Διαβάζω με φανατισμό την πολιτική αρθρογραφία των ημερών. Και τον Βασίλη Σκουρή διαβάζω και τον Γιώργο Λακόπουλο και τον Τάσο Παππά και την Έλενα Ακρίτα (πρώτη πρώτη!) και τη Βίκυ Σαμαρά και, φυσικά, τον διευθυντή μας εδώ στο Newpost, τον Νίκο Παναγιωτόπουλο. Βρίσκω πράγματα καινούρια, κλέβω ιδέες, μαθαίνω ιστορίες, θησαυρός είναι οι συνάδελφοι άμα έχεις όρεξη και προσοχή.
Μέσα, λοιπόν, στον ορυμαγδό των ημερών, έπεσε το μάτι μου το τσαχπίνικο και σε κάτι που έγραψε στη «δημοκρατία» ο Μανώλης Κοττάκης για τον κορωνοϊό και τον εμβολιασμό με το στανιό. Και με ιντριγκάρισε σφόδρα και προβληματίστηκα. Με δικά του λόγια:
«Αν καταφέρει να τον πειθαρχήσει με τις απαγορεύσεις, εκείνος θα σφίξει τα δόντια μεν, θα εμβολιασθεί, αλλά δεν θα χωνέψει και δεν θα συγχωρήσει αυτό που αντιλαμβάνεται ως υποταγή. Και θα επιχειρήσει να εκδικηθεί».
Πιο ζεματιστό δεν γίνεται, ρε φίλε. Πιο καυτό δεν υπάρχει, να κοχλάζει και να χύνεται. Αυτό το μίσος, γιατί για μίσος πρόκειται του ανθρώπου που τον υποχρέωσες να σκύψει το κεφάλι, να πάει κόντρα σε όλα όσα πιστεύει και να γίνει γενίτσαρος. Όλα τα δίκια του κόσμου να έχεις εσύ και όλα τα άδικα του κόσμου να έχει εκείνος, δεν τρέχει κάστανο. Καλύτερα να του άνοιγες το κεφάλι με τον γκασμά, καλύτερα να του φύτευες μια σφαίρα ανάμεσα στα ματόφρυδα, ο πόνος κρατάει μόνο μια στιγμή. Η ταπείνωση, ωστόσο, ο εξευτελισμός στον οποίο τον υπέβαλες, θα κρατήσει μια ολόκληρη ζωή. Και κάποια στιγμή το καζάνι που βράζει, θα σκάσει. Θα γίνει χίλια κομμάτια…
Πριν προχωρήσω, πάντως, σε περαιτέρω συμπεράσματα, ένα μικρό μουσικό διάλλειμα από την ορχήστρα του Στέλιου Πέτσα. Του ανθρώπου που δεν ντράπηκε διόλου να χρησιμοποιήσει τη λέξη «τζαμπατζής» για τους ανεμβολίαστους. Λέξη προς λέξη:
«Τα πάντα στη ζωή έχουν ένα κόστος για τις επιλογές μας. Όταν 8-9 μήνες προσπαθούμε να πείσουμε τους συμπολίτες μας να κάνουν το εμβόλιο, τα οποία έχουμε διαθέσει δωρεάν, κάποια στιγμή θα πρέπει να προστατεύσουμε και τα χρήματα των φορολογουμένων και να δώσουμε σαφές κίνητρο στους ανεμβολίαστους να το κάνουν. Το να πληρώνει κανείς το rapid test από την τσέπη του είναι ένα επιπλέον κίνητρο για να κάνει το εμβόλιο και όχι να είναι ο ελεύθερος χρήστης, ο “τζαμπατζής” ο οποίος χρησιμοποιεί τις δωρεάν τις δομές, όταν κάποιοι άλλοι πληρώνουν γι’ αυτό. Πρέπει να αναλάβει και αυτός ένα κόστος».
Για την Εκκλησία από την άλλη έκανε κο-κο-κο, δηλώνοντας:
«Όλο το προηγούμενο διάστημα είχαμε μια πολύ καλή συνεργασία και ήταν αρωγός. Η τελευταία ανακοίνωση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, τέλος Ιουλίου, ήταν καθοριστική για να μπορέσουμε να επιταχύνουμε τις προσπάθειες εμβολιασμού και στα πιο απομακρυσμένα σημεία της χώρας».
Τα βλέπει ο κόσμος αυτά, τα ακούει και κάποια στιγμή σταματάει να ξύνει το κεφάλι του με απορία. Κάποια στιγμή σκέφτεται ότι τον κοροϊδεύουν και άμα μπει στο κεφάλι του αυτή η υποψία η πρόστυχη, βράσε ρύζι, δεν φεύγει ούτε με Αροξόλ. Γιατί αρχίζει και υποψιάζεται ότι τα πάντα καταλήγουν στο γνωστό δίπολο:
Λεφτά και Εξουσία!
Έχει Λεφτά ο άλλος; Μπορεί να κάνει τεστ στον αιώνα τον άπαντα και να μην κάνει ποτέ εμβόλιο.
Έχει Εξουσία η Εκκλησία;
Μπορεί να δέχεται πιστούς στους ναούς χωρίς επίδειξη πιστοποιητικών, ενώ οπουδήποτε αλλού γίνεται σφαγείο.
Οπότε μπορεί να μείνει άφραγκος ο Έλληνας, μπορεί να μείνει άφραγκη η Ελληνίδα και να πει ασταδγιάλα δεν την μπορώ την πείνα και να το κάνει το εμβόλιο. Θα στη φυλάει, όμως. Θα στη φυλάει με ένα μίσος άσβεστο, τό ’γραψα, και δεν θα ξεχάσει ποτέ, ούτε στη Δευτέρα Παρουσία, όταν θα σχιστούν οι Ουρανοί και θα κατέβει ο Χριστούλης να μας κρίνει, δεν θα λησμονήσει ότι τον πατσαβούριασες, ότι τού ’τριψες τη μούρη με το χειρότερο τρόπο.
Και θα στο ανταποδώσει.
Ω ναι, θα στο ανταποδώσει. Στο δρόμο, στο γραφείο, στο σπίτι και πάνω απ’ όλα στην κάλπη.
Τυφλά μπορεί, σκάρτα μπορεί, παλαβά μπορεί, αλλά μανιασμένα οπωσδήποτε!
Υ.Γ.: Και βεβαίως επιμένει ο Πατούλης ο Γιώργαρος να βγάζει την ουρά του απέξω για τις πυρκαγιές στην Αττική. Χθες δήλωνε για τους Πυροσβέστες:
«Μαθαίναμε τις φωτιές από το site. Δεν μας ενημέρωνε κανείς»!
«Μαθαίναμε τις φωτιές από το site. Δεν μας ενημέρωνε κανείς»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου