Μαρία Μπαλάφα
Οι αριθμοί είναι συγκεκριμένοι και δεν αμφισβητούνται.
Περισσότεροι από 500.000 άνθρωποι βιοπορίστηκαν για τρεις ολόκληρους μήνες με μόλις 800 ευρώ από το επίδομα αναστολής εργασίας. Και σήμερα αναμένουν να λάβουν μετά από καθυστέρηση 1,5 μήνα το υπόλοιπο της αναστολής. Από σήμερα παύει η απαγόρευση των απολύσεων. Αυτό σημαίνει ότι βρίσκονται αντιμέτωποι με το φάσμα της ανεργίας για να συναντήσουν εκείνους που ήδη έχασαν τη δουλειά τους τις πρώτες 18 μέρες του Μαρτίου, όσοι δεν ενταχθούν στον μηχανισμό «ΣΥΝεργασία» (καταγράφεται απροθυμία από τις επιχειρήσεις). Όσοι τελικά θα δουλεύουν εκ περιτροπής (μόνο στα χαρτιά), θα έχουν μείωση μισθού σίγουρα της τάξης του 20%. Όλοι γνωρίζουν ότι στην εργασιακή ζούγκλα θα πολλαπλασιαστούν ταχύτατα οι ακραίες καταστάσεις εργοδοτικής αυθαιρεσίας που είχαν εμφανιστεί σποραδικά στην αρχή του lockdown, και εντός του συγκεκριμένου μηχανισμού.
Στο Ταμείο Επιχειρηματικότητας έχουν καταφέρει να ενταχθούν μόνο 2000 επιχειρήσεις και στο μέτρο της «επιστρεπτέας προκαταβολής» λιγότερες από το 10% του συνόλου των επιχειρήσεων.
Έτσι λοιπόν η χώρα και οι άνθρωποί της βρίσκονται αντιμέτωποι με ύφεση της τάξης του 15%, ανεργία στο 22% και φτώχεια για το 36% του πληθυσμού.
Υπάρχει μια σκηνή στο «Life of Brian» των Monty Python που ο Ρωμαίος απευθυνόμενος στους φυλακισμένους λέει: «Εσείς; Για σταύρωση; Ωραία. Έξω από την πόρτα, στην αριστερή σειρά. Έναν σταυρό ο καθένας». Κάπως έτσι λοιπόν, χωρίς την πλάκα και χωρίς το γραφικό ηλιοβασίλεμα για φόντο...
Η ευρωπαϊκή χελώνα
Όσο κι η ΕΕ στρίβει, στρίβει αργά και φυσικά νεοφιλελεύθερα. Οι αποφάσεις της δεν είναι οριστικές και ήδη υπάρχουν γκρίζες ζώνες. Αρχικά η αναστολή του Συμφώνου Σταθερότητας, η αμοιβαιοποίηση του χρέους, οι παρεμβάσεις της ΕΚΤ και της Κομισιόν είναι εργαλεία που έρχονται από το παρελθόν και από τα προοδευτικά τμήματα της ΕΕ για την αντιμετώπιση της κρίσης του 2008. Καταρρέει έτσι κι ο μύθος πως η αρχιτεκτονική δεν έχει εναλλακτικές. Έχει όμως πολιτικά μπλοκ και καπιταλιστικά συμφέροντα. Η άρνηση το 2015 η Ελλάδα να χρησιμοποιήσει ένα μικρό μέρος από αυτά τα εργαλεία υπήρξε πολιτική επιλογή για την εξαφάνιση της Αριστεράς από τον πολιτικό χάρτη της Ευρώπης. Σε κάθε περίπτωση ακόμα και αυτά τα εργαλεία δεν μπορούν ν’ ανακόψουν την ύφεση, που για χώρες όπως η Ελλάδα προβλέπεται και μεγαλύτερη και με μεγάλο delay ανάκαμψης.
Κι αν φαντάζουν εντυπωσιακές οι επενδύσεις κεφαλαίων (Ταμείο Ανάκαμψης, SURE, ESM, ΕΣΠΑ) 55 δισ. ευρώ σε βάθος 7ετίας που με κομπορρημοσύνη ανακοινώνει η κυβέρνηση, τρεις δηλώσεις θα πρέπει να ανησυχούν τους εργαζόμενους και την μικρή επιχειρηματικότητα και για το που θα πάνε τα λεφτά και για τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες θα έρθουν στη χώρα:
Την 1η Ιουνίου ο ο εκτελεστικός αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Βάλντις Ντομπρόβσκις αισθάνθηκε την ανάγκη να υπενθυμίσει δημόσια την ενισχυμένη επιτήρηση της Ελλάδας, το ειδικό ενδιάμεσο μετα-μνημονιακό καθεστώς στο οποίο βρίσκεται η χώρα από το τέλος των μνημονίων το καλοκαίρι του 2018.
Χθες ο πολιτικός φίλος του Κυριάκου Μητσοτάκη, και επικεφαλής της ΚΟ του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο ευρωκοινοβούλιο Μάνφρεντ Βέμπερ δήλωσε ότι «Οι ενισχύσεις και τα δάνεια θα πρέπει να συνδέονται με αυστηρούς όρους. Χωρίς όρους, δημιουργούμε μόνο χρέος, αλλά όχι μέλλον. Η ΕΕ δεν είναι ΑΤΜ».
Κυρίως, όμως, ο ίδιος ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, στο υπουργικό συμβούλιο στις 28 Μαΐου δήλωσε πως «Δεν θα σκορπίσουμε τα χρήματα με την ανεμελιά του νεόπλουτου». Οι δε στόχοι της κυβέρνησης για την παραγωγική ανασυγκρότηση αφορούν στο μεγάλο κεφάλαιο (ελληνικό και ξένο).
Όσο κι η ΕΕ στρίβει, στρίβει αργά και φυσικά νεοφιλελεύθερα. Οι αποφάσεις της δεν είναι οριστικές και ήδη υπάρχουν γκρίζες ζώνες. Αρχικά η αναστολή του Συμφώνου Σταθερότητας, η αμοιβαιοποίηση του χρέους, οι παρεμβάσεις της ΕΚΤ και της Κομισιόν είναι εργαλεία που έρχονται από το παρελθόν και από τα προοδευτικά τμήματα της ΕΕ για την αντιμετώπιση της κρίσης του 2008. Καταρρέει έτσι κι ο μύθος πως η αρχιτεκτονική δεν έχει εναλλακτικές. Έχει όμως πολιτικά μπλοκ και καπιταλιστικά συμφέροντα. Η άρνηση το 2015 η Ελλάδα να χρησιμοποιήσει ένα μικρό μέρος από αυτά τα εργαλεία υπήρξε πολιτική επιλογή για την εξαφάνιση της Αριστεράς από τον πολιτικό χάρτη της Ευρώπης. Σε κάθε περίπτωση ακόμα και αυτά τα εργαλεία δεν μπορούν ν’ ανακόψουν την ύφεση, που για χώρες όπως η Ελλάδα προβλέπεται και μεγαλύτερη και με μεγάλο delay ανάκαμψης.
Κι αν φαντάζουν εντυπωσιακές οι επενδύσεις κεφαλαίων (Ταμείο Ανάκαμψης, SURE, ESM, ΕΣΠΑ) 55 δισ. ευρώ σε βάθος 7ετίας που με κομπορρημοσύνη ανακοινώνει η κυβέρνηση, τρεις δηλώσεις θα πρέπει να ανησυχούν τους εργαζόμενους και την μικρή επιχειρηματικότητα και για το που θα πάνε τα λεφτά και για τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες θα έρθουν στη χώρα:
Την 1η Ιουνίου ο ο εκτελεστικός αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Βάλντις Ντομπρόβσκις αισθάνθηκε την ανάγκη να υπενθυμίσει δημόσια την ενισχυμένη επιτήρηση της Ελλάδας, το ειδικό ενδιάμεσο μετα-μνημονιακό καθεστώς στο οποίο βρίσκεται η χώρα από το τέλος των μνημονίων το καλοκαίρι του 2018.
Χθες ο πολιτικός φίλος του Κυριάκου Μητσοτάκη, και επικεφαλής της ΚΟ του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο ευρωκοινοβούλιο Μάνφρεντ Βέμπερ δήλωσε ότι «Οι ενισχύσεις και τα δάνεια θα πρέπει να συνδέονται με αυστηρούς όρους. Χωρίς όρους, δημιουργούμε μόνο χρέος, αλλά όχι μέλλον. Η ΕΕ δεν είναι ΑΤΜ».
Κυρίως, όμως, ο ίδιος ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, στο υπουργικό συμβούλιο στις 28 Μαΐου δήλωσε πως «Δεν θα σκορπίσουμε τα χρήματα με την ανεμελιά του νεόπλουτου». Οι δε στόχοι της κυβέρνησης για την παραγωγική ανασυγκρότηση αφορούν στο μεγάλο κεφάλαιο (ελληνικό και ξένο).
Η ελληνική στρουθοκάμηλος
Την Παρασκευή ο πρωθυπουργός πανηγύρισε στη βουλή πως η χώρα σημείωσε τη μικρότερη συρρίκνωση στην ευρωζώνη κατά το α’ τρίμηνο του 2020 της τάξης του 0,9% (1,6% σύμφωνα με την Eurostat) αποκρύπτοντας δύο βασικά στοιχεία:
α) Τα περιοριστικά μέτρα και οι επιπτώσεις του lockdown ξεκίνησαν μ’ ένα μήνα διαφορά.
β) Η οικονομία βρισκόταν σε τροχιά ύφεσης από το τελευταίο τρίμηνο του 2019 με μείωση του ΑΕΠ κατά 0,7% σύμφωνα με την Eurostat.
Οι προβλέψεις για το β’ τρίμηνο του 2020 κάνουν λόγο για ύφεση της τάξης του 15% και εξαιτίας της διάρθρωσης της ελληνικής οικονομίας και κυρίως της έξω από τις ανάγκες αντίδρασης της κυβέρνησης. Τα πράγματα αναμένεται να χειροτερέψουν από το Σεπτέμβριο μετά το «ταμείο» στον τουρισμό.
Την Παρασκευή ο πρωθυπουργός πανηγύρισε στη βουλή πως η χώρα σημείωσε τη μικρότερη συρρίκνωση στην ευρωζώνη κατά το α’ τρίμηνο του 2020 της τάξης του 0,9% (1,6% σύμφωνα με την Eurostat) αποκρύπτοντας δύο βασικά στοιχεία:
α) Τα περιοριστικά μέτρα και οι επιπτώσεις του lockdown ξεκίνησαν μ’ ένα μήνα διαφορά.
β) Η οικονομία βρισκόταν σε τροχιά ύφεσης από το τελευταίο τρίμηνο του 2019 με μείωση του ΑΕΠ κατά 0,7% σύμφωνα με την Eurostat.
Οι προβλέψεις για το β’ τρίμηνο του 2020 κάνουν λόγο για ύφεση της τάξης του 15% και εξαιτίας της διάρθρωσης της ελληνικής οικονομίας και κυρίως της έξω από τις ανάγκες αντίδρασης της κυβέρνησης. Τα πράγματα αναμένεται να χειροτερέψουν από το Σεπτέμβριο μετά το «ταμείο» στον τουρισμό.
Οι αριθμοί είναι συγκεκριμένοι και δεν αμφισβητούνται.Περισσότεροι από 500.000 άνθρωποι βιοπορίστηκαν για τρεις ολόκληρους μήνες με μόλις 800 ευρώ από το επίδομα αναστολής εργασίας. Και σήμερα αναμένουν να λάβουν μετά από καθυστέρηση 1,5 μήνα το υπόλοιπο της αναστολής. Από σήμερα παύει η απαγόρευση των απολύσεων. Αυτό σημαίνει ότι βρίσκονται αντιμέτωποι με το φάσμα της ανεργίας για να συναντήσουν εκείνους που ήδη έχασαν τη δουλειά τους τις πρώτες 18 μέρες του Μαρτίου, όσοι δεν ενταχθούν στον μηχανισμό «ΣΥΝεργασία» (καταγράφεται απροθυμία από τις επιχειρήσεις). Όσοι τελικά θα δουλεύουν εκ περιτροπής (μόνο στα χαρτιά), θα έχουν μείωση μισθού σίγουρα της τάξης του 20%. Όλοι γνωρίζουν ότι στην εργασιακή ζούγκλα θα πολλαπλασιαστούν ταχύτατα οι ακραίες καταστάσεις εργοδοτικής αυθαιρεσίας που είχαν εμφανιστεί σποραδικά στην αρχή του lockdown, και εντός του συγκεκριμένου μηχανισμού.
Στο Ταμείο Επιχειρηματικότητας έχουν καταφέρει να ενταχθούν μόνο 2000 επιχειρήσεις και στο μέτρο της «επιστρεπτέας προκαταβολής» λιγότερες από το 10% του συνόλου των επιχειρήσεων.
Έτσι λοιπόν η χώρα και οι άνθρωποί της βρίσκονται αντιμέτωποι με ύφεση της τάξης του 15%, ανεργία στο 22% και φτώχεια για το 36% του πληθυσμού.
Υπάρχει μια σκηνή στο «Life of Brian» των Monty Python που ο Ρωμαίος απευθυνόμενος στους φυλακισμένους λέει: «Εσείς; Για σταύρωση; Ωραία. Έξω από την πόρτα, στην αριστερή σειρά. Έναν σταυρό ο καθένας». Κάπως έτσι λοιπόν, χωρίς την πλάκα και χωρίς το γραφικό ηλιοβασίλεμα για φόντο...
Πηγή: tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου