Σπύρος Τσάμης
Το ενδιαφέρον στο ντέρμπι των ιστορικών συνενόχων του σημερινού ξεπεσμού της διάτρητης ποδοσφαιρικής κοινωνίας μας, ομάδων με την επωνυμία «αιώνιοι αντίπαλοι», ήταν να μη ζήσουμε –και– στο γήπεδο της Λεωφόρου απειλητική ένταση.
Από τα τύμπανα πολέμου και όσα... προηγήθηκαν του ντέρμπι Παναθηναϊκού - Ολυμπιακού, θα σταθούμε στον τραγέλαφο με τον ορισμό διαιτητή και την αδυναμία μας να υπάρχουν Ελληνες διαιτητές, θέμα-αντανάκλαση στάσης ζωής μας και εκτός ποδοσφαίρου.
Το χειρότερο με την ελληνική διαιτησία –και παράλληλα αποδεικτικό της σήψης– ξέρετε ποιο είναι; Πως άλλοτε διοικητικοί υπεύθυνοι οργάνων διαιτησίας του ποδοσφαίρου μας, παλιοί διαιτητές, παρατηρητές διαιτησίας και άλλης ιδιότητας εμπλεκόμενοι με την οικογένεια της ελληνικής σφυρίχτρας, έχουν σωπάσει!
Αλλοτε, κυρίως μετά από διαιτησίες ξένων διαιτητών, όπως η πρόσφατη στην Τούμπα, ή τη δυσκολία εύρεσης σφυρίχτρας από το εξωτερικό, όπως εν όψει του ντέρμπι στη Λεωφόρο, έπαιρναν φωτιά ως θιγμένοι, αδικούμενοι από την κλήση ξένων διαιτητών και δήλωναν «εμπιστευτείτε τους Ελληνες κ.λπ., κ.λπ.». Σπανίζουν πλέον παρόμοιες αντανακλαστικές διαμαρτυρίες…
Γιατί; Επειδή το πήραν απόφαση πως ό,τι κι αν πουν, παγιώθηκε η παρουσία ξένων αντ’ αυτών; Ή επειδή ανα-γνωρίζουν πως ουσιαστικά οι Ελληνες διαιτητές δεν αδικούνται; Επειδή ξέρουν πως για να σφυρίζουν μόνο Ελληνες, όπως παλιότερα, θα πρέπει να πάψουν οι πελατειακές σχέσεις διαιτητών και διοικούντων τα διαιτητικά όργανα με προέδρους ομάδων, γενικότερα με παράγοντες-σαΐνια του παρασκηνίου!
Για να διαρραγεί η ίδια άρρωστη πραγματικότητα –δεύτερη (ή μήπως πρώτη;) φύση της διαιτητικής οικογένειας;– χρειάζεται τομή, γκρέμισμα και κτίσιμο από την αρχή! Διοικητικές ποδοσφαιρικές αρχές, πολιτικοί υπεύθυνοι, εμπλεκόμενοι και άλλων ιδιοτήτων δεν εννοούν τα λόγια-εξαγγελίες τους ώστε να ξημερώσει νέα ημέρα και το σαπιοκάραβο βολοδέρνει στα κύματα…
Από τα τύμπανα πολέμου και όσα... προηγήθηκαν του ντέρμπι Παναθηναϊκού - Ολυμπιακού, θα σταθούμε στον τραγέλαφο με τον ορισμό διαιτητή και την αδυναμία μας να υπάρχουν Ελληνες διαιτητές, θέμα-αντανάκλαση στάσης ζωής μας και εκτός ποδοσφαίρου.
Το χειρότερο με την ελληνική διαιτησία –και παράλληλα αποδεικτικό της σήψης– ξέρετε ποιο είναι; Πως άλλοτε διοικητικοί υπεύθυνοι οργάνων διαιτησίας του ποδοσφαίρου μας, παλιοί διαιτητές, παρατηρητές διαιτησίας και άλλης ιδιότητας εμπλεκόμενοι με την οικογένεια της ελληνικής σφυρίχτρας, έχουν σωπάσει!
Αλλοτε, κυρίως μετά από διαιτησίες ξένων διαιτητών, όπως η πρόσφατη στην Τούμπα, ή τη δυσκολία εύρεσης σφυρίχτρας από το εξωτερικό, όπως εν όψει του ντέρμπι στη Λεωφόρο, έπαιρναν φωτιά ως θιγμένοι, αδικούμενοι από την κλήση ξένων διαιτητών και δήλωναν «εμπιστευτείτε τους Ελληνες κ.λπ., κ.λπ.». Σπανίζουν πλέον παρόμοιες αντανακλαστικές διαμαρτυρίες…
Γιατί; Επειδή το πήραν απόφαση πως ό,τι κι αν πουν, παγιώθηκε η παρουσία ξένων αντ’ αυτών; Ή επειδή ανα-γνωρίζουν πως ουσιαστικά οι Ελληνες διαιτητές δεν αδικούνται; Επειδή ξέρουν πως για να σφυρίζουν μόνο Ελληνες, όπως παλιότερα, θα πρέπει να πάψουν οι πελατειακές σχέσεις διαιτητών και διοικούντων τα διαιτητικά όργανα με προέδρους ομάδων, γενικότερα με παράγοντες-σαΐνια του παρασκηνίου!
Για να διαρραγεί η ίδια άρρωστη πραγματικότητα –δεύτερη (ή μήπως πρώτη;) φύση της διαιτητικής οικογένειας;– χρειάζεται τομή, γκρέμισμα και κτίσιμο από την αρχή! Διοικητικές ποδοσφαιρικές αρχές, πολιτικοί υπεύθυνοι, εμπλεκόμενοι και άλλων ιδιοτήτων δεν εννοούν τα λόγια-εξαγγελίες τους ώστε να ξημερώσει νέα ημέρα και το σαπιοκάραβο βολοδέρνει στα κύματα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου