Φίλε Πιτσιρίκο,
Ειλικρινά, δεν μπορώ να καταλάβω από πού πηγάζει όλη αυτή η αισιοδοξία σου για την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ. Μέσα σε διάστημα λίγων ημερών υπαναχώρησαν από βασικές θέσεις του προεκλογικού τους προγράμματος [πχ μονομερής διαγραφή του χρέους, άμεση και χωρίς υποσημειώσεις εφαρμογή του...προγράμματος για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής και όχι μόνο κρίσης, κλπ, κλπ]. Σε αντάλλαγμα μας πούλησαν – και δυστυχώς μας πουλάνε ακόμα – λίγα δράμια «αξιοπρέπειας» χωρίς σκοπό και χωρίς περιεχόμενο.
Μάθαμε λοιπόν από τον νέο εθνικό σταρ ότι αξιοπρέπεια είναι να στέκεσαι μπροστά στον Γερμανό και να λες πως πεινάς, πως δεν έχεις άλλο δυνάμεις και αντοχές για να αντέξεις κι άλλο ένα χρόνο μνημονιακής σκληρής κι αδιέξοδης λιτότητας.
Βγαίνουν κι άλλες 50.000 κόσμου στις πλατείες και επισημαίνουν το αληθές των επιχειρημάτων σου. «Δεν μπορώ άλλο» φωνάζουν όλοι μαζί. Και μετά τι; Πεθαίνουμε «αξιοπρεπείς»;
Κι αν αυτό λέγεται «αξιοπρέπεια» η συνδιαλλαγή και η διαπραγμάτευση με τους τύπους που δηλώνουν ότι λυπούνται τον ελληνικό λαό για τις επιλογές του, ότι δεν θα αλλάξουν τους κανόνες επειδή κάπου στην Ευρώπη έγιναν εκλογές, που απειλούν θέτοντας διλήμματα του τύπου “take it or leave it”, που εκβιάζουν βάζοντας την ΕΚΤ -η οποία υποτίθεται ότι είναι και η κεντρική τράπεζα της Ελλάδας- να σταματάει τις όποιες ροές χρήματος προκειμένου να συρθείς σαν το πεινασμένο σκυλί στα σαλόνια τους εκλιπαρώντας για το κόκαλο, πώς λέγεται;
Πώς ονομάζεται επίσης το σκύψιμο της κεφαλής προκειμένου να κερδίσεις χρόνο; Να κερδίσεις χρόνο για ποιον ακριβώς λόγο; Για να συνεχίσεις ποια ακριβώς διαπραγμάτευση και με ποιους; Τους οικονομικούς δολοφόνους των λαών;
Και σε τελική ανάλυση, Πιτσιρίκο, αν έχουμε καταντήσει τόσο αδύναμοι άνθρωποι για να ελπίζουμε στην ενδεχόμενη νίκη του Podemos προκειμένου να διαπραγματευτούμε από καλύτερη θέση με τους Γερμανούς, γιατί δεν καθότανε τον Δεκέμβρη του 2014 στα αβγά του ο ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί δεν ψήφιζε τον Δήμα; Ήταν λιγότερο αξιοπρεπής από τον Πάκη;
Αφού περίμενε την αλλαγή των συσχετισμών στην Ευρώπη, γιατί δεν έδινε παράταση στον κυβερνητικό βίο της κυβέρνησης των ΣαμαροΒενιζέλων μέχρι να πιάσουν οι Podemos -που είναι κίνημα από τα σπλάχνα του κόσμου και όχι διασταύρωση του ΠΑΣΟΚ με τα εγγόνια του Κύρκου- τα διάσελα, και μετά να βγουν τα καλόπαιδα του Τσίπρα και του Λαφαζάνη να σηκώσουν τα φλάμπουρα της επανάστασης και στην Ελλάδα;
Λένε ακόμα κάποιοι από τους ΣΥΡΙΖΑίους «διαπραγματευτές» -ψιθυριστά και με υπονοούμενα- ότι οι 4 μήνες ανακωχής θα είναι πολύ σημαντικοί προκειμένου να προετοιμαστεί καλύτερα η Ελλάδα.
Για ποιο πράγμα ρε παιδιά; Κλείσιμο του οφθαλμού η απάντηση!
Για την δραχμή, ω ρε Νικηταράδες μου; Σιωπή, η απάντηση.
Την επόμενη βδομάδα που θα βγει το τελικό κείμενο – εκείνο που θα γίνει δηλαδή αποδεκτό από τους αποικιοκράτες – το οποίο θα περιγράφει τις «μεταρρυθμίσεις» που θα πρέπει να υλοποιήσει η «πρώτη φόρα αριστερά» κυβέρνηση μέχρι τον Απρίλιο θα αρχίσουν οι πρώην ΠΑΣΟΚοι επαναστάτες τα «ουγκανταγκου μπουμ γκι γκαπα γκου μπιρλι γκαγκά»!
Ειλικρινά, αν κάποιος εργοδότης σε αντιμετώπιζε όπως ο Σόιμπλε τον Βαρουφάκη και χωρίς να σε πληρώνει μάλιστα, τι θα έκανες; Υπομονή για 4 μήνες;
Εγώ τέτοια αξιοπρέπεια δεν την καταλαβαίνω. Υπό προϋποθέσεις, αξιοπρέπεια δεν υπάρχει. Ακόμα κι ο Μεταξάς είχε μεγαλύτερη αξιοπρέπεια από του Τσίπρα. Κι ας μην αρέσει σε πολλούς σήμερα αυτή η πικρή αλήθεια.
Φίλε Πιτσιρίκο, κι εγώ θα διαφωνήσω μαζί σου. Επιτυχημένη τακτική στην μάχη χαράζει όποιος έχει κάποιον ξεκάθαρο στρατηγικό στόχο να υπηρετήσει.
Και η «Ευρώπη των λαών» μαζί με την «Ευρωζώνη της αλληλεγγύης» είναι στην καλύτερη των περιπτώσεων ανεπίτρεπτη πλάνη. Ανεπίτρεπτη γιατί μετά από 5 χρόνια προδοσίας και γερμανικής κατοχής η χώρα έχει χάσει το 25% του ΑΕΠ της, έχει το 30% του ενεργού πληθυσμού της άνεργο και εξαθλιωμένο, βλέπει τις γεννήσεις να μειώνονται και τα παιδιά της να εγκαταλείπουν την χώρα για λίγη ελπίδα και αξιοπρέπεια.
Κι ο Βαρουφάκης με τον Τσίπρα πανηγυρίζουν που δεν θα παρθούν νέα μέτρα λιτότητας μέσα στο επόμενο 4μηνο! Κατάντια και ντροπή.
Με τον Τσίπρα έχουμε κάποια κοινά χαρακτηριστικά. Βρισκόμαστε στην πάνω κάτω ίδια ηλικία και ήμασταν – κάποτε – και οι δύο κομουνιστές.
Έχουμε όμως και διαφορές. Ο Τσίπρας συνέχισε την σταδιοδρομία τους ως πολιτικό στέλεχος του ΚΚΕ αρχικά και μετά πήρε μεταγραφή σε άλλο κόμμα όπου και έκανε καριέρα λαμπρή.
Με την βοήθεια μάλιστα του τότε μέντορα του Αλέκου Αλαβάνου -για τον οποίο ποτέ τα τελευταία χρόνια δεν έχει πει ούτε μια καλή κουβέντα- έγινε αρχηγός και λίγα χρόνια μετά – ελέω κρίσης – πρωθυπουργός.
Αντίθετα, εγώ σιχάθηκα νωρίς την καριέρα του «επαγγελματικού κομματικού στελέχους».
Ποτέ δεν μετάνιωσα βέβαια για την επιλογή μου αυτή. Σπούδασα, εργάστηκα και συνεχίζω να εργάζομαι σκληρά για να μπορώ να ζω με αξιοπρέπεια και τουλάχιστον να σκέφτομαι -αφού δεν μπορώ να ζω- ελεύθερα.
Τους μυρίζομαι όμως όλους αυτούς τους υποκριτές που εκμεταλλεύονται την δίψα του κόσμου για λίγο καθαρό αέρα και λίγο καθαρό ουρανό γιατί τους ξέρω καλά.
Στο λέω λοιπόν με τον δικό μου απόλυτο και αφοριστικό λόγο, ο ένας έχει ήδη κοιμηθεί με την Μέρκελ και ο άλλος το έχει κάνει με την Λαγκάρντ. Σε 4 μήνες θα το έχετε δει όλοι!
Φιλιά από την Εσπερία – και συγνώμη για την ένταση των συναισθημάτων και των εκφράσεων.
Ηλίας
Υ.Γ. Να προσθέσω και κάτι τελευταίο. Κατηγορούμε συχνά με το δίκιο μας τον Ελληνικό λαό για τις επιλογές που κάνει ή δεν κάνει, οφείλουμε όμως να του δώσουμε κι ένα μικρό ελαφρυντικό. Μεταξύ της Σκύλλας και της Χάρυβδης βρίσκεται χρόνια τώρα.
(Αγαπητέ Ηλία, να σου θυμίσω πως στην Ελλάδα δεν άλλαξε η εξουσία. Στην Ελλάδα άλλαξε η κυβέρνηση. Με Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ επί 40 χρόνια, ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να κάνει μεγάλη προσπάθεια για να πάρει την εξουσία. Αν τα καταφέρει. Ηλία, νομίζω ότι βιάζεσαι. Είναι σαν να ζεις εσύ στην Ελλάδα και εγώ στο εξωτερικό. Δεν περιμένω τίποτα από τον ΣΥΡΙΖΑ -ευτυχώς η ζωή μου δεν εξαρτάται από κανένα κόμμα- αλλά δεν μπορώ να ξεχάσω πως ζω σε μια χώρα που, πριν από δυο μήνες, ένας νέος άνθρωπος έκανε απεργία πείνας, διεκδικώντας το δικαίωμά του να πάει στο πανεπιστήμιο και η τότε κυβέρνηση τον αντιμετώπισε σαδιστικά. Επίσης, δεν μπορώ να ξεχάσω πολλά πράγματα που έζησα την τελευταία πενταετία και ελπίζω να μην ξαναζήσω. Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές βοηθάει το Podemos και η νίκη του Podemos θα βοηθήσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Ηλία, δεν ζούμε μόνοι μας πάνω στον πλανήτη. Αν ο ελληνικός λαός είχε τα κότσια, ας έκανε το δικό του Podemos. Όσο για την γερμανική κυβέρνηση, θα είναι η Ελλάδα που θα την ρίξει. Ηλία, την μάχη την δίνεις στον χρόνο και στο σημείο που επιλέγεις εσύ, όχι εκεί που στην έχουν στημένη. Και τώρα σταματάω γιατί πάω σε ένα αποκριάτικο πάρτι. Να είσαι καλά, Ηλία.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου