Το να προσπαθείς να φιμώσεις την ελευθερία έκφρασης στο Ιντερνέτ με ένα νόμο, είναι σαν να προσπαθείς να κρυώσεις την επιφάνεια του Ηλίου με ένα φλιτζάνι χαμομήλι. Τα blogs, άσχετοι πολιτικοί, δεν είναι κανάλια. Εκατομμύρια χρήστες κάθε δευτερόλεπτο, 24 ώρες κάθε μέρα, γράφουν, ενημερώνονται, ανταλλάσσουν απόψεις κλπ, σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
Το περιβάλλον αλληλεπίδρασης στον υπολογιστή, δίνει μια αίσθηση ενεργητικής συμμετοχής σε αντίθεση με την παθητικότητα των καναλιών. Δεν διαβάζουμε απλά, σχολιάζουμε, λέμε τη γνώμη μας, μπορούμε να διασταυρώσουμε τις πηγές και το σπουδαιότερο να ακούσουμε την άλλη άποψη, τη διαφορετική.
Αυτό ακριβώς τρομάζει κάθε δικτατορία. Η δικτατορία ζητά τον έλεγχο. Θέλει την άγνοια των σπουδαίων και τον αποπροσανατολισμό στα δευτερεύοντα. Κυρίως όμως δεν θέλει να ακούγονται τα διαφορετικά επιχειρήματα.
Δεν είναι μόνο οι πολιτικοί, που ενοχλούνται ιδιαίτερα από τα blogs. Είναι και τα αφεντικά τους που έχουν μετοχές στα κανάλια. Όλο και περισσότεροι, νέοι κυρίως, όσοι έχουν...
πρόσβαση, προτιμούν την ενημέρωση από το διαδίκτυο. Αυτό σημαίνει, πως η πλύση εγκέφαλου έχει ολοένα και λιγότερα θύματα. Επιπλέον, κι αυτό είναι που τρομάζει τους κηφήνες των καναλιών, η διαφήμιση προϊόντων, φασιστικών απόψεων κλπ, έχει όλο και λιγότερη επιρροή.
πρόσβαση, προτιμούν την ενημέρωση από το διαδίκτυο. Αυτό σημαίνει, πως η πλύση εγκέφαλου έχει ολοένα και λιγότερα θύματα. Επιπλέον, κι αυτό είναι που τρομάζει τους κηφήνες των καναλιών, η διαφήμιση προϊόντων, φασιστικών απόψεων κλπ, έχει όλο και λιγότερη επιρροή.
Δεν είναι λοιπόν μόνο ο κομπλεξικός φασίστας πολιτικός, που ανησυχεί. Τα χρήματα είναι πολλά. Η προσπάθεια φίμωσης και προπαγάνδας από το σύστημα υπάρχει στο διαδίκτυο. Υπάρχουν blog που λένε ψέματα, που εξυπηρετούν συμφέροντα πλουτοκρατών και που στηρίζονται σε παρακρατικούς μηχανισμούς και κρατικό προϋπολογισμό.
Η μεγάλη έκταση και ποικιλία όμως των ιστοσελίδων, κάνει αυτά τα blogs ουσιαστικά ανίσχυρα. Όταν κάποιος βλέπει την προπαγάνδα των καναλιών στο PC του, τότε απλά κάνει κλικ αλλού. Υπάρχουν άπειρα site, που θα βρει αυτό που θέλει. Και το σημαντικότερο: Όταν το θέλει.
Βλέπουμε αυτό που θέλουμε εμείς μέσα από μια πληθώρα επιλογών, χωρίς να αναγκαζόμαστε να ανεχόμαστε τα τηλεοπτικά σκουπίδια.
Η προσπάθεια κάθε φίμωσης των blog είναι καταδικασμένη εξ αρχής σε αποτυχία. Οι λόγοι είναι πολλοί. Κανάλια έχουν οι πλούσιοι με πολύ προσωπικό, συχνότητες που παραχωρεί το κράτος, υπάρχουν υπόγειες διαδρομές χρήματος κλπ. Blog μπορεί να κάνει οποιοσδήποτε έχει λίγες γνώσεις χειρισμού υπολογιστών, μπορεί να το χειριστεί και μόνος αν χρειαστεί, κυρίως όμως μπορεί να το κάνει ανεξαρτήτως της οικονομικής του κατάστασης.
Κι αν ακόμα κλείσουν φυλακή έναν από εμάς, δεκάδες χιλιάδες άλλοι θα συνεχίσουν με τον ίδιο κι ακόμη μεγαλύτερο ζήλο. Τη σκέψη, ευτυχώς, δεν μπορούν να την ελέγξουν ακόμη. Αν κατεβάσουν μια ιστοσελίδα, δεκάδες άλλες θα ανεβάσουν το περιεχόμενό της σε πολλά μέρη του κόσμου, που δεν θα έχουν πρόσβαση. Δεν μπορούν να μας φιμώσουν.
Οι γελοίες προσπάθειες τρομοκράτησης δεν τρομάζουν ούτε εμάς που γράφουμε, ούτε φυσικά όσους μας διαβάζουν. Ίσα – ίσα που γυρνάνε μπούμερανγκ.
Με το indymedia συμφωνώ σε πολλά πράγματα, διαφωνώ σε μερικά. Η προσπάθεια λογοκρισίας όμως αυτού του site εναλλακτικής ενημέρωσης, είναι τόσο αποτρόπαιη και ναζιστική στη σκέψη, όσο αστεία και αφελής στην πράξη.
Είναι πραγματικά κωμικοτραγικό να ακούς έναν πολιτικό, που έχει απειλήσει άπειρες φορές πολιτικούς του αντιπάλους, που έχει βρίσει αμέτρητες φορές όσους διαφωνούν, που έχει προσβάλει όλους τους πολίτες αυτής της χώρας με τη στάση του, να μυξοκλαίει ότι τάχα κινδυνεύει κι ότι προωθούνται μέσα από αυτό «εγκληματικές ενέργειες»!
Εκείνο που τσούζει, δεν είναι το έγκλημα. Άλλωστε διαφωνούμε ριζικά με τους κηφήνες στον ορισμό του «εγκλήματος». Δεν θεωρώ έγκλημα να απαλλαγούμε από τοκογλύφους και πολιτικά όρνεα. Έγκλημα θεωρώ να τους αφήσουμε να μας γδάρουν, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Πέρα από το ότι έγκλημα χειρότερο από την πολιτική του μνημονίου δεν υπάρχει, αφού είναι πηγή κακουργημάτων, το ίδιο μπορώ να πω, με την ίδια τη «λογική» τους, και για τα κανάλια, όταν βάζουν βίαιες (πολεμικές) ταινίες για παράδειγμα. Δεν μιλάνε για βία και δεν την προωθούν έτσι;
Αν ενδιαφέρεστε για το έγκλημα, πείτε μας ποιος γαλάζιος δολοφόνος σκότωσε τον άτυχο Ιρακινό στο δρόμο; Ποια μπλε καθάρματα επιτίθενται σε φτωχούς και αθώους μόνο και μόνο γιατί έχουν πιο σκούρα επιδερμίδα; Ποιοι έκλεψαν με τη Siemens και που είναι τα κλοπιμαία; Πόσα πήρε το χαζό, για να μας «σώσει»; Πόσα ο συμμαθητής του;
Τελειώνοντας το άρθρο θα πω, πως η διαφορετική άποψη και η κρίση στις πολιτικές, δεν είναι αδίκημα στις δημοκρατίες, αλλά στις δικτατορίες. Ιδιαίτερα είναι χρήσιμη η κριτική αυτή, όταν αναφέρεται σε αποδεδειγμένες αποτυχίες λέγοντας αλήθεια, έστω κι αν ακούγεται σκληρή.
Αυτή ακριβώς η ειλικρίνεια κι η αλήθεια είναι το ζητούμενο. Η υποκρισία των καναλιών, των τραμπούκων με τις γραβάτες, αυτών που εξευτελίζουν, ψεύδονται, παραπλανούν, εξαπατούν, γλύφουν, συκοφαντούν με προσποιητή ευγένεια, είναι που μας εξαγριώνει.
Μια συμβουλή. Αν θέλετε να μη διαβάζουμε τόσο τα blog αυτά, ο τρόπος είναι ένας: Σταματήστε τα ψέματα, την προπαγάνδα, και αφήστε να ακουστούν χωρίς λογοκρισία όλες οι απόψεις. Αλλιώς απλά θα διαφημίζετε όσους σας ενοχλούν. Κι ότι ενοχλεί τους κλέφτες της Βουλής, εμάς μας συναρπάζει…
Αλληλεγγύη σε όσους διώκονται για την ελεύθερη έκφραση.
Απόψεις του indymedia για τη δίωξη:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου