Όσο η κυβέρνηση δεν παρουσιάζει ένα συντονισμένο σχέδιο αντιμετώπισης του φαινομένου της αύξησης της δολοφονικής βίας κατά των γυναικών, αγνοώντας τις διεθνείς εκθέσεις δεκαετιών, θα φέρει ακέραια την πολιτική ευθύνη για κάθε τραγική νέα γυναικοκτονία.
Είκοσι επτά χρόνια πριν, εν έτει 1994, ο ΟΗΕ δημοσιεύει ένα επιστημονικό πόνημα με τίτλο «Πολιτικές για τον περιορισμό της ενδοοικογενειακής βίας», που εστιάζει ειδικά στη βία που διαπράττεται από συζύγους και άντρες συντρόφους απέναντι στις γυναίκες συντρόφους τους. Ακριβώς το είδος της βίας που οδηγεί στον τραγικό απολογισμό των συνεχών γυναικοκτονιών, που βιώνουμε κατ’ επανάληψη εδώ και αρκετό καιρό.
Στο εισαγωγικό σημείωμα, αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Οι κυβερνήσεις δεν μπορούν πλέον να αγνοούν το πρόβλημα της ενδοοικογενειακής βίας. Η διεθνής πίεση αναφορικά με αυτό το φλέγον ζήτημα απαιτεί άμεση αντιμετώπιση» και συνεχίζει: «Για να σταματήσει αυτού του είδους η βία, πολλοί κυβερνητικοί και κοινωνικοί φορείς καθώς και άνθρωποι από διάφορους οργανισμούς οφείλουν να εργαστούν από κοινού». Στη σελίδα 10, ανιχνεύονται οι ρίζες της ενδοοικογενειακής βίας ως εξής: «H προέλευση της βίας εντοπίζεται στη δομή της κοινωνίας και στο σύμπλεγμα αξιών, παραδόσεων, εθίμων, συνηθειών και αντιλήψεων σχετικά με την ισότητα των φύλων».
Στη συνέχεια αναγράφονται αναλυτικά οι θεσμοί και οι φορείς που οφείλουν να συνεργαστούν για την αντιμετώπιση του προβλήματος: η Δικαιοσύνη, με αυστηροποίηση του νομικού πλαισίου για την ενδοοικογενειακή βία, η Αστυνομία, θέτοντας σε προτεραιότητα τις κλήσεις που γίνονται λόγω περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας και δημιουργώντας ειδικά σώματα που θα διεξάγουν ενδελεχείς έρευνες γι’ αυτού του είδους τα περιστατικά. Κι όλα αυτά, σε ένα σχέδιο πλήρους συνεργασίας τους με ειδικούς φορείς μέσα στην Εκπαίδευση, την Εκκλησία, την Υγεία και φυσικά με τις διάφορες κοινωνικές οργανώσεις για την ισότητα των φύλων και τα δικαιώματα των γυναικών.
Ένα τέτοιο σχέδιο στη χώρα μας δυστυχώς δεν υπήρξε ποτέ.
Και για να υπάρξει έστω σήμερα, προϋποθέτει το συντονισμό των υπουργείων Εσωτερικών, Δικαιοσύνης, Προστασίας του Πολίτη, Παιδείας και Θρησκευμάτων και Υγείας. Αυτό θα ήταν χρέος της κυβέρνησης οποιασδήποτε ευνομούμενης ευρωπαϊκής χώρας.
Όχι όμως αυτής της κυβέρνησης της ΝΔ, της πιο ακραία συντηρητικής κυβέρνησης που γνώρισε ο τόπος από τη μεταπολίτευση και μετά.
Το μόνο συντονισμό που έχει επιδείξει η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη ως τώρα, είναι στην απόλυτη αδιαφορία απέναντι σε κάθε ζήτημα που απειλεί την κοινωνία και όχι τον ίδιο προσωπικά ή την κυβέρνησή του. Και το μόνο συντονισμό που απαιτεί από τους υπουργούς του είναι στη δημόσια λατρεία που οφείλουν να επιδεικνύουν στο πρόσωπό του μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες.
Τα έργα και οι ημέρες της παρούσας κυβέρνησης, όμως, είναι αποκαλυπτικά και για την εντελώς αναχρονιστική, πατριαρχική νοοτροπία που διέπει πολλά από τα στελέχη της, ακόμα και τον πρωθυπουργό.
Έχει ξεχάσει κανείς μας την απάντησή του στη δημοσιογράφο του BBC, που εξέφρασε την εύλογη απορία της για τον ελάχιστο αριθμό συμμετοχής γυναικών στην κυβέρνηση της ΝΔ, μόλις ανέλαβε τη θητεία του; «Δυστυχώς, δεν έχουμε τόσες πολλές γυναίκες που να ενδιαφέρονται να μπουν στην πολιτική αυτές τις ημέρες» απάντησε ο κ. Μητσοτάκης, άκρως υποτιμητικά για κάθε Ελληνίδα, μεταφέροντας στο εξωτερικό την εικόνα μιας τριτοκοσμικής χώρας όπου η γυναίκα δεν θεωρείται ικανή ή δεν θεωρεί και η ίδια ικανό τον εαυτό της για να αναλάβει καμία θέση ευθύνης.
Τον Αύγουστο του 2020, όπως όλοι θυμόμαστε, με σχετική εγκύκλιο του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, επί της νυν υπουργού Κεραμέως, στη θέση του μαθήματος της κοινωνιολογίας, που παράγει σκεπτόμενους πολίτες, και των καλλιτεχνικών, που παράγει ευαίσθητους πολίτες, προωθείται ('λόγω γνωριμίας με μη διαδεδομένα αθλήματα') το άθλημα του cheerleading. Ποιος χρειάζεται σκεπτόμενους πολίτες -και ειδικά κορίτσια- σε αυτή τη χώρα; Τα κορίτσια είναι για να διασκεδάζουν εμάς τους άντρες.
Όμως, δεν είναι μόνο αυτό. Πώς περιμένουμε ως πολίτες να αντιμετωπιστεί η βία μέσα στην κοινωνία από μία κυβέρνηση που το μόνο που κάνει είναι να δημιουργεί συστηματικά περισσότερη βία;
Βία αστυνομική, αλλά όχι μόνο. Βία δεν εφάρμοσε μέσα στην πανδημία και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, λεκτικού χαρακτήρα, απέναντι σε όλους μας, κουνώντας μας το δάχτυλο στα διαγγέλματα με το επιχείρημα της «ατομικής ευθύνης» και χαρακτηρίζοντας κάποιους από τους πολίτες «ψεκασμένους»;
Αυτός είναι ο τρόπος που έχουν μάθει να επιβάλλονται: με το φόβο, την απειλή και την απόλυτη επίδειξη δύναμης απέναντι σε οποιονδήποτε ή οποιαδήποτε είναι ευάλωτος ή ευάλωτη, ή βρίσκεται σε θέση άμυνας. Αυτή η ακραία συντηρητική και πατριαρχική απέναντι στους πολίτες κυβέρνηση, που δεν έχει καν στο «σύστημά» της έννοιες όπως η ισότητα και η κοινωνική δικαιοσύνη, όχι μόνο είναι παντελώς απρόθυμη να αντιμετωπίσει κάθε φαινόμενο βίας που δεν στρέφεται εναντίον της, αλλά είναι και ο ηθικός αυτουργός της βίας που πολλαπλασιάζεται παντού γύρω μας.
Με την οικονομική της πολιτική, που παράγει ακραία φτώχεια και κοινωνικό αποκλεισμό.
Με τη διχαστική της ρητορική, που στρέφει τη μία ομάδα πολιτών απέναντι στην άλλη.
Με την απουσία κοινωνικής πολιτικής, που περιθωροποιεί όλο και περισσότερο τους αδύναμους.
Με την καθεστωτική χειραγώγηση των ΜΜΕ, που καταργεί το δικαίωμα στην ενημέρωση.
Με την απαξίωση του ρόλου του κοινοβουλίου, που ακυρώνει τη δημοκρατία.
Με το συνεχή περιορισμό των ελευθεριών, που μας προκαλεί αίσθημα ασφυξίας.
Με την αλαζονεία της εξουσίας, που κάνει τον καθένα μας να αποστρέφεται την πολιτική.
Με την απαξίωση της δημόσιας Υγείας, που πλήττει το βασικό μας αγαθό και δικαίωμα.
Με την απαξίωση της δημόσιας Παιδείας, που μας καταδικάζει σε ένα μέλλον γεμάτο ανισότητες.
Όλα αυτά είναι βία.
Βία που γεννά περισσότερη βία στους δρόμους της πόλης και μέσα στα σπίτια.
Που γεννά και ταΐζει τα ανθρώπινα τέρατα, που καθρεφτίζουν το φρικτό πολιτικό τέρας του κ. Μητσοτάκη.
Και που θα γεννήσει κι άλλα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου