Fourfouras TV!

γράφει ο  Γιάννης Τριάντης

Οχι. Δεν πρόκειται για νεοπαγές τηλεοπτικό κανάλι. Αλλά για web tv ενός σχολείου στο χωριό Φουρφουράς της Κρήτης! Πιάστε τον μίτο για να φτάσουμε στο θαύμα. Το βρήκαμε στην τελευταία σελίδα της «Καθημερινής» -πυγολαμπίδα στη νύχτα των μαύρων ειδήσεων.

 «Τέσσερις δάσκαλοι, 25-27 ετών, συν 47 μικροί μαθητές μάς κάνουν ένα θαύμα», λέει στην εισαγωγή της η Λίνα Γιάνναρου, που τσίμπησε το υλικό από το μπλογκ «Σχολιαστής»... Εκεί, λοιπόν, στον Φουρφουρά -ένα γερασμένο χωριό κρυμμένο στον Ψηλορείτη, καμιά πενηνταριά χιλιόμετρα από το Ρέθυμνο, ένας δάσκαλος από τη Δράμα, ο Αγγελος Πατσιάς, δεν είδε τη μετάθεση σαν εξορία, «αλλά σαν προσωπικό στοίχημα». Φλόγα που λάμπει ο δάσκαλος -σαν κι αυτές τις ανθρώπινες φλογίτσες που υμνεί ο Γκαλεάνο- πήρε τον ερειπιώνα και τον μεταμόρφωσε σε ανοιχτόκαρδη αίθουσα. Με προσωπική δουλειά. Μαζί με τα παιδιά. Χρώματα, ζωγραφιές, εργαστήριο, εμπλουτισμένη βιβλιοθήκη, υπολογιστές και web tv! Με βιντεάκια από τις δραστηριότητες του σχολείου, αλλά και «εκπομπές με λύσεις για τις απορίες των παιδιών, για τη ρομποτική, για την προέλευση των εκφράσεων κ.ά.» ... Ομως η μεγαλύτερη καινοτομία είναι ο τρόπος διδασκαλίας. Οι εμπνευσμένοι δάσκαλοι «έβγαλαν τα παιδιά στην ύπαιθρο, επινόησαν δραστηριότητες με το χώμα, τα δέντρα και τον περίφημο αέρα της περιοχής. Επιασαν τις κατασκευές, άρχισαν τα πειράματα, αγόρασαν ρομποτάκια». Ευφρόσυνες παρεκβάσεις μ' άλλα λόγια. Μα τα καλά δεν έχουν τέλος εκεί ψηλά στον Φουρφουρά. «Τελευταίο επίτευγμα του μικρού δημοτικού σχολείου ήταν η δημιουργία δικτύου ορεινών σχολείων που θα ενώνει τόπους και παραδόσεις», γράφει η Λίνα Γιάνναρου. Τι θα πει αυτό; Τα σχολεία ανοίγονται στην κοινωνία, διδάσκονται οι μαθητές από ντόπιους τεχνίτες πώς να φτιάχνουν σαπούνι ή ψωμί, ενώ τα παιδιά «ανταποδίδουν προσφέροντας εθελοντική εργασία στο χωριό (μαζεύουν χόρτα με τους ηλικιωμένους ανθρώπους, πωλούν τα λουλούδια τους κ.ο.κ.)»... Δεν πρόκειται για παραμύθι αλλά για απτή πραγματικότητα. «Για ένα μικρό θαύμα», που όμως είναι δύσκολο να χωρέσει στον αυλόγυρο των μεγάλων καναλιών -ιδία των ιδιωτικών- που ασχολούνται μονίμως με τα σοβαρά του κόσμου τούτου και δεν έχουν χώρο για λεπτομέρειες... Το βράδυ -που φύσαγε πάλι Καρατζαφέρης στα δελτία, μαζί με Παπαδήμο, Ραγκούση, Βορίδη και τ' άλλα τα παιδιά της κομπανίας- τις λέξεις των σημειώσεων σαλαγούσε ένας δυνατός άνεμος, σαν αυτόν που φυσάει στον Φουρφουρά. Από εκεί εξάλλου πήρε τ' όνομά του το χωριό.

Ποιοι φοβούνται την Αγανάκτηση;

«Ο στρατηγός Μάρτιν Ντέμπσεϊ είναι αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ. Οταν λοιπόν εκφράζει την ανησυχία του για τη σταθερότητα στις χώρες της Ε.Ε. και προβλέπει κοινωνική αναταραχή ως συνέπεια των αποφάσεων γενικευμένης λιτότητας που ελήφθησαν στις πρόσφατες συναντήσεις κορυφής μιλάει βάσει δεδομένων»...

Από την «Αυγή»:

- «Ο κ. Ντέμπσεϊ ξέρει από αναταραχή, καθώς έχει περάσει από το κατοχικό Ιράκ και έχει σίγουρα κάποια σενάρια στα χέρια του. Τον απασχολεί τόσο η ασφάλεια των 80.000 Αμερικανών στρατιωτών που στρατοπεδεύουν στην Ευρώπη, όσο και η μείωση των κονδυλίων για την άμυνα και το ΝΑΤΟ που θα φέρει η οικονομική κατάρρευση της ηπείρου.

Η πρόβλεψη για γενικευμένη κοινωνική αναταραχή αποτελεί και κεντρικό θέμα της ανάλυσης της Control Risk, μιας εταιρείας συμβούλων διεθνούς ασφάλειας, η οποία δείχνει σε σχετική της έκθεση για την παγκόσμια ασφάλεια το 2012 ότι οι κοινωνικές εντάσεις, η διαμαρτυρία και η βία είναι ευθέως ανάλογες με τον περιορισμό των κρατικών δαπανών ιστορικά και σε όλο τον κόσμο, σε όλες της τις διαστάσεις. Με άλλα λόγια ότι η λιτότητα φέρνει αναβρασμό.

Σιγά-σιγά αναπτύσσεται μια συγκλίνουσα εικόνα σοβούσας αστάθειας γενικά στην Ευρώπη (και ιδίως στην Ελλάδα) στο πλαίσιο της ανησυχίας για τη σταθερότητα του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος. Ολο και περισσότεροι θυμούνται την ιστορική εμπειρία της λιτότητας και αρχίζουν να ανησυχούν. Δικαίως. Αλλά μήπως λίγο αργά;».