Ποιος φταίει; Ποιος φταίει;

του Νίκου Ιγγλέση

Η προπαγάνδα της ελληνικής Κυβέρνησης και γενικότερα οι ιδεολογικοί μηχανισμοί του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος επιχειρούν να μεταφέρουν την ευθύνη για όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα σε αποκλειστικά εξωγενείς παράγοντες, δηλαδή, στον «πόλεμο του Πούτιν».
Η εκτίναξη των τιμών της ενέργειας (είχε αρχίσει από το φθινόπωρο του 2021), η άνοδος των τιμών των τροφίμων, η αύξηση των τιμών στα λιπάσματα και τις ζωοτροφές και γενικότερα το πληθωριστικό «τσουνάμι» σ’ όλα τα αγαθά και τις υπηρεσίες οφείλεται, μας λένε, στον «πόλεμο του Πούτιν». Για να αντιμετωπίσουμε όλα αυτά τα προβλήματα, κατά την Κυβέρνηση, πρέπει ο Πούτιν να ηττηθεί στην Ουκρανία. Γι’ αυτό η Ελλάδα, ως κολαούζος της ΕΕ, συνυπέγραψε μέχρι τώρα έξι πακέτα κυρώσεων κατά της Ρωσίας και έστειλε αδιευκρίνιστο είδος όπλων στο Κίεβο.
Μέχρι όμως να ηττηθεί ο Πούτιν, αν ηττηθεί και το πιθανότερο είναι να μην ηττηθεί, οι πολίτες και η ελληνική οικονομία θα πληρώσουν το δυσβάσταχτο κόστος αυτής της στρατηγικής επιλογής. Η κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη κατάφερε να θεωρείται η Ελλάδα «μη φιλική χώρα» από μια από τις μεγάλες δυνάμεις, τη Ρωσία και παράλληλα να πληρώνει γι’ αυτό ένα μεγάλο οικονομικό αντίτιμο. Δε διδάσκεται η Κυβέρνηση ούτε από τη στάση της Τουρκίας (δεν επέβαλλε κυρώσεις), ούτε από τη στάση ορισμένων κρατών της ΕΕ (Ουγγαρία κ.α.) που έθεσαν veto σε ορισμένες αποφάσεις, για να υπερασπιστούν τα επιμέρους εθνικά συμφέροντα τους.
Η Κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη κρύβεται πίσω από τον πόλεμο στην Ουκρανία για να μην αναδειχθούν οι δικές της ολιγωρίες και οι καταστροφικές πολιτικές της. Μια σύντομη και μόνο καταγραφή και ο καθένας ας απαντήσει στο ερώτημα: Ποιος φταίει;

1. Από το 2019 η Κυβέρνηση δρομολόγησε το κλείσιμο των λιγνιτικών εργοστασίων ηλεκτρισμού, στο όνομα της κλιματικής αλλαγής. Μόνο που το κλίμα της Γης αλλάζει εδώ και εκατομμύρια χρόνια ως συνέπεια των αυξομειώσεων της ακτινοβολίας που δέχεται από τον Ήλιο και όχι λόγω των ανθρώπινων δραστηριοτήτων. Το 2020 έκλεισαν (αποσύρθηκαν) τέσσερα λιγνιτικά εργοστάσια, ακολούθησαν άλλα δύο το 2021 και για φέτος προβλεπόταν να κλείσουν άλλα πέντε. Τα τελευταία μάλλον θα τη γλυτώσουν όσο διαρκεί η ενεργειακή κρίση.
2. Οι ανάγκες σε ηλεκτρισμό, σύμφωνα με την Κυβέρνηση, θα καλύπτονται με εισαγόμενο, κατά 100%, φυσικό αέριο οι τιμές του οποίου, ως χρηματιστηριακό προϊόν, ανεβοκατεβαίνουν καθημερινώς (τώρα είναι στα ύψη) και από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ανεμογεννήτριες – φωτοβολταϊκά) που εισάγονται από τη Βόρεια Ευρώπη και την Κίνα. Μόνο που οι ΑΠΕ δεν παράγουν ρεύμα όταν δεν φυσάει αρκετά ή τη νύχτα και όταν έχει συννεφιά. Κάθε μεγαβάτ από ΑΠΕ χρειάζεται από πίσω να έχει ένα μεγαβάτ από σταθερή πηγή ενέργειας για να μην έχουμε πτώση του συστήματος. Παράλληλα οι ΑΠΕ αποψιλώνουν τα ελληνικά βουνά και καλύπτουν εύφορη γεωργική γη.
3. Η σημερινή Κυβέρνηση, αλλά και οι προηγούμενες, αδιαφόρησαν και υπονόμευσαν την εύρεση και αξιοποίηση των ελληνικών υδρογονανθράκων κυρίως στο Ιόνιο και νοτιοδυτικά της Κρήτης. Με σημαία την «πράσινη μετάβαση» προτιμούν να εισάγουν φυσικό αέριο και πετρέλαιο, πάρα να παράγουν. Θέλουν την Ελλάδα ενεργειακό κόμβο αλλά όχι παραγωγό ενέργειας. Έτσι σήμερα περίπου το 70% του φυσικού αερίου εισάγεται μέσω Τουρκίας (ρωσικό και αζέρικο αέριο).
4. Η Κυβέρνηση δεν προχώρησε εγκαίρως, από τον περασμένο Σεπτέμβριο, στη μείωση ή και στην κατάργηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης Καυσίμων και του ΦΠΑ 24% που επιβάλλεται και επί του φόρου. Έτσι η τεράστια αύξηση του ενεργειακού κόστους προκάλεσε ένα πληθωριστικό σπιράλ σ’ ολόκληρη την οικονομία. Δεν έχουμε τον αναγκαίο «δημοσιονομικό χώρο» λέει ο υπουργός των Οικονομικών, δηλαδή, ομολογεί ότι δεν έχουν τα αναγκαία χρήματα. Μόνο που οι απώλειες από τον ειδικό φόρο και τον ΦΠΑ, αν καταργείτο τελείως, θα ήταν περί τα 5 δις ευρώ (βλέπε Προϋπολογισμό 2022). Μέχρι σήμερα έχουν δαπανηθεί πάνω από 10 δις σε κάθε είδους επιδόματα, ενισχύσεις και παροχές (κάθε τόσο ανοίγει και μια νέα πλατφόρμα για επιδοτήσεις) προκειμένου να μετριάσουν κάπως τις πληθωριστικές επιπτώσεις χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα. Όλα αυτά τα χρήματα που σπαταλάει τώρα η Κυβέρνηση είναι δανεικά (ο Προϋπολογισμός είναι ελλειμματικός από το 2020) και θα πληρωθούν μελλοντικά από τους πολίτες με τους φόρους.
5. Η Κυβέρνηση συνεχίζει, με δανεικά χρήματα, να επιδοτεί την αγορά ηλεκτρικών αυτοκινήτων, ακόμη και ποδηλάτων, ενώ τώρα επιδοτεί την αντικατάσταση ηλεκτρικών συσκευών. Όλα αυτά τα προϊόντα είναι εισαγόμενα, πολλές μάλιστα από τις ηλεκτρικές συσκευές από την Τουρκία. Αυτή η πολιτική δεν προσφέρει καμιά ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, απλώς αυξάνει ακόμη περισσότερο τις εισαγωγές και το δυσθεώρητο δημόσιο χρέος.
6. Καμιά ουσιαστική μέριμνα δε λαμβάνεται, εδώ και χρόνια, για την εγχώρια αύξηση της γεωργικής και κτηνοτροφικής παραγωγής, για παραγωγή λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων. Τώρα που την ενεργειακή ακολουθεί η επισιτιστική κρίση θα μας πουν πάλι ότι φταίει ο Πούτιν που δεν επιτρέπει την εξαγωγή των σιτηρών της Ουκρανίας.

Οι Δυτικοί, της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης, έβαλαν πρωτοφανείς κυρώσεις στη Ρωσία, δέσμευσαν περίπου 300 δις δολάρια από τα συναλλαγματικά αποθέματά της, απαγόρευσαν τις εξαγωγές της, δήμευσαν ρωσικές περιουσίες εταιρειών και ιδιωτών και στέλνουν όπλα στην Ουκρανία για να σκοτώνονται περισσότεροι Ρώσοι. Ταυτόχρονα αποκαλούν τον Πούτιν εκβιαστή γιατί περιορίζει τις εξαγωγές φυσικού αερίου, σιτηρών και κρίσιμων πρώτων υλών. Μάλλον θα ήθελαν να κάτσει να τους κοιτάει άπραγος. Αυτό θα ήταν το ιδανικό για τους Δυτικούς, μόνο που δε θα μπορούσε να συμβεί και δε συμβαίνει.
Οι Δυτικοί έπρεπε να γνωρίζουν ότι «δε δαγκώνεις ποτέ το χέρι που σε ταΐζει». Τώρα θα υποστούν όλοι τις συνέπειες: Πληθωρισμός, άνοδος επιτοκίων, οικονομική ύφεση, κλείσιμο εργοστασίων και αύξηση της ανεργίας, φτωχοποίηση τμημάτων του πληθυσμού, σπίτια χωρίς θέρμανση το χειμώνα και νέα αύξηση του δημόσιου χρέους. Όλα είναι ήδη σε εξέλιξη. Είναι φανερό ότι οι κυρώσεις προκαλούν περισσότερο πόνο σ’ αυτούς που τις επιβάλλουν παρά στη Ρωσία. Ποιος φταίει;

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, στις 24-6-22, έδωσε καθεστώς υποψήφιας προς ένταξη χώρας στην ΕΕ στην Ουκρανία και τη Μολδαβία. Το ίδιο καθεστώς έχουν και  χώρες των Δυτικών Βαλκανίων (Αλβανία, Σκόπια). Το ερώτημα είναι τι κερδίζει η Ελλάδα από μια τέτοια μελλοντική διεύρυνση της ΕΕ; Γιατί η χώρα μας συναινεί διαρκώς, χωρίς να ζητάει κάποια χειροπιαστά ανταλλάγματα προς όφελος των εθνικών συμφερόντων της; Η Γερμανία και άλλες χώρες της Βόρειας Ευρώπης θέλουν να αυξήσουν τον οικονομικό χώρο που θα είναι υπό τον έλεγχό τους. Εμείς τι έχουμε να κερδίσουμε εκτός από περισσότερους μετανάστες που θα εγκαθίστανται νόμιμα στην ελληνική επικράτεια;

Πηγή: dromosanoixtos.gr