Mpelalis Reviews

Mpelalis Reviews

Κυριακή 30 Απριλίου 2023

Η Δυστοπία που μας επιφυλλάσουν δεν έρχεται, είναι εδώ!!!!!

Δύο ραδιοφωνικές συζητήσεις με εξειδικευμένους καλεσμένους, στον 98,4 και στον Γιώργο Σαχίνη που αποκαλύπτουν αυτή την δυστοπία που είναι ΕΔΩ


Ο καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης στο Παρίσι και εικαστικός, άλλοτε αρθρογράφος στη Liberation, Δημοσθένης Δαββέτας, με αφορμή την σφοδρή κοινωνική αντίδραση στις πολιτικές Μακρόν, αναλύει στον 98.4 πως στη Γαλλία αλλά και σε όλη την Ευρώπη, η βία πλέον αντιμετωπίζεται ως φυσιολογικό σχεδόν καθημερινό εργαλείο στην άσκηση πολιτικής. Οι κοιμε ωνίες της Ευρώπης, ως έσχατος χώρος επίγνωσης της ιστορίας, μετατρέπεται με την αρωγή της  τεχνο-επιβολής, σε πεδίο σύγκρουσης, ώστε οι λαοί ή να απωλέσουν την ιστορικότητα τους και τις κοινωνικές κατακτήσεις τους ,στο όνομα της παγκοσμιοποιημένης ομοιομορφίας συμφερόντων ,από μια τεχνολογική ολιγαρχία των από πάνω. Ή να μπορέσουν να αρθρώσουν τελικά ένα σύγχρονο πολιτικό λόγο, απαλλαγμένο από τον κομματισμό του κράτους που ακόμη και οι εναλλακτικές του, είναι η άλλη όψη του ίδιου συστήματος.  


Ο δρ. Ολοκληρωμένης Περιβαλλοντικής Διαχείρισης, Βασίλης Λύκος, συζητά στον 98.4, για το σύγχρονο πολιτικό matrix, την πολιτική της εικόνας και όχι των ιδεών, αλλά και για την ψήφο που πλέον την διαλέγουμε από το "καλάθι του πολίτη - καταναλωτή" αυτή την φορά. Ζούμε , όπως λέει, την  ενημεροδιασκέδαση στην πολιτική σε όλο της  το μεγαλείο και ο "λογαριασμός", που έρχεται στον καταναλωτή- ψηφοφόρο  μετά το πέρας των εκλογών, δεν κουβεντιάζεται από κανέναν. Τα μεγάλα κοινωνικά θέματα μένουν ασχολίαστα και κρυμμένα στα πίσω ράφια των απαστράπτοντων σύγχρονων κομματικών supermarkets,   σε μια  εποχή που παραπέμπει σε λογικές metaνθρωπισμού και metaπολιτικής.

Ο «εφιάλτης» του Μητσοτάκη on camera: ένα άθλιο ψέμα – μια ασύμμετρη απειλή…


Τα νέα, περί… «πολιτικής τερατογένεσης», ξεσπάσματα του αρχηγού της ΝΔ και οι πραγματικοί λόγοι που τα προκάλούν

 
γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

Ένας
εμμονικός εφιάλτης φαίνεται να βασανίζει τον πρόεδρο της ΝΔ στον δρόμο προς τις κάλπες της 21ης Μαΐου, «ο κίνδυνος να σχηματιστεί κυβέρνηση με πολιτική τερατογένεση», όπως ο ίδιος, σε κάθε προεκλογική εμφάνισή του, ομολογεί: «μια κυβέρνηση με ΣΥΡΙΖΑ ΠΑΣΟΚ και Βαρουφάκη, και πρωθυπουργό Τσίπρα, με αντάλλαγμα τη μονιμοποίηση της απλής αναλογικής», περιγράφει την… τερατογένεση προσφάτως…
«Ακριβώς: φαίνεται ότι τον βασανίζει ο εφιάλτης της «τερατογένεσης» γιατί θέλει να φαίνεται ότι τον βασανίζει ο εφιάλτης της τερατογένεσης!.. Στην πραγματικότητα, ο Μητσοτάκης κινδυνολογεί ασύστολα», μου λέει ένας (απ’ τους πιο σοβαρούς) επικοινωνιολόγος του ΣΥΡΙΖΑ, και δεν έχει άδικο: εκμεταλλευόμενος την τελευταία αντισυστημική φανφάρα του δυνητικού συγκυβερνήτη του Τσίπρα,    Γιάνη Βαρουφάκη, για «πληρωμές χωρίς τράπεζες», επισείει τον… εφιάλτη μιας κυβερνητικής… τερατογένεσης του τύπου «πρώτη φορά Αριστερά», προς τους συντηρητικούς ψηφοφόρους.
Καταλαβαίνετε, φαντάζομαι: Με εφαλτήριο την νέα  αντισυστημική φανφάρα Βαρουφάκη, ο Μητσοτάκης κάνει ένα σάλτο προς τα πίσω,  πηδάει  δυό κυβερνητικές τετραετίες, – τη δικιά του και του Τσίπρα – προσγειώνεται  στον Γενάρη του 2015 και, «Σταματήστε να παίζετε monopoly με τις ζωές και τις καταθέσεις των Ελλήνων», κινδυνολογεί ασυστόλως.  Κι ύστερα, «Αυτοί θέλουν να μας κυβερνήσουν μη έχοντας μάθει τίποτα απολύτως από τα κολοσσιαία λάθη τα οποία διέπραξαν το 2015» συνεχίζει, πιστεύοντας ότι, μ’ αυτό το… πήδημα του χρόνου, ρίχνει στη λήθη την συνετή κι αποτελεσματική κυβερνητική τετραετία Τσίπρα στο πλάι της σκοτεινής και καταστροφικής δικιάς του…

*******
Σε γενικές γραμμές, ο Κυριάκος Μητσοτάκης που… απολαμβάνουμε προεκλογικά on camera, παραμένει η τρέχουσα προσωποποίηση της  αλήθειας του ετερωνύμου του «Le petit Koulis», που κοροϊδεύαμε   χασκογελώντας στην αρχή της πρωθυπουργικής του θητείας: ένα διασκεδαστικό ψέμα – μια ασύμμετρη απειλή…
Για να λέμε όμως την αλήθεια, η έκφραση «ένα διασκεδαστικό ψέμα» είναι αυτή που περιέγραφε καλύτερα και ευγενικότερα τον πρόεδρο της ΝΔ στις αρχές της πρωθυπουργικής του θητείας, τότε που εκτελούσε εκείνη την αξέχαστη  φαντασμαγορία ξεκαρδιστικών γκαγκς που ξεπερνούσαν τα αντίστοιχα του Ζακ Τατί και του Ρόουαν Άτκινσον – του επονομαζόμενου και Mr Bean: όταν δοκίμαζε το βαθμό ρύπανσης του Σαρωνικού σκύβοντας και βουτώντας ένα βαμβάκι σε πετρελαιοκηλίδα, χαιρετούσε τις κούκλες στις βιτρίνες υποδυόμενος (!) τον χαζό πολιτικό, ή ευχόταν «καλή ευρωπαϊκή πορεία» στον αποκλεισμένο από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις ΠΑΟΚ… Και όλα αυτά on camera!..
Η κάμερα, όπως ο καθρέφτης του Αντρέ Μπρετόν, είναι ένας θαυμαστός μάρτυρας που αλλάζει συνεχώς. «Δίνει τα στοιχεία με ηρεμία και δύναμη αλλά, όταν έχει πάψει να μιλάει, μπορείς να δεις πως όλα ήταν λάθος, καθώς είναι η τρέχουσα προσωποποίηση της αλήθειας». Απ’ αυτή την άποψη, η σταθερή – η παγωμένη, αν θέλετε – προσωποποίηση της αλήθειας του Κυριάκου Μητσοτάκη (μέσω και της on camera προεκλογικής ρητορικής του) ήταν και είναι η… selfie ενός άκρως διεφθαρμένου αμοράλ πολιτικού, που άγεται και φέρεται από τις επικοινωνιακές παλινδρομήσεις των ακριβοπληρωμένων συμβούλων του: ένα άθλιο πολιτικό ψέμα – μια διαρκής ασύμμετρη απειλή…

*******
Ένα άθλιο ψέμα – μια ασύμμετρη απειλή,  όπως ο εφιάλτης της «τερατογένεσης» που φαίνεται ότι βασανίζει τον πρόεδρο της ΝΔ (γιατί θέλει να φαίνεται ότι τον βασανίζει), στον δρόμο προς τις κάλπες της 21ης Μαΐου: «ο κίνδυνος να σχηματιστεί  «μια κυβέρνηση με ΣΥΡΙΖΑ ΠΑΣΟΚ και Βαρουφάκη, και πρωθυπουργό Τσίπρα, με αντάλλαγμα τη μονιμοποίηση της απλής αναλογικής», όπως ο ίδιος τον περιγράφει,  αποκαλύπτοντας έναν  μύχιο φόβο του και εκτοξεύοντας μιαν προπαγανδιστική απειλή:  
Τον μύχιο φόβο του για το διαρκώς αυξανόμενο (με βάση τις μετρήσεις και τις εκτιμήσεις των δημοσκόπων και των εκλογολόγων) ενδεχόμενο σχηματισμού μιας κυβέρνησης συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα, από τον πρώτο γύρο.
Την προπαγανδιστική και δυνητικά συσπειρωτική απειλή προς το εσωτερικό του αποσεισπειρωμένου κόμματος της ΝΔ ότι, στην περίπτωση σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων   απ’ τον Αλέξη Τσίπρα, θα… μονιμοποιηθεί η απλή αναλογική. Και τότε, αποχαιρέτα την… κυβερνητική  Αλεξάνδρεια που χάνεις, συντηρητικέ επίδοξε βουλευτή, υπουργέ, πρωθυπουργέ!..
Ανεξάρτητα αν είσαι ορίτζιναλ δεξιός, ακροδεξιός ή κεντροδεξιός, ανεξάρτητα αν είσαι καραμανλικός, σαμαρικός ή μητσοτακικός, ανεξάρτητα αν λέγεσαι Μητσοτάκης, Δένδιας, Κεφαλογιάννη, Μεϊμαράκης, Άδωνης ή Βορίδης: είπαμε, όλοι οι συντηρητικοί πολιτικοί των κομμάτων εξουσίας της μεταπολίτευσης  φοβούνται την απλή αναλογική – και την πραγματική Δημοκρατία, κατ’ αναλογίαν – όπως ο διάβολος το λιβάνι. Και από μιαν άποψη … δικαίως, αφού στη χώρα μας, παραδοσιακά, η δημοκρατική παράταξη, ενωμένη, είναι πλειοψηφική…

Σε δύο εβδομάδες θα είναι αργά


Νίκος Μωραΐτης

Μερικές ημέρες προεκλογικής περιόδου και έχουν ήδη φανεί τα πρώτα δείγματα του πώς θα πάμε ως τις 21 Μαΐου.
Όπως έχει φανεί και το τι προσφέρει στο καθεστώς Μητσοτάκη η κυριαρχία του στα ΜΜΕ:
Turkaegean; Σιωπή!
Πόρισμα για τα Τέμπη (που κανονικά θα έπρεπε να είχε γίνει χαμός); Σιωπή!
Ακρίβεια και απόγνωση; Σιωπή!
Πλειστηριασμοί; Σιωπή!
Και πόσες άλλες ακόμη εξαγορασμένες μιντιακές σιωπές, που συνθέτουν το παζλ ενός διεφθαρμένου ορμπανο-ερντογανικού καθεστώτος.
Κι αντί για όλα αυτά, δημοσκοπήσεις. Ωραίες, στρογγυλές, λείες, φτιαγμένες με ανοιχτή την ψαλίδα για να τονώσουν το ηθικό των μητσοτακικών ψηφοφόρων και να αποθαρρύνουν τους δημοκρατικούς πολίτες. Ζήτω! Ξεχάστηκαν τα Τέμπη! Ξεχάστηκαν 57 νέοι που δολοφονήθηκαν επειδή η τηλεδίοικηση κάηκε σε μια πυρκαγιά το 2019 και δε φτιάχτηκε ποτέ! Ζήτω! Ο κόσμος ξεχνά. Ακόμα και πόσο πλήρωσε στο σουπερμάρκετ ξεχνά.
Δημοσκοπικές παραγγελίες ενταγμένες στο πλαίσιο της κυβερνητικής εκστρατείας: Δε χρειάζεται να ψηφίσετε! Θα ψηφίσει το μαντρί μας για εσάς, οι συνταξιούχοι των 400 ευρώ που φιλάνε το χέρι του Μητσοτάκη στις περιοδείες του και γυρνούν σπίτι τους για να κοιμηθούν ήσυχα στο κρεβατάκι τους, κάτω από την κορνίζα του βασιλιά ή του δικτάτορα Παπαδόπουλου.
Μέσα σε όλη αυτή τη δυσωδία, η Νέα Δημοκρατία κάνει εκστρατεία που φαίνεται αστεία στο νοήμον κοινό. Κι εκεί είναι που την πατάει η Αριστερά: Έλα μωρέ, ποιος θα πιστέψει ότι θα τους γυρίσουμε στη δραχμή εμείς που τους βγάλαμε από τα μνημόνια, ρυθμίσαμε το χρέος και αφήσαμε και 37 δισ.; Έλα μωρέ, ποιος θα πιστέψει ότι ξέραμε για τον Γεωργούλη όταν δεν ήξερε ούτε η οικογένεια του θύματος; Έλα μωρέ, ποιος θα πιστέψει ότι θα κάνουμε κυβέρνηση ηττημένων και σε αυτή θα εφαρμόσουμε τις μπαρούφες του Βαρουφάκη;
Η Αριστερά έχει πρόβλημα αντίληψης σχετικά με τη νοημοσύνη του μέσου ψηφοφόρου. Μία υπεροψία – κατάλοιπο του Συνασπισμού της εποχής του 3%.
Θέλετε να ακούσετε την αλήθεια ή αρκεί η… πτήση στα σύννεφα;
«Κυβέρνηση ηττημένων», «Τσίπρας ίσον Βαρουφάκης ίσον Σχέδιο Δήμητρα», «Γνώριζαν για τον Γεωργούλη» είναι οι πρώτες φράσεις που έχουν καταγραφεί ισχυρά σε αυτόν τον προεκλογικό αγώνα. Με άλλα λόγια, η ΝΔ βάζει την προεκλογική ατζέντα και ο ΣΥΡΙΖΑ απαντά. Κι όταν ένα κόμμα θέτει την προεκλογική ατζέντα και το άλλο τρέχει από πίσω, ξέρετε συνήθως τι συμβαίνει.
Τα λέω τώρα που υπάρχει χρόνος, γιατί σε δύο εβδομάδες θα είναι αργά.

Σύντροφοι, το 2015 είναι οκτώ χρόνια πριν…


Νέες κοινωνικές δυνάμεις έχουν προστεθεί τα τελευταία οκτώ χρόνια στην εξίσωση.

Θέμης Τζήμας


Αφορμή για το παρόν άρθρο αποτέλεσε μια ανάρτηση του Δημήτρη Μπελαντή, η οποία αφορά τον εγκλωβισμό του ελληνικού πολιτικού συστήματος στο 2015. Η παρατήρηση είναι απολύτως ορθή. Δεν πρόκειται για φαινόμενο ούτε παράλογο, ούτε ιστορικώς μοναδικό. Ο εμφύλιος πόλεμος (γεγονός άλλης τάξης μεγέθους) συνέχισε για δεκαετίες, ρητώς ή υπόρρητα, να επικαθορίζει τις πολιτικές εξελίξεις στην πατρίδα μας. Απαιτήθηκαν άλλα συγκλονιστικά γεγονότα για να αλλάξουμε ιστορικό κύκλο, όπως επίσης άλλα κόμματα και κοινωνικές δυνάμεις, οι οποίες χωρίς να ξεχνούν, κοίταξαν τη δική τους ιστορική περίοδο.
Το γεγονός ότι στην Ελλάδα κανένα κοινοβουλευτικό κόμμα δεν παράγει ολοκληρωμένο ιδεολογικό και προγραμματικό λόγο, ότι τα περισσότερα έχουν βολευτεί με την εσωτερίκευση πολιτικών, οι οποίες παράγονται έξω από τη χώρα (είτε τις ασπάζονται, είτε τις αντιπολιτεύονται) και ότι δεν διαθέτουν εκτεταμένη κοινωνική γείωση έχει ως συνέπεια να προσδιορίζονται όλα με βάση το 2015. Από τη ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ που επισείουν ως φόβητρο μια επανάληψη του πρώτου εξαμήνου του 2015, έως τον ΣΥΡΙΖΑ που ουσιαστικώς λέει ότι τώρα θα κάνει όσα δεν έκανε με την εγκατάλειψη του «Όχι» και το ΜΕΡΑ25, το οποίο διατείνεται ότι θα πάει τη ρήξη (του δημοψηφίσματος του 2015) μέχρι τέλους, ο ετεροχρονισμός είναι πλήρης και απόλυτος. Όχι διότι πρέπει να ξεχάσουμε το καλοκαίρι του 2015, ούτε γιατί οι τότε αποφάσεις δεν επηρεάζουν ακόμα και μάλιστα με τρόπο καταλυτικό τα σημερινά γεγονότα. Αλλά επειδή ζούμε σε ένα πολύ διαφορετικό διεθνές περιβάλλον.
Εντελώς ενδεικτικά, το 2015 οι διεθνοπολιτικές εναλλακτικές στη Δύση (και επομένως και στη γερμανική Ε.Ε.) παρότι διαφαίνονταν ως προοπτική, στην πράξη ήταν πολύ περιορισμένες. Σήμερα, οκτώ χρόνια μετά, φαίνεται πόσο διεθνοπολιτικός νάνος είναι η Γερμανία, ενώ οι εναλλακτικές στην κυριαρχία και στους περιορισμούς τους οποίους επιβάλλει η Δύση και ειδικότερα οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. είναι απολύτως υπαρκτές: BRICS, αποδολαριοποίηση, διάσπαση της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης κατά μήκος των διεθνοπολιτικών ρηγμάτων, εναλλακτικοί διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί είναι εξελίξεις οι οποίες ανοίγουν δυνατότητες που δεν υπήρχαν το 2015. Αντιστοίχως προκαλούν και νέους κινδύνους, φυσικά. Διόλου τυχαία όμως, αυτή η συζήτηση είτε δεν γίνεται, είτε γίνεται με μια μονόπλευρη, κεκαλυμμένη ή απροκάλυπτη φιλοδυτική στάση. Το μείζον ερώτημα, αν η Ελλάδα πρέπει να συνεχίσει να ανήκει στη Δύση ή να συμμετέχει στη διαμόρφωση ενός πολυκεντρικού κόσμου είναι απόν από την πολιτική συζήτηση.
Το πώς θα κινητοποιήσουμε τους συντελεστές της παραγωγής μετά από τουλάχιστον 15 χρόνια οξείας παρακμής τους, τόσο σε ό,τι αφορά τις επενδύσεις και τις υποδομές, όσο και σε ό,τι αφορά τον ανθρώπινο παράγοντα, δηλαδή η εκπόνηση βιομηχανικής πολιτικής και η ενασχόληση με την παραγωγική βάση, επίσης απουσιάζει, τουλάχιστον με μια ολοκληρωμένη μορφή. Είναι καλή και χρήσιμη η κουβέντα για το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος, αλλά δεν αρκεί. Όπως και να διαχειριστούμε το ιδιωτικό χρέος, αν δεν μπούμε στον κύκλο της παραγωγής σύνθετων βιομηχανικών προϊόντων, σύντομα θα βρεθούμε με νέες γενιές χρεών.
Η εμπειρία της πανδημίας και το τι μας έδειξε για την ευαλωτότητα των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων, όπως και για την ισχύ των πολύ μεγάλων πολυεθνικών, επίσης είναι σαν να μην υπήρξε ποτέ. Και πώς θα μπορούσε άλλωστε, όταν μια σειρά κομμάτων υποτίθεται προοδευτικών, υπερηφάνως συμπεριλαμβάνουν μέχρι και εκείνους που καλούσαν να στείλουμε στα βουνά τους ανεμβολίαστους;
Οι νέες τεχνολογίες, με κυριότερη την τεχνητή νοημοσύνη, το 2015 απασχολούσαν μερικούς περίεργους τύπους. Σήμερα βρίσκονται στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης. Τι και πώς θα παράγουν και για ποιον; Ποια θα είναι η επίδρασή τους σε κάθε τομέα της ανθρώπινης ζωής; Πόσο απειλούν την ανθρωπότητα και κατά πόσο μπορούν να την απελευθερώσουν; Όταν μιλούμε για καινοτόμες τεχνολογίες δεν μπορεί να αναφερόμαστε σε συστήματα ψηφιακών ανταλλαγών (μόνο ή κυρίως) και επιπλέον δεν μπορούμε να αναφερόμαστε σε τέτοια τεχνολογικά συστήματα, χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη τους κινδύνους για τα ατομικά δικαιώματα και την πιθανότητα βιοπολιτικού ελέγχου.
Ίσως δε, το κυριότερο από όλα να είναι ότι νέες κοινωνικές δυνάμεις έχουν προστεθεί τα τελευταία οκτώ χρόνια στην εξίσωση. Μια νέα γενιά, η οποία δεν θυμάται τίποτα από την Ελλάδα της μεταπολίτευσης και από τις κατακτήσεις της. Ένας κόσμος με άλλους κώδικες ή χωρίς (σαφείς τουλάχιστον) κώδικες επικοινωνίας. Χωρίς καθαρή αντίληψη του τι σημαίνει και γιατί είναι αναγκαία, η συλλογική, κομματική στράτευση και πάλη, όπως και οι οργανωμένοι μαζικοί χώροι. Ποιοι ασχολούνται με αυτές τις δυνάμεις; Ποιοι κάνουν την απαιτούμενη πολιτική και οργανωτική δουλειά, ώστε να ενεργοποιηθεί η συλλογική αυτενέργεια και φαντασία;
Η εμμονή με το 2015 μπορεί για τη δεξιά να αποτελεί ένα φύλλο συκής και ένα εργαλείο τρομοκράτησης ευρύτερων τμημάτων του λαού, αλλά για τους υπολοίπους συνιστά αυτοκαταστροφικό εγκλωβισμό. Στο κάτω-κάτω δε δικαιώνεται το «Όχι» με το να προσπαθούμε να φτιάξουμε ένα sequel ή μια εναλλακτική πραγματικότητα αυτού, αλλά με το να πετύχουμε τον οικονομικό και τον κοινωνικό μετασχηματισμό εδώ και σήμερα. Αλλά αυτό προϋποθέτει βάθος και δουλειά στους οργανωμένους χώρους. Όχι ευκολίες, όχι επαναλήψεις. 
Φωτογραφία: Κωνσταντίνος Ζήλος

Τρώνε… Τρώνε… Τρώνε… και σταματημό δεν έχουν


Tο «μοντέλo ανάπτυξης του Μητσοτάκη» το οποίο είναι ιδιαίτερα απλό: Βάζουν χέρι όπου υπάρχει χρήμα!

Βαγγέλης Δεληπέτρος


H  Δευτέρα δεν είναι μία ακόμα… Δευτέρα, ή μία ακόμα πρωτομηνιά αλλά Πρωτομαγιά! Οπότε, με την απεργία (και αργία) της 1ης του Μάη, τροποποιούνται οι ημέρες κυκλοφορίας των εφημερίδων και προς μεγάλη στενοχώρια του Κυριάκου Μητσοτάκη και των παρατρεχάμενών του θα τα… ψάλλουμε από αύριο, καθώς το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας είναι αφιερωμένο στο «μοντέλo ανάπτυξης του Μητσοτάκη» το οποίο είναι ιδιαίτερα απλό: Βάζουν χέρι όπου υπάρχει χρήμα!
Εάν ξεκινήσουμε λχ από το Ταμείο Ανάκαμψης θα ήταν λογικό να υποθέσει κάποιος ότι τα κονδύλιά του θα διοχετευτούν σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες είναι η ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας, για να μπορέσουν να σταθούν σε μια Ευρώπη κι έναν κόσμο που αλλάζει και τις πιέζει αφόρητα. Αυτό όμως που είναι λογικό γενικά δεν είναι λογικό για την «επιτελική» διακυβέρνηση.
Αυτοί λοιπόν, Μαξίμου ΑΕ και Τράπεζες αποφάσισαν κλείνοντας τις στρόφιγγες στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις να ενισχύσουν με €622 εκατ. δεκατρείς… βαθύπλουτους και μία εταιρεία δημοσίων σχέσεων, μετατρέποντας το Ταμείο Ανάκαμψης σε ταμείο ενίσχυσης μεγαλοεπιχειρηματιών με την εγγύηση του Δημοσίου.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό, γιατί όλοι αυτοί που κινούνται εντός, εκτός και επί τα αυτά του συστήματος Μητσοτάκη δεν αφήνουν τίποτε χωρίς να βάλουν τη σφραγίδα τους: Υπουργείο Ανάπτυξης και Γενική Γραμματεία Αντεγκληματικής Πολιτικής μοίρασαν περί τα 1,628 εκατ. ευρώ αναθέτοντας σε ιδιώτες υπηρεσίες που θα μπορούσαν να γίνουν δωρεάν από δημόσιες υπηρεσίες! Και αυτά τα έχει διαπιστώσει το Ελεγκτικό Συνέδριο που χτυπάει καμπανάκι για διασπάθιση δημοσίου χρήματος, χωρίς βέβαια με όλα αυτά να ιδρώνει το αυτί των υπευθύνων.
Ένα τρίτο παράδειγμα που καταδεικνύει πόσο συνολική είναι αυτή η πολιτική των στελεχών της ΝΔ  είναι ότι με ευθύνη του γαλάζιου δήμαρχου Αγίων Αναργύρων – Καματερού, φιλέτο του Πάρκου Τρίτση γίνεται τεχνολογικό πάρκο με φόντο την μελλοντική ιδιωτικοποίησή του.
Όλο αυτό το πακέτο «παρεμβάσεων» δείχνει ακόμα μια φορά ότι το σύστημα Μητσοτάκη πρέπει (επιτέλους!) να σταματήσει να κανοναρχάει τη ζωή μας αφήνοντας εκτός κανόνων τους «φίλους» και τους «γνωστούς» του κάθε Γκρούεζα.
Κρατήστε το αυτό και φροντίστε να πάρετε μια ανάσα το τριήμερο που έρχεται. Γιατί οι καιροί είναι ζόρικοι και θα χρειαστούμε όλα τις δυνάμεις μας…

Σάββατο 29 Απριλίου 2023

Προεκλογική Κομπανία!! (Χιουμοριστική Εισαγωγή)


Τα όσα διαδραματίζονται στην Ελλάδα καταγράφει με χιουμοριστική διάθεση η ηχητική εισαγωγή του Γιώργου Σαχίνη στον 98,4. Επιμέλεια - Μοντάζ: Παντελής Μπότσης.

Δεν θα έρθουν νύχτα με όπλα οι Τούρκοι, θα έρθουν μέρα με βιβλιάρια επιταγών…


Θέλω να δω όταν θα γίνει κάτι τέτοιο, ποιοι και ποιες θα τους γυρίσουν την πλάτη…

Χρήστος Ξανθάκης

Κανονικά, θα έπρεπε να μας αγχώνει η είδηση ότι κυκλοφόρησε προεκλογικό σποτάκι του κυβερνώντος την Τουρκία κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ για τους φίλους), όπου εμφανίζονταν ως τμήματα της γείτονος η Λέσβος, η Χίος, η Σάμος, η Κως αλλά και η Δυτική Θράκη. Εντάξει, όχι πολύ άγχος, δεν είναι και για να σε λούζει κρύος ιδρώτας, δεν είναι καν ξαφνικό, κάθε τρεις και λίγο ατζαρδώνονται τα μεμέτια που λένε και στην Πάτρα. Αλλά μέχρι στιγμής, όλο κο-κο-κο κι από αυγό τίποτα…
Οπότε αφήνουμε στην άκρη τις προκλήσεις της εικονικής πραγματικότητες και ας δούμε, παρακαλώ, κάτι πιο χειροπιαστό. Ας δούμε την περιπέτεια ενός πιτσιρικά από το Καστελόριζο, ο οποίος μάγκωσε το χέρι του σε μια πόρτα. Συνηθισμένο ατύχημα για τα παιδάκια, μία δεν προσέχουν αυτά, μία δεν προσέχουν οι μεγάλοι, περιλαμβάνει και ολίγη ζούρλια μέσα η εξίσωση, ίτσι σφέτσε σφέτσε που λέμε και στα βλάχικα, πάμε παρακάτω. Πάμε στον γιατρό εν ολίγοις.
Έλα όμως που στο Καστελόριζο δεν μπορούσε να αντιμετωπιστεί το περιστατικό από το Πολυδύναμο Ιατρείο.  Οπότε ζητήθηκε να έρθει ελικόπτερο από Ρόδο για να παραλάβει το τετράχρονο και κάπου εκεί χάθηκε η μπάλα. Η μία πλευρά, η πλευρά της οικογένειας, υποστηρίζει ότι δεν κατέστη δυνατή η επικοινωνία με το ΕΚΑΒ, λόγω βλάβης στο τηλεφωνικό σύστημα του Νοσοκομείου Ρόδου, η άλλη πλευρά, οι κύκλοι της δεύτερης υγειονομικής περιφέρειας, ισχυρίζονται ότι συγγενικό πρόσωπο του πιτσιρικά επέλεξε τη μεταφορά σε νοσοκομείο της Τουρκίας υπογράφοντας μάλιστα και σχετικό έγγραφο.
Η απάντηση του πατέρα:
«Όταν έφυγα για την Τουρκία η γιατροί μου ζήτησαν να υπογράψω ένα χαρτί ότι φέρω δική μου ευθύνη. Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχαν απαντήσει από το νοσοκομείο της Ρόδου για το ΕΚΑΒ, δεν υπέγραψα τίποτα που να αναφέρει ότι δεν θέλω το παιδί μου να γίνει η αεροδιακομιδή του με ελικόπτερο. Το ΕΚΑΒ δεν μας σήκωσε ποτέ το τηλέφωνο. Ευχαρίστησα τους γιατρούς στο Καστελόριζο και πήγα να βγάλω άκρη μόνος μου. Είναι ήρωες αυτά τα δυο παιδιά εδώ…»
Για να συμπληρώσει:
«Δεν γίνεται στο νησί να μην έχουμε έναν γιατρό γενικής ιατρικής εν έτει 2023. Για να λέγεται ένα ιατρείο πολυδύναμο πρέπει να είναι πολυδύναμο».
Για την ιστορία, το παιδάκι μεταφέρθηκε με ιδιωτικό σκάφος από το Καστελόριζο στο Κας και από εκεί πήρε το δρόμο για την Αττάλεια, όπου υπεβλήθη σε επιτυχή επέμβαση και τέλος καλό όλα καλά. Όσον αφορά το ιατρικό σκέλος δηλαδή, γιατί όλα τα υπόλοιπα δεν ακούγονται και τόσο όμορφα. Ακόμη κι αν δεχθεί κανείς ότι υπερέβαλαν μέσα στην αγωνία τους οι γονείς του παιδιού και ότι θα έπρεπε να επιδείξουν μεγαλύτερη υπομονή και να αγχώνονται λιγότερο, η διαπίστωση είναι μία:
Σε μια δύσκολη στιγμή, ο άλλος κοιτάει να τα βγάλει πέρα όπως να ‘ναι. Κι άμα δεν μπορείς να τον βοηθήσεις εσύ, θα καταφύγει σε όποιον μπορεί να τον βοηθήσει.
Πικρό, αλλά αναμενόμενο σε μια Ελλάδα 2.0 που ηγείται μεν της τέταρτης βιομηχανικής επαναστάσεως (αθάνατε Γιάννη Οικονόμου!), αλλά όταν έρχεται η ώρα να εξυπηρετήσει τους ακρίτες της, σφυράει αδιάφορα και σηκώνει ανήξερη τους ώμους. Και τότε καταφτάνει ο απέναντι, όχι βράδυ, όχι με όπλα, αλλά μέρα μεσημέρι με το βιβλιάριο των επιταγών και λέει:
Τζάνεμ, τι μπορώ να κάνω για σένα;
Θέλω να δω όταν θα γίνει κάτι τέτοιο, ποιοι και ποιες θα τους γυρίσουν την πλάτη…

Τα γαλλικά συνδικάτα ετοιμάζονται για μια μαχητική Πρωτομαγιά


της Αντωνίας Πάνου

Αν το Συνταγματικό Συμβούλιο δεν επικυρώσει τη δεύτερη προσφυγή των αριστερών βουλευτών για δημοψήφισμα στις 3 Μαΐου, ο νόμος για τη μεταρρύθμιση των συντάξεων (δημοσιεύθηκε στις 14 Απριλίου) θα εφαρμοστεί από το φθινόπωρο. Αν υπάρξει δημοψήφισμα προβλέπεται δεύτερος γύρος κινητοποιήσεων μετά από μία παύση εννέα μηνών. Η έναρξη της συνταξιοδότησης στα 64 έτη, το μέτρο που μισούσαν τα συνδικάτα, ο κοινός παρονομαστής πάνω στον οποίο εδραιώθηκε ο συνδικαλιστικός συνασπισμός, θα επηρεάσει τις επόμενες γενιές συνταξιούχων, ιδίως τη μεσαία τάξη και τις γυναίκες.
Ο συνασπισμός των εκπροσώπων των εργαζομένων δεν θα έχει καταφέρει να αποτρέψει τη μεταρρύθμιση των συντάξεων.
Το στοίχημα της εκτελεστικής εξουσίας, ποντάρει στην επιστροφή στην κανονικότητα μετά την καταιγίδα. Ότι δηλ.: τα συνδικάτα είναι αδύναμα και θα καταλήξουν να διασπαστούν, οι Γάλλοι, συντριμμένοι από τον πληθωρισμό, θα καταλήξουν να παραιτηθούν. Μια μέρα θα καταλάβουν ότι αυτή η μεταρρύθμιση ήταν απαραίτητη. Και σε τέσσερα χρόνια, ποιος ξέρει, θα έχουν ξεχάσει τα πάντα όταν θα βάλουν ένα ψηφοδέλτιο στην κάλπη...
Μια τελευταία συναυλία με τηγάνια και όλοι πάνε σπίτι τους...


Σκέψεις που είναι τολμηρές ακόμα και για τον Εμμανουέλ Μακρόν που μέσα από αυτή τη σύγκρουση δεν του έχει μείνει άλλο όπλο παρά η αυταρχικότητα και η βαρβαρότητα και βέβαια η εξωτερική αναισθησία όταν τον υποδέχονται με τα τηγάνια στην Αλσατία…
Ο Εμμανουέλ Μακρόν είναι σε δύσκολη θέση. Δεν έχει ακόμη την πλειοψηφία για να προχωρήσει, ούτε τον αντικαταστάτη του πρωθυπουργού. Το πρόγραμμά του δεν περιλαμβάνει καμία σημαντική νέα ιδέα ικανή να επαναδραστηριοποιήσει την πλειοψηφία της κοινής γνώμης η οποία είναι εχθρική. Η κάθετη και αυταρχική διαχείριση της χώρας τον διασύρει και δεν είναι πλέον σε θέση να υπαγορεύσει την ατζέντα, παρά μόνο με τη βία.
Ως αποτέλεσμα, κανένας από τους εθνικούς συνδικαλιστικούς ηγέτες δεν ανταποκρίθηκε στην πρόσκλησή του στο Μέγαρο των Ηλυσίων στις 18 Απριλίου. Μόνο οι εργοδοτικές οργανώσεις συγκεντρώθηκαν. Το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό για έναν πρόεδρο που σκοπεύει να προτείνει "χωρίς όρια, χωρίς ταμπού" διαπραγματεύσεις για την επίπονη εργασία, τις συνθήκες εργασίας, την απασχόληση των ηλικιωμένων, την εξέλιξη της σταδιοδρομίας, τους μισθούς ή την κατανομή των αξιών. Για να οικοδομήσει το "σύμφωνο για τη ζωή στην εργασία", χρειάζεται τα συνδικάτα, που κερδίζουν τα γαλόνια τους ως διαπραγματευτές, τουλάχιστον να γυρίσουν σελίδα στο θέμα των συντάξεων. Μέχρι πότε άραγε πιστεύει ότι θα συμβαίνει αυτό;
 
Πρώτη μεταπανδημική σύγκρουση
Ενώ ο ίδιος κρατά συνεχώς μια στάση μονάρχη, τα συνδικάτα, που φημίζονται ως παλιομοδίτικα και θνησιγενή, έχουν τροποποιήσει τις συμπεριφορές τους, εσωτερικά, μεταξύ τους και στα μάτια της κοινής γνώμης. Με διαύγεια, ενότητα και ευελιξία, έδωσαν τον τόνο στην πρώτη μεγάλη μεταπανδημική σύγκρουση.
Κατάλαβαν, μακριά από τη σχέση με την εκτελεστική, ότι:
• η σχέση με την εργασία είχε αλλάξει. Τοποθέτησαν αυτό το θέμα στο επίκεντρο του αγώνα, κάνοντας την οργή να συσσωρευτεί πέρα από το μοναδικό θέμα των συντάξεων σε πολλαπλά θέματα εργασίας και δημοκρατίας.
• Καθόρισαν ένα ρυθμό ημερών κινητοποίησης, γνωρίζοντας ότι θα ήταν δύσκολο να ζητήσουν από τους εργαζόμενους να πολλαπλασιάσουν τις ημέρες απεργίας με την πάροδο του χρόνου. Χωρίς αυτή την πρώτη φάση της επιτυχημένης και μαζικής κινητοποίησης, οι νέες μορφές διαμαρτυρίας - άγριες διαδηλώσεις, συναυλίες με κατσαρόλες... - δεν θα είχαν την απήχηση που έχουν σήμερα. Τώρα παίζουν συμπληρωματικό ρόλο.
• Οι κινητοποιήσεις δεν περιορίστηκαν στα μεγάλα αστικά κέντρα αλλά διακτινίστηκαν στην ύπαιθρο, σε μικρές πόλεις ακόμα και σε παραδοσιακά συντηρητικές περιοχές όπως στη Βρετάνη, στο Σεν Μαλό και αλλού.
Ενώ οι σχολιαστές μετρούν συνεχώς την πτώση του ποσοστού των απεργών στο δημόσιο τομέα και στα παραδοσιακά προπύργια, στη RATP, στην SNCF ή στα διυλιστήρια (οι απεργοί στον ιδιωτικό τομέα δεν υπολογίζονται), η δια-συνδικαλιστική έφερε στην επιφάνεια εργαζόμενους που δεν είχαν δοκιμάσει ποτέ να ενταχθούν στον συνδικαλιστικό αγώνα ή απλά στη συλλογική δράση. Τώρα αυτοί, της δεύτερης και τρίτης γραμμής συμμετείχαν στις πορείες και διαδηλώσεις ενώ μερικές φορές πύκνωσαν τα συνδικάτα.


Σε αντίθεση με την εκτελεστική εξουσία, τα συνδικαλιστικά κέντρα μπορούν να αξιοποιήσουν τα θετικά των κινητοποιήσεων.
Οι κριτικοί δεν κατάφεραν να βρουν την παραμικρή ρωγμή στη δια-συνδικαλιστική. Για παράδειγμα ο Φρεντερικ Σουγιό ο ηγέτης της FO (Εργατικής Δύναμης ) είχε πεί: "Ο Λωράν Μπερζέ κάποια στιγμή, είναι σίγουρο ότι θα υποχωρήσει, η διαδοχή στην CGT θα υπονομεύσει το κίνημα"... Καμία από αυτές τις προβλέψεις δεν επαληθεύτηκε.
Ο ηγέτης της CFDT άντεξε μέχρι τέλους. Αντίθετα ανακοίνωσε την αποχώρησή του στις 21 Ιουνίου. Και αν η πρότασή του, που επικυρώθηκε από την εκτελεστική επιτροπή, διατηρηθεί από το εθνικό προεδρείο, η Μαριλίζ Λεόν νούμερο 2, θα αναλάβει τα ηνία της Συνομοσπονδίας. Οι δύο μεγαλύτεροι συνδικαλιστικοί φορείς θα διοικούνται από γυναίκες, μια πρωτοφανής κατάσταση σε έναν συνδικαλιστικό κόσμο που κυριαρχείται από άνδρες. Ενώ η Σοφί Μπινέ συνέχισε αταλάντευτη τόσο τη συνεργασία με τη διασυνδικαλιστική όσο και την έμπρακτη υποστήριξη του εργατικού κινήματος των διυλιστηρίων και των σιδηροδρομικών .
Εν τω μεταξύ, αποδεχόμενες τις διαφορές τους, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις προετοιμάζονται για μια ενωμένη και ιστορική Πρωτομαγιά για να "αλλάξουν τα δεδομένα στους αγώνες των εργαζομένων”.
Σαφώς διαφαίνεται ότι σε αντίθεση με την εκτελεστική εξουσία, τα κεντρικά συνδικάτα μπορούν να αξιοποιήσουν τα θετικά. Γνωρίζουν ότι πρέπει:
• να συνεργαστούν με τα άλλα συνδικάτα,
• να κερδίσουν μέλη,
• να εδραιωθούν περισσότερο στις περιοχές,
• να περιλάβουν τομείς δραστηριότητας που προηγουμένως ήταν μακριά από τον συνδικαλισμό,
• να αντιμετωπίσουν ‘τόσο το τέλος του μήνα όσο και το τέλος του κόσμου’, σύμφωνα με τη ρήση της Σοφί Μπινέ, της νέας γενικής γραμματέα της CGT.
Άλλες μεγάλες προκλήσεις είναι
.η καταπολέμηση της κρίσης των επαγγελμάτων που υπονομεύει τους εκπροσώπους του προσωπικού στις επιχειρήσεις και η ισότητα ανδρών – γυναικών στη δουλειά μέσα στις επιχειρήσεις, στην οικογενειακή και κοινωνική και συνδικαλιστική ζωή.
Πρέπει επίσης να διαπραγματευτούν με τους εργοδότες. Έχουν γίνει δύο τελευταίες εθνικές διεπαγγελματικές συμφωνίες για την τηλεργασία και στη συνέχεια για την οικολογική μετάβαση (που υπογράφηκαν στις 11 Απριλίου). Δεν είναι δεσμευτικές, αλλά μαρτυρούν την ικανότητα να καθίσουν γύρω από ένα τραπέζι για να σκεφτούν το μέλλον της εργασίας. Ένα ταλέντο που προφανώς δεν είναι διαθέσιμο σε όλους.
Προσωπικά έχω μεγάλη πίστη -ίσως ενσυναίσθηση- ότι γυναίκες σε θέσεις ηγετικές του κινήματος των εργαζομένων αντλώντας από τη μαρξιστική γενεαλογία, ‘με τα πόδια στη γη και το μυαλό στον ουρανό’, δηλ. με γνώμη, άποψη, κοινωνική ευθύνη και όραμα μπορεί πια να κάνουν τη ΄διαφορά΄, που τόσο έχουν ανάγκη οι λαοί.
 Πηγές: Διαδικτυακές εκδόσεις: LeMonde.fr, Alternatives Ėconomiques,CGT.fr

Ηγείται πλέον του καρτέλ της ακροδεξιάς στην Ελλάδα η Νέα Δημοκρατία!


Η Νέα Δημοκρατία σχεδιάζει να παραμείνει ο μοναδικός εκφραστής της Ακροδεξιάς στην Ελλάδα ανακατεύοντας ξανά την τράπουλα. Έβγαλε εκτός με τον ένα ή τον άλλο τρόπο Βελόπουλο, Εμφιετζόγλου-Μπογδάνο, με το ίδιο κόλπο πετάει εκτός τον Κασιδιάρη και έθεσε εκτός μάχης τον Τζανερίκο που ήταν ο Πρόεδρος του Τμήματος Α1 του Αρείου Πάγου που θα αποφάσιζε για Κασιδιάρη.

γράφει ο Σοφοκλής Αρχοντάκης

Χθες η Νέα Δημοκρατία είχε την χαρά να δει τον Άρειο Πάγο να «βάζει στοπ» στο κόμμα Εμφιετζόγλου και Μπογδάνου, ύστερα από προσφυγή του κόμματος ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ «ΕΛ.ΛΑ.Σ» -ΕΛΛ. ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΙΣ» στην οποία υποστηρίχθηκε πως οι Εμφιετζόγλου και Μπογδάνος «έκλεψαν» το όνομα.
Ο Άρειος Πάγος έκρινε ομόφωνα πως δικαιούχος του ονόματος το κόμμα που προσέφυγε σημειώνοντας πως το σύμβολο της «Πατριωτικής Ένωσης» αποτελεί εθνικό σύμβολο που από τον νόμο, απαγορεύεται η χρήση του.
Αντίστοιχη προσφυγή κατέθεσε ο πρόεδρος του κόμματος «Έλληνες» Δημήτρης Μιχάκης, που έχει δήλωσει στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου αίτηση συμμετοχής στις βουλευτικές εκλογές της 23ης Μαΐου 2023, κατά του «Εθνικού Κόμματος Έλληνες» του Ηλία Κασιδιάρη, με την οποία ζητάει να απαγορευθεί η χρήση της επωνυμίας «Έλληνες». Θέλοντας χωρίς κανέναν υπαινιγμό να δηλώσουμε πως το όνομα «Έλληνες ΓΤΠ» ήταν πολύ πιο ταιριαστό για το νεοναζιστικό μόρφωμα, διάδοχη κατάσταση της Χρυσής Αυγής, έχουμε να συμπληρώσουμε πως η απόφαση αναμένεται σήμερα, πριν εξεταστεί η συμμετοχή του καταδικασθέντα για την εγκληματική οργάνωση Χρυσή Αυγή Ηλία Κασιδιάρη ως σκιώδη Προέδρου, η οποία αναμένεται στις 5 Μαΐου.
Στην προσφυγή του και τα ασφαλιστικά μέτρα, ο κ. Μιχάκης ζητάει να αφαιρεθεί η επωνυμία «Έλληνες» από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και όπου άλλου έχει αναρτηθεί ή δημοσιευθεί από το κόμμα του Ηλία Κασιδιάρη, ενώ ζητάει ταυτόχρονα με ανακοίνωσή του να αναγνωρίσει ότι το κόμμα Έλληνες υφίσταται από το έτος 2012 με ιδρυτή τον Δημήτρη Μιχάκη. Από την άλλη το κόμμα του Δ. Μιχάκη φαίνεται να μην έχει τις απαιτούμενες υπογραφές για την συμμετοχή του, οπότε μπορεί να θεωρηθεί ως... βαλτός!
Την ίδια στιγμή ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσεγγίζοντας σύμφωνα με δημοσιεύματα τρεις βουλευτές του Κυριάκου Βελόπουλου, έθεσε τους δύο (Αλεξοπούλου-Μυλωνάκη) εκτός εκλογικής μάχης, σε μια από τις πιο βρόμικες υποθέσεις που έχουμε δει σε προεκλογικό πολιτικό σκηνικό. Την ώρα που ο κ. Μυλωνάκης έχει αλληλομηνυθεί με τον Πρόεδρο της Ελληνικής Λύσης εκτοξεύοντας εκατέρωθεν κατηγορίες!
Το τέταρτο χτύπημα και πρώτο χρονικά ήταν η παραίτηση του Προέδρου του Τμήματος Α1 του Αρείου Πάγου, Χρήστου Τζανερίκου, ο οποίος κατήγγειλε πιέσεις από τον Κυριάκο Μητσοτάκη μέσω Γεραπετρίτη και ανώτατου Κυβερνητικού στελέχους (φωτογραφίζοντας τους δύο αντιπροέδρους και τον Πρωθυπουργό), ώστε να αποκλειστούν οι Έλληνες ΓΤΠ από τον Άρειο Πάγο με χρήση του νόμου Βορίδη ή τις... 113 τροπολογίες που έφερε μπας και φανεί συνταγματικός.
Με την σειρά της η Κυβέρνηση διέρρευσε πως ο Χρήστος Τζανερίκος φιλοδοξούσε να γίνει Πρόεδρος του Αρείου Πάγου και όταν εν τέλει η Κυβέρνηση επέλεξε τον Ισίδωρο Ντογιάκο (σ.σ. που πατά ανάμεσα στους ανθρώπους και τον Θεό, κατά δήλωσή του στο Οικονομικό Φόρουμ των... Θεών), τους το κράταγε για να εκδικηθεί. Βέβαια αυτή την διαλεκτική την έχουμε ακούσε σε 150 δικαστήρια κυρίως από κατηγορούμενους για σεξουαλική κακοποίηση, που ισχυρίζονταν πως του κυνηγούν επειδή τους ποθούν, οπότε δεν γίνεται και πολύ πιστευτή.
Το θέμα μας όμως είναι το εξής: Η Νέα Δημοκρατία ξαναμοίρασε την τράπουλα, κράτησε όλους τους άσους στο χέρι και είναι ο πιο αξιόπιστος εκφραστής της ακροδεξιάς, των νεοφασιστών, των χουντικών και των νεοναζί, απλά γιατί κοντεύει να μείνει μόνη της!
Update: Εκτός εκλογικής μάχης και η Αφροδίτη Λατινοπούλου! 

Παρασκευή 28 Απριλίου 2023

Κυριάκο μας, λεβέντη μας...


Η Ντάμα


Μοναδική υποδοχή επεφύλασσαν οι κάτοικοι της Καβάλας στον Μητσοτάκη, αποδεικνύοντας αυτό που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ότι οι δημοσκοπήσεις, δηλαδή, είναι ψεύτικες. Όχι 6, αλλά 16 πρέπει να είναι οι μονάδες διαφοράς μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ και όπως όλα δείχνουν η καλύτερη κυβέρνηση όλων των εποχών πάει για... αυτοδυναμία και μάλιστα από την πρώτη Κυριακή.

*** Οι πολίτες της Καβάλας έκλαιγαν από τη συγκίνηση μόλις τον είδαν, όπως γίνεται σε κάθε δημόσια εμφάνιση του Κιμ Γιονγκ Ουν στην Κορέα. Τον φιλούσαν, τον χάιδευαν, ήθελαν λίγη από τη λάμψη του. Κι αυτός, μεγαλοπρεπής, όπως αρμόζει σε κάθε περήφανο γόνο της οικογένειας Μητσοτάκη, στάθηκε δίπλα τους, άκουσε τα προβλήματά τους και υποσχέθηκε ότι θα μειώσει κι άλλο τις τιμές της βενζίνης, της ενέργειας, των τροφίμων.
*** Μπορεί ο ίδιος ο Κυριάκος να τα είδε όνειρο όλα τα παραπάνω χθες το βράδυ, μετά την επίσκεψή του στην Καβάλα, αλλά όπως καταλαβαίνετε τίποτα απ’ αυτά δεν έχει δόση αλήθειας. Ο Κυριάκος άκουσε αυτά που θα άκουγε σε κάθε πόλη που πάει αν δεν είχε εκατοντάδες αστυνομικούς να τον περιφρουρούν. Αγανακτισμένοι άνεργοι, οικογενειάρχες της μεσαίας τάξης τον γιούχαραν όπως δεν έχει γιουχαριστεί ποτέ ξανά πρωθυπουργός.
*** Το «Ου» ακούστηκε μέχρι την Αλεξανδρούπολη, αλλά αυτός έλεγε «ευχαριστώ για αυτή τη θερμή υποδοχή». Ο άνθρωπος είναι αλλού, το έχει αποδείξει αυτό. Ή μπορεί, απλά, να είχε βάλει ωτοασπίδες και να κοιτούσε μόνο μπροστά του, αυτούς που του φιλούν το χέρι και περιμένουν υπομονετικά για να βγουν μια φωτογραφία μαζί του. Υπάρχουν κι αυτοί. Είτε γιατί βολεύτηκαν, είτε επειδή δεν έχουν την αντίληψη να καταλάβουν και να συγκρίνουν, είτε γιατί ελπίζουν να βολευτούν μετά τις εκλογές. Ξέρετε τι σημαίνει 10 δις. ευρώ σε απευθείας αναθέσεις, χωρίς διαγωνισμούς; Αχ και να μπορούσαμε να ξέραμε πόσων τα ονόματα απ’ αυτούς που τον χειροκροτούν είναι στη Διαύγεια. Αχ…
*** Βζιννν και η ανεργία. Η κυβέρνηση αυτοαποθεώνεται ότι δήθεν έριξε την ανεργία και αύξησε τις θέσεις εργασίας, αλλά η Eurostat έχει άλλη άποψη. Και μεταξύ του Μητσοτάκη και τη Eurostat θα πιστέψω, με συγχωρείτε, την Eurostat.
Η Ελλάδα καταγράφει τη δεύτερη χειρότερη επίδοση σε επίπεδο απασχόλησης για τις ηλικίες 20-64, καθώς μόλις το 66% των ανθρώπων της εν λόγω ηλικιακής ομάδας έχει δουλειά. Κι αυτό καταγράφεται τη χρονιά που το ποσοστό των εργαζομένων στην Ε.Ε. αγγίζει το υψηλότερο σημείο από το 2009.
Βζιννν είπαμε;...


*** Καμία έπαρση και καμία αλαζονεία. Ποιος το λέει αυτό να τον χτυπήσω; Απλά μοιάζει με υπουργό καθεστώτος.
*** Μετά ο Γιώργος Γεραπετρίτης πήγε και στο κέντρο τηλεδιοίκησης με… μουσαμάδες ή κόντρα πλακέ ή ότι άλλο είναι αυτό τέλος πάντων. Και εκεί υποδείξεις έκανε.
*** Ο Κουτσούμπας δήλωσε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν η χειρότερη κυβέρνηση κι άρα του Μητσοτάκη, ο οποίος ισοπέδωσε τα πάντα όλα, ήταν καλύτερη. Εντάξει, να μην χάσει ψήφους προσπαθεί ο άνθρωπος, αλλά κάπου ώπα. Ακόμα και το δεκανίκι έχει μια αξιοπρέπεια…
*** Ο Άρειος Πάγος έκοψε, λέει, το κόμμα Εμφιετζόγλου – Μπογδάνου μετά από καταγγελία για ονοματοκλοπή και σφετερισμό συμβόλου, του Ήλιου της Βεργίνας. Μου έρχεται να κλάψω από τα γέλια.
*** Το προεκλογικό σποτ του Κυρανάκη θα μπορούσε να διεκδικήσει βραβείο. Από την ανάποδη εννοείται.
*** Αμ, την Μπακογιάννη, «την πιο trendy γιαγιά του Tik Tok», την είδατε;

ΥΓ του blog: …..λεβέντη, ξελεβέντη, ροβόλαγε δεν ξεροβόλαγε, τον Κυριάκο θα φεσωθούμε πάλι για καμιά τετραετία αν δεν το δει Μεταξάς και μας κατσικωθεί για μονάρχης κι αφέντης κυβερνήτης for ever, αφού μόνο αυτός μπορεί, και μόνο  αυτόν εμείς θέλουμε με τις πράξεις και τις ενέργειες μας…. 50 κόμματα, συνασπισμοί και άτομα κατεβαίνουν στις εκλογές, τα 49 για να τον ρίξουν κι αυτός αισθάνεται και είναι, πιο δυνατός και ασφαλής από ποτέ ......κι εμείς ατελείωτα βιτσιόζοι ή πολιτικά ανώριμοι, όσο και να μας βασανίζει χωριζόμαστε σε κόμματα, κομμάτια και κομματίδια επιθυμώντας να τον ανατρέψουμε …. δεν είναι η προσωπική ματαιοδοξία του καθενός το μέσο για να πετύχεις τον ποθητό στόχο… δεν πέφτουν, μάγκες και μάγκισσες τα κάστρα με χωρίσματα, δοβλέτια και διαφορές αλλά με ενώσεις που γίνονται γροθιές και σίδερο…. δεν έπεσε η Βαστίλη με φάρες, φατριές, και μεμονωμένα άτομα αλλά με ένα λαό,  ενωμένο που έγινε ποτάμι σίφουνας κι αέρας και την κούρσεψε….. οι ημέτεροι συμπατριώτες δυστυχώς, δύσκολα σμίγουν και μονιάζουν, αυτό λένε τα γραπτά και τα κιτάπια… το ‘καναν κατά τον Όμηρο (αν λέει αλήθεια και δεν είναι παραμύθι) μια φορά στην Τροία… το ‘καναν το 1821 αλλά για λίγο γιατί μετά φαγώθηκαν κι ο ένας ήθελε να βγάλει το μάτι του άλλου, κι άλλος να φάει το τζιγέρι του αδελφού.... το 'καναν και στην εθνική αντίσταση 40-44 οι περισσότεροι γιατί υπήρξαν και οι γερμανοτσολιάδες κι ύστερα χωρίστηκαν για τα καλά στα δυο και μας φάγανε ούλους μας μαζί οι ξένοι…. μικροί, δειλοί κι άβουλοι αντάμα ή χώρια, αγράμματοι κατά βάση κι αμόρφωτοι (παρά τα χαρτιά και τα πτυχία που φέρνουν κάποιοι από την Εσπερία) δεν διαβάσαμε ποτέ τον «Ηγεμόνα» και το «διαίρει και βασίλευε», πού ‘γραψε ο Νικολό Μακιαβέλι αλλά περιμένουμε αιθεροβάμονες,τον Όμπερον να βγει από το «Όνειρο θερινής νυκτός» του Σαίξπηρ και με τα μαγικά του φίλτρα, να μας φτιάξει το μέλλον όπως το επιθυμούμε και το προσμένουμε… καλά ξυπνητούρια.....

Χορτάσαμε παραμύθια...


Μείωση πραγματικού μισθού κατά 7,4% το 2022...

Στις κορυφαίες θέσεις των χωρών του ΟΟΣΑ με τη μεγαλύτερη μείωση των πραγματικών μισθών βρίσκεται η Ελλάδα, όπως διαβάζουμε στην Καθημερινή. Ο πληθωρισμός στη χώρα μας έχει μειώσει κατά 7,4% τον... πραγματικό μισθό του Έλληνα εργαζόμενου. 
Η Ελλάδα είναι 3η στη σχετική κατάταξη μετά την Εσθονία (20,2% και την Ολλανδία 12,2%). Συγκεκριμένα:
«H Eλλάδα σημείωσε την τρίτη μεγαλύτερη μείωση των πραγματικών μισθών μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ το προηγούμενο έτος, σύμφωνα με την έκθεση του Οργανισμού Taxing Wages. Ο υψηλός πληθωρισμός 9,7% είχε αποτέλεσμα τα πραγματικά εισοδήματα να μειωθούν κατά 7,4% το 2022 σε σύγκριση με το 2021, ενώ αντίθετα ο μέσος ονομαστικός μεικτός μισθός το 2022 αυξήθηκε κατά 1,5% και διαμορφώθηκε στα 19.912 ευρώ έναντι 19.614 το 2021.
» Στη Γερμανία, για παράδειγμα, που ο πληθωρισμός διαμορφώθηκε στο 8,5% το προηγούμενο έτος, η μείωση του πραγματικού μισθού περιορίσθηκε κατά 3,9%. Στην Ιταλία ο πληθωρισμός διαμορφώθηκε στο 8,1%, ενώ η μείωση του πραγματικού μισθού ήταν της τάξης του 2,2%, ενώ στην Πορτογαλία ο πληθωρισμός ήταν στο 8,3%, ενώ η μείωση του πραγματικού μισθού ήταν 3,5%.
» Η συνολική φορολογική επιβάρυνση των μισθωτών στην Ελλάδα (φόρος εισοδήματος και ασφαλιστικές εισφορές που καταβάλλουν στο κράτος) ως ποσοστό στο συνολικό κόστος εργασίας μειώθηκε οριακά κατά 0,02 ποσοστιαία μονάδα για τους άγαμους μισθωτούς χωρίς παιδιά με μέσο εισόδημα και διαμορφώθηκε στο 37,1%, σύμφωνα με την έκθεση του Οργανισμού.
» Η μικρή υποχώρηση της επιβάρυνσης ήταν αποτέλεσμα κυρίως της μείωσης των εισφορών εργαζομένων και εργοδοτών για την επικουρική ασφάλιση, η οποία μείωσε συνολικά την επιβάρυνση κατά 0,21 ποσοστιαία μονάδα. Η μείωση αυτή υπερκάλυψε την αύξηση της επιβάρυνσης από τη φορολογία εισοδήματος κατά 0,18 ποσοστιαία μονάδα, λόγω της αύξησης των ονομαστικών εισοδημάτων»...
από Καθημερινή

Ποιος θα χαρεί την επομένη των εκλογών...


Νόρα Ράλλη


Το τι έχουμε ακούσει αυτά τα τέσσερα χρόνια από πρωτοκλασάτα στελέχη της Ν.Δ., ούτε ο θεός το ξέρει.
Μόνο η ψυχούλα μας (και τ' αυτάκια μας, που δυστυχώς έχουν πάθει κοκομπλόκο από την τόση μπαρουφολογία): από το ότι η απλή αναλογική έφερε τον Χίτλερ στην... εξουσία μέχρι το ότι αν είχαμε περισσότερες ΜΕΘ θα είχαμε και περισσότερους νεκρούς.
Τη μια μέρα ο υπουργός να σκούζει πώς τολμάει ο ΣΥΡΙΖΑ να ρωτάει για την ασφάλεια στα τρένα και λίγες μέρες μετά να γίνεται η μεγαλύτερη εγκληματική τραγωδία.
Τη μια μέρα λέει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ότι καμία σχέση δεν έχει η κυβέρνηση με το Predator και ακριβώς την επομένη ο υφυπουργός Εξωτερικών επιβεβαιώνει πως η κυβέρνηση πούλησε το Predator στο Σουδάν.
Τη μια μέρα χάνουν ηλικιωμένοι το σπίτι τους για ελάχιστα χρέη στις τράπεζες (που είναι «χρέη» όχι γιατί φταίει ο «χρεωμένος» αλλά γιατί το επέλεξαν οι τράπεζες, τις οποίες ανακεφαλαιώσαμε εμείς, οι «χρεωμένοι», πάνω από 12 φορές και τώρα έχουν αυξήσει 200% τα επιτόκια) και την άλλη, επενδυτής της Κομοτηνής που χαριεντίζεται με τον Αδωνη Γεωργιάδη «κατορθώνει» να ξεπλένει πρόστιμο 5 εκατ. ευρώ από πλαστά και εικονικά τιμολόγια, καταβάλλοντας τελικά μόλις 7.500 ευρώ.
Πως η ανάπτυξη πάει σφαίρα, λέει ο Κ. Μητσοτάκης, με τον ΟΟΣΑ να βγάζει στη φόρα ότι ο μέσος πραγματικός μισθός στην Ελλάδα μειώθηκε 7,4%. Εχουμε τους περισσότερους νεκρούς στην Ευρώπη και ο κ. Πλεύρης ανακοίνωσε την ιδιωτικοποίηση όλων των νοσοκομείων.
Ποιος θα χαρεί, λοιπόν, την επομένη των εκλογών;...

Στα γυάλινα αλώνια...


Παντελής Μπουκάλας

Ποιος τολµά να πει ότι στην Ελλάδα σήμερα υστερούμε σε παραγωγή επιχειρημάτων; Οτι δεν συντάσσεται ποιοτικός πολιτικός λόγος; Ή ότι ο πόθος για ουσιώδη διάλογο δεν είναι κανονικός σεβντάς; 
Κι όμως. Δεν είναι λίγοι οι φανατικοί της εθελοτυφλίας και της εθελοβαρηκοΐας. Αν ήθελαν να δουν και ν’ ακούσουν, θα διαπίστωναν ποιος... πλούτος επιχειρημάτων αναπτύχθηκε για ένα και μόνο θέμα: το ντιμπέιτ ανάμεσα στους αρχηγούς των δύο κομμάτων, της Ν.Δ. και του ΣΥΡΙΖΑ, που εμφανίζονται αυτοθυσιαστικά ολοπρόθυμα να μας κυβερνήσουν και την επόμενη τετραετία. Παρότι ξέρουν τι ξεροκέφαλοι είμαστε. Τι μιζερογκρινιάρηδες και εαυτούληδες.
Στην επί της μικρής οθόνης αντιπαράθεση των δύο επιμένει, ως γνωστόν, ο κ. Αλέξης Τσίπρας, που ποντάρει βέβαια στο γεγονός ότι το κόμμα του απολαμβάνει παλαιόθεν την πλήρη υποστήριξη των ιδιωτικών καναλιών. Αντίθετα, ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης αρνείται. 
«Φοβάται», διαδίδουν προβοκατόρικα οι αντίπαλοί του, για να τον αναγκάσουν να αντιδράσει θυμικά και να αναφωνήσει «ναι, ρε τοξικέ, έλα να παλέψουμε στα γυάλινα αλώνια». Παραβλέπουν οι κακεντρεχείς ότι αναφέρονται στον πολιτικό που θριάμβευσε στην αμερικανική Γερουσία με μιαν απαράμιλλα απομνημονευμένη ομιλία.
Φυσικά και δεν φοβάται ο κ. Μητσοτάκης. Τη ρητορική του τέχνη άλλωστε τη δείχνει και η ποικιλία των εξηγήσεών του για την άρνησή του. 
α) Το επιχείρημα του γνωσιακού κορεσμού: «Δεν νομίζω ότι οι πολίτες δεν γνωρίζουν πια τις δικές μου θέσεις ή τις θέσεις του κ. Τσίπρα». 
β) Το επιχείρημα της λαϊκής βαρεμάρας: «Με τον Τσίπρα τα έχουμε πει στη Βουλή δεκάδες φορές. Βαρέθηκε ο κόσμος να μας ακούει». Σωστά και τα δύο. Οι ατακαδόρικοι, αντιπαράλληλοι μονόλογοι στη Βουλή, με άπλα χρόνου, την τριτολογία δική σου και τους βουλευτές σου έτοιμους να χειροκροτήσουν ακόμα κι αν κάνεις χοντρή γκάφα, είναι το ίδιο με τις απαντήσεις που πρέπει να δοθούν εντός χρονικών ορίων και να είναι συγκεκριμένες, για να μην εκτεθείς σαν λάτρης της αφηρημένης τέχνης. 
γ) Επιχείρημα Στέλιου Πέτσα: «Στο εγχειρίδιο οποιασδήποτε πολιτικής επικοινωνίας, αυτός που είναι πρώτος δεν έχει ιδιαίτερο όφελος να πάει σε ντιμπέιτ σαν αυτό που λέει». Κυνική δημοκρατία… 
δ) Το υπέρ της απλής αναλογικής επιχείρημα: «Στην κάλπη της απλής αναλογικής πρέπει να γίνει ντιμπέιτ με όλους τους πολιτικούς αρχηγούς». 
Αν δεν το ακούγαμε αυτό από τον κ. Μητσοτάκη, λάτρη της απλής αναλογικής, δεν θα το πιστεύαμε...

Πέμπτη 27 Απριλίου 2023

Γιούβαλ Χαράρι: «Η νέα θρησκεία θα είναι η… Google, τα δεδομένα και οι αλγόριθμοι – Οι άνθρωποι θα χάσουν τον έλεγχο της ζωής τους»


«Οι άνθρωποι είναι απλώς αλγόριθμοι»!

Newsroom

Αντικατάσταση των θρησκειών από τη νέα «θρησκεία» των «δεδομένων και των αλγόριθμων» που θα λένε στους ανθρώπους πως θα ζουν, πως θα εργάζονται και τι θα κάνουν, προανήγγειλε ο Γιούβαλ Νόα Χαράρι, ο οποίος προσθέτει πως «οι άνθρωποι θα χάσουν τον έλεγχο των ζωών τους».
Επί της ουσίας αποκαλύπτει ότι είναι οπαδός της περιβόητης «θρησκείας» του Νταταϊσμού (Dataism) η οποία στηρίζεται στην μηχανιστική άποψη πως «το σύμπαν είναι απλώς μία ροή δεδομένων και οι άνθρωποι είναι αλγόριθμοί»!
Ο Γιούβαλ Νόα Χαράρι είναι ο στενότερος σύμβουλος του Κλάους Σβαμπ και μαζί ελέγχουν, χειραγωγούν και κατευθύνουν εκατοντάδες πολιτικούς, δημοσιογράφους και επιχειρηματίες δυτικών χωρών δια μέσου του περιβόητου Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ που διεξάγεται κάθε χρόνο στο Νταβός της Ελβετίας.
Ο συγκεκριμένος είναι συνομιλητής του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη όπως και του υπουργού Ψηφιακής Διακυβέρνησης Κυριάκου Πιερρακάκη και είναι ο πραγματικός δημιουργός του δόγματος της «Μεγάλης Επανεκκίνησης», ενός συστήματος το οποίο θα βασίζεται στην τεχνολογία για να επιβληθεί ένας ολοκληρωτικός τρόπος ζωής και καλύπτεται από δήθεν δημοκρατικές διαδικασίες.
«Αν αντιληφθούμε την θρησκεία γενικά ως ένα αφήγημα σχετικά με την αυθεντία, τότε στον 21ο αιώνα θα έχουμε μια νέα θρησκεία των δεδομένων ή μια νέα θρησκεία των αλγορίθμων, η οποία θα λέει στον κόσμο ότι η πηγή της αυθεντίας είναι οι αλγόριθμοι.
Θα είναι οι αλγόριθμοι των μαζικών δεδομένων. Αν έχεις μια σημαντική ή μια ασήμαντη ερώτηση στην ζωή, η πηγή της αυθεντίας είναι οι αλγόριθμοι των μαζικών δεδομένων (σ.σ. η τεχνητή νοημοσύνη θα υπακούεται σαν θρησκεία και θεός και θα δρα… αταλάντευτα και άκαμπτα εκ μέρους της παγκόσμιας εξουσίας).
Εκείνοι που κατέχουν τα δεδομένα ή έχουν πρόσβαση στα δεδομένα είναι οι νέοι ιερείς κατά κάποιο τρόπο… Οι νέοι ιερείς, οι νέοι βασιλιάδες, οι νέοι θεοί, όπως κι αν θέλετε να το αποκαλέσετε, ναι. Στον 21ο αιώνα, το πιο σημαντικό περιουσιακό στοιχείο θα είναι τα δεδομένα.
Οι άνθρωποι θα χάσουν τον έλεγχο των ζωών τους. Θα είναι πολύ ευκολότερο να χειραγωγήσεις τους ανθρώπους. Η ίδια η έννοια της ανθρώπινης ζωής είναι πιθανό να αλλάξει. Με τι μοιάζει η ανθρώπινη ζωή όταν όλες οι σημαντικές αποφάσεις λαμβάνονται από την Google; Λες απλώς: ”Google, τι πρέπει να κάνω; Εσύ με ξέρεις καλύτερα.”».
Στην πραγματικότητα ο Χαράρι, δυστυχώς έχει δίκιο σε αυτά που λέει. Οι άνθρωποι έχουν παραδοθεί στην Google και στον μηχανιστικό τρόπο σκέψης και ενέργειας.
Κανείς δεν διαβάζει πλέον βιβλία, που σημαίνει ότι δεν κρίνει δεν μαθαίνει, αναζητά πλέον να του προσφέρεται απευθείας έτοιμη η γνώση ενώ τα συναισθήματα στην σημερινή εποχή κατακρίνονται σφοδρώς.
Ακόμα και οι σχέσεις μεταξύ των ζευγαριών καθορίζονται από αλγόριθμους…

Να πιστεύουμε τελικά τις δημοσκοπήσεις;...


Γιάννης Αλμπάνης


Η επίσημη προεκλογική περίοδος ξεκίνησε με τον καθιερωμένο καβγά για τις δημοσκοπήσεις. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν τη Νέα Δημοκρατία να κερδίζει ως ένα βαθμό το έδαφος του έχασε μετά το έγκλημα στα Τέμπη και να διευρύνει τη διαφορά της με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Όπως ήταν απολύτως αναμενόμενο, ο ΣΥΡΙΖΑ αμφισβήτησε την αξιοπιστία τους και κατέθεσε το... αίτημα να δημοσιοποιούνται τα πρωτογενή και αστάθμητα ευρήματα των ερευνών -πρόκειται για τα δεδομένα που δεν έχουν γίνει αντικείμενο στατιστικής επεξεργασίας. Όπως ήταν επίσης αναμενόμενο, η Νέα Δημοκρατία στήριξε αναφανδόν τις δημοσκοπικές εταιρίες, ενώ ο Σύλλογος Εταιριών Δημοσκόπησης και Έρευνας Αγοράς απέρριψε το αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ.
Η αξιοπιστία των παραδοσιακών εταιριών δημοσκοπήσεων δέχτηκε ένα ιστορικό πλήγμα από την παντελή αποτυχία τους να εκτιμήσουν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος το 2015. Έχουν διατυπωθεί πολλές δικαιολογίες για αυτήν την αποτυχία, οι οποίες όμως δεν μοιάζουν αρκετά πειστικές δεδομένου ότι η τότε κυβέρνηση είχε στα χέρια της μετρήσεις που έδειχναν καθαρή υπεροχή του Όχι. Στις εκλογές του 2019 οι δημοσκοπήσεις έπεσαν σε γενικές γραμμές μέσα, υποεκτιμώντας όμως το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ.

Η μαγική σφαίρα
Μιλώντας για τις δημοσκοπήσεις, πρέπει να έχουμε πάντα στο νου μας ότι πρόκειται για επιστημονικά εργαλεία παραγωγής γνώσης και όχι για μαγικές σφαίρες που δείχνουν τα μελλούμενα. Κανονικά οι δημοσκοπήσεις πρέπει να λογίζονται ως «φωτογραφίες» της πολιτικών τάσεων. Δεν πρέπει επίσης να εργαλειοποιούνται για τη δημιουργία πολιτικών εντυπώσεων -κάτι που συστηματικά συμβαίνει στην Ελλάδα. Παρεμπιπτόντως, η εργαλειοποίηση των δημοσκοπήσεων είναι δίκοπο μαχαίρι. Το άνοιγμα της δημοσκοπικής διαφοράς μπορεί να δώσει αέρα νίκης στη ΝΔ, μπορεί όμως και να βοηθήσει τον ΣΥΡΙΖΑ να μαζέψει τις διαρροές του στα αριστερά του.

Θολό τοπίο
Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει τις δημοσκοπήσεις να πέφτουν έξω σε μείζονες εκλογικές αναμετρήσεις στο εξωτερικό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η αποτυχία στις εκτιμήσεις στο δημοψήφισμα για το Brexit. Δεδομένου ότι στις ευρωπαϊκές χώρες δεν τίθεται υπόνοια μαγειρέματος, φαίνεται ότι η μεθοδολογία των μετρήσεων φτάνει στα όριά της σε ένα πολύ ρευστό σκηνικό, καθώς και ότι μια μερίδα πολιτών αποκρύπτει τις πολιτικές στάσεις της από τους δημοσκόπους.
Πέρα από τα γενικά ζητήματα με τις δημοσκοπήσεις, στην Ελλάδα έχουμε να κάνουμε με προβλήματα που προκύπτουν από την περιορισμένη αγορά και το μικρό μέγεθος των δημοσκοπικών εταιριών που καθιστούν αδύναμη τη διαπραγματευτική τους θέση απέναντι στους πολύ ισχυρούς πελάτες τους, τα πολιτικά κόμματα και τα μεγάλα ΜΜΕ. Επιπλέον, η ουσιαστικά ανεξέλεγκτη ροή του «πολιτικού χρήματος» λειτουργεί διαβρωτικά στο δημοσκοπικό χώρος, όπως άλλωστε συμβαίνει και στην Ενημέρωση. Το αποτέλεσμα είναι η διαχρονική φημολογία ότι τα ακριβή αποτελέσματα των ερευνών πολλές φορές γίνονται αντικείμενο διαπραγμάτευσης μεταξύ εταιριών, κομμάτων και ΜΜΕ.
Άλλωστε, για να δημιουργηθούν οι εντυπώσεις, δεν απαιτείται μιας μεγάλης κλίμακας διαστρέβλωση. Αρκεί να παίξει κανείς με το (θεμιτό) στατιστικό λάθος +/-2,5% και μια διαφορά μεταξύ δύο κομμάτων μπορεί να πάει από το 2% στο 7%, χωρίς να εκτίθεται ο δημοσκόπος.

Οι εκστρατείες
Ωστόσο, όσα δημοσκοπικά παιχνίδια και αν γίνονται, δεν νομίζω ότι μπορεί να υπάρχει αμφιβολία ότι η Νέα Δημοκρατία διατηρεί καθαρό προβάδισμα έναντι του ΣΥΡΙΖΑ. Αν και δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι η ΝΔ κέρδισε 3% σε 15 μέρες, το γενικό κλίμα δείχνει ότι υπάρχει ανάκαμψη του κυβερνώντος κόμματος. Από τη μια μεριά τα Τέμπη έχουν βγει εκτός ατζέντας, και από την άλλη, η καμπάνια της Νέας Δημοκρατίας μέχρι τώρα έχει πάει καλύτερα από αυτήν του ΣΥΡΙΖΑ. Είκοσι πέντε μέρες όμως στην πολιτική είναι πολύς χρόνος για να έρθουν τα πάνω κάτω. Ειδικά σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, όπου ανά πάσα στιγμή μπορεί να γίνει το αδιανόητο, είκοσι πέντε μέρες είναι πάρα πολύς χρόνος.
Προσωπικά διαβάζω με προσοχή και επιφύλαξη κάθε δημοσκόπηση που βγαίνει. Θεωρώ ότι μπορεί κανείς να αντλήσει χρήσιμες πληροφορίες από τις έρευνες, ειδικά αν κάνει τις συγκρίσεις με το τι έδινε η ίδια εταιρία στο παρελθόν και το τι δίνουν οι άλλες οι εταιρίες. Αλλά μέχρις εκεί. Είναι όμως μεγάλο λάθος να προσδίδεται στις δημοσκοπήσεις μεγαλύτερη σημασία από αυτήν που τους αντιστοιχεί. Οι εκλογές δεν κρίνονται ούτε στις δημοσκοπήσεις ούτε στην επικοινωνία. Οι εκλογές κρίνονται στην πολιτική...

Θρησκεία – φαρμακευτικές: Ξερό διπλό!


Ποιος είπαμε φίλε, ότι κυβερνάει αυτόν τον κόσμο;

Χρήστος Ξανθάκης


Τι έγινε στις ΗΠΑ τον Ιούνιο του περασμένου χρόνου; Έγινε ότι το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάσισε να ακυρώσει το «Ρόου εναντίον Γουέιντ», την εμβληματική, δηλαδή, απόφαση του 1973, με την οποία οι αμβλώσεις κατέστησαν νόμιμες υπό ομοσπονδιακή προστασία.
Εν ολίγοις, δεν τις απαγόρευσε ευθέως, αλλά έδωσε το δικαίωμα σε κάθε αμερικάνικη πολιτεία να τις θέσει υπό απαγόρευση εντός της επικράτειάς της. Όπερ και εγένετο σε ουκ ολίγες περιπτώσεις, στο Νότο, στο Βορρά και στις Μεσοδυτικές περιοχές των ΗΠΑ, όπου κυριαρχούν πολιτικά οι Ρεπουμπλικάνοι, οφείλοντας σε μεγάλο βαθμό τις επιτυχίες τους στο χριστεπώνυμον πλήθος. Το ένα χέρι νίβει τ’ άλλο κλπ. κλπ. Αν κοιτάξετε το χάρτη της χώρας, η εικόνα είναι χαρακτηριστική:
Νόμιμες οι αμβλώσεις στις ακτές, παράνομες ή υπό αυστηρότατους περιορισμούς στην πεδιάδα. Και στην Φλόριντα, βεβαίως, βεβαίως του υπερφιλόδοξου Ντε Σάντις, που έθεσε όριο έξι εβδομάδων για τη διακοπή της κύησης…
Έπεσαν, λοιπόν, οι μπαλωθιές, κέρδισαν τη μεγάλη μάχη οι προστάτες των αγέννητων παιδιών και παρότι φάγανε φάπα στις εκλογές του περασμένου φθινοπώρου για τη Γερουσία και το Κογκρέσο, όχι μόνο δεν το ξανασκέφτηκαν αλλά αποφάσισαν να προχωρήσουν τάχιστα στον επόμενο στόχο τους:
Την απαγόρευση της φαρμακευτικής άμβλωσης!
Των χαπιών μιφεπριστόνης για να είμαι πιο ακριβής, που χρησιμοποιούνται από τις γυναίκες για τη φαρμακευτική διακοπή της κύησης. Εκεί στόχευσαν οι πολέμιοι των αμβλώσεων και τα υπόλοιπα μας προέκυψαν πριν από λίγες εβδομάδες και σας τα μεταφέρω δια της παντοτινά χρήσιμης μεθόδου του κόπυ πάστε:
Ένας δικαστής από το Αμαρίλο του Τέξας, γνωστός για τις υπερσυντηρητικές απόψεις του, ανέστειλε αρχικά, σε ομοσπονδιακό επίπεδο, την άδεια που είχε λάβει το φάρμακο αυτό από την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA). Αμέσως μετά, το τριμελές ομοσπονδιακό Εφετείο της Νέας Ορλεάνης ανέστειλε την εφαρμογή αυτής της απόφασης, διατηρώντας όμως κάποιους από τους περιορισμούς: οι γυναίκες που επιθυμούν να χρησιμοποιήσουν το χάπι αυτό θα πρέπει να επισκεφθούν τρεις φορές τον γιατρό τους και να μην έχουν ξεπεράσει την 7η εβδομάδα της κύησης. Παράλληλα, απαγορεύτηκε η αποστολή του φαρμάκου με το ταχυδρομείο.
Η απόφαση αυτή ενδέχεται να έχει τεράστιες επιπτώσεις στην πρόσβαση στην άμβλωση: σε συνδυασμό με ένα άλλο φάρμακο, η μιφεπριστόνη χρησιμοποιείται για περισσότερες από τις μισές αμβλώσεις που πραγματοποιούνται ετησίως στις ΗΠΑ.
Τα ‘μαθε τα ανωτέρω η κυβέρνηση Μπάιντεν που στηρίζει το δικαίωμα των γυναικών στην άμβλωση και αμέσως προσέφυγε στο Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας για να ακυρώσει τις δικαστικές αποφάσεις. Το ίδιο Ανώτατο Δικαστήριο που έβαλε ταφόπλακα στο «Ρόου εναντίον Γουέιντ», άρα θα περίμενε κανείς να του γυρίσει την πλάτη του προέδρου και να συνταχθεί για μια ακόμη φορά με τους πολέμιους των αμβλώσεων. Πλειοψηφούν, άλλωστε, έξη προς τρία οι Συντηρητικοί έναντι των Φιλελευθέρων στον εννεαμελή θεσμό, δεν μιλάμε για οριακές αλλά για ξεκάθαρες καταστάσεις. Ξερογλειφόσαντε οι θρησκόληπτοι ότι θα τους έκανε τη χάρη μετά βαΐων και κλάδων το Ανώτατο Δικαστήριο.
Και συνέβη ακριβώς το αντίθετο! Πρώτα βγήκε ο δικαστής Αλίτο εκ μέρους του συνόλου και είπε «ώπα κουμπάρε, μισό λεπτό», βάζοντας στον πάγο τις αποφάσεις του Τέξας. Και ακολούθως, το σύνολο του Ανωτάτου Δικαστηρίου αποφάσισε την περασμένη εβδομάδα να διατηρήσει την ελεύθερη πρόσβαση στο χάπι των αμβλώσεων. Την απόφαση, μάλιστα, δικαιολογούσε και πάλι ο δικαστής Αλίτο, εκ των πλέον συντηρητικών μελών του οργάνου και εμπνευστής του «όχι» στο «Ρόου εναντίον Γουέιντ». Ανατροπή με γκολ στο ενενήντα και πάρ’ τους κάτω τους πιστούς που θεωρούσαν ότι το είχαν στο τσεπάκι τους το Ανώτατο Δικαστήριο.
Το σκέφτεσαι και αναρωτιέσαι τι στο διάολο συνέβη πίσω απ’ τις κουίντες και πως ήρθε τούμπα η πλειοψηφία των δικαστών. Και ύστερα θυμάσαι ότι αφού έσκασε μύτη η απόφαση των Τεξανών, είδε το φως της δημοσιότητας επιστολή περισσοτέρων των διακοσίων φαρμακευτικών εταιρειών, που στήριζαν την FDA και ζητούσαν να ξαναγίνει νόμιμη η χρήση της μιφεπριστόνης. Με συνυπογραφή Αλμπέρτου Μπουρλά παρακαλώ, που τον έχουν κάτι σαν αντιπρόεδρο στις ΗΠΑ μετά απ’ τη μάχη του κορωνοϊού. Το σημείωσαν όλα τα μέσα ενημέρωσης ότι ο διευθύνων σύμβουλος της Pfizer πήρε σαφή θέση και δεν κρύφτηκε!
Με δυο λόγια; Με δυο λόγια όταν το ντέρμπι μεταμορφώθηκε από θρησκεία εναντίον γυναικών σε θρησκεία εναντίον φαρμακευτικών, αλλάξανε τα κόζια σε μια νύχτα μέσα. Και η συντηρητική πλειοψηφία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, που άκουσε «άμβλωση» κι έβγαζε εκατό καντήλες, είδε το φως το αληθινό και ανακάλυψε τα δικαιώματα των θηλυκών. Έτσι στο χαλαρό, έτσι στο άνετο, έτσι στο γειά σου. Ποιος είπαμε φίλε, ότι κυβερνάει αυτόν τον κόσμο;

Τετάρτη 26 Απριλίου 2023

Ακρίβεια: Βαθύ “κούρεμα” στους μέσους μισθούς και “αφανισμός” των αυξήσεων


Η ακρίβεια έχει “εξαφανίσει” τις όποιες αυξήσεις στον κατώτατο μισθό ενώ έχει μειώσει ουσιαστικά το μέσο μισθό οδηγώντας σε απόγνωση τα νοικοκυριά.

Γιώργος Αλεξάκης


Το θέμα των μισθών και της κάλυψης των βασικών καθημερινών αναγκών μπαίνει δυναμικά στην πολιτικη συζήτηση καθώς μάλιστα αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία έκθεσης του ΟΟΣΑ, που δημοσιεύτηκε χθες.
Με βάση τον διεθνή οργανισμό και την έκθεσή του (Taxing Wages), .ο υψηλός πληθωρισμός είχε ως συνέπεια τη μείωση των πραγματικών μισθών και την αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης στις χώρες του ΟΟΣΑ το 2022.
Συγκεκριμένα ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης αναφέρει ότι στην Ελλάδα, ο μέσος ονομαστικός μικτός μισθός το 2022 αυξήθηκε κατά 1,5% αλλά ο μέσος πραγματικός μισθός μειώθηκε κατά 7,4% λόγω του πληθωρισμού 9,7%.
Αναφέρει, δε, ότι η συνολική φορολογική επιβάρυνση των μισθωτών στην Ελλάδα -δηλαδή το ποσό του φόρου εισοδήματος και των ασφαλιστικών εισφορών των μισθωτών, αφού αφαιρεθούν τα επιδόματα, ως ποσοστό στο συνολικό κόστος εργασίας- μειώθηκε οριακά κατά 0,02 ποσοστιαίες μονάδες για τους άγαμους μισθωτούς χωρίς παιδιά με μέσο εισόδημα και διαμορφώθηκε στο 37,1%, σύμφωνα με έκθεση του ΟΟΣΑ.
Όπως τονίζεται η οριακή υποχώρηση της επιβάρυνσης (tax wedge) προέκυψε κυρίως από τη μείωση των εισφορών εργαζομένων και εργοδοτών για την επικουρική ασφάλιση, η οποία μείωσε συνολικά την επιβάρυνση κατά 0,21 ποσοστιαίες μονάδες. Η μείωση αυτή υπερκάλυψε την αύξηση της επιβάρυνσης από τη φορολογία εισοδήματος κατά 0,18 ποσοστιαίες μονάδες, λόγω της αύξησης των ονομαστικών εισοδημάτων.
Για το σύνολο των χωρών του ΟΟΣΑ, ο μέσος συντελεστής για την παραπάνω κατηγορία νοικοκυριών παρέμεινε αμετάβλητος στο 34,6%. Για τα ζευγάρια με δύο παιδιά και έναν εργαζόμενο με μέσο μισθό, η συνολική επιβάρυνση αυξήθηκε οριακά κατά 0,03 ποσοστιαίες μονάδες στο 33,7%, ενώ στον ΟΟΣΑ αυξήθηκε κατά μέσο όρο κατά 1,05 ποσοστιαίες μονάδες στο 25,6%.
Για παντρεμένους με δύο παιδιά, εκ των οποίων ο ένας έχει μέσο μισθό και ο άλλος το 67% του μέσου μισθού, το tax wedge αυξήθηκε κατά 1,52 ποσοστιαίες μονάδες στο 35,7%. Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, η αύξηση οφείλεται στο γεγονός ότι τα νοικοκυριά της κατηγορίας αυτής δεν δικαιούνταν επιδόματα παιδιών λόγω της αύξησης του μέσου μισθού.
Συνολικά, στις χώρες του ΟΟΣΑ, η μέση αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης για την κατηγορία αυτή ήταν 0,45 ποσοστιαίες μονάδες στο 29,4%. Ωστόσο, στην Ελλάδα, ο μέσος ονομαστικός μεικτός μισθός το 2022 αυξήθηκε κατά 1,5% αλλά ο μέσος πραγματικός μισθός μειώθηκε κατά 7,4% λόγω του πληθωρισμού 9,7%.
Τα αποτελέσματα της έκθεσης, σημειώνει ο ΟΟΣΑ, υπογραμμίζουν τη σημασία πολιτικών για τον μετριασμό του αντίκτυπου που έχει ο πληθωρισμός. Από στοιχεία που συγκέντρωσε, προκύπτει ότι σε 17 χώρες του εφαρμόστηκε πέρυσι αυτόματη αναπροσαρμογή του συστήματος φορολογίας εισοδήματος φυσικών προσώπων, ενώ σε 21 χώρες η προσαρμογή ήταν στη διακριτική ευχέρειά τους. Οι περισσότερες χώρες προχώρησαν σε προσαρμογή των ασφαλιστικών εισφορών και οι μισές σε προσαρμογή των επιδομάτων ανέφερε ο ΟΟΣΑ.
Να σημειωθεί ότι η εικόνα αυτή έρχεται την ώρα που η “συμπίεση” που έχουν υποστεί οι μισθοί τα χρόνια από το 2010 είναι μεγάλη. Όπως αναφέρει μιλώντας στο news247.gr o πρώην υπουργός και υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ στα Χανιά Γιώργος Σταθάκης, “τα χρόνια των μνημονίων φτασαμε σε μείωση μισθών κατά 40% στο δημοσιο και 18% στον ιδιωτικό τομέα” ασκώντας κριτική στην κυβέρνηση σε σχέση με επιλογές της (φορολογικά μετρα, δράσεις στήριξης, μισθοί) που οδήγησαν σε μεγάλες απώλειες εισοδήματος στον κόσμο της εργασίας, φέρνοντας όξυνση ανισοτήτων.
“Η κυβέρνηση, την τελευταια τετραετια που έχει βρει μια τακτοποιημένη οικονομία με 38 δισεκ “μαξιλάρι”, που της επιτρέπει να δανείζεται με ανταγωνιστικά επιτόκια, έχει μια οικονομία, όπου εκ των πραγμάτων οι μισθοί θα έπρεπε να ακολουθούν τους ρυθμους ανάπτυξης της οικονομίας, που λέει η ίδια ότι έχει αλλά και την αύξηση της παραγωγικότητας.
Όμως, δεν ακολούθησε αυτή την πολιτική και αν δείτε την εκτόξευση των εταιρικών κερδών θα δείτε ρεκόρ. Αρα ήταν κυρίαρχη η ανισοκατανομή των κερδών σε βάρος της εργασίας” σημείωσε.

Καμπανάκι κινδύνου
Να σημειωθεί ότι με βάση μελέτη του ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ που υπογράφει ο Γιώργος Ιωαννίδης με τίτλο “Επιπτώσεις του πληθωρισμού στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις”, “οι επιπτώσεις του υψηλού και παρατεταμένου πληθωρισμού είναι διαβρωτικές για την οικονομική και κοινωνική δομή. Ως εκ τούτου, απαιτείται η λήψη μέτρων, τόσο στο βραχυχρόνιο όσο και στο μεσοπρόθεσμο διάστημα, τα οποία αφενός θα περιορίσουν το αναπόδραστο κοινωνικό και οικονομικό κόστος αφετέρου θα θέσουν τη βάση για ένα πιο βιώσιμο και ανθεκτικό μοντέλο ανάπτυξης της οικονομίας”.
Όπως σημειώνει ο μελετητής “οι ολιγοπωλιακές επιχειρήσεις, προικισμένες με τιμολογιακή ισχύ, εκμεταλλεύονται τις ελλείψεις, τις αυξήσεις του κόστους παραγωγής και το χάος της αγοράς και αυξάνουν τα περιθώρια κέρδους”. Παράλληλα σημειώνει ότι “οι πραγματικοί μισθοί έχουν μειωθεί, κατά συνέπεια οι παραλληλισμοί μεταξύ του τρέχοντος πληθωρισμού και του στασιμοπληθωρισμού της δεκαετίας του 1970 δεν είναι χρήσιμοι. Σε αντίθεση με ό,τι συνέβη τότε, σήμερα οι εργαζόμενοι είναι σχετικά ανίσχυροι στο να προστατεύσουν τους πραγματικούς μισθούς τους από την πληθωριστική πίεση”.

Αποταμίευση και αύξηση καταναλωτικής δαπάνης
Στο φόντο αυτό ενδιαφέρον έχουν και τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ), με βάση τα οποία κατά το τέταρτο τρίμηνο του 2022, το διαθέσιμο εισόδημα του τομέα των νοικοκυριών και των μη κερδοσκοπικών ιδρυμάτων (ΜΚΙΕΝ) που εξυπηρετούν νοικοκυριά αυξήθηκε κατά 10,9% σε σύγκριση με το αντίστοιχο τρίμηνο του προηγούμενου έτους, από 31,52 δισ. ευρώ σε 34,94 δισ. ευρώ. Ωστόσο, λόγω και της ακρίβειας, όπως προκύπτει από τα στοιχεία, η τελική καταναλωτική δαπάνη αυξήθηκε κατά 11,2% σε σύγκριση με το αντίστοιχο τρίμηνο του προηγούμενου έτους, από 33,7 δισ. ευρώ σε 37,4 δισ. ευρώ.
Επιπλέον, το ποσοστό αποταμίευσης των νοικοκυριών και των ΜΚΙΕΝ, που ορίζεται ως η ακαθάριστη αποταμίευση προς το ακαθάριστο διαθέσιμο εισόδημα, ήταν -7,1% κατά το τέταρτο τρίμηνο του 2022, σε σύγκριση με -6,8% το ίδιο τρίμηνο του 2021.

Νέες υποσχέσεις
Στο φόντο αυτό και με τον ορίζοντα της πολιτικής ζημίας ορατό, ο Πρωθυπουργός υπόσχεται αυξήσεις στους μέσους μισθούς, που είναι και το βασικό στοίχημα απαντώντας και στην Αντιπολίτευση.
“Οι μειώσεις έμμεσων φόρων δεν περνάνε πάντα στον καταναλωτή. Εμείς έχουμε καλύτερη απόδοση στον πληθωρισμό αυτή τη στιγμή από πολλές χώρες. Οι έμμεσοι φόροι στοιχίζουν πολλά στον προϋπολογισμό. Όταν ρώτησα τον κ. Τσίπρα δεν ήξερε πόσο στοιχίζει η μείωση του ΦΠΑ στα καύσιμα που εισηγήθηκε. Να δώσω μία πρόγευση τι θα πούμε. Περαιτέρω μείωση εργοδοτικών εισφορών, θα αυξήσουμε το αφορολόγητο για τα παιδιά, σκοπός μας να σβήσει το τέλος του επιτηδεύματος, οι έμμεσοι φόροι κάποια στιγμή θα αρχίσουν να πέφτουν, χωρίς να θέτουν σε κίνδυνο τα δημοσιονομικά” ανέφερε ο Κυριάκος Μητσοτάκης χθες σε τηλεοπτική του συνέντευξη συμπληρώνοντας ότι ότι η ακρίβεια είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση και ότι είναι παγκόσμιο. Εκτίμησε ότι οδεύουμε σε αποκλιμάκωση, αλλά είναι πραγματικό πρόβλημα. Ο κ. Μητσοτάκης αναφέρθηκε στην αύξηση των μισθών, των συντάξεων, ενώ είπε ότι το καλάθι του νοικοκυριού δούλεψε. “Για εμάς τα επιδόματα είναι έκτακτα. Το μόνιμο μέτρο είναι η μείωση των φόρων, οι αυξήσεις των μισθών και θέλω ο κατώτατος μισθός να φτάσει τα 950 ευρώ στο τέλος της τετραετίας. Τα επιδόματα τα χρησιμοποιήσαμε γιατί μας έτυχαν έκτακτα πράγματα στην οικονομία”, ανέφερε.

Πυρά Τσίπρα
“Το εισόδημα για τους περισσότερους συμπολίτες μας, μεσαίους συμπολίτες μας, εξανεμίζεται τις τρεις πρώτες εβδομάδες του μήνα. Το σούπερ μάρκετ έχει γίνει ένας εφιάλτης. Στα πρατήρια της βενζίνης έχουμε την ακριβότερη τιμή σε όλη την Ευρώπη. Το ηλεκτρικό ρεύμα τρώει τη μισή σύνταξη του συνταξιούχου” απάντησε από τα Χανιά χθες ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας λέγοντας ότι, “είναι ρεαλιστικός στόχος η αύξηση του βασικού μισθού στα 880 ευρώ και η θέσπιση ετήσιας τιμαριθμικής αναπροσαρμογής, ώστε κάθε χρόνο όταν ανεβαίνει ο πληθωρισμός, να ανεβαίνει και ο μισθός; Εμείς λέμε: ναι, είναι ρεαλιστικό. Γιατί αυτό δεν θα στηρίξει μόνο χιλιάδες νοικοκυριά, αλλά ταυτόχρονα θα τονώσει τη ζήτηση, θα αναζωογονήσει την αγορά, θα παράξει θέσεις εργασίας.
Είναι ρεαλιστικός στόχος η αύξηση μετά από 14 χρόνια -τόσο έχουν να δουν αύξηση!- στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων κατά 10% που λέμε εμείς, όσο και ο πληθωρισμός την προηγούμενη χρόνια; Ναι, είναι ρεαλιστικό, απαντάμε. Γιατί η οικονομία το αντέχει. Τα δέκα δισ. που μοιράστηκαν σε απευθείας αναθέσεις θα έφταναν όχι μόνο για αξιοπρεπείς μισθούς στο Δημόσιο για χρόνια, όχι μόνο για μια χρονιά, θα έφταναν και για παραπάνω. Αύξηση μισθών στο Δημόσιο σημαίνει μεγαλύτερη παραγωγικότητα, καλύτερες σχέσεις με τον πολίτη, και βέβαια τόνωση της ζήτησης και της αγοράς.”