Kαθώς οι πυρκαγιές που ξεσπάνε ανά τον πλανήτη δείχνουν επιτελικά σχεδιασμένες από τους υποδυόμενους την Πολιτική Προστασία (σε απόλυτη εφαρμογή του ανάποδου κόσμου) έρχεται ένα editorial από την ιστορική και “συστημική” εφημερίδα, τη The Wall Street Journal, να παροτρύνει τα εκατομμύρια των αναγνωστών της να μην υποκύψουν ξανά σε μέτρα COVID-19.
by The Wrong Man
Αυτό το άρθρο στη συγκεκριμένη εφημερίδα δεν μπορεί παρά να εκληφθεί και ως μήνυμα προς τους εμπνευστές της planδημίας και των εμβολίων ελέγχου και μείωσης του πληθυσμού.
Θα μπορούσε επίσης να εκληφθεί και σαν προτροπή προς τους λαούς του δυτικού κόσμου να ανατρέψουν τις ηγεσίες οι οποίες συμμετέχουν στα τυρρανικά projects ελέγχου και μείωσης του πληθυσμού (όπως και οι πυρκαγιές και οι δεκάδες εκρήξεις-σαμποτάζ σε εγκαταστάσεις τροφίμων ανά το κόσμο) και να επιλέξουν ηγέτες μακριά από τα WEF puppets-σχετικό video στη συνέχεια.
Πάμε να δούμε τι γράφει λοιπόν ο Matthew Hennessey στην ιστορική εφημερίδα των ΗΠΑ.
Το καλοκαίρι έχει σχεδόν τελειώσει και η εποχή του κρυολογήματος και της γρίπης είναι στο δρόμο. Σύντομα όλοι θα έχουν συνάχι και θα φτερνίζονται, θα βήχουν και θα βήχουν δυνατά. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό: Η υστερία του Covid είναι έτοιμη για επιστροφή.
Μπορείτε να το νιώσετε στον καυτό, υγρό, πολιτικοποιημένο αέρα. Δημοσιεύματα αναφέρουν ότι ο αριθμός των κρουσμάτων αυξάνεται. Μια νέα παραλλαγή του κορωνοϊού κυκλοφορεί και οι ερευνητές ανησυχούν.
Τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων παρακολουθούν την αύξηση των επισκέψεων στα νοσοκομεία που σχετίζονται με τον Covid. Μερικές πανεπιστημιουπόλεις και επιχειρηματικά γραφεία απαιτούν μάσκες.
Ο Πρόεδρος Βiden είπε στους δημοσιογράφους την Παρασκευή ότι ζητά από το Κογκρέσο «χρηματοδότηση για ένα νέο εμβόλιο που είναι απαραίτητο, που λειτουργεί».
Γιατί να το πιστέψουμε μετά τη μακρά λιτανεία των ευγενών ψεμάτων και του εξαναγκασμού που χρησιμοποιήθηκαν για να δικαιολογήσουν την επιβολή των μέτρων;
Κάθε χρόνο από το 2020, το φθινόπωρο φέρνει φόβους ότι ο δολοφόνος ιός θα εμφανιζόταν σαν τον βιβλικό τέταρτο καβαλάρη. Αυτοί οι φόβοι έχουν γίνει αντκείμενο εκμετάλλευσης για πολιτικό όφελος, και με την προεδρική κούρσα να ξεκινάει σε υψηλότερη ταχύτητα, το διακύβευμα πιθανότατα θα είναι υψηλότερο αυτή τη φορά.
Οι παλιές αγωνίες επιστρέφουν. Κι αν είναι χειρότερα αυτή τη φορά; Κι αν ζητήσουν lockdown; Πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι οι άνθρωποι δεν θα ξαναπέσουν στη γραμμή; Μπορεί η επιχείρησή μου να επιβιώσει σε άλλη δοκιμασία; Μπορεί η χώρα;
θα πάρω τη θέση μου. Ό,τι κι αν συμβεί, δεν θα συμμετέχω σε ανούσιες χειρονομίες. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχουν μάσκες, σε καμία περίπτωση. Ποτέ ξανά. X (twitter.com)
Θα δεσμευτώ επίσης ότι δεν θα χτυπήσω γροθιές (για χαιρετισμό), δεν θα πλύνω τα φρούτα και τα ζαρζαβατικά που αγόρασα από το παντοπωλείο, δεν θα διασχίσω το δρόμο για να αποφύγω τους γείτονές μου, δεν θα κλειδώσω τον εαυτό μου μακριά από τον κόσμο, ούτε θα βεβαιώσω με πιστοποιητικά την υγεία μου. Δεν θα παρουσιάσω τα χαρτιά μου.
Δεν θα βάζω μπατονέτες στη μύτη μου πρωί, μεσημέρι και βράδυ.
Και δεν θα υποκύψω σε εντολές που γεμίζουν τις φλέβες μου —ή, πιο σημαντικό, τις φλέβες των παιδιών μου— με νέα φάρμακα και εμβόλια που δεν έχουν δοκιμαστεί όπως συνήθως τα φάρμακα και τα εμβόλια.
Όταν ήμουν παιδί, οι πιο δυνατές φωνές που με παρότρυναν να «αμφισβητήσω την εξουσία» και «να πολεμήσω την εξουσία» ήρθαν από τα αριστερά. Τώρα αυτές οι ίδιες φωνές προτρέπουν την υπακοή στον κρατικό έλεγχο.
Οι συντηρητικοί κάποτε υποστήριζαν την κοινωνική συμμόρφωση και την προσωπική πειθαρχία. Τώρα κηρύττουν αντίσταση και επανάσταση.
Όταν ο κόσμος έχει τρελαθεί και τίποτα δεν έχει νόημα, η μόνη λογική επιλογή είναι να σκεφτείς μόνος σου. Κάντε αυτό που σας φαίνεται σωστό, ανεξάρτητα από το τι λένε οι άνθρωποι για εσάς στην τηλεόραση.
«Μην ακολουθείς τους ηγέτες-Don’t follow leaders», όπως τραγουδούσε κάποτε ο Bob Dylan. «And watch your parking meters». Θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε λίγο από αυτό το πνεύμα.
Προς ήπια ντροπή μου, έκανα σε μεγάλο βαθμό ό,τι μου είπαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Φορούσα τις μάσκες, έκανα τα εμβόλια, δούλευα από το σπίτι, προσκυνούσα διαδικτυακά. Έμεινα ακόμη και μακριά από το σπίτι του πατέρα μου, καθώς αυτός πέθαινε από καρκίνο. Έπρεπε να ήμουν εκεί. Δεν θα το ξεπεράσω ποτέ.
Συμμορφώθηκα γιατί όλοι έδειχναν να συμμορφώνονται και δεν είχα τα κότσια να πω όχι. Εκ των υστέρων δεν μπορώ παρά να νιώσω ότι πούλησα την ελευθερία που μου έδωσε ο Θεός πολύ φτηνά. Δεν θα ξεγελαστώ ξανά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου