Αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί, οι επαναστάτες του 1821 ήταν τρομοκράτες. Πήραν τα όπλα και τα έστρεψαν εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην οποία ανήκαν. Αυτά είναι απαράδεκτα πράγματα.
Πρέπει να καταδικάζουμε τη βία από όπου κι αν προέρχεται.
Και η Επανάσταση του 1821 είχε βία. Πολλή βία.
Υπήρχε και άλλος τρόπος -εκτός από τα όπλα- για να λύσουν τα θέματα που είχαν με τους Τούρκους.
Μπορούσαν να κάνουν προτάσεις για διάλογο, ώστε να ξεκινήσουν οι μεταρρυθμίσεις.
Κάποιοι λογικοί Έλληνες εκείνης της εποχής ήταν κατά της Επανάστασης και υπέρ του διαλόγου -από τότε υπήρχαν φιλελέδες- αλλά οι τρομοκράτες δεν τους άκουσαν.
Αυτό που με έμαθαν οι Έλληνες επαναστάτες του 1821 είναι να κοιτάω πάντα και την άλλη πλευρά.
Σήμερα η Ελλάδα ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης καταπίεζαν στο παρελθόν ή καταπιέζουν ακόμα και σήμερα άλλους λαούς.
Οι λαοί αυτοί αντιδρούν ή προσπαθούν να αντιδράσουν. Βίαια. Όπως βίαια αντιμετωπίζονται από τις ευρωπαϊκές χώρες.
Κάποιοι λένε «ελάτε να ξεχάσουμε τι έγινε στο παρελθόν. Ελάτε να ξεχάσουμε την αποικιοκρατία, το μακελειό, τις μαζικές εκτελέσεις, τους ακρωτηριασμούς και τα βασανιστήρια που έκαναν οι δυτικές χώρες σε λαούς της Αφρικής, της Μέσης Ανατολής και άλλους».
Δεν αρκεί να ξεχάσει αυτός που έκανε τις θηριωδίες.
Πρέπει να ξεχάσει και αυτός που υπέστη τις θηριωδίες.
Και αυτό είναι πολύ δύσκολο.
Βλέπουμε πόσο δύσκολο είναι ακόμα και σήμερα στις πλούσιες Ηνωμένες Πολιτείες να ξεχάσουν οι μαύροι αυτά που υπέστησαν οι προγονοί τους αλλά και τις διακρίσεις που συνεχίστηκαν επίσημα μέχρι την δεκαετία του ’60, ενώ ανεπίσημα συνεχίζονται και σήμερα.
Κάποιοι λένε πως οι λαοί της Μέσης Ανατολής είναι απολίτιστοι και πως δεν είναι φτιαγμένοι για δημοκρατίες.
Δεν είναι αλήθεια αυτό.
Αν η Δύση δεν στήριζε επί δεκαετίες απολυταρχικά καθεστώτα -χτυπώντας παράλληλα τους δημοκράτες-, αυτές οι χώρες θα ήταν πολύ διαφορετικές σήμερα.
Πριν από εφτά χρόνια, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα ουσιαστικά ζήτησε συγγνώμη για την ανατροπή της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης του Μοχάμεντ Μοσαντέκ στο Ιράν το 1953.
Ο Μοσαντέκ ήταν ένας κοσμικός πολιτικός, μετριοπαθής και δημοκρατικός, ο οποίος θεωρείτο ήρωας από τους Ιρανούς.
Βρετανοί και Αμερικανοί -λόγω συμφερόντων και πετρελαίου- τον ανέτρεψαν με πραξικόπημα και ο Μοσαντέκ συνελήφθη.
Ακολούθησαν ο Σάχης για 25 χρόνια και μετά οι μουλάδες του Χομεϊνί.
Να ξεχάσουν οι Ιρανοί την ανατροπή του Μοσαντέκ;
Μα καθόρισε απόλυτα την πορεία της χώρας τους και τις ίδιες τους τις ζωές.
Και μια συγγνώμη, μισό αιώνα μετά, δεν αλλάζει τα όσα έγιναν.
Ναι, οι αγωνιστές του 1821 με έμαθαν να κοιτάω πάντα και την άλλη πλευρά.
Γιατί κάποτε ήμασταν εμείς οι Έλληνες η άλλη πλευρά.
Ζήτω το ’21!
Πρέπει να καταδικάζουμε τη βία από όπου κι αν προέρχεται.
Και η Επανάσταση του 1821 είχε βία. Πολλή βία.
Υπήρχε και άλλος τρόπος -εκτός από τα όπλα- για να λύσουν τα θέματα που είχαν με τους Τούρκους.
Μπορούσαν να κάνουν προτάσεις για διάλογο, ώστε να ξεκινήσουν οι μεταρρυθμίσεις.
Κάποιοι λογικοί Έλληνες εκείνης της εποχής ήταν κατά της Επανάστασης και υπέρ του διαλόγου -από τότε υπήρχαν φιλελέδες- αλλά οι τρομοκράτες δεν τους άκουσαν.
Αυτό που με έμαθαν οι Έλληνες επαναστάτες του 1821 είναι να κοιτάω πάντα και την άλλη πλευρά.
Σήμερα η Ελλάδα ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης καταπίεζαν στο παρελθόν ή καταπιέζουν ακόμα και σήμερα άλλους λαούς.
Οι λαοί αυτοί αντιδρούν ή προσπαθούν να αντιδράσουν. Βίαια. Όπως βίαια αντιμετωπίζονται από τις ευρωπαϊκές χώρες.
Κάποιοι λένε «ελάτε να ξεχάσουμε τι έγινε στο παρελθόν. Ελάτε να ξεχάσουμε την αποικιοκρατία, το μακελειό, τις μαζικές εκτελέσεις, τους ακρωτηριασμούς και τα βασανιστήρια που έκαναν οι δυτικές χώρες σε λαούς της Αφρικής, της Μέσης Ανατολής και άλλους».
Δεν αρκεί να ξεχάσει αυτός που έκανε τις θηριωδίες.
Πρέπει να ξεχάσει και αυτός που υπέστη τις θηριωδίες.
Και αυτό είναι πολύ δύσκολο.
Βλέπουμε πόσο δύσκολο είναι ακόμα και σήμερα στις πλούσιες Ηνωμένες Πολιτείες να ξεχάσουν οι μαύροι αυτά που υπέστησαν οι προγονοί τους αλλά και τις διακρίσεις που συνεχίστηκαν επίσημα μέχρι την δεκαετία του ’60, ενώ ανεπίσημα συνεχίζονται και σήμερα.
Κάποιοι λένε πως οι λαοί της Μέσης Ανατολής είναι απολίτιστοι και πως δεν είναι φτιαγμένοι για δημοκρατίες.
Δεν είναι αλήθεια αυτό.
Αν η Δύση δεν στήριζε επί δεκαετίες απολυταρχικά καθεστώτα -χτυπώντας παράλληλα τους δημοκράτες-, αυτές οι χώρες θα ήταν πολύ διαφορετικές σήμερα.
Πριν από εφτά χρόνια, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα ουσιαστικά ζήτησε συγγνώμη για την ανατροπή της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης του Μοχάμεντ Μοσαντέκ στο Ιράν το 1953.
Ο Μοσαντέκ ήταν ένας κοσμικός πολιτικός, μετριοπαθής και δημοκρατικός, ο οποίος θεωρείτο ήρωας από τους Ιρανούς.
Βρετανοί και Αμερικανοί -λόγω συμφερόντων και πετρελαίου- τον ανέτρεψαν με πραξικόπημα και ο Μοσαντέκ συνελήφθη.
Ακολούθησαν ο Σάχης για 25 χρόνια και μετά οι μουλάδες του Χομεϊνί.
Να ξεχάσουν οι Ιρανοί την ανατροπή του Μοσαντέκ;
Μα καθόρισε απόλυτα την πορεία της χώρας τους και τις ίδιες τους τις ζωές.
Και μια συγγνώμη, μισό αιώνα μετά, δεν αλλάζει τα όσα έγιναν.
Ναι, οι αγωνιστές του 1821 με έμαθαν να κοιτάω πάντα και την άλλη πλευρά.
Γιατί κάποτε ήμασταν εμείς οι Έλληνες η άλλη πλευρά.
Ζήτω το ’21!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου