Ειρήνη Δρίβα
Από χαριτωμένη και αφελής, υπηρετριούλα, σε οργισμένο είδωλο των Εξαρχείων. Ποιήτρια, επαναστάτρια, κυνηγημένη. Οι φίλοι της ήταν «μαύρα πουλιά» κι αν ζούσε ακόμα, θα είχε πολλά να μας πει για ό,τι συμβαίνει στον κόσμο. Μα, δεν στάθηκε, βιάστηκε να φύγει.. . Σαν σήμερα γεννήθηκε η σπουδαία Κατερίνα Γώγου.
Γεννημένη 1 Ιουνίου του 1940 ξεκίνησε να εμφανίζεται στο θέατρο ως παιδί θαύμα. Αργότερα, θα πει πως την ενοχλούσε να το ακούει αυτό. Μετά το λύκειο τελειώνει την Δραματική Σχολή του Τάκη Μουζενίδη και την σχολή χορού, της Λούλας Πράτσικα. Το 1952, παίζει στον θίασο του Ντίνου Ηλιόπουλου, στο έργο «Κύριος 5%». Το 1963, συμμετέχει στην θρυλική παράσταση «Όμορφη πόλη» σε σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη, στο θέατρο Παρκ.
Την δεκαετία του 60′ εμφανίζεται σε πολλές ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Ανήκει στο δυναμικό της Φίνος φιλμ και καθιερώνεται σε δεύτερους ρόλους. Το 1977 κερδίζει το βραβείο Ερμηνείας, στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, για τον ρόλο της στην ταινία «Το βαρύ πεπόνι», σε σκηνοθεσία του Π. Τάσσιου. Ακολουθεί η «Παραγγελιά» (1980), μέρος της ταινίας διαπραγματεύεται την υπόθεση Κοεμτζή και βασίζεται στα ποιήματα της. Το 1984, σε συνεργασία με τον Α. Θωμόπουλο, συνεργάζονται στο σενάριο για την ταινία Όστρια. Η Κατερίνα Γώγου κερδίζει το Κρατικό Βραβείο Ερμηνείας και μοιράζεται το Βραβείο Σεναρίου, με τον Α. Θωμόπουλο.
Η δεκαετία του 70′, την βρίσκει, αντιμέτωπη, με το πολιτικό καθεστώς, που επικρατούσε. Πολιτικοποιείται στο χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Χούντα, πορείες, ξύλο, κυνηγητό. Την συλλαμβάνουν πολλές φορές. Χωρίς απαραίτητα κάποιο λόγο. Είναι η επαναστάτρια της Πλ. Εξαρχείων. Ο υπουργός Τηλέμαχος Χυτήρης, την αποκαλεί Μαγιακόφσκι, των Εξαρχείων.
Τάσσεται, ξεκάθαρα υπέρ του αντιεξουσιαστικού χώρου. Το 1981, συνδιοργανώνει στο γήπεδο Σπόρτινγκ, μεγάλη συναυλία κατά της κρατικής καταστολής. Όταν η 17 Νοέμβρη, σκότωσε, στο Παγκράτι, δύο αστυνομικούς, η Γώγου δέχτηκε τα μεσάνυχτα, την επίθεση δύο αστυνομικών. Έσπασαν την πόρτα της και την πήραν ως ύποπτη. Κάποιος, είχε δει αόριστα μια γυναίκα να τρέχει στο Παγκράτι. Κρατήθηκε παρανόμως και ξυλοκοπήθηκε, λίγο προτού η σύλληψη της θεωρεί ως ατυχές γεγονός.
Το 1986, κάνει μήνυση, στον υπουργό Δημόσιας Τάξης, Νίκωνα Αρκουδέα. Καταγγέλλει την ωμή βία της αστυνομίας και των εντολοδόχων της. Μηνύει, τον ίδιο τον κρατικό μηχανισμό, για εντεταλμένο ρόλο στο παρακράτος και την αστυνομία για διακίνηση ναρκωτικών.
Το 1983, είχε προηγηθεί η κυκλοφορία της, ιστορικής πλέον αφίσας, που έφτιαξε με τον Κάιν, «Οι Μπάτσοι Πουλάνε Την Ηρωΐνη».
Στις 18 Μαρτίου 1991, γράφει ένα γράμμα στην Ελευθεροτυπία, με τίτλο «Ξεχάσατε τον Πετρόπουλο», στο οποίο, εκφράζει την αλληλεγγύη της, προς τον αναρχικό Κυριάκο Μαζοκόπο και τον ποιητή, Γιάννη Πετρόπουλο, που βρίσκεται στη φυλακή. Την συλλαμβάνουν ξανά.
Αποκτά μια κόρη με τον σκηνοθέτη Π. Τάσσιο. Την Μυρτώ «μόνο μη μου πειράξετε την Μυρτώ μου, όχι την Μυρτώ μου».
Οι ποιητικές συλλογές της, συγκαταλέγονται στα σημαντικότερα δείγματα ποίησης, της μεταπολίτευσης. Το «Τρία κλικ αριστερά», δημοσιεύεται στο Σαν Φρανσίσκο, με την βοήθεια, του Νάνου Βαλαωρίτη. Ακολουθούν οι συλλογές «Ιδιώνυμο» (1980), «Ξύλινο παλτό» (1983), από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Σειρά έχουν οι «Απόντες» (1986), «Το πέρας των παγωμένων σταφυλιών», «Νόστος» (1990) και το μετά θάνατον τυπωμένο, «με λένε Οδυσσέα» (2002).
Το 2012, κυκλοφόρησε ένα cd-βιβλίο, με τίτλο, «Κατερίνα Γώγου: Πάνω- Κάτω η Πατησίων». Οι όψεις της μοναξιάς στην Κατερίνα και 20 μελοποιημένα ποιήματα. Στο δίσκο, συμμετείχαν, Πάνος Κατσιμίχας, Μάρθα Φριντζήλα, Αντώνης Καφετζόπουλος, Λόλεκ και πολλοί άλλοι αξιόλογοι καλλιτέχνες.
Ποιήματα της έχουν μελοποιηθεί, από σπουδαίους καλλιτέχνες, μεταξύ των οποίων, Κυριάκος Σφετσας, Πάνος Κατσιμίχας, Κωσταντινος Βήτα, Ηλίας Λιούγκος, Παντελής Θεοχαρίδης, Τάσος Ρωσόπουλος.
Λίγο μετά, το θάνατο των δύο φίλων της και «Άγιων των Εξαρχείων», του Νικόλα Άσιμου και του Παύλου Σιδηρόπουλου, η Κατερίνα Γώγου, βρέθηκε σε κωματώδη κατάσταση στο σπίτι της στον Κεραμικό. Είχε κάνει υπερβολική χρήση χαπιών και αλκοόλ. Μεταφέρθηκε από φίλο της στον Ευαγγελισμό, όπου και κατέληξε στις 3 Οκτωβρίου 1993. Ήταν 53 ετών.
Αποκτά μια κόρη με τον σκηνοθέτη Π. Τάσσιο. Την Μυρτώ «μόνο μη μου πειράξετε την Μυρτώ μου, όχι την Μυρτώ μου».
Οι ποιητικές συλλογές της, συγκαταλέγονται στα σημαντικότερα δείγματα ποίησης, της μεταπολίτευσης. Το «Τρία κλικ αριστερά», δημοσιεύεται στο Σαν Φρανσίσκο, με την βοήθεια, του Νάνου Βαλαωρίτη. Ακολουθούν οι συλλογές «Ιδιώνυμο» (1980), «Ξύλινο παλτό» (1983), από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Σειρά έχουν οι «Απόντες» (1986), «Το πέρας των παγωμένων σταφυλιών», «Νόστος» (1990) και το μετά θάνατον τυπωμένο, «με λένε Οδυσσέα» (2002).
Το 2012, κυκλοφόρησε ένα cd-βιβλίο, με τίτλο, «Κατερίνα Γώγου: Πάνω- Κάτω η Πατησίων». Οι όψεις της μοναξιάς στην Κατερίνα και 20 μελοποιημένα ποιήματα. Στο δίσκο, συμμετείχαν, Πάνος Κατσιμίχας, Μάρθα Φριντζήλα, Αντώνης Καφετζόπουλος, Λόλεκ και πολλοί άλλοι αξιόλογοι καλλιτέχνες.
Ποιήματα της έχουν μελοποιηθεί, από σπουδαίους καλλιτέχνες, μεταξύ των οποίων, Κυριάκος Σφετσας, Πάνος Κατσιμίχας, Κωσταντινος Βήτα, Ηλίας Λιούγκος, Παντελής Θεοχαρίδης, Τάσος Ρωσόπουλος.
Λίγο μετά, το θάνατο των δύο φίλων της και «Άγιων των Εξαρχείων», του Νικόλα Άσιμου και του Παύλου Σιδηρόπουλου, η Κατερίνα Γώγου, βρέθηκε σε κωματώδη κατάσταση στο σπίτι της στον Κεραμικό. Είχε κάνει υπερβολική χρήση χαπιών και αλκοόλ. Μεταφέρθηκε από φίλο της στον Ευαγγελισμό, όπου και κατέληξε στις 3 Οκτωβρίου 1993. Ήταν 53 ετών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου