Συντάκτης: Γεωργία Σάντα*
Παίρνοντας αφορμή από τις εκλογές στη Σλοβακία και το ποσοστό που έλαβε το νεοναζιστικό κόμμα εκεί, 8% εν έτει 2016, και παίρνοντας υπόψη ότι μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η Τσεχοσλοβακία αποτελούσε μία από τις χώρες που δόθηκε στην κυριαρχία της Σοβιετικής Ενωσης και επομένως χαρακτηριζόταν τότε «κομμουνιστική [χώρα] του Υπαρκτού Σοσιαλισμού» και δεδομένης της κατάρρευσης αυτών των ηγεσιών των «κομμουνιστικών κομμάτων», με αποτέλεσμα να έχουμε σήμερα δύο ξεχωριστά κράτη, την Τσεχία και τη Σλοβακία, αναρωτιέμαι τι σόι «εποικοδόμημα» έφτιαχναν αυτά τα κράτη;
Αυτό, λοιπόν, μέσα σε χιλιάδες άλλα παραδείγματα σε σχέση με τη ζωή σ’ αυτές τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, μας δίνει άλλο ένα μικρό παράδειγμα ότι απέτυχαν τραγικά στο να υλοποιήσουν αυτό που μέσα στο μυαλό μας, εμείς οι αριστεροί, ονομάζουμε σοσιαλισμό.
Kάθε οικονομικό, κοινωνικό σύστημα δημιουργεί ανάλογα με τις οικονομικές συνθήκες που το καθορίζουν και αντίστοιχο «εποικοδόμημα», το οποίο αντιπροσωπεύει τις ιδέες, τις αξίες και τις αρχές αυτού του συστήματος: το «life style», που προωθείται και σήμερα στην Ελλάδα, με την κρίση δεν περνάει πια τόσο εύκολα στον κόσμο, γιατί υπάρχει ριζοσπαστικοποίηση της συνείδησης των πολιτών και έχουν μπει μπροστά του άλλες προτεραιότητες.
Το «πρώτη φορά Αριστερά» στη χώρα μας έδωσε καταρχήν ένα άλλο ήθος στην πολιτική της Ελλάδας. Πρωτόγνωρο για τον λαό μας, όπου επί σειρά ετών διοικούνταν από την κυρίαρχη τάξη, η οποία τότε είχε ως σύμμαχο και τη μεσαία τάξη – και η οποία σήμερα μετά από 6 χρόνια μνημονίων χτυπήθηκε καίρια, με αποτέλεσμα τη φτωχοποίηση και της ίδιας.
Οι επιστήμονες, δηλαδή, και οι ελεύθεροι επαγγελματίες να μην μπορούν να ζήσουν με την εργασία τους.
Εδώ θα ήθελα να προσθέσω ότι: στην Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ η γέννηση εθνικής αστικής τάξης, όπου το «εθνικής» καθόριζε και τη δυνατότητα αυτής της τάξης να έχει συνείδηση σεβασμού προς τον λαό της, και έτσι, το αποτέλεσμα ήταν να διοικείται η άρχουσα τάξη μας από ξένα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων, φτάνει το «κέρδος» αυτής να ήταν το καλύτερο δυνατό για την ίδια.
Ετσι, λοιπόν, το «πρώτη φορά Αριστερά» έδειξε και δείχνει τη διαφορά της Αριστεράς από την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων, όπου, αφού όλο το κράτος είναι διαμορφωμένο για να εξυπηρετεί μόνον αυτήν την τάξη, είναι και πολύ δύσκολο από τη μια μέρα στην άλλη να αλλάξεις τα πράγματα. Και χρειάζεται μεγάλη επιμονή αλλά και υπομονή εκ μέρους του κόσμου, γιατί ούτε ψεύτες είναι στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά σίγουρα τους ενδιαφέρει ο λαός μας πάνω απ’ όλα, χωρίς σύνδρομα μεσσιανισμού.
Και το βασικό είναι ότι οι αριστεροί έχουμε πάρει απόφαση, μετά την εμπειρία μας των καθεστώτων Σοσιαλισμού που δήθεν εγκαθιδρύθηκαν, ότι μέσα από τη δημοκρατία θα φτάσουμε στον πολυπόθητο σοσιαλισμό, με δικούς μας όρους, αφού καταφέρουμε να περάσουμε τους σκοπέλους που βρίσκονται μπροστά μας με ειρηνικό τρόπο, χωρίς βία -γιατί ο άνθρωπος δεν ζει χωρίς ελευθερία-, παλεύοντας τόσο στη χώρα μας όσο και στην Ευρώπη για περισσότερη δημοκρατία και σεβασμό στις ανάγκες των λαών της Ευρώπης.
Εδώ λοιπόν, πρέπει να δούμε ότι τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Ομως πιστεύω ότι στη δημοκρατία πάντα υπάρχουν λύσεις. Ενα βασικό ζήτημα που φέρνει η προσφυγική κρίση είναι ο ρατσισμός και η ξενοφοβία, με αποτέλεσμα οι άναρθρες κραυγές των κάθε είδους ακροδεξιών μορφωμάτων να βρίσκουν έδαφος στον κόσμο, και ιδιαίτερα στις νέες ηλικίες, όπου αυτό αντίστοιχα μας δείχνει ότι πρέπει αμέσως και δυναμικά να κάνουμε κάτι όσον αφορά την Παιδεία μας -στην Ελλάδα- και όσον αφορά κατ’ επέκταση στο εποικοδόμημα το οποίο θέλουμε να χτίσουμε ως Αριστερά.
Νομίζω ότι θα πρέπει να προστεθούν νέα σύγχρονα και ελκυστικά μαθήματα που θα αφορούν το σήμερα, κυρίως στα Λύκεια (όχι να προστίθενται στο μάθημα της Ιστορίας προς το τέλος του διδακτέου βιβλίου), που να γίνονται με όλα τα σύγχρονα τεχνολογικά εργαλεία (πίνακες που συνδέονται με το internet και χρησιμοποίηση ΗΥ όπου αυτό είναι δυνατό), που θα αφορούν πρώτα απ’ όλα τη γέννηση του ναζισμού και τι επιπτώσεις είχε αυτός στους λαούς της Ευρώπης και όχι μόνο, προβάλλοντας κινηματογραφικά έργα ή ντοκιμαντέρ, π.χ. «Καλά Χριστούγεννα», αληθινή ιστορία από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου εκεί φαίνεται καθαρά ότι εάν ο λαός αρνηθεί να πολεμήσει, τότε πολύ απλά δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί ο πόλεμος. Από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, τι έγινε στην Ελλάδα και γιατί ο Χίτλερ αναγκάστηκε να κρατήσει 11 ολόκληρες μάχιμες μεραρχίες -κάτι το οποίο δεν είχε προβλέψει για τη «μικρή» Ελλάδα- και δεν μπόρεσε να τις στείλει στη Μέση Ανατολή για ενίσχυση στον αρχιστράτηγό του Ρόμελ.
Αλλά και σκηνές και εξήγηση, καθώς και σύνδεση του ναζισμού με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που δημιουργήθηκαν. Οι μαθήτριες και οι μαθητές γνωρίζουν ότι η Ελλάδα ήταν η τρίτη χώρα σε απώλειες μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο; Γνωρίζουν ότι η ναζιστική Γερμανία επί Χίτλερ άδειασε τα ταμεία της Τράπεζας της Ελλάδας και δεν επέστρεψε ποτέ το κατοχικό αυτό δάνειο;
Προσωπικά, έχω μεγάλη εμπιστοσύνη στη νεολαία μας και πιστεύω ότι αν τους δίνουμε την κατάλληλη πληροφόρηση αντιμετωπίζοντάς τους ως ισότιμους με εμάς ανθρώπους, θα δράσουν κατάλληλα από μόνοι τους, γιατί είναι το πιο αγνό κομμάτι της κοινωνίας και το πιο ασυμβίβαστο, και μάλιστα εάν στοχεύουμε εμείς οι μεγαλύτεροι στην τόνωση των πραγματικών αξιών στον άνθρωπο, όπως η αλληλεγγύη, ο ουμανισμός...
Να εξηγούνται οι Διεθνείς Νόμοι Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για τους πρόσφυγες και πώς πρέπει να αντιμετωπίζουν τους πρόσφυγες τα κράτη, βάζοντας ως βασική υποσημείωση τι συνέβη στην Ελλάδα το 1922 με την καταστροφή της Σμύρνης, και μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το κύμα των δικών μας προσφύγων τη δεκαετία του 1950-60 προς τη Βόρεια Αμερική, τον Καναδά και την Αυστραλία καθώς και τη Γερμανία λίγο αργότερα.
Επίσης, μπορούμε να δώσουμε στους μαθητές στοιχεία από την Ε.Ε., ότι το 85% των Ελλήνων πιστεύει πως πρέπει να βοηθήσουμε τους πρόσφυγες να πάνε όπου θέλουν, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στην Ευρώπη είναι 65%. Και να γίνεται συζήτηση πάνω στο τι δείχνουν αυτά τα ποσοστά, ποιοι είναι οι πραγματικοί Ευρωπαίοι παρότι δεν έζησαν τον Διαφωτισμό και την εποχή της Αναγέννησης. Με βασικό όμως κορμό το σύνθημα: Μία φυλή - η ανθρώπινη φυλή.
Αυτά ήταν μερικές σκέψεις που κάνω και ελπίζω οι ιθύνοντες του υπουργείου απλώς να τις διαβάσουν.
*απλή πολίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου