Η χώρα μας είναι υποχρεωμένη να αντιδράσει δυναμικά αν η Τουρκία επιχειρήσει έρευνες σε ύδατα ελληνικής δικαιοδοσίας. Κλειδί η παρέμβαση των ΗΠΑ για την αποφυγή σύγκρουσης, αλλά που οδηγεί η παρέμβαση αυτή;
Η οριακή ρητορική εγκλωβίζει τον ρητορεύοντα σ΄ένα δίστρατο: ή θα προχωρήσει σε πράξεις ή θα υπαναχωρήσει και θα εκτεθεί ανεπανόρθωτα. Σε αυτό το σημείο βρίσκεται ο Ερντογάν εκτοξεύοντας συνεχείς απειλές εναντίον της χώρας μας.
Φυσικά, δεν μπορούσε στα καλά καθούμενα να επιχειρήσει ο,τιδήποτε(π.χ. κατάληψη βραχονησίδας ή ακατοίκητου νησιού) χωρίς οφθαλμοφανή αφορμή. Επρεπε επομένως να την προκαλέσει. Και το έπραξε με την υπογραφή νέας Συμφωνίας με την Λιβύη (εκμετάλλευση υδρογονανθράκων από εταιρείες της Τουρκίας):
Αν η Ελλάδα αντιδράσει δυναμικά κι όχι μονάχα διπλωματικά σε ενδεχόμενη πρόκληση(έρευνες ή/και απόπειρα γεώτρησης σε ύδατα ελληνικής δικαιοδοσίας νοτίως της Κρήτης)-αντίδραση επιβαλλόμενη και αναπόφευκτη-, η Τουρκία επικαλούμενη τις Συμφωνίες με την Λιβύη θα ανταποδώσει επιρρίπτοντας την ευθύνη στη χώρα μας. Μιλάμε για θερμό επεισόδιο άγνωστης έκβασης.
Σημείωση απαραίτητη: αν η έρευνες της Τουρκίας πραγματοποιηθούν στην Λιβυκή ΑΟΖ(αυτή ορίζεται από την αρχή της μέσης απόστασης σε σχέση με την Ελλάδα), δεν θα υπάρξει κανένα πρόβλημα. Αποτελεί δικαίωμα της Λιβύης και κάθε χώρας να εκχωρεί τα δικαιώματα για την δική της ΑΟΖ σε όποιον θέλει.
Το πρόβλημα ανακύπτει αν οι έρευνες διεξαχθούν στην περιοχή που ορίζεται από το Τουρκο-Λιβυκό Μνημείο και η οποία παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος. Και μια δεύτερη σημείωση, επίσης απαραίτητη:
Υπάρχει μια περιοχή νοτίως της Κρήτης, στην οποία τέμνεται το Μνημόνιο Τουρκίας- Λιβύης με την Συμφωνία Ελλάδος-Αιγύπτου για την ΑΟΖ. Αν ο Ερντογάν ήθελε αποφασίσει έρευνες στην περιοχή αυτή, θα ενέπλεκε ευθέως και την Αίγυπτο στη διένεξη και στο πιθανό επεισόδιο, κάτι που για πολλούς λόγους δεν επιθυμεί.
Σημείωση τρίτη και τελευταία: Η Ελλάδα απέφυγε να επεκτείνει τα χωρικά ύδατα νοτίως της Κρήτης, γεγονός που τώρα το βρίσκει μπροστά της. Επίσης, πιθανώς να θεώρησε ότι το προ τριετίας Τουρκο-Λιβυκό Μνημόνιο τελεί εν υπνώσει και δεν κινήθηκε δραστήρια για να το αχρηστεύσει, ενεργοποιώντας δυνάμεις εντός της Λιβύης. Τώρα, με τη νέα Συμφωνία, τρέχει και δεν φτάνει…
Στο βάθος διάλογος;
Αποφασιστικός παράγων για τις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο δεν είναι η Ευρωπαϊκη Ενωση, παρά την απερίφραστη καταδίκη της νέας Συμφωνίας Τουρκίας-Λιβύης, αλλά οι ΗΠΑ.
Στη χώρα μας επικρατεί η εντύπωση ότι η Αμερική βρίσκεται στο πλευρό μας καιρό τώρα. Πόσω μάλλον το τελευταίο διάστημα, κατά το οποίο ο Ερντογάν εγκαλεί ευθέως τις ΗΠΑ για υπόθαλψη και ενίσχυση της «ελληνικής επιθετικότητας» εναντίον της Τουρκίας.
Δεν είναι εντελώς εσφαλμένη η εντύπωση αυτή, αλλά δεν αποδίδει πλήρως την πραγματικότητα. Οι Αμερικάνοι επ΄ουδενί επιθυμούν να θέσουν την Τουρκία στο περιθώριο. Την χρειάζονται.
Πιέζουν για την ολική «επιστροφή του ασώτου» στην δυτική ρότα και ταυτόχρονα την αποφυγή επεισοδίου μεταξύ χωρών που ανήκουν στο ΝΑΤΟ-δηλαδή με την Ελλάδα.
Δεν είναι τυχαίο ότι βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη ο Τζέικ Σάλιβαν, Σύμβουλος Ασφαλείας του Μπάιντεν, και συναντήθηκε με τον Ιμπραήμ Καλίν, δεξί χέρι του Ερντογάν. Εκεί συζήτησαν όλα τα φλέγοντα θέματα(Ουκρανικό, Ενεργειακό, F16 κ.α.), καθώς και την «επίλυση τυχόν διαφωνιών στην Ανατολική Μεσόγειο».
Οπερ έδει δείξαι: επίλυση σημαίνει διάλογος. Κάτι που επιθυμεί και επιδιώκει η Αμερική. Ομως ποιές είναι οι «τυχόν διαφωνίες» μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, όταν η χώρα μας θεωρεί μόνη εκκρεμότητα την υφαλοκρηπίδα, ενώ η Τουρκία μιλά για την αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών, απειλεί πως «θα΄ρθει νύχτα» και κλιμακώνει την ένταση στην Ανατολική Μεσόγειο με την υπογραφή νέας Τουρκο-Λιβυκής Συμφωνίας;
Παλιότερα, Αμερικανοί αξιωματούχοι μιλούσαν αστόχαστα για «εδαφικές διαφορές» της Ελλάδος με την Τουρκία, θεωρώντας ότι οι διαφορές αυτές πρέπει να συζητηθούν στο πλαίσιο του (επιδιωκόμενου) διαλόγου, με πιθανή κατάληξη το Δικαστήριο της Χάγης.
Αν διατηρούν την ίδια θέση, είναι προφανές ότι θα πιέσουν τη χώρας μας να κινηθεί προς αυτή την απαράδεκτη κατεύθυνση. Eτσι, θα δοθεί η ευκαιρία στον Ερντογάν να πανηγυρίσει και να πεί ότι η Ελλάδα υποχρεώθηκε ένεκα της δικής του σθεναρής στάσης να συρθεί στο τραπέζι του Διαλόγου. Γεγονός που θα αξιοποιήσει προεκλογικά, παράλληλα με το πιθανό ενδεχόμενο να έχει πετύχει συμφωνία με τις ΗΠΑ για τα F16.
Φυσικά, κάτι ανάλογο θα δοθεί ως δυνατότητα και στην ελληνική κυβέρνηση. Ότι η δεδηλωμένη αποφασιστικότητα για την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας αναχαίτισε την βουλιμική διάθεση του Ερντογάν να ανάψει φωτιές στο Αιγαίο και τον ανάγκασε να διπλώσει τα φλάμπουρα.
Δεν είναι βέβαιο αν θα γίνει στη Σύνοδο της Πράγας ένα βήμα για την έναρξη διαλόγου ή θα προκύψει μετά από θερμό επεισόδιο στην Ανατολική Μεσόγειο. Βεβαιότητα συνιστά το γεγονός ότι η στάση των ΗΠΑ είναι επαμφοτερίζουσα κι όχι απόλυτα συμβατή με τα ελληνικά συμφέροντα, όπως κατά κόρον και πανηγυρικά προβάλλεται από ικανή μερίδα των ημετέρων μίντια…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου