επενδυτές» που τη νομιμοποιούν, τη διευκολύνουν ή την αγνοούν όταν πρέπει, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα μαύρα σκυλιά του ναζισμού.
Δεν θα αργήσει ο καιρός που θα πουλιέται σα ναρκωτικό το φάρμακο όχι για τον κορονοϊό, αλλά για το ψυχικό τραύμα απ’ αυτόν, ψεύτρα να βγω, έστω κι αναζητώντας τον νέο Ουγκώ…
Σημείωση: Το άρθρο της Λιάνας Κανέλλη αναδημοσιεύεται από τον Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου 27-28/6/2020
Τους ξεκουκούλωσαν οι παραδοχές της Novartis
Όταν ο δρόµος που έστρωσε µε χρήµατα για τα µέσα ενηµέρωσης ο Στέλιος Πέτσας συναντά τον δρόµο που χρύσωσε η Novartis τότε γίνονται θαύµατα. Κώστας Βαξεβάνης
Στο σταυροδρόµι της ευµάρειας δηµοσιογράφοι σε ρόλο φακίρη καταπίνουν πεντακοσάευρα και είναι έτοιµοι να ακροβατήσουν πάνω στο ψέµα χωρίς δίχτυ ασφαλείας.
Η ανακοίνωση του εξωδικαστικού συµβιβασµού µεταξύ αµερικανικού δηµοσίου και Novartis, που προβλέπει αποζηµίωση-µαµούθ για όσα σκανδαλώδη έκανε η πολυεθνική φαρµακευτική στην Ελλάδα, απέδειξε πως στη χώρα υπάρχει ένα σύστηµα ενοικιαζόµενων δηµοσιογράφων µε ευελιξία στα νεφρά και ελαστικότητα στη συνείδηση. Στην πραγµατικότητα δεν υπάρχουν κάποιοι δηµοσιογράφοι που εξυπηρετούν τη Novartis, το ΚΕΕΛΠΝΟ, τη Ν∆ του Κυριάκου Μητσοτάκη ή κάποιον εντολέα. Υπάρχει µια µάζα δηµοσιολογούντων που µετατρέπουν τον εαυτό τους σε κοπρώδη λύµατα που λιπαίνουν τη διαφθορά. Εξυπηρετούν όλους όσοι αποτελούν τη διαφθορά στην Ελλάδα. Οπως κι αν λέγονται. Αυτή η δηµοσιογραφία εδώ και τρεις µέρες επιµένει πως στον εξωδικαστικό συµβιβασµό που έκανε η φαρµακοβιοµηχανία Novartis δεν υπάρχει καµιά αναφορά σε πολιτικά πρόσωπα. Ας δούµε τι υπάρχει µε γεγονότα.
Η Novartis πληρώνει 310 εκατοµµύρια δολάρια στις ΗΠΑ για όσα σκανδαλώδη έγιναν στην Ελλάδα. Για όσα έκανε σε Βιετνάµ και Νότια Κορέα πληρώνει µόλις 30 εκατοµµύρια παρότι ο πληθυσµός τους είναι 200 εκατοµµύρια. Καταλαβαίνει λοιπόν οποιοσδήποτε πως δεν πρόκειται για «συνωµοσία», αλλά για τεράστιο σκάνδαλο. Στην τιµή αποζηµίωσης που δίνει η Novartis προφανώς κοστολογείται και η σηµαντικότητα των πρωταγωνιστών για τους οποίους η φαρµακευτική δεν θέλει να γίνουν αποκαλύψεις.
Ας πάµε παρακάτω. Το δικαστήριο του Νιου Τζέρσεϊ στην απόφασή του που αναλύει τα εγκλήµατα της Novartis γράφει πως η εταιρεία και τα στελέχη της εγκληµάτησαν µε πολλούς τρόπους, ένας εκ των οποίων είναι «να παρακινήσουν τον ως άνω ξένο αξιωµατούχο (σ.σ.: Ελληνα) να χρησιµοποιήσει την επιρροή του εντός µιας ξένης κυβέρνησης (σ.σ.: εννοεί την ελληνική αφού εξετάζει την υπόθεση Ελλάδας), ως εκ τούτου να τροποποιήσουν και να επηρεάσουν ενέργειες και αποφάσεις τής ως άνω κυβερνήσεως και οργανισµών και οργάνων της, προκειµένου να βοηθήσουν τη NOVARTIS HELLAS στην απόκτηση και τη διατήρηση επιχειρηµατικής δραστηριότητας για αυτή και µε αυτή ή να κατευθύνουν επιχειρηµατική δραστηριότητα προς τη NOVARTIS HELLAS, σε αντίθεση µε το 15 U.S.C. § 78dd-3».
Υπάρχει ξεκάθαρα η παραδοχή πως η Novartis έστρεφε την ελληνική κυβέρνηση όπου ήθελε. Τι σηµαίνει όµως ότι έπαιρνε αποφάσεις υπέρ της Novartis; Προφανώς µια κυβέρνηση δεν κάνει συνταγογραφήσεις, γιατί δεν είναι γιατρός. Αρα οι κυβερνητικές αποφάσεις αφορούν ένα πράγµα: την πολιτική φαρµάκου.
Υπάρχει ακόµη µια παραδοχή πολύ σηµαντική γι’ αυτά που συµβαίνουν στην προανακριτική στην Ελλάδα. Η φαρµακευτική παραδέχεται (και πληρώνει αποζηµίωση στις ΗΠΑ γι’ αυτό) ότι χρηµάτιζε γιατρούς µέσα από το πρόγραµµα «Exactly», το οποίο ψευδώς εµφανιζόταν ως στατιστική µελέτη. Στο πρόγραµµα «Exactly» συµµετείχε και πληρώθηκε από τη Novartis ο σύζυγος της εισαγγελέα Ελένης Ράικου. Αρα ο σύζυγος της Ράικου πληρώθηκε από ένα πρόγραµµα κεκαλυµµένου χρηµατισµού, ενώ η εισαγγελέας εµφανίζεται ως αξιόπιστη µάρτυρας στην προανακριτική. Εδώ να προσθέσουµε πως υπάρχει πόρισµα του ΕΟΠΥΥ που τον εµφανίζει να υπερσυνταγογραφεί σκευάσµατα άλλων φαρµακευτικών προξενώντας ζηµία 1,7 εκατοµµυρίου ευρώ στο ελληνικό δηµόσιο.
Σε άλλο σηµείο των κειµένων του εξωδικαστικού συµβιβασµού (που αφορούν την Ελλάδα πάντα) γίνεται η παραδοχή από τη Novartis πως έδρασε παράνοµα για να βάλει το φάρµακο Lucentis στην αγορά. Μα αυτό ακριβώς είναι το αντικείµενο της δίωξης που έχει ασκηθεί κατά του Ανδρέα Λοβέρδου. Η φαρµακευτική παραδέχεται ότι όλη αυτή η διαδικασία εισαγωγής του φαρµάκου και εξασφάλισης εσόδων της ήταν παράνοµη. Επιβεβαιώνεται δηλαδή όλη η βάση της δίωξης κατά του πρώην υπουργού Υγείας.
Ο εξωδικαστικός συµβιβασµός όµως αποκαλύπτει κάτι ακόµη πιο σηµαντικό. Οτι όσα κατέθεσαν οι µάρτυρες στην Ελλάδα, οι οποίοι απαξιωτικά και προβοκατόρικα χαρακτηρίστηκαν κουκουλοφόροι, είναι αληθινά. Τα στοιχεία για το πρόγραµµα «Exactly» και το φάρµακο Lucentis τα έχουν καταθέσει µε λεπτοµέρειες και απ’ ό,τι φαίνεται επιβεβαιώνονται σε βαθµό που η Novartis αναγκάζεται να πληρώσει κάτι εκατοντάδες εκατοµµύρια.
Το σηµαντικότερο είναι ότι η Novartis µε τις παραδοχές της περιγράφει το αδίκηµα της απιστίας των Ελλήνων υπουργών την περίοδο από 2012 έως 2015. ∆ηλαδή αφού τα µέλη της τότε κυβέρνησης επηρεάστηκαν από τη Novartis και πήραν αποφάσεις υπέρ της φαρµακευτικής, όπως αυτές των υπερτιµολογήσεων των φαρµάκων, τότε πρόκειται για το αδίκηµα της απιστίας. Η διασπάθιση του δηµόσιου χρήµατος τους βαραίνει, ανεξάρτητα αν το αδίκηµα έχει παραγραφεί µε τον γνωστό νόµο περί (µη) ευθύνης υπουργών.
Ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαµαράς (ο οποίος σύµφωνα µε τη Novartis είχε στο κυβερνητικό think tank τον αντιπρόεδρο και γενικό διευθυντή της Novartis Ελλάς Κωνσταντίνο Φρουζή) όπως και οι υπουργοί του πρέπει να απαντήσουν ποιοι είναι αυτοί που έκαναν το έγκληµα. Γιατί έγκληµα υπάρχει και µάλιστα µε πιστοποίησή του από την ίδια τη Novartis πλέον. Τώρα το ότι τα ΜΜΕ, µπουκωµένα από το σύστηµα Μητσοτάκη, επιµένουν πως δεν υπάρχει καµιά εµπλοκή πολιτικών, απλώς θυµίζει ότι κάποτε και η Siemens δεν ήταν σκάνδαλο, αλλά ύστερα από χρόνια πλέον όταν στην Ελλάδα ακούγεται το όνοµα της εν λόγω εταιρείας περισσότερο γίνονται συνειρµοί µε όνοµα πολιτικής οικογένειας παρά µε τηλεφωνικές συσκευές, ηλεκτρικές κουζίνες και ψυγεία.
Πηγη: Documento
Ήξερε από μέσα τα Μέσα...
Θύμωσαν οι δημοσιογράφοι –φυσικά όχι όλοι, πολλοί είναι εκείνοι που το αποδέχτηκαν ή αδιαφόρησαν– με το... σποτ των ουρανόπεμπτων πενηντάρικων• λογικό. Αν και στον κλάδο υπάρχουν λερωμένες φωλιές, το τσουβάλιασμα ενόχλησε. Όπως ενοχλεί το δικό τους τσουβάλιασμα τους ταξιτζήδες επειδή ένα ποσοστό του κλάδου (μάλλον σημαντικό) λειτουργεί παράτυπα ή εκνευριστικά για τους επιβάτες,
ψαρεύει επιλεκτικά πελάτες, προπαγανδίζει στη διαδρομή, κάποιες φορές καπνίζει (τουλάχιστον προ αντικαπνιστικού νόμου) χωρίς να ζητάει την άδεια από τους ανθρώπους που συνταξιδεύουν κ.λπ. Και όπως θα ενοχλούσε τους γιατρούς αν κάποιο σποτ έδειχνε να βρέχει φακελάκια και ένας άνδρας με λευκή μπλούζα προσπαθούσε να πιάσει όσα μπορούσε περισσότερα.
Κάθε κλάδος ξέρει τις αδυναμίες του, τα στίγματά του, τις πομπές του και τα βρώμικα, αν υπάρχουν (και υπάρχουν σε πολλούς) τμήματά του. Και τέτοια έχει η δημοσιογραφία• αλλά δεν καθορίζουν και δεν χαρακτηρίζουν όλους τους δημοσιογράφους. Έστω και αν έχει χαθεί η μπάλα από πλευράς ποιότητας και δεοντολογίας, η συντριπτική πλειονότητα του κλάδου είναι μισθοσυντήρητοι, κάποιοι κυριολεκτικά μεροκαματιάρηδες, με συνεργασίες από εδώ και εκεί για να εξασφαλίσουν τον επιούσιο, ορισμένοι απλήρωτοι, πάρα πολλοί άνεργοι, και οπωσδήποτε οι περισσότεροι (οι συντριπτικά περισσότεροι) δεν χοροπηδούν για να αρπάξουν χαρτονομίσματα που πλανάρουν πέφτοντας από ψηλά.
Όμως ένα κομμάτι της δημοσιογραφίας είτε είναι αγκαλιά με αλλότρια συμφέροντα, και κερδίζει ανάλογα με το μέγεθος της εκδούλευσης που προσφέρει, είτε απλώς βολεύεται –κάπου, κάπως– προσφέροντας τη στήριξή του, τη σιωπή του. Τα γνωρίζουμε αυτά. Τα βλέπουμε, τα διαβάζουμε, τα ακούμε, τα αισθανόμαστε. Γνωρίζουμε το «ποιος » και το «γιατί» στρατεύεται σε κόμματα, συλλόγους, ΠΑΕ και όπου αλλού. Γνωρίζουμε ακόμα και κάποια παρατσούκλια καλοθελητών δημοσιογράφων που παίζουν τον ρόλο κήρυκα, βρίζουν προς χάριν άτυπων αφεντικών, λασπολογούν, προπαγανδίζουν –κάποιες φορές όχι μόνο στα Μέσα που εργάζονται αλλά και από τις σελίδες τους στα σόσιαλ. Δεν είναι ανάγκη να εξαργυρώνονται οι υπηρεσίες τους με «πενηντάρικα». Υπάρχουν και άλλοι τρόποι. Υπάρχει και το «είδος». Υπάρχει η ευνοϊκή μεταχείριση στις διοχέτευση πληροφοριών από τις «πηγές». Και, ακόμα, υπάρχει το βόλεμα, οι προσλήψεις σε οικεία ή φίλια Μέσα –ακόμα και η τακτοποίηση των προσφερόμενων σε μη αμιγώς δημοσιογραφικές θέσεις. Υπάρχουν τρόποι, υπάρχουν αργομισθίες• λίγες είναι –ελάχιστες ποσοστιαία σε σχέση με το εύρος του κλάδου– αλλά υπάρχουν. Και αυτό όχι μόνο σήμερα…
Πάντα κάποιοι δημοσιογράφοι είχαν, δεκαετίες τώρα, το κατιτίς τους ή το κάτι παραπάνω τους. Κάποτε, στα χρόνια που κυριαρχούσε το βαθύ ΠΑΣΟΚ, υπήρχε κυβερνητικό στέλεχος που απειλούσε τον κλάδο ότι έχει στο συρτάρι του λίστες αθλητικών συντακτών που μισθοδοτούνταν από υπηρεσία χωρίς... να προσφέρουν υπηρεσία• και ότι μπορούσε να δημοσιοποιήσει τις λίστες ανά πάσα στιγμή. Κάτι που ουδέποτε έκανε. Αλλά κρατούσε τις λίστες σαν δάχτυλο στον σκανδάλη.
Λεπτομέρεια: δημοσιογράφος ήταν και ο απειλών (άξιος και με ήθος στο επάγγελμα, κατά τα άλλα) που ήξερε πρόσωπα, πράγματα και αργομισθίες. Δηλαδή ήξερα από μέσα για τα Μέσα...
ψαρεύει επιλεκτικά πελάτες, προπαγανδίζει στη διαδρομή, κάποιες φορές καπνίζει (τουλάχιστον προ αντικαπνιστικού νόμου) χωρίς να ζητάει την άδεια από τους ανθρώπους που συνταξιδεύουν κ.λπ. Και όπως θα ενοχλούσε τους γιατρούς αν κάποιο σποτ έδειχνε να βρέχει φακελάκια και ένας άνδρας με λευκή μπλούζα προσπαθούσε να πιάσει όσα μπορούσε περισσότερα.
Κάθε κλάδος ξέρει τις αδυναμίες του, τα στίγματά του, τις πομπές του και τα βρώμικα, αν υπάρχουν (και υπάρχουν σε πολλούς) τμήματά του. Και τέτοια έχει η δημοσιογραφία• αλλά δεν καθορίζουν και δεν χαρακτηρίζουν όλους τους δημοσιογράφους. Έστω και αν έχει χαθεί η μπάλα από πλευράς ποιότητας και δεοντολογίας, η συντριπτική πλειονότητα του κλάδου είναι μισθοσυντήρητοι, κάποιοι κυριολεκτικά μεροκαματιάρηδες, με συνεργασίες από εδώ και εκεί για να εξασφαλίσουν τον επιούσιο, ορισμένοι απλήρωτοι, πάρα πολλοί άνεργοι, και οπωσδήποτε οι περισσότεροι (οι συντριπτικά περισσότεροι) δεν χοροπηδούν για να αρπάξουν χαρτονομίσματα που πλανάρουν πέφτοντας από ψηλά.
Όμως ένα κομμάτι της δημοσιογραφίας είτε είναι αγκαλιά με αλλότρια συμφέροντα, και κερδίζει ανάλογα με το μέγεθος της εκδούλευσης που προσφέρει, είτε απλώς βολεύεται –κάπου, κάπως– προσφέροντας τη στήριξή του, τη σιωπή του. Τα γνωρίζουμε αυτά. Τα βλέπουμε, τα διαβάζουμε, τα ακούμε, τα αισθανόμαστε. Γνωρίζουμε το «ποιος » και το «γιατί» στρατεύεται σε κόμματα, συλλόγους, ΠΑΕ και όπου αλλού. Γνωρίζουμε ακόμα και κάποια παρατσούκλια καλοθελητών δημοσιογράφων που παίζουν τον ρόλο κήρυκα, βρίζουν προς χάριν άτυπων αφεντικών, λασπολογούν, προπαγανδίζουν –κάποιες φορές όχι μόνο στα Μέσα που εργάζονται αλλά και από τις σελίδες τους στα σόσιαλ. Δεν είναι ανάγκη να εξαργυρώνονται οι υπηρεσίες τους με «πενηντάρικα». Υπάρχουν και άλλοι τρόποι. Υπάρχει και το «είδος». Υπάρχει η ευνοϊκή μεταχείριση στις διοχέτευση πληροφοριών από τις «πηγές». Και, ακόμα, υπάρχει το βόλεμα, οι προσλήψεις σε οικεία ή φίλια Μέσα –ακόμα και η τακτοποίηση των προσφερόμενων σε μη αμιγώς δημοσιογραφικές θέσεις. Υπάρχουν τρόποι, υπάρχουν αργομισθίες• λίγες είναι –ελάχιστες ποσοστιαία σε σχέση με το εύρος του κλάδου– αλλά υπάρχουν. Και αυτό όχι μόνο σήμερα…
Πάντα κάποιοι δημοσιογράφοι είχαν, δεκαετίες τώρα, το κατιτίς τους ή το κάτι παραπάνω τους. Κάποτε, στα χρόνια που κυριαρχούσε το βαθύ ΠΑΣΟΚ, υπήρχε κυβερνητικό στέλεχος που απειλούσε τον κλάδο ότι έχει στο συρτάρι του λίστες αθλητικών συντακτών που μισθοδοτούνταν από υπηρεσία χωρίς... να προσφέρουν υπηρεσία• και ότι μπορούσε να δημοσιοποιήσει τις λίστες ανά πάσα στιγμή. Κάτι που ουδέποτε έκανε. Αλλά κρατούσε τις λίστες σαν δάχτυλο στον σκανδάλη.
Λεπτομέρεια: δημοσιογράφος ήταν και ο απειλών (άξιος και με ήθος στο επάγγελμα, κατά τα άλλα) που ήξερε πρόσωπα, πράγματα και αργομισθίες. Δηλαδή ήξερα από μέσα για τα Μέσα...
Ε μα πια!...
Νόρα Ράλλη
Τώρα, για να λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη και επειδή το μήλο, πού θα πάει, κάτω απ' τη μηλιά θα... πέσει και καθώς, ως όλοι γνωρίζουμε, πλέον καλόμαθε η γριά στα σύκα κι εμπαινόβγαινε κι εζήτα και τα μαζεύει κι ας είν' και ρώγες, παρότι είναι βέβαιο πως οι ρώγες αυτές από περσινά ξινά σταφύλια είναι και με τα πολλά το μάθαμε κι αυτό, πως αυτός που έχει το μαχαίρι, τρώει και το πεπόνι και αυτό δεν είναι καν το κερασάκι στην τούρτα και επειδή καθόλου δεν παίζω με παροιμίες για φρούτα του θέρους, καθώς ξέρω πολύ καλά πως υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια και τον αναγνώστη αν τον πολυμπερδέψεις, σταματάει την ανάγνωση και πας σαν το σκυλί στ' αμπέλι, εξηγούμαι και λέω πως όλα τα παραπάνω πηγάζουν από μια γρήγορη ανασκόπηση για τον ένα χρόνο κυβέρνηση Ν.Δ. Να περιγράψω τη χρονιά που ζήσαμε θέλησα. Όσο για την πάρτη μου, εμμένω στην αρχική μου θέση, ακριβώς ένα χρόνο πριν και επιλέγω ένα δεόντως ξινό φρούτο για την περιγραφή αυτής: να λείπει το βύσσινο!
Ακριβώς γιατί μέχρι «βύσσινο» μπορεί να φτάσει η πάρτη μου και όχι στο πολυπόθητο αχλάδι. Πως «πίσω έχει η αχλάδα την ουρά» θα 'θελα να μπορώ να πω, αλλά δεν! Κατά τ' άλλα, ή μάλλον κατά τους άλλους, δεν τρέχει κάστανο! Τι που ξαναήρθε -την ξαναφέραμε δηλαδή-, τι που έχει ρημάξει... μωρέ τίποτα δεν άφησε όρθιο, τι που δεν ήταν χρονιά αυτή - «σήμερα μαύρος ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα» ήταν! Το τσουνάμι στην Ιαπωνία, σου λέει, λιγότερες καταστροφές έκανε από τον Μητσοτάρχα. Αφού φάγαν από τα μπετά, φάγαν από τα τούβλα, φάγαν από τα σίδερα, πλέον σε πετάνε και έξω από το σπίτι που σου έταξαν πως θα σου χτίσουν και μέσα του θα σε κάνουν βασίλισσα.
Αλλά εσύ εκεί! Πιστός! Ανθρωπάκος φτωχός, κουρασμένος, σκυφτός φιλαράκος.
Να σου πω και κάτι στην τελική; Καλά κάνεις! Ε μα πια!
Χαζός είναι δηλαδή ο Βορίδης που, πριν ξαναγίνει κυβέρνηση η κυβέρνησή του, έλεγε και ξαναέλεγε πως πρέπει μια και καλή να τελειώνουμε με την ιδεολογία της Αριστεράς; Από κοντά και ο Ψαριανός που, αφού έγινε ψυχή τε και σώματι Βορίδης στη θέση του Βορίδη, είπε εν μέσω πανδημίας πως είναι ευγνώμων που «αυτό το σιχαμερό ιο-μικρόβιο» θα καθαρίσει τη χώρα από τους σιχαμερούς συριζαίους;
Τώρα, για να επιστρέψουμε στα της αρχής, με τα σύκα και τις σκάφες, ομολογώ πως πιο αποτελεσματική κυβέρνηση δεν έχω ξαναματαδεί. Έχεις, ας πούμε, ακούσει τον τελευταίο χρόνο (καν ακούσει ως λέξεις, όχι ρεπορτάζ και αναλύσεις) για «σκάνδαλο Novartis»; Εδώ βγήκε ο Άδωνις και είπε να μπει φυλακή η Τουλουπάκη (σ.σ. η εισαγγελέας κατά της Διαφθοράς που χειρίζεται την υπόθεση) γιατί, λέει, «παραβίασε το Σύνταγμα» ασκώντας δίωξη στον Ανδρέα Λοβέρδο για το σκάνδαλο. Και αυτό, λέει, «είναι για πολλά έτη φυλακή» (τη δίκασε κιόλας!). Γιατί, λέει, «όλοι οι δημόσιοι λειτουργοί ορκιζόμαστε πίστη στο Σύνταγμα και το Σύνταγμα είναι κείμενο ιερό».
Ακριβώς γιατί μέχρι «βύσσινο» μπορεί να φτάσει η πάρτη μου και όχι στο πολυπόθητο αχλάδι. Πως «πίσω έχει η αχλάδα την ουρά» θα 'θελα να μπορώ να πω, αλλά δεν! Κατά τ' άλλα, ή μάλλον κατά τους άλλους, δεν τρέχει κάστανο! Τι που ξαναήρθε -την ξαναφέραμε δηλαδή-, τι που έχει ρημάξει... μωρέ τίποτα δεν άφησε όρθιο, τι που δεν ήταν χρονιά αυτή - «σήμερα μαύρος ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα» ήταν! Το τσουνάμι στην Ιαπωνία, σου λέει, λιγότερες καταστροφές έκανε από τον Μητσοτάρχα. Αφού φάγαν από τα μπετά, φάγαν από τα τούβλα, φάγαν από τα σίδερα, πλέον σε πετάνε και έξω από το σπίτι που σου έταξαν πως θα σου χτίσουν και μέσα του θα σε κάνουν βασίλισσα.
Αλλά εσύ εκεί! Πιστός! Ανθρωπάκος φτωχός, κουρασμένος, σκυφτός φιλαράκος.
Να σου πω και κάτι στην τελική; Καλά κάνεις! Ε μα πια!
Χαζός είναι δηλαδή ο Βορίδης που, πριν ξαναγίνει κυβέρνηση η κυβέρνησή του, έλεγε και ξαναέλεγε πως πρέπει μια και καλή να τελειώνουμε με την ιδεολογία της Αριστεράς; Από κοντά και ο Ψαριανός που, αφού έγινε ψυχή τε και σώματι Βορίδης στη θέση του Βορίδη, είπε εν μέσω πανδημίας πως είναι ευγνώμων που «αυτό το σιχαμερό ιο-μικρόβιο» θα καθαρίσει τη χώρα από τους σιχαμερούς συριζαίους;
Τώρα, για να επιστρέψουμε στα της αρχής, με τα σύκα και τις σκάφες, ομολογώ πως πιο αποτελεσματική κυβέρνηση δεν έχω ξαναματαδεί. Έχεις, ας πούμε, ακούσει τον τελευταίο χρόνο (καν ακούσει ως λέξεις, όχι ρεπορτάζ και αναλύσεις) για «σκάνδαλο Novartis»; Εδώ βγήκε ο Άδωνις και είπε να μπει φυλακή η Τουλουπάκη (σ.σ. η εισαγγελέας κατά της Διαφθοράς που χειρίζεται την υπόθεση) γιατί, λέει, «παραβίασε το Σύνταγμα» ασκώντας δίωξη στον Ανδρέα Λοβέρδο για το σκάνδαλο. Και αυτό, λέει, «είναι για πολλά έτη φυλακή» (τη δίκασε κιόλας!). Γιατί, λέει, «όλοι οι δημόσιοι λειτουργοί ορκιζόμαστε πίστη στο Σύνταγμα και το Σύνταγμα είναι κείμενο ιερό».
Αυτά είπε ο «σώσον Κύριε τον λαό σου και ευλόγησον τις παρατυπίες του» και κανείς δεν του θύμισε πως το Σύνταγμα δεν είναι «ιερό κείμενο» - τα μάτια τού βγάλανε με την τελευταία κυβερνητική αναθεώρησή του, χουντικές παραγράφους έχουν αφήσει ακόμα μέσα του και στο κάτω κάτω ο ίδιος ορκίστηκε στην Αγία Τριάδα να υπακούει αυτό το Σύνταγμα, άρα αν το «παρακούσει» θα τον δικάσει ο θεός. Ναι; Ναι.
Ενώ την Τουλουπάκη τη δίκασε ήδη ο Άδωνις - ο ημίθεος. Ναι; Ναι.
Δεν ζητάει κι αυτή μια μετάθεση, όπως οι συνάδελφοί της στην υπόθεση «Noor One» (την ξεχάσαμε και δαύτη). Η πρώτη ανακρίτρια μετατέθηκε, η δεύτερη μετανάστευσε στις ΗΠΑ και ο τωρινός ανακριτής ζήτησε μετάθεση για προσωπικούς λόγους. Τέλειο; Ναι; Ναι! Εντελώς τυχαίο; Ναιαιαι!
Και κάτσε εσύ μετά και φτιάξε σποτάκια μπας και.
Βρε, σου λέμε, δεν! Δεν δεν δεν, που να σκάσεις!
...Όχι;...
Ενώ την Τουλουπάκη τη δίκασε ήδη ο Άδωνις - ο ημίθεος. Ναι; Ναι.
Δεν ζητάει κι αυτή μια μετάθεση, όπως οι συνάδελφοί της στην υπόθεση «Noor One» (την ξεχάσαμε και δαύτη). Η πρώτη ανακρίτρια μετατέθηκε, η δεύτερη μετανάστευσε στις ΗΠΑ και ο τωρινός ανακριτής ζήτησε μετάθεση για προσωπικούς λόγους. Τέλειο; Ναι; Ναι! Εντελώς τυχαίο; Ναιαιαι!
Και κάτσε εσύ μετά και φτιάξε σποτάκια μπας και.
Βρε, σου λέμε, δεν! Δεν δεν δεν, που να σκάσεις!
...Όχι;...
Διεθνές Δίκαιο και Ελληνοτουρκικές Σχέσεις στην Ανατολική Μεσόγειο
⭕️ Οι ραγδαίες γεωπολιτικές εξελίξεις στην Ανατολική και Κεντρικά Μεσόγειο, ο ρόλος «κλειδί» της Ελληνικής κυριαρχίας σε Αιγαίο και Κρήτη, νότια και ανατολικά, οι Τουρκικές επιδιώξεις στην ευρύτερη περιοχή, και η στρατηγική σκακιέρα με τους εμφανείς και αφανείς πρωταγωνιστές, μεγάλων αλλαγών στην περιοχή μας.
ΥΓ του blog: ....κατά την γνώμη μας είναι μια πλήρης εκπομπή που παρουσιάζονται καθαρά οι δυο γραμμές που υπάρχουν στο ελληνικό και κυπριακό πολιτικό σύστημα από το 1974.....η γραμμή της υποχώρησης μιας κι η Ελλάδα είναι μικρή χώρα που μπορεί να επιβιώσει μόνο βοηθούμενοι από φίλους και συμμάχους και η δεύτερη γραμμή της ανεξαρτησίας που θεωρεί και πιστεύει ότι η Ελλάδα μπορεί να υπάρξει σαν ανεξάρτητο κράτος με τους συμμάχους και τις συμμαχίες της βέβαια...
Της βγάζεις ένα σποτάκι, κύριε πρόεδρε;
Μας περνάει για χρυσόψαρα η Μάνδρου... Ανέλαβε (πάλι) "υπηρεσία". Κι ο Στέλιος Κούλογλου την ξεμπροστιάζει...
Oτι ακολουθεί είναι η πλήρης απομαγνητοφώνηση του διαλόγου μεταξύ της Σίας Κοσιώνη, παρουσιάστριας των ειδήσεων του Σκάι και της Ιωάννας Μάνδρου, ρεπόρτερ του σταθμού για θέματα Δικαιοσύνης. Με μαύρα γράμματα, (κίτρινα) παρεμβάλλονται οι δικές μου παρατηρήσεις.
Κοσιώνη: Λοιπόν, να... καλησπερίσουμε εδώ την Ιωάννα Μάνδρου, για να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι έχει γίνει εδώ, Ιωάννα. Γιατί, πραγματικά, πιστεύω ότι ο κόσμος, από την αρχή έως το τέλος αυτής της υπόθεσης, έχει πάρα πολλά ερωτήματα. Ακόμη και τώρα που βγήκαν αυτά τα χαρτιά και ο συμβιβασμός μεταξύ αμερικανικού Δημοσίου και Novartis. Βλέπουμε από τη μία τη ΝΔ από την άλλη τον ΣΥΡΙΖΑ να διαβάζουν αυτά τα έγγραφα με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Οι μεν λένε ορίστε δεν είχαν βρει οι Αμερικανοί εμπλοκή πολιτικών που λέγατε. Οι δε λένε μα δεν βλέπετε ότι αναφέρετε σε κρατικούς αξιωματούχους του τομέα της Υγείας;
Μάνδρου. Λοιπόν, για να μην χαθούμε στη μετάφραση, θα πιάσουμε τα πράγματα από την αρχή, Σία μου. Γιατί, πραγματικά είναι κομφούζιο και κανείς δεν καταλαβαίνει τίποτα. Η έρευνα αυτή ξεκίνησε στις ΗΠΑ. Είναι μια έρευνα φορολογικού τύπου.
Η έρευνα δεν ήταν « φορολογικού τύπου »(sic). Δεν συνομολόγησε πουθενά η Novartis ότι φοροδιέφευγε. Αυτό ήταν παλιά, όταν πιάσανε τον Αλ Καπόνε. Η υπόθεση έχει ποινικό μέρος και η απόφαση, στην οποία έχουν συμφωνήσει αμερικανικές αρχές και Novartis, περιγράφει μια εγκληματική οργάνωση. Γράφει ότι δύο στελέχη της Novartis μαζί «με άλλους γνωστούς και αγνώστους, συνειδητά και εσκεμμένα συνενώθηκαν, συνωμότησαν, συνασπίστηκαν » για να δωροδοκήσουν Έλληνα αξιωματούχο και να επηρεάσει την ελληνική κυβέρνηση.
Ο συμβιβασμός της Novartis έγινε με βάση τον αμερικανικό νόμο Foreign Corrupt Practices Act (FCPA), που θεσπίστηκε το 1977 για την τιμωρία «πληρωμών σε ξένους κυβερνητικούς αξιωματούχους».
Μάνδρου(συνεχίζει). Ήταν και είναι εισηγμένη η Novartis, μιλάμε για παγκόσμιο κολοσσό, δεν μιλάμε για καμιά εταιρεία της πλάκας, που ελέγχεται από τις αμερικανικές φορολογικές αρχές αν κάνει αθέμιτες πρακτικές, αν με άλλα λόγια νοθεύει τον ανταγωνισμό και παίρνει μερίδια αγοράς που δεν δικαιούται.
Κοσιώνη. Όπου δραστηριοποιείται.
Μάνδρου. Όπου δραστηριοποιείται. Πολλές χώρες είναι μέσα στην έρευνα. Είμαστε κι εμείς.
Πολλές χώρες; Τρεις ήταν και η Novartis καλείται να πληρώσει για την Ελλάδα τα 310 από τα 350 εκατ $ του συνολικού πρόστιμου, γεγονός για το οποίο δεν γίνεται καμιά αναφορά, όπως και για το τεράστιο, χωρίς προηγούμενο, ύψος του ποσού.
Μάνδρου Ψάχνουν οι Αμερικανοί ειδικώς δικούς μας πολιτικούς; Όχι. Αυτό προκύπτει και τώρα που θα πω, αλλά έχει προκύψει κι από πολύ καιρό πριν. Ο ίδιος ο Αμερικανός πρέσβης στη χώρα μας, ο κ. Πάιατ, είχε διευκρινίσει από πάρα πολύ καιρό ότι η αμερικάνικη έρευνα δεν αφορά Έλληνες πολιτικούς.
Φυσικά η έρευνα των αμερικανικών αρχών δεν αφορούσε Έλληνες πολιτικούς. Όταν έπεσαν επάνω τους, το FBI έστειλε τα 7 ονόματα στις ελληνικές αρχές να τα ερευνήσουν. Η Novartis είχε δεχθεί εδώ και μήνες να πληρώσει. Όλη η διαπραγμάτευση αφορούσε το σκεπτικό της απόφασης. Αν παραδεχόταν ότι δωροδοκούσε Έλληνες πολιτικούς, θα είχε αποκλειστεί όχι μόνο από τις ελληνικές αλλά και τις ευρωπαϊκές αγορές.
Κοσιώνη Δεν ψάχνουν αυτό το πράγμα.
Μάνδρου Δεν το ψάχνουν. Θα μου πεις. Δεν το ψάχνανε, αλλά μήπως εκεί που ψάχνανε για τη Novartis πέσανε πάνω σε κανένα έμβασμα, που κάποιος από τους δικούς μας τα ‘χε βάλει στη τσέπη; Λογικό. Όχι. Γιατί; Γιατί, εδώ έγινε μια εξονυχιστική έρευνα από την Εισαγγελία Διαφθοράς, η οποία έχει κάνει πολλά και διάφορα, αλλά την έκανε την έρευνα, έστω έτσι όπως την έκανε. Κι από τους δέκα πολιτικούς, για τους εφτά έβαλε η ίδια στο αρχείο τους φακέλους.
Εδώ μπερδεύονται οι δύο ανεξάρτητες έρευνες, η αμερικανική και η ελληνική. Αφού όμως η εισαγγελέας διαφθοράς έχει ήδη κατηγορήσει τον ένα (Λοβέρδο) και ερευνά τον άλλο που παθαίνει κάθε τόσο νευρικές κρίσεις, πως δεν προκύπτει εμπλοκή πολιτικών;
Μάνδρου. Επιπλέον, μετά από τη χθεσινή, τον συμβιβασμό που ήρθαν οι Αμερικανοί με τη Novartis, η ελληνική Novartis, το δικό μας το κομμάτι, η θυγατρική εταιρεία, έβγαλε μία ανακοίνωση, στο πλαίσιο αυτής της συμφωνίας.
Κοσιώνη. Παραδέχεται, ε, ότι είχε προχωρήσει σε αθέμιτες πρακτικές.
Μάνδρου Πρώτον, παραδέχεται ότι είχε αθέμιτες πρακτικές, δεύτερον πώς τις έκανε αυτές τις πρακτικές, τρίτον με ποιους τις έκανε, με επαγγελματίες Υγείας και τέταρτο και σημαντικότερο ξεκαθαρίζει η ίδια η εταιρεία ότι σε πολιτικούς δεν έδωσε λεφτά. Δεν είναι η πρώτη φορά που το λέει, το έχει ξαναπεί.
Δεν παραδέχεται απλώς ότι δωροδοκούσε « επαγγελματίες υγείας »(sic). Η απόφαση σημειώνει ότι οι παραπάνω αναφερθέντες 2 συνωμότες-στελέχη της εταιρείας μαζί με άλλους «διέπραξαν διεφθαρμένες πράξεις σε συνέχεια μιας προσφοράς, πληρωμής, υπόσχεσης για πληρωμή και εξουσιοδότηση για την παροχή ό,τιδήποτε αξίας σε αλλοδαπό αξιωματούχο και σε οποιοδήποτε πρόσωπο, γνωρίζοντας ότι όλα ή ένα μέρος αυτών των χρημάτων και πραγμάτων αξίας θα ήταν, όπως και είχαν προσφερθεί, δοθεί και υποσχεθεί σε αλλοδαπό αξιωματούχο με σκοπό »να επηρεάσουν πράξεις και αποφάσεις του ως άνω αλλοδαπού αξιωματούχου υπό την επίσημη ιδιότητά του» και να «επηρεάσει την ξένη(ελληνική) κυβέρνηση».
Κοσιώνη Εντάξει, θα σου πει, όμως, κάποιος ότι δεν θα βγει ποτέ μια εταιρεία να πει ότι έδωσε λεφτά σε πολιτικούς. Εγώ θα σου πω ένα πολύ απλό ερώτημα. Βγαίνει σήμερα η εταιρεία και παραδέχεται τα πάντα, που αφορούν σ’ αυτό το σκέλος εν πάση περιπτώσει τις, των αθέμιτων πρακτικών που ακολουθούσε. Η ελληνική Δικαιοσύνη έχει φτάσει κάπου σε ό,τι αφορά στη διερεύνηση αυτού του σκέλους του σκανδάλου; Δηλαδή, το συζητάμε τόσα χρόνια. Έχει βρει γιατρούς, δεν ξέρω, γραμματείς και φαρισαίους, εν πάσει περιπτώσει που μπορεί εμπλέκονταν σ’ αυτή την ιστορία;
Μάνδρου. Πρώτα πρώτα, θα ξεκαθαρίσω το ένα σκέλος. Για να το καταλάβουμε. Μια εταιρεία δεν μπορεί σ’ αυτή μετά από έναν τέτοιο συμβιβασμό κι όταν έχει υποστεί τέτοιο έλεγχο να λέει ότι της κατεβαίνει στο κεφάλι. Δηλαδή, δεν μπορεί να λέει ψέματα για τους πολιτικούς, ενώ τους έχει λαδώσει, διότι οι έρευνες αυτές των εταιρειών είναι εσωτερικές έρευνες, είναι αντικειμενικές έρευνες από παγκόσμιους οίκους, και δεν λέει μια εταιρεία το ψέμα. Αυτό δεν υπάρχει! Δεν γί-νε-ται.
Προσέξτε τώρα, τη φράση της απόφασης «όλα ή ένα μέρος αυτών των χρημάτων και πραγμάτων αξίας» πήγαιναν στον ενδιάμεσο αξιωματούχο, που για τους γνωρίζοντες την υπόθεση επίσης φωτογραφίζεται. Δηλαδή τι λέει η απόφαση: έδωσαν τα χρήματα αλλά δεν ξέρουν αν αυτός o ενδιάμεσος τα κράτησε όλα ή μέρος αυτών για λογαριασμό του ή τα έδωσε όλα ή μέρος τους για να δωροδοκήσει την κυβέρνηση. Σε αυτό δεν παίρνουν θέση, γιατί δεν κάνουν την ανάκριση στην Ελλάδα για πιθανές ποινικές ευθύνες.
Η Novartis Hellas είναι υπό αμερικανική επιτροπεία για τα επόμενα τρία χρόνια. Στους όρους, υπάρχει η δέσμευση της Νοvartis ότι στο εξής κανένα στέλεχος, εργαζόμενος, συνεργάτης και όποιος σχετίζεται με την εταιρία, δεν θα προβεί μεταξύ άλλων σε «πολιτικές συνεισφορές », για την « αύξηση της επιρροής».
Κοσιώνη. Μάλιστα.
Μάνδρου Πάμε στο κεφάλαιο τι δεν έκανε η Δικαιοσύνη. Λυπάμαι που το λέω, δεν έκανε και πολλά πράγματα. Έχει κάνει πολύ λίγα με αποτέλεσμα το κομμάτι των γιατρών, των επαγγελματιών Υγείας, γιατί δεν είναι μόνο γιατροί, είναι άνθρωποι που εμπλέκονται με αυτό το κύκλωμα του φαρμάκου, η έρευνα προχώρησε πολύ λίγο.
Λάθος: εκατοντάδες γιατροί και « επαγγελματίες υγείας » έχουν κληθεί από την εισαγγελία διαφθοράς. Αλλά αυτό το λάθος δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτό που ακολουθεί.
Μάνδρου: Γιατί, έφαγε πολύ χρόνο η δικαιοσύνη να κυνηγάει τους πολιτικούς, για άλλους λόγους, με αποτέλεσμα το κομμάτι αυτό, όταν το θυμήθηκε, που το θυμήθηκε πολύ αργά, μέχρι τώρα έχει κάνει πολύ λίγα. Θα σας πω ένα παράδειγμα. Ο Φρουζής, που ήταν ο ισχυρός άντρας της Novartis Ελλάς και έχει κατηγορηθεί γι’ αυτές τις δωροδοκίες, δεν έχει κληθεί μέχρι σήμερα που κουβεντιάζουμε τώρα ‘δω, ποτέ από τις δικαστικές αρχές να πει…
Εδώ μάλλον μας περνάει για χρυσόψαρα. Ο Φρουζής έχει καταθέσει και ξανακαταθέσει, και ήδη από το 2018 η κυρία Τουλουπάκη του έχει απαγορεύσει την έξοδο από τη χώρα!
Κοσιώνη. μα είναι δυνατόν;
Μάνδρου πήρε; Έδωσε; Τι έκανε αυτός;
Κοσιώνη Μα, είναι δυνατόν;
Μάνδρου. Κι όμως, είναι. Εγώ πιστεύω ότι το γεγονός ότι η έρευνα ξεστράτισε στους πολιτικούς για την εξυπηρέτηση σκοπιμοτήτων, εχάθηκε το πραγματικό σκάνδαλο, και τώρα κυνηγάμε σαν τον σκύλο την ουρά, μπας και μπορέσουμε να πάρουμε και κανένα φράγκο…
Κοσιώνη Και στο μεταξύ μπορεί να υπάρξουν και παραγραφές γι΄ αυτούς που πραγματικά τα πήραν, έτσι;
Mάνδρου Αυτό είναι το ό,τι χειρότερο. Δηλαδή, να μην βρεθούν ποτέ οι άνθρωποι αυτοί αντιμέτωποι με τη Δικαιοσύνη.
Κοσιώνη. σ’ ευχαριστούμε πολύ.
«Σε ευχαριστούμε πολύ», είναι ίσως η περισσότερη ειλικρινής φράση που ακούστηκε στη συνέντευξη. Μετά από αυτό το φεστιβάλ παραπληροφόρησης, της βγάζεις ένα σποτάκι, κυρία πρόεδρε (της ΕΣΗΕΑ) ή δεν της βγάζεις;
Κοσιώνη: Λοιπόν, να... καλησπερίσουμε εδώ την Ιωάννα Μάνδρου, για να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι έχει γίνει εδώ, Ιωάννα. Γιατί, πραγματικά, πιστεύω ότι ο κόσμος, από την αρχή έως το τέλος αυτής της υπόθεσης, έχει πάρα πολλά ερωτήματα. Ακόμη και τώρα που βγήκαν αυτά τα χαρτιά και ο συμβιβασμός μεταξύ αμερικανικού Δημοσίου και Novartis. Βλέπουμε από τη μία τη ΝΔ από την άλλη τον ΣΥΡΙΖΑ να διαβάζουν αυτά τα έγγραφα με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Οι μεν λένε ορίστε δεν είχαν βρει οι Αμερικανοί εμπλοκή πολιτικών που λέγατε. Οι δε λένε μα δεν βλέπετε ότι αναφέρετε σε κρατικούς αξιωματούχους του τομέα της Υγείας;
Μάνδρου. Λοιπόν, για να μην χαθούμε στη μετάφραση, θα πιάσουμε τα πράγματα από την αρχή, Σία μου. Γιατί, πραγματικά είναι κομφούζιο και κανείς δεν καταλαβαίνει τίποτα. Η έρευνα αυτή ξεκίνησε στις ΗΠΑ. Είναι μια έρευνα φορολογικού τύπου.
Η έρευνα δεν ήταν « φορολογικού τύπου »(sic). Δεν συνομολόγησε πουθενά η Novartis ότι φοροδιέφευγε. Αυτό ήταν παλιά, όταν πιάσανε τον Αλ Καπόνε. Η υπόθεση έχει ποινικό μέρος και η απόφαση, στην οποία έχουν συμφωνήσει αμερικανικές αρχές και Novartis, περιγράφει μια εγκληματική οργάνωση. Γράφει ότι δύο στελέχη της Novartis μαζί «με άλλους γνωστούς και αγνώστους, συνειδητά και εσκεμμένα συνενώθηκαν, συνωμότησαν, συνασπίστηκαν » για να δωροδοκήσουν Έλληνα αξιωματούχο και να επηρεάσει την ελληνική κυβέρνηση.
Ο συμβιβασμός της Novartis έγινε με βάση τον αμερικανικό νόμο Foreign Corrupt Practices Act (FCPA), που θεσπίστηκε το 1977 για την τιμωρία «πληρωμών σε ξένους κυβερνητικούς αξιωματούχους».
Μάνδρου(συνεχίζει). Ήταν και είναι εισηγμένη η Novartis, μιλάμε για παγκόσμιο κολοσσό, δεν μιλάμε για καμιά εταιρεία της πλάκας, που ελέγχεται από τις αμερικανικές φορολογικές αρχές αν κάνει αθέμιτες πρακτικές, αν με άλλα λόγια νοθεύει τον ανταγωνισμό και παίρνει μερίδια αγοράς που δεν δικαιούται.
Κοσιώνη. Όπου δραστηριοποιείται.
Μάνδρου. Όπου δραστηριοποιείται. Πολλές χώρες είναι μέσα στην έρευνα. Είμαστε κι εμείς.
Πολλές χώρες; Τρεις ήταν και η Novartis καλείται να πληρώσει για την Ελλάδα τα 310 από τα 350 εκατ $ του συνολικού πρόστιμου, γεγονός για το οποίο δεν γίνεται καμιά αναφορά, όπως και για το τεράστιο, χωρίς προηγούμενο, ύψος του ποσού.
Μάνδρου Ψάχνουν οι Αμερικανοί ειδικώς δικούς μας πολιτικούς; Όχι. Αυτό προκύπτει και τώρα που θα πω, αλλά έχει προκύψει κι από πολύ καιρό πριν. Ο ίδιος ο Αμερικανός πρέσβης στη χώρα μας, ο κ. Πάιατ, είχε διευκρινίσει από πάρα πολύ καιρό ότι η αμερικάνικη έρευνα δεν αφορά Έλληνες πολιτικούς.
Φυσικά η έρευνα των αμερικανικών αρχών δεν αφορούσε Έλληνες πολιτικούς. Όταν έπεσαν επάνω τους, το FBI έστειλε τα 7 ονόματα στις ελληνικές αρχές να τα ερευνήσουν. Η Novartis είχε δεχθεί εδώ και μήνες να πληρώσει. Όλη η διαπραγμάτευση αφορούσε το σκεπτικό της απόφασης. Αν παραδεχόταν ότι δωροδοκούσε Έλληνες πολιτικούς, θα είχε αποκλειστεί όχι μόνο από τις ελληνικές αλλά και τις ευρωπαϊκές αγορές.
Κοσιώνη Δεν ψάχνουν αυτό το πράγμα.
Μάνδρου Δεν το ψάχνουν. Θα μου πεις. Δεν το ψάχνανε, αλλά μήπως εκεί που ψάχνανε για τη Novartis πέσανε πάνω σε κανένα έμβασμα, που κάποιος από τους δικούς μας τα ‘χε βάλει στη τσέπη; Λογικό. Όχι. Γιατί; Γιατί, εδώ έγινε μια εξονυχιστική έρευνα από την Εισαγγελία Διαφθοράς, η οποία έχει κάνει πολλά και διάφορα, αλλά την έκανε την έρευνα, έστω έτσι όπως την έκανε. Κι από τους δέκα πολιτικούς, για τους εφτά έβαλε η ίδια στο αρχείο τους φακέλους.
Εδώ μπερδεύονται οι δύο ανεξάρτητες έρευνες, η αμερικανική και η ελληνική. Αφού όμως η εισαγγελέας διαφθοράς έχει ήδη κατηγορήσει τον ένα (Λοβέρδο) και ερευνά τον άλλο που παθαίνει κάθε τόσο νευρικές κρίσεις, πως δεν προκύπτει εμπλοκή πολιτικών;
Μάνδρου. Επιπλέον, μετά από τη χθεσινή, τον συμβιβασμό που ήρθαν οι Αμερικανοί με τη Novartis, η ελληνική Novartis, το δικό μας το κομμάτι, η θυγατρική εταιρεία, έβγαλε μία ανακοίνωση, στο πλαίσιο αυτής της συμφωνίας.
Κοσιώνη. Παραδέχεται, ε, ότι είχε προχωρήσει σε αθέμιτες πρακτικές.
Μάνδρου Πρώτον, παραδέχεται ότι είχε αθέμιτες πρακτικές, δεύτερον πώς τις έκανε αυτές τις πρακτικές, τρίτον με ποιους τις έκανε, με επαγγελματίες Υγείας και τέταρτο και σημαντικότερο ξεκαθαρίζει η ίδια η εταιρεία ότι σε πολιτικούς δεν έδωσε λεφτά. Δεν είναι η πρώτη φορά που το λέει, το έχει ξαναπεί.
Δεν παραδέχεται απλώς ότι δωροδοκούσε « επαγγελματίες υγείας »(sic). Η απόφαση σημειώνει ότι οι παραπάνω αναφερθέντες 2 συνωμότες-στελέχη της εταιρείας μαζί με άλλους «διέπραξαν διεφθαρμένες πράξεις σε συνέχεια μιας προσφοράς, πληρωμής, υπόσχεσης για πληρωμή και εξουσιοδότηση για την παροχή ό,τιδήποτε αξίας σε αλλοδαπό αξιωματούχο και σε οποιοδήποτε πρόσωπο, γνωρίζοντας ότι όλα ή ένα μέρος αυτών των χρημάτων και πραγμάτων αξίας θα ήταν, όπως και είχαν προσφερθεί, δοθεί και υποσχεθεί σε αλλοδαπό αξιωματούχο με σκοπό »να επηρεάσουν πράξεις και αποφάσεις του ως άνω αλλοδαπού αξιωματούχου υπό την επίσημη ιδιότητά του» και να «επηρεάσει την ξένη(ελληνική) κυβέρνηση».
Κοσιώνη Εντάξει, θα σου πει, όμως, κάποιος ότι δεν θα βγει ποτέ μια εταιρεία να πει ότι έδωσε λεφτά σε πολιτικούς. Εγώ θα σου πω ένα πολύ απλό ερώτημα. Βγαίνει σήμερα η εταιρεία και παραδέχεται τα πάντα, που αφορούν σ’ αυτό το σκέλος εν πάση περιπτώσει τις, των αθέμιτων πρακτικών που ακολουθούσε. Η ελληνική Δικαιοσύνη έχει φτάσει κάπου σε ό,τι αφορά στη διερεύνηση αυτού του σκέλους του σκανδάλου; Δηλαδή, το συζητάμε τόσα χρόνια. Έχει βρει γιατρούς, δεν ξέρω, γραμματείς και φαρισαίους, εν πάσει περιπτώσει που μπορεί εμπλέκονταν σ’ αυτή την ιστορία;
Μάνδρου. Πρώτα πρώτα, θα ξεκαθαρίσω το ένα σκέλος. Για να το καταλάβουμε. Μια εταιρεία δεν μπορεί σ’ αυτή μετά από έναν τέτοιο συμβιβασμό κι όταν έχει υποστεί τέτοιο έλεγχο να λέει ότι της κατεβαίνει στο κεφάλι. Δηλαδή, δεν μπορεί να λέει ψέματα για τους πολιτικούς, ενώ τους έχει λαδώσει, διότι οι έρευνες αυτές των εταιρειών είναι εσωτερικές έρευνες, είναι αντικειμενικές έρευνες από παγκόσμιους οίκους, και δεν λέει μια εταιρεία το ψέμα. Αυτό δεν υπάρχει! Δεν γί-νε-ται.
Προσέξτε τώρα, τη φράση της απόφασης «όλα ή ένα μέρος αυτών των χρημάτων και πραγμάτων αξίας» πήγαιναν στον ενδιάμεσο αξιωματούχο, που για τους γνωρίζοντες την υπόθεση επίσης φωτογραφίζεται. Δηλαδή τι λέει η απόφαση: έδωσαν τα χρήματα αλλά δεν ξέρουν αν αυτός o ενδιάμεσος τα κράτησε όλα ή μέρος αυτών για λογαριασμό του ή τα έδωσε όλα ή μέρος τους για να δωροδοκήσει την κυβέρνηση. Σε αυτό δεν παίρνουν θέση, γιατί δεν κάνουν την ανάκριση στην Ελλάδα για πιθανές ποινικές ευθύνες.
Η Novartis Hellas είναι υπό αμερικανική επιτροπεία για τα επόμενα τρία χρόνια. Στους όρους, υπάρχει η δέσμευση της Νοvartis ότι στο εξής κανένα στέλεχος, εργαζόμενος, συνεργάτης και όποιος σχετίζεται με την εταιρία, δεν θα προβεί μεταξύ άλλων σε «πολιτικές συνεισφορές », για την « αύξηση της επιρροής».
Κοσιώνη. Μάλιστα.
Μάνδρου Πάμε στο κεφάλαιο τι δεν έκανε η Δικαιοσύνη. Λυπάμαι που το λέω, δεν έκανε και πολλά πράγματα. Έχει κάνει πολύ λίγα με αποτέλεσμα το κομμάτι των γιατρών, των επαγγελματιών Υγείας, γιατί δεν είναι μόνο γιατροί, είναι άνθρωποι που εμπλέκονται με αυτό το κύκλωμα του φαρμάκου, η έρευνα προχώρησε πολύ λίγο.
Λάθος: εκατοντάδες γιατροί και « επαγγελματίες υγείας » έχουν κληθεί από την εισαγγελία διαφθοράς. Αλλά αυτό το λάθος δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτό που ακολουθεί.
Μάνδρου: Γιατί, έφαγε πολύ χρόνο η δικαιοσύνη να κυνηγάει τους πολιτικούς, για άλλους λόγους, με αποτέλεσμα το κομμάτι αυτό, όταν το θυμήθηκε, που το θυμήθηκε πολύ αργά, μέχρι τώρα έχει κάνει πολύ λίγα. Θα σας πω ένα παράδειγμα. Ο Φρουζής, που ήταν ο ισχυρός άντρας της Novartis Ελλάς και έχει κατηγορηθεί γι’ αυτές τις δωροδοκίες, δεν έχει κληθεί μέχρι σήμερα που κουβεντιάζουμε τώρα ‘δω, ποτέ από τις δικαστικές αρχές να πει…
Εδώ μάλλον μας περνάει για χρυσόψαρα. Ο Φρουζής έχει καταθέσει και ξανακαταθέσει, και ήδη από το 2018 η κυρία Τουλουπάκη του έχει απαγορεύσει την έξοδο από τη χώρα!
Κοσιώνη. μα είναι δυνατόν;
Μάνδρου πήρε; Έδωσε; Τι έκανε αυτός;
Κοσιώνη Μα, είναι δυνατόν;
Μάνδρου. Κι όμως, είναι. Εγώ πιστεύω ότι το γεγονός ότι η έρευνα ξεστράτισε στους πολιτικούς για την εξυπηρέτηση σκοπιμοτήτων, εχάθηκε το πραγματικό σκάνδαλο, και τώρα κυνηγάμε σαν τον σκύλο την ουρά, μπας και μπορέσουμε να πάρουμε και κανένα φράγκο…
Κοσιώνη Και στο μεταξύ μπορεί να υπάρξουν και παραγραφές γι΄ αυτούς που πραγματικά τα πήραν, έτσι;
Mάνδρου Αυτό είναι το ό,τι χειρότερο. Δηλαδή, να μην βρεθούν ποτέ οι άνθρωποι αυτοί αντιμέτωποι με τη Δικαιοσύνη.
Κοσιώνη. σ’ ευχαριστούμε πολύ.
«Σε ευχαριστούμε πολύ», είναι ίσως η περισσότερη ειλικρινής φράση που ακούστηκε στη συνέντευξη. Μετά από αυτό το φεστιβάλ παραπληροφόρησης, της βγάζεις ένα σποτάκι, κυρία πρόεδρε (της ΕΣΗΕΑ) ή δεν της βγάζεις;
Αναζητώντας το χαμένο χρήμα...
ΚΙΜΠΙ
Θυμάστε τον μακαρίτη Κώστα Τσάκωνα στο «Μάθε παιδί μου γράμματα» του Μαραγκού; Αναρωτιόταν: «Εξι χρόνια στο Δημοτικό, έξι χρόνια στο Γυμνάσιο, έξι χρόνια στο Πολυτεχνείο κι έξι χρόνια μέχρι να πάω σχολείο ίσον 24 κι άλλα έξι στο εξωτερικό 30. Είμαι 36, πού πήγαν τα...άλλα έξι χρόνια;». Κι ανάλογη ήταν η απορία του αυταρχικού πατέρα Διαμαντόπουλου που αντικρίζοντας τη γυαλιστερή φαλάκρα του γιου αναρωτήθηκε «πού πήγαν οι μπούκλες του;».
Λοιπόν, αυτό ακριβώς μου θύμισε ο απολογισμός που έκανε ο ΣΕΒ για τα 40 χρόνια ελληνικής διαδρομής στην ενωμένη Ευρώπη και στον περίπλοκο κόσμο των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων. Των Μεσογειακών Ολοκληρωμένων Προγραμμάτων (θυμάστε τα ΜΟΠ;), των πακέτων Ντελόρ, των πακέτων Σαντέρ κ.λπ., των ΕΣΠΑ. Ο απολογισμός του ΣΕΒ κινείται στα όρια της θρηνωδίας. Θρηνωδίας για τον χαμένο χρόνο, τον χαμένο κόπο και το χαμένο χρήμα.
«Σπαταλάμε ευρωπαϊκούς πόρους για δεκαετίες με τον ίδιο τρόπο περιμένοντας διαφορετικά αποτελέσματα», λέει το special report του ΣΕΒ. Δηλαδή, πεταμένα λεφτά. Σωρευτικά διατέθηκαν περίπου 160 δισ. ευρώ από τα ευρωπαϊκά διαρθρωτικά ταμεία σε 4 δεκαετίες, υποτίθεται για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της σύγκλισης, κι έχει συμβεί το αντίθετο. Η παραγωγικότητα, ειδικά των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, είναι πίσω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο και από συγκρίσιμες χώρες όπως η Πορτογαλία και το χάσμα από τις άλλες χώρες διευρύνεται. Ο μεθερμηνευόμενον, πρέπει να δούμε τι θα γίνει με το νέο ΕΣΠΑ, πώς θα μοιραστούν τα λεφτά της επόμενης επταετίας.
Ας πούμε ότι προσυπογράφω. Ναι, ναι, προσυπογράφω μια διαπίστωση του ΣΕΒ που θα είχε μεγαλύτερη αξία αν αποτελούσε ειλικρινή αυτοκριτική -που δεν είναι-, μια και ο ΣΕΒ και οι στυλοβάτες του αυτές τις τέσσερις δεκαετίες της σπατάλης -στα όρια της διασπάθισης δημόσιου χρήματος- των ευρωπαϊκών και εθνικών πόρων ήταν υποβολείς, συνδιαχειριστές, συγκυβερνήτες, συνδιαμορφωτές του ολέθριου παραγωγικού μοντέλου το οποίο τώρα πενθούν.
Στο πάρτι της πελατειακής και χωρίς παραγωγική στρατηγική χρηματοδότησης ο ΣΕΒ και το επιχειρηματικό λόμπι που εκπροσωπεί ήταν ο ντι τζέι. Οι σχέσεις συνενοχής του με το πολιτικό σύστημα, με την παλαιοκομματική πελατεία, την κρατική και ευρωκρατική γραφειοκρατία αποτυπώνονται στα μνημεία βιομηχανικής παρακμής, στα εγκαταλειμμένα κουφάρια που είναι διάσπαρτα κατά μήκος των εθνικών οδών, στα παραγωγικά νεκροταφεία που αποκαλούνται βιομηχανικές ζώνες.
Στη συλλογική αρπαχτή πολλά μικρά μοσχαράκια βύζαξαν την αγελάδα, αλλά τη μεγάλη καρδάρα με το γάλα την έχυσαν οι εθνικοί βιομήχανοι, οι εθνικοί προμηθευτές, οι εθνικοί εργολάβοι και οι εθνικοί επενδυτές. Δηλαδή, όσους κυρίως εκπροσωπεί ο ΣΕΒ.
Στην απομύζηση, φυσικά, πρωταγωνίστησε κι ένα νέο στρώμα γραφειοκρατίας και παρασιτικής διαμεσολάβησης στη διαχείριση των κοινοτικών πόρων που διαμορφώθηκε αυτές τις δεκαετίες: οι «προγραμματάκηδες». Το κόστος αυτής της διαμεσολάβησης συχνά συναγωνίζεται ή και υπερβαίνει την ποσόστωση προμήθειας (ελληνιστί: μίζας) που αναλογεί σε κάθε καθωσπρέπει σύστημα διασπάθισης δημόσιου χρήματος. Ακόμη και οι εγγυήσεις διαφάνειας, δημοσιότητας και επιτήρησης που επέβαλε η ευρωπαϊκή νομενκλατούρα θαρρείς ότι δεν είχαν άλλο στόχο από το να σιτίσουν τους διαμεσολαβητές, στους οποίους συνυπάρχουν από ΚΕΚ και δημοτικές επιχειρήσεις μέχρι τράπεζες, συνδικάτα και επιχειρηματικές ενώσεις.
Οι εγγυήσεις και οι πολυσχιδείς διαδικασίες βουλώνουν στόματα και θαμπώνουν μάτια των ιθαγενών της ευρωπεριφέρειας, που πρέπει να θυμούνται ότι κάθε χιλιόμετρο οδοστρώματος που διασχίζουν με το αυτοκίνητό τους, κάθε μέτρο πεζοδρομίου που περπατούν, κάθε ράμπα αναπήρου που μπλοκάρουν με τα αυτοκίνητά τους, κάθε κυβικό τσιμέντου που έπεσε σε δημόσια και ιδιωτικά κτίρια έγιναν «με τη συγχρηματοδότηση Ελλάδας και Ευρωπαϊκής Ενωσης».
Το αποτέλεσμα; Σε κάθε δέκα ευρώ ευρωπαϊκού χρήματος, τρία με τέσσερα χάνονται πριν φτάσουν στον προορισμό τους. Και προστασία σε μαφιόζους να πληρώναμε, πιο φτηνά θα ερχόταν.
Και για να μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία για το ότι χωρίς «πορτιέρηδες» και φέις κοντρόλ ΕΣΠΑ δεν βλέπεις, ιδού, ακόμη και αυτό το διαπρύσιο, μαστιγωτικό special report του ΣΕΒ για τις χαμένες τέσσερις δεκαετίες, τα πεταμένα 160 δισ. και την «ώρα για αλλαγή πορείας» με το επόμενο ΕΣΠΑ συνοδεύεται από την υποχρεωτική σημείωση: «Το παρόν συντάχθηκε από τον Τομέα Βιομηχανίας, Ανάπτυξης, Δικτύων &και Περιφερειακής Πολιτικής του ΣΕΒ. Αξιοποιήθηκαν στοιχεία που παράχθηκαν στο πλαίσιο του έργου "Μηχανισμός παρακολούθησης των αλλαγών και υποστήριξης των δράσεων ανάπτυξης και προσαρμοστικότητας της βιομηχανίας", το οποίο συγχρηματοδοτείται από την Ελλάδα και την Ε.Ε. (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο) μέσω του Ε.Π. "Ανταγωνιστικότητα, Επιχειρηματικότητα και Καινοτομία"».
Ακολουθούν τα λογότυπα της Ε.Ε., του ΕΠΑνΕΚ και του ΕΣΠΑ. Ητοι, ακόμη κι αυτή η 13 σελίδων προχειρογραφία, συρραφή κοινότοπων διαπιστώσεων του ΣΕΒ, έγινε με χρήματα του ΕΣΠΑ. Τόσο απλά.
Οι διαπιστώσεις, ακόμη και οι διατυπωμένες με «συγχρηματοδότηση», θα είχαν κάποια αξία αν κατέληγαν κάπου. Κι αν φώτιζαν και την άλλη όψη του τραγικού απολογισμού του χαμένου χρήματος. Διότι η νεοελληνική δοξασία ότι η δαιμόνια πελατειακή μηχανή που στήθηκε εδώ ξεγέλασε και τ' άρπαξε από τους κουτόφραγκους είναι η πραγματικότητα με το κεφάλι κάτω. Μια χαρά ήξεραν οι κουτόφραγκοι πού τα δίναν. Η υποτιθέμενη γενναιοδωρία τους ήταν το τίμημα που τους εξασφάλιζε τη μετατροπή της ευρωπεριφέρειας σε σουπερμάρκετ για τα προϊόντα τους. Δεν έτυχε. Πέτυχε...
Λοιπόν, αυτό ακριβώς μου θύμισε ο απολογισμός που έκανε ο ΣΕΒ για τα 40 χρόνια ελληνικής διαδρομής στην ενωμένη Ευρώπη και στον περίπλοκο κόσμο των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων. Των Μεσογειακών Ολοκληρωμένων Προγραμμάτων (θυμάστε τα ΜΟΠ;), των πακέτων Ντελόρ, των πακέτων Σαντέρ κ.λπ., των ΕΣΠΑ. Ο απολογισμός του ΣΕΒ κινείται στα όρια της θρηνωδίας. Θρηνωδίας για τον χαμένο χρόνο, τον χαμένο κόπο και το χαμένο χρήμα.
«Σπαταλάμε ευρωπαϊκούς πόρους για δεκαετίες με τον ίδιο τρόπο περιμένοντας διαφορετικά αποτελέσματα», λέει το special report του ΣΕΒ. Δηλαδή, πεταμένα λεφτά. Σωρευτικά διατέθηκαν περίπου 160 δισ. ευρώ από τα ευρωπαϊκά διαρθρωτικά ταμεία σε 4 δεκαετίες, υποτίθεται για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της σύγκλισης, κι έχει συμβεί το αντίθετο. Η παραγωγικότητα, ειδικά των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, είναι πίσω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο και από συγκρίσιμες χώρες όπως η Πορτογαλία και το χάσμα από τις άλλες χώρες διευρύνεται. Ο μεθερμηνευόμενον, πρέπει να δούμε τι θα γίνει με το νέο ΕΣΠΑ, πώς θα μοιραστούν τα λεφτά της επόμενης επταετίας.
Ας πούμε ότι προσυπογράφω. Ναι, ναι, προσυπογράφω μια διαπίστωση του ΣΕΒ που θα είχε μεγαλύτερη αξία αν αποτελούσε ειλικρινή αυτοκριτική -που δεν είναι-, μια και ο ΣΕΒ και οι στυλοβάτες του αυτές τις τέσσερις δεκαετίες της σπατάλης -στα όρια της διασπάθισης δημόσιου χρήματος- των ευρωπαϊκών και εθνικών πόρων ήταν υποβολείς, συνδιαχειριστές, συγκυβερνήτες, συνδιαμορφωτές του ολέθριου παραγωγικού μοντέλου το οποίο τώρα πενθούν.
Στο πάρτι της πελατειακής και χωρίς παραγωγική στρατηγική χρηματοδότησης ο ΣΕΒ και το επιχειρηματικό λόμπι που εκπροσωπεί ήταν ο ντι τζέι. Οι σχέσεις συνενοχής του με το πολιτικό σύστημα, με την παλαιοκομματική πελατεία, την κρατική και ευρωκρατική γραφειοκρατία αποτυπώνονται στα μνημεία βιομηχανικής παρακμής, στα εγκαταλειμμένα κουφάρια που είναι διάσπαρτα κατά μήκος των εθνικών οδών, στα παραγωγικά νεκροταφεία που αποκαλούνται βιομηχανικές ζώνες.
Στη συλλογική αρπαχτή πολλά μικρά μοσχαράκια βύζαξαν την αγελάδα, αλλά τη μεγάλη καρδάρα με το γάλα την έχυσαν οι εθνικοί βιομήχανοι, οι εθνικοί προμηθευτές, οι εθνικοί εργολάβοι και οι εθνικοί επενδυτές. Δηλαδή, όσους κυρίως εκπροσωπεί ο ΣΕΒ.
Στην απομύζηση, φυσικά, πρωταγωνίστησε κι ένα νέο στρώμα γραφειοκρατίας και παρασιτικής διαμεσολάβησης στη διαχείριση των κοινοτικών πόρων που διαμορφώθηκε αυτές τις δεκαετίες: οι «προγραμματάκηδες». Το κόστος αυτής της διαμεσολάβησης συχνά συναγωνίζεται ή και υπερβαίνει την ποσόστωση προμήθειας (ελληνιστί: μίζας) που αναλογεί σε κάθε καθωσπρέπει σύστημα διασπάθισης δημόσιου χρήματος. Ακόμη και οι εγγυήσεις διαφάνειας, δημοσιότητας και επιτήρησης που επέβαλε η ευρωπαϊκή νομενκλατούρα θαρρείς ότι δεν είχαν άλλο στόχο από το να σιτίσουν τους διαμεσολαβητές, στους οποίους συνυπάρχουν από ΚΕΚ και δημοτικές επιχειρήσεις μέχρι τράπεζες, συνδικάτα και επιχειρηματικές ενώσεις.
Οι εγγυήσεις και οι πολυσχιδείς διαδικασίες βουλώνουν στόματα και θαμπώνουν μάτια των ιθαγενών της ευρωπεριφέρειας, που πρέπει να θυμούνται ότι κάθε χιλιόμετρο οδοστρώματος που διασχίζουν με το αυτοκίνητό τους, κάθε μέτρο πεζοδρομίου που περπατούν, κάθε ράμπα αναπήρου που μπλοκάρουν με τα αυτοκίνητά τους, κάθε κυβικό τσιμέντου που έπεσε σε δημόσια και ιδιωτικά κτίρια έγιναν «με τη συγχρηματοδότηση Ελλάδας και Ευρωπαϊκής Ενωσης».
Το αποτέλεσμα; Σε κάθε δέκα ευρώ ευρωπαϊκού χρήματος, τρία με τέσσερα χάνονται πριν φτάσουν στον προορισμό τους. Και προστασία σε μαφιόζους να πληρώναμε, πιο φτηνά θα ερχόταν.
Και για να μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία για το ότι χωρίς «πορτιέρηδες» και φέις κοντρόλ ΕΣΠΑ δεν βλέπεις, ιδού, ακόμη και αυτό το διαπρύσιο, μαστιγωτικό special report του ΣΕΒ για τις χαμένες τέσσερις δεκαετίες, τα πεταμένα 160 δισ. και την «ώρα για αλλαγή πορείας» με το επόμενο ΕΣΠΑ συνοδεύεται από την υποχρεωτική σημείωση: «Το παρόν συντάχθηκε από τον Τομέα Βιομηχανίας, Ανάπτυξης, Δικτύων &και Περιφερειακής Πολιτικής του ΣΕΒ. Αξιοποιήθηκαν στοιχεία που παράχθηκαν στο πλαίσιο του έργου "Μηχανισμός παρακολούθησης των αλλαγών και υποστήριξης των δράσεων ανάπτυξης και προσαρμοστικότητας της βιομηχανίας", το οποίο συγχρηματοδοτείται από την Ελλάδα και την Ε.Ε. (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο) μέσω του Ε.Π. "Ανταγωνιστικότητα, Επιχειρηματικότητα και Καινοτομία"».
Ακολουθούν τα λογότυπα της Ε.Ε., του ΕΠΑνΕΚ και του ΕΣΠΑ. Ητοι, ακόμη κι αυτή η 13 σελίδων προχειρογραφία, συρραφή κοινότοπων διαπιστώσεων του ΣΕΒ, έγινε με χρήματα του ΕΣΠΑ. Τόσο απλά.
Οι διαπιστώσεις, ακόμη και οι διατυπωμένες με «συγχρηματοδότηση», θα είχαν κάποια αξία αν κατέληγαν κάπου. Κι αν φώτιζαν και την άλλη όψη του τραγικού απολογισμού του χαμένου χρήματος. Διότι η νεοελληνική δοξασία ότι η δαιμόνια πελατειακή μηχανή που στήθηκε εδώ ξεγέλασε και τ' άρπαξε από τους κουτόφραγκους είναι η πραγματικότητα με το κεφάλι κάτω. Μια χαρά ήξεραν οι κουτόφραγκοι πού τα δίναν. Η υποτιθέμενη γενναιοδωρία τους ήταν το τίμημα που τους εξασφάλιζε τη μετατροπή της ευρωπεριφέρειας σε σουπερμάρκετ για τα προϊόντα τους. Δεν έτυχε. Πέτυχε...
Πηγή: www.efsyn.gr
Κυριακή 28 Ιουνίου 2020
Η γενοκτονία των Selk'nam
Γιάννης Λαζάρου
Οι Selk'nam, ήταν γνωστοί και ως οι άνθρωποι Onawo ή Ona, ήταν ιθαγενείς στην περιοχή της Παταγονίας της νότιας Αργεντινής και της Χιλής, επίσης έζησαν και στα νησιά που αργότερα ονομάστηκαν Tierra del Fuego.
Ήταν η τελευταία γηγενής ομάδα στη Νότια Αμερική την οποία βρήκαν μετανάστες Ευρωπαίοι, κυρίως Βρετανοί στα τέλη του 19ου αιώνα. Στα μέσα του 19ου αιώνα, υπήρχαν περίπου 4000 Selk'nam, μέχρι το 1919 υπήρχαν 297 και το 1930 λίγο περισσότεροι από 100.Ενώ οι Selk'nam ζούσαν στη βορειοανατολική περιοχή της Tierra del Fuego, πιστεύεται ότι κατέβηκαν από την ηπειρωτική χώρα, πριν από χιλιάδες χρόνια, μεταναστεύοντας με κανό από τα Στενά του Μαγγελάνου. Παραδοσιακά, οι Selk'nam ήταν νομάδες και βασίζονταν στο κυνήγι για την επιβίωση. Ντύνονταν ελαφριά παρά το κρύο κλίμα της Παταγονίας. Οι Selk'nam, ήταν ρωμαλέοι, με άψογες αναλογίες, ψηλοί (το μέσο ύψος ενός ενήλικα ήταν 187 cm). Διατηρούσαν βαθιές και πολύπλοκες πνευματικές πεποιθήσεις που περιελάμβαναν πίστη σε έναν δημιουργό και λατρεία μιας βασικής θεότητας. Πραγματοποιούσαν τελετές μύησης για τα νεαρά τους αγόρια που περιλάμβαναν δοκιμασίες θάρρους, ξεπερνώντας τον φόβο με ζηλευτή επινοητικότητα. Ζούσαν κοινωνικά χωρίς την έννοια της προσωπικής γης ή της ιδιοκτησίας των ζώων (αν και η ατομική ιδιοκτησία ενδυμάτων, όπλων και εργαλείων ήταν κοινή) και μετακόμισαν στην Tierra del Fuego, καθώς το κλίμα ήταν κατάλληλο για κυνήγι.
Έζησαν ειρηνικά για αιώνες στην Tierra del Fuego, μάλιστα μοιράζονταν την περιοχή με τους Haush ή Manek'enk, έναν άλλο νομαδικό λαό που ζούσε στο νοτιοανατολικό τμήμα του νησιού. Επίσης στην περιοχή βρίσκονταν και οι Yámana ή Yahgan με τους οποίους ζούσαν ειρηνικά. Οι Selk'nam είχαν ελάχιστη επαφή με τους Ευρωπαίους, κυρίως Βρετανούς, έως ότου έφτασαν οι έποικοι στα τέλη του 19ου αιώνα. Οι νεοαφιχθέντες ένα μεγάλο μεγάλες εκτάσεις γης στην Tierra del Fuego τις έκαναν αγροκτήματα εκτροφής προβάτων (estancias), στερώντας από τους ντόπιους τις προγονικές περιοχές του κυνηγιού τους. Οι Selk'nam, δεν ήξεραν ούτε είχαν στην ζωή τους την έννοια ιδιοκτησία. Έτσι θεώρησαν ότι τα κοπάδια των προβάτων ήταν θηράματα και τα κυνηγούσαν για την τροφή τους όπως έκαναν χιλιάδες χρόνια.Οι ιδιοκτήτες των αγροκτημάτων το θεώρησαν λαθροθηρία, και πλήρωσαν ένοπλες ομάδες και πολιτοφυλακές για να κυνηγήσουν και να σκοτώσουν τους Selk'nam, ξεκινώντας την γενοκτονία. Για να λάβουν τη αμοιβή τους οι ομάδες των δολοφόνων έπρεπε να κόψουν τα αυτιά των θυμάτων και να τα παρουσιάσουν στους γαιοκτήμονες.
Εκτός των δολοφόνων που τους κυνηγούσαν, οι εισαγόμενες ασθένειες όπως ευλογιά, οστρακιά και φυματίωση σκότωναν τους περισσότερους. Τα δεινά τους δεν έλεγαν να τελειώσουν αφού οι χριστιανοί ιεραπόστολοι τους ανάγκαζαν σε μετεγκατάσταση προσπαθώντας να τους αλλάξουν τα πιστεύω.
Όσους δεν σκότωναν τους φυλάκιζαν σε άθλιες συνθήκες για να τους μεταφέρουν στην Ευρώπη και τους περιέφεραν για το κέρδος στους λεγόμενους Human Zoos. Οι περισσότεροι πέθαιναν κατά την διάρκεια του ταξιδιού, ελάχιστοι επέζησαν. Ένας από τους υπεύθυνους της γενοκτονίας είναι ο Julius Pooper,
τυχοδιώκτης ο οποίος τους κυνήγησε άγρια στα τέλη του 19ου αιώνα σκοτώνοντας τους μαζικά με τον ιδιωτικό στρατό του, λόγω χρυσού. Επίσης με την άδεια της Χιλιανής κυβέρνησης, το 1889, ο επιχειρηματίας Maurice Maitre μετέφερε Selk'nam στο Παρίσι βιαίως για να τους εκθέσει στους Human Zoos "ανθρώπινους ζωολογικούς κήπους" της Παγκόσμιας Έκθεσης. Εκεί πέρα από τον εξευτελισμό περνούσαν τα πάνδεινα αφού τους φωτογράφιζαν, τους ζύγιζαν, τους μέτραγαν, και πειραματίζονταν πάνω στα "περίεργα όντα" καθημερινώς. Οι κακουχίες τους εξόντωσαν όλους.
Η γενοκτονία των Selk'nam, όπως επιτέλους αναγνωρίζεται σήμερα, προκάλεσε την πλήρη εξαφάνιση αυτής της αξιοθαύμαστης φυλής. Ο τελευταίος απ' ευθείας απόγονος των Selk'nam πέθανε το 1974 και, μέχρι το 1990, δεν υπήρχαν πλέον ομιλούντες την γλώσσα των Selk'nam στον κόσμο. Σήμερα, μόνο μερικές εκατοντάδες άνθρωποι εξακολουθούν να αναγνωρίζονται ως απόγονοι των Selknam.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)