Δημήτρης Σούλτας
Ένα νέο θρήσκευμα γεννήθηκε τελευταίως στην Ελλάδα, με πεδίο λατρείας τα δημόσια οικονομικά.
Πρόκειται για τη λατρεία των έμμεσων φόρων, με «πιστούς» μάλιστα που αυτοπροσδιορίζονται ως φιλελεύθεροι, οπότε ίσως θα ήταν πιο ακριβές να... περιγραφεί ως αίρεση.
Από τη στιγμή που τα καύσιμα άρχισαν να τραβούν την ανηφόρα άνοιξε ουσιαστικά η συζήτηση για τη μείωση των έμμεσων φορών σε όλη την Ευρώπη. Και κάποιες χώρες προχώρησαν σε τέτοιες μειώσεις, κατεβάζοντας την τελική τιμή κάτω από τα δύο ευρώ.
Στην Ελλάδα από την άλλη και μόνο η διατύπωση του αιτήματος προκαλούσε αντιδράσεις από την πλευρά κυβερνητικών στελεχών, που συνοδεύονταν από διαπιστώσεις που φλέρταραν συχνά με την φαιδρότητα. Έτσι μάθαμε ότι μια μείωση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης ή του ΦΠΑ θα ευνοήσει τους πλούσιους ή ότι αν μειωθούν αυτοί οι φόροι το κράτος δεν θα μπορεί να πληρώνει συντάξεις. «Επιχειρήματα» που θα προκαλούσαν μόνιμες ημικρανίες σε έναν καθηγητή Οικονομικών, αφού ακόμα και ένας πρωτοετής φοιτητής της ΑΣΟΕΕ γνωρίζει ότι ο έμμεσος φόρος είναι ο κατεξοχήν άδικος φόρος για τον φτωχότερο. Τα 2,5 ευρώ που πληρώνει κάποιος σε ένα προϊόν με τελική τιμή τα 10 ευρώ δεν είναι δυσβάσταχτα για τον πλούσιο αλλά για τον άνεργο και τον χαμηλά αμοιβόμενο.
Ο ΕΦΚ και ο ΦΠΑ έγιναν τα μεγάλα τομέμ του ελληνικού κράτους. Παρέμειναν ακίνητοι, αγέρωχοι και περήφανοι που μας κοιτούν στα μάτια κάθε φορά που μπαίνουμε στο πρατήριο, λέγοντας επιτακτικά: «Πλήρωσέ με, για να σε πληρώνω.»
Ο Άδωνις Γεωργιάδης μιλά για τους έμμεσους φόρους στα καύσιμα λες και αυτοί γράφτηκαν ανεξίτηλα στις πλάκες που κατέβασε από το όρος Σινά ο Μωυσής. Ο,τιδήποτε άλλο εκλαμβάνεται ως «βλασφημία» και ο φορέας της χρεώνεται στους καθ’ έξιν αμαρτωλούς.
Τι προκαλεί όμως ένας υψηλός έμμεσος φόρος; Μπορεί πρόσκαιρα να γεμίζει τα κρατικά ταμεία, αλλά ουσιαστικά αφαιρεί σημαντικό κομμάτι από την κατανάλωση. Όταν κάποια δισεκατομμύρια θα πληρωθούν από τους πολίτες για τους φόρους στα καύσιμα δεν θα πάνε στην αγορά μιας οικιακής συσκευής, ενός ρούχου ή μιας υπηρεσίας που και αυτά επιβαρύνονται με ΦΠΑ, άρα φέρνουν έσοδα για τα δημόσια ταμεία. Εν ολίγοις ό,τι κερδίζει το κράτος από τους υψηλούς φόρους στα καύσιμα, θα το χάσει μεσοπρόθεσμα από την κατανάλωση.
Είναι ένας φαύλος κύκλος που τον ζήσαμε και με τα μνημόνια όταν έμμεσοι φόροι, τέλη και έκτακτες εισφορές βύθισαν την κατανάλωση, γκρέμισαν το ΑΕΠ και κράτησαν στα ύψη το δημόσιο χρέος.
Καλό θα ήταν λοιπόν οι άνθρωποι του οικονομικού επιτελείου να δείξουν μια κάποια διάθεση… «απιστίας» ως προς τους έμμεσους φόρους. Ο υψηλός έμμεσος φόρος δεν είναι θρήσκευμα, δεν είναι φετίχ, δεν είναι το μάννα εξ ουρανού που σώζοι τις οικονομίες. Είναι η πιο δοκιμασμένη πρακτική στον κόσμο για να δημιουργείς περισσότερα προβλήματα απ’ αυτά που λύνεις.
Ο κόσμος κόβει το τσιγάρο, το αλκοόλ, τα ναρκωτικά, αλλά φαίνεται ότι καμία απ αυτές τις εξαρτήσεις δεν είναι τόσο δυνατή όσο ….δεν μπορείτε εσείς να κόψετε την εξάρτησή από τους έμμεσους φόρους;
Αυτό που επίσης πρέπει να καταλάβει το πολιτικό προσωπικό της χώρας είναι ότι δεν «δίνει» με την έννοια του παντός καιρού Άη Βασίλη, που μοιράζει από το σακκούλι. Ακόμα και το τελευταίο ευρώ που παρέχεται στους πολίτες έχει ήδη πληρωθεί απ’ αυτούς ή θα πληρωθεί στο μέλλον, αν πρόκειται για δανεικά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου