Πρώτη φορά Αμερικανιστερά…

 

Από τον Κλίντον στον Ομπάμα, από τον Σημίτη στον Τσίπρα…

 

Toυ Νίκου Μπογιόπουλου

 

Να θυμίσουμε ότι επί εποχής του υψηλού μας επισκέπτη είναι, του Ομπάμα, που οι Αμερικανοί μετέτρεψαν τη λεγόμενη «Αραβική Άνοιξη» σε ευρασιατικό χειμώνα και σε πεδίο δράσης του ISIS.

Που διαλύθηκαν χώρες με τους πρόσφυγές τους να γεμίζουν πτώματα τα νερά του Αιγαίου και στρατόπεδα συγκέντρωσης την ελληνική επικράτεια,

Που οι ναζί «αναβαθμίστηκαν» επίσημα σε...

ευρωατλαντικό εργαλείο όπως στην Ουκρανία,

Που η Ελλάδα αξιοποιήθηκε και αξιοποιείται σαν βατράχι στον πόλεμο μεταξύ των βουβαλιών εν μέσω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.

Ωστόσο, όπως κάθε φορά που η ελληνική άρχουσα τάξη φοράει στην Ελλάδα τον ρόλο της «μαντάμ Σουσού» του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, το «τυρί» στην προπαγανδιστική φάκα των εκάστοτε κυβερνώντων για να καμφθούν οι αντιδράσεις της ελληνικής κοινής γνώμης είναι ότι αυτή η τακτική θα φέρει «αναβάθμιση του γεωπολιτικού ρόλου» της χώρας και άρα… «ανάπτυξη».

Πόσες φορές δεν έχουμε δει και ακούσει – όπως κατά την επίσκεψη Κλίντον στην Αθήνα το 1999 με νωπό ακόμα το αίμα της Γιουγκοσλαβίας – να εμφανίζουν τη συμμετοχή και τη συνενοχή της χώρας στο διαρκές ιμπεριαλιστικό έγκλημα σαν «αναγκαία» και «επιβεβλημένη» τακτική που ο λαός θα την εξαργυρώσει, τάχα, με την «αναβάθμιση» της ζωής του.

Να βαφτίζουν τα βουτηγμένα στο αίμα ανταλλάγματα των διεθνών γκάνγκστερ προς τους εγχώριους ομοτράπεζούς τους σαν «εθνικό συμφέρον».

Να παριστάνουν ότι με τη μετατροπή της Σούδας σε θανατηφόρο ορμητήριο, με την αποστολή Ελλήνων στρατιωτών εκτός των συνόρων, ότι… θωρακίζουν την «ευημερία» και την «ασφάλεια» του λαού.

Τώρα το κερασάκι στην τούρτα της παραποίησης εννοιών κυκλοφορεί με ένα ακόμα όνομα: «Χρέος»…

Συνεπώς, μετά από τόση συσσωρευμένη εμπειρία, αξίζει να σκεφτούμε:

Αλήθεια: Πόσο χαλασμένος πρέπει να είσαι για να διαφημίζεις τον αφανισμό των γειτονικών λαών σαν προϋπόθεση της «βελτίωσης» της ζωής του ελληνικού λαού;

Αλήθεια:Ποια «αναβάθμιση» της ζωής του, ποια «ασφάλεια», ποια «ευημερία» βιώνει ο κατεστραμμένος, ο φτωχοποιημένος ελληνικός λαός μετά και από τη διαρκή συμμετοχή της χώρας στους «ανθρωπιστικούς», στους «αντιτρομοκρατικούς» και στους «προληπτικούς» πολέμους των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ;

Αλήθεια: Ποιο το όφελος του ελληνικού λαού αν μέσω επεμβάσεων τύπου Συρίας τα ντόπια αρπακτικά φιλοδοξούν να κερδίζουν το δικό τους μερίδιο στη λεία;

Και αλήθεια: Ποιο το όφελος για το λαό, που αυτή τη φορά δεν θα είναι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αλλά θα είναι ο «αριστερός» (!) ΣΥΡΙΖΑ εκείνος που στρώνει το «κόκκινο χαλί» στον υψηλό επισκέπτη;

***

Μιλούν και οι πρώην και οι νυν για την τιμή να έρχεται ο Ομπάμα και την ακόμα μεγαλύτερη τιμή να μιλήσει περί… δημοκρατίας από την Ελλάδα. Περί δημοκρατίας… Ο πρόεδρος των ΗΠΑ…

Θυμίζουμε:

• Τις βόμβες Ναπάλμ, όπως αυτές που έριχναν οι Αμερικάνοι στην Ελλάδα κατά τον Εμφύλιο.
• Τις εκτελέσεις και τα ξερονήσια της εποχής του «Στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σας».
• Την υποτέλεια σε οικονομικό, πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο, βάσει του «σχεδίου Μάρσαλ» και της «δημοκρατίας» με έμβλημα από τη μια τους «Παρθενώνες της Μακρονήσου» και από την άλλη τους εκλογικούς νόμους δια χειρός… Πιουριφόι,
• Τη βία και τη νοθεία, τα παλατιανά πραξικοπήματα, την στρατιωτική χούντα.  
• Την άλωση του ελληνικού εδάφους από τις αμερικανικές βάσεις (που τη δεκαετία του ’80 …«θα έφευγαν»), τη μετατροπή της Ελλάδας σε λημέρι του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού (από Γιουγκοσλαβία μέχρι Αφγανιστάν) και σε ξέφραγο αμπέλι για την εξάσκηση και τη δράση πρακτόρων που έφτασαν να υποκλέπτουν ακόμα και Ελληνες πρωθυπουργούς,

Εντάξει, όμως. Το ’40, το ’50, το ’60, το ’70 ήταν… μικροί και δε γνωρίζουν τι γινόταν. Μπορεί να μη διαβάζουν ούτε Ιστορία. Αλλά ούτε αυτά που έχουν ζήσει τα γνωρίζουν;

Δεν έχουν ξανακούσει για τις «δημοκρατικές» παρεμβάσεις της CIA και των ΗΠΑ στην πολιτική ζωή της Ελλάδας, όχι επί χούντας, τώρα, πρόσφατα;

Ρωτάμε:
 

1. Ούτε είδαν ούτε άκουσαν τον Γ. Κρίστοφερ, τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών, να αναγγέλλει τον ακριβή χρόνο (!) που θα γίνονταν οι εκλογές στην Ελλάδα, το 1993, αν και οι εκλογές έπρεπε να γίνουν έναν χρόνο μετά;
2. Δεν θυμούνται τίποτα από την υπόθεση των Αμερικανών πρακτόρων που πιάστηκαν επ’ αυτοφώρω και επί το έργον το Νοέμβρη του ’93, εκεί στην Πλατεία Αμερικής, με όλα τα «σύνεργα της δουλειάς» πάνω τους, αλλά την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να φροντίζει να τους φυγαδεύσει μέσα στην άγρια νύχτα;
3. Δε θυμούνται τον επιτετραμμένο της αμερικάνικης πρεσβείας, τον κατοπινό πρέσβη, Τ. Μίλερ, να ανακοινώνει το ’95 τη θέση της ελληνικής κυβέρνησης για – το «ύψιστο ελληνικό θέμα εξωτερικής πολιτικής» εκείνη την εποχή – το «σκοπιανό», και μάλιστα να ανακοινώνει την «ελληνική» θέση από την έπαυλη του πρωθυπουργού, Α. Παπανδρέου!;
4. Δεν άκουσαν για το ρόλο των ΗΠΑ το βράδυ των Ιμίων, ούτε τα «ευχαριστώ» του Σημίτη τα άκουσαν;
5. Δε θυμούνται πώς η κυρία Ολμπράιτ πήρε από το αυτί τούς Σημίτη – Ντεμιρέλ το 1997 και τους έβαλε να υπογράψουν τη συμφωνία της Μαδρίτης, ή πώς «χάθηκαν» στο δρόμο οι S-300, ή πώς «χάθηκε» στο δρόμο ο Οτσαλάν;
6. Δεν άκουσαν ότι ανήμερα των ευρωεκλογών του ’99 και πριν (!) ακόμα κλείσουν οι κάλπες ο Κλίντον έστειλε τηλεγράφημα για να συγχαρεί τον κ. Σημίτη;
7. Δεν διάβασαν προεκλογικά των βουλευτικών του 2000, ότι στο πάρτι που οργάνωσε ο ανθύπατος Μπερνς φρόντισε να ενημερώσει τους καλεσμένους του πως οι ΗΠΑ δεν θεωρούσαν κατάλληλη τη στιγμή για μια κυβερνητική αλλαγή στην Ελλάδα, αφού, όπως έλεγε, υπάρχει καλή συνεργασία με τον κ. Σημίτη και τον κ. Παπανδρέου;
8. Ούτε για τις υποκλοπές άκουσαν τίποτα το 2007;

Αλλά τι τα θέλετε όλα αυτά. Σήμερα έχουμε… «γιορτή». Έρχεται ο Ομπάμα. Ας το γιορτάσουμε, λοιπόν. Και επ’ ευκαιρία ας θυμηθούμε μερικούς λόγους που… εξηγούν το γλέντι:   

Κορέα

Η επέμβαση των ΗΠΑ στην Κορέα τη δεκαετία του ’50 βάφτηκε και με ελληνικό αίμα. Ο ελληνικός λαός, από την πρώτη στιγμή ένταξης της χώρας στο ΝΑΤΟ, γνώρισε τις συνέπειες της εμπλοκής του τόπου στον ιμπεριαλιστικό οργανισμό. Τα θύματα Ελλήνων, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, ήταν από τον Στρατό 183 νεκροί και 610 τραυματίες και οι απώλειες της Αεροπορίας 12 νεκροί και 4 χαμένα αεροσκάφη.
 

Κύπρος

Πολύ πριν από τα ξαναζεσταμένα σήμερα «σχέδια Ανάν» οι υπογραφές υποθήκευσης του μέλλοντος της Κύπρου (Συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου του ’59) δεν θα μπορούσαν να μην έχουν και αμερικανικό «μελάνι», αφού «η Ελλάς ανέπνεε με αμερικανικόν πνεύμονα» (Γεώργιος Παπανδρέου).

Το έγκλημα της Κύπρου , το 1974, έχει τη σφραγίδα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Αντί οποιασδήποτε άλλης αναφοράς, θα περιοριστούμε στα στοιχεία που προέκυψαν από την ανάκριση που διεξήχθη στη Βουλή το 1987, για το «φάκελο της Κύπρου», και καταγράφτηκαν στο βιβλίο «Έγκλημα εναντίον της Κύπρου», του τότε βουλευτή του ΚΚΕ, Κώστα Κάππου. Το ΝΑΤΟ λοιπόν και οι Αμερικάνοι:

• Ήταν αυτοί, που σχεδίασαν το πραξικόπημα κατά του Μακάριου – όπως ομολόγησε ο επικεφαλής του πραξικοπήματος στην Κύπρο , ο Γεωργίτσης – και οι συνταγματάρχες το εκτέλεσαν ώστε να δοθεί το πρόσχημα για την τουρκική επέμβαση στο νησί.
• Ήταν αυτοί, που ασκούσαν «φορτική πίεση» – όπως ομολόγησε ο «πρωθυπουργός» Κόλλιας – για την αποχώρηση των ελληνικών στρατευμάτων κατά τη διάρκεια της προέλασης των τουρκικών δυνάμεων.
• Ήταν αυτοί, που μέσω του 6ου Αμερικανικού Στόλου, της βρετανικής αεροπορίας και των βρετανικών ναυτικών δυνάμεων, έπαιξαν ρόλο προγεφυρώματος – όπως ομολόγησε ο τότε αρχηγός ΓΕΑ Παπανικολάου – για την εισβολή των τουρκικών δυνάμεων στο νησί και την αναχαίτιση των ελληνικών δυνάμεων σε περίπτωση που αυτές «εκινούντο».
• Ήταν αυτοί, που – όπως ανέφερε ο αντιστράτηγος του ΑΕΔ Μπίτος – σε τηλεφωνικές επικοινωνίες του Κίσινγκερ με τον Ετσεβίτ, του έδωσαν την «άδεια» να βυθίσει το ελληνικό αρματαγωγό που βρέθηκε στην περιοχή.

Γιουγκοσλαβία

Η Ελλάδα αποτέλεσε το 1999 το προκεχωρημένο φυλάκιο των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ κατά τη διάρκεια της θηριωδίας ενάντια στη Γιουγκοσλαβία. Στρατιωτικές βάσεις, λιμάνια, αεροδρόμια, ολόκληρο το ελληνικό έδαφος παραδόθηκε στη ΑμερικαναΝΑΤΟική συμμορία για να φέρει σε πέρας το έγκλημα. Παρότι η τότε κυβέρνηση ισχυριζόταν ότι «δεν συμμετείχε» στους βομβαρδισμούς και τη στρατιωτική περικύκλωση της Γιουγκοσλαβίας, τα επίσημα στοιχεία αναφέρουν ότι μόνο από τη Θεσσαλονίκη με κατεύθυνση το Κοσσυφοπέδιο πέρασε η ακόλουθη ΝΑΤΟική δύναμη πυρός: 1.000 αεροσκάφη, 420 πλοία, 510 σιδηροδρομικοί συρμοί, 1.400 φάλαγγες οχημάτων διαφόρων τύπων, 40.000 οχήματα και 60.000 στρατιώτες…

Ιράκ

Παρούσα η Ελλάδα και στο επόμενο έγκλημα των ΗΠΑ. Αυτή τη φορά ενάντια στο Ιράκ. Οι αριθμοί το αποδεικνύουν:

Κατά το κρίσιμο διάστημα της επίθεσης στο Ιράκ (20 Μάρτη – 30 Απρίλη), 5.270 αεροσκάφη του ΝΑΤΟ με κατεύθυνση το Ιράκ προσγειώθηκαν ή περνώντας από τον εθνικό εναέριο χώρο μας, έδωσαν αναφορά πορείας στη Σούδα. Ανάμεσά τους 3.963 μεταφορικά και 307 μαχητικά. Επίσης σταθερά κάθε μέρα απογειώνονταν ή προσγειώνονταν από τη Σούδα πάνω από 20 κατασκοπευτικά, ηλεκτρονικού πολέμου, ιπτάμενα τάνκερ και ραντάρ, ανθυποβρυχιακά και άλλα αεροσκάφη.

Όσο για το ναυτικό σκέλος της βάσης, από την αρχή του 2003 που άρχισε η προετοιμασία μέχρι το τέλος των επιχειρήσεων έδεσαν στη Σούδα και υποστηρίχτηκαν (με πυρομαχικά, καύσιμα, τρόφιμα, συντήρηση κλπ.) 196 πλοία – ανάμεσά τους δυο αεροπλανοφόρα, 16 υποβρύχια (και πυρηνοκίνητα), 56 φρεγάτες κ.ο.κ. Αν, δε, πάμε πιο πίσω, στην αφετηρία της αμερικάνικης αντιτρομοκρατικής εκστρατείας (11/9/2001), τα πλοία ξεπερνούν τα 750…

Οι αριθμοί αυτοί οδήγησαν ακόμα και τον Μπους, σε ειδική τελετή που έγινε στις ΗΠΑ να ανακηρύξει την Ελλάδα τέταρτη σε σημασία σύμμαχο χώρα των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ, από την άποψη της συνεισφοράς της στην εισβολή στο Ιράκ…
 

«Κόκκινη προβιά»

Οι ΗΠΑ έχουν τη δική τους – πολλαπλή – συμβολή και στην εμπέδωση της «δημοκρατίας» στην Ελλάδα. Χαρακτηριστική η υπόθεση της «Κόκκινης προβιάς».

Η υπόθεση ξεκινά τη δεκαετία του ’50, όταν η CΙΑ στήνει σε πανευρωπαϊκό επίπεδο μιαν απίστευτη τρομοκρατική – παρακρατική επιχείρηση, στο όνομα της αντιμετώπισης του «κομμουνιστικού κινδύνου». Η επιχείρηση γίνεται γνωστή στην Ιταλία με τον κωδικό «Γκλάντιο». Στην Ελλάδα, το παράρτημα της «Γκλάντιο» ονομάζεται «Κόκκινη προβιά».

Σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό «Σπίγκελ», που το Νοέμβρη του 1990 αποκάλυψε την υπόθεση, ο παρακρατικός μηχανισμός του ΝΑΤΟ συμπεριλάμβανε κρύπτες με χιλιάδες όπλα που είχαν τοποθετηθεί κάτω από δημόσια κτίρια ή ακόμα και εκκλησίες, και έναν αριθμό «εκπαιδευμένων» να αναλάβουν δράση εφόσον το απαιτούσε η εσωτερική κατάσταση στην Ελλάδα.

Η συμφωνία της «Κόκκινης προβιάς» υπογράφηκε στις 25 Μάρτη του 1955 από τον πρωθυπουργό Παπάγο και το στρατηγό της CΙΑ Τράσκοτ. Πρόσχημα, βέβαια, ο «κομμουνιστικός κίνδυνος». Η παρακρατική ομάδα στην Ελλάδα αποτελούσε, σύμφωνα με το «Σπίγκελ», «μια από τις πιο σκληρές ομάδες μάχης του ΝΑΤΟ».

Ας σημειωθεί ακόμα: Ενας από τους αξιωματικούς των μυστικών υπηρεσιών, που γνώριζαν ακριβώς τα καθήκοντα και το δυναμικό των κρυφών μονάδων της ΑμερικανοΝΑΤΟικής «Κόκκινης προβιάς», ήταν ο συνταγματάρχης Γεώργιος Παπαδόπουλος…
 

Χούντα

Η δικτατορία των συνταγματαρχών ήταν ένα από τα «εξαιρετικά» δημιουργήματα του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών. Το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ ήταν που ως πιστοί σύμμαχοι της εγχώριας πλουτοκρατίας σχεδίασαν και οργάνωσαν το πραξικόπημα. Το πλήθος των παραστρατιωτικών οργανώσεων που είχαν διαβρώσει το στρατό και δρούσαν στη χώρα, όπως ο περιβόητος ΙΔΕΑ, που κορυφαίο του στέλεχος ήταν ο Γ. Παπαδόπουλος, ήταν δικά τους δημιουργήματα.

Αναφορικά με τη στάση της Ουάσιγκτον και του ΝΑΤΟ στη χούντα των συνταγματαρχών, αποκαλυπτικό είναι το τηλεγράφημα της 13ης Γενάρη 1968 του Στέιτ Ντιπάρτμεντ προς τον τότε Αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα:

«1. Αποφασίσαμε να κινηθούμε βραχυπρόθεσμα προς μία σχέση συνεργασίας με το καθεστώς της Αθήνας. Το σχέδιό μας είναι πρώτον να συμβουλευτούμε εντός της βδομάδας στην Ουάσιγκτον με τους εκπροσώπους του ΝΑΤΟ και έπειτα να σας εξουσιοδοτήσουμε να κάνετε επίσημο τηλεφώνημα στον Πιπινέλι. Η τυπική επαφή με τους υπουργούς της χούντας δε θα πρέπει να εξουσιοδοτηθεί για την ώρα αλλά είναι ορατή ως το επόμενο βήμα (…)».
 

Από «Σεπτεμβριανά» μέχρι Ιμια και Μαδρίτη

Στα «καλά» των ΗΠΑ θα πρέπει, μεταξύ άλλων, να προστεθούν και οι σφαγές των Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη το 1955 όπου και πάλι οι ΗΠΑ  δηλώνουν «παρών» με τον υπουργό Εξωτερικών τους Τζ. Ντάλες να στέλνει επιστολή στην Αθήνα καλώντας την να μην αντιδράσει και να επιδείξει πνεύμα καλής θέλησης «χωρίς χρονοτριβή (για) την ενότητα της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, που κλονίστηκε με την επιδείνωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων».

Όσο για τα Ίμια και τις «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο, αυτά ήρθαν να επικυρωθούν με τη ΝΑΤΟική συμφωνία της Μαδρίτης, το 1997.
 

«Σχέδιο Μάρσαλ»

Σε μια προσπάθεια να εξυμνηθεί αναδρομικά το «σχέδιο Μάρσαλ», μαζί με τα υπόλοιπα φληναφήματα περί της ρύθμισης του χρέους,ακούμε (ακόμα και από τον… «αριστερό» Τσίπρα) ότι ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ χρειάζεται η Ελλάδα και σήμερα!

Τι ήταν, όμως το σχέδιο Μάρσαλ; Ας αφήσουμε κάποιον υπεράνω υποψίας να μας το εξηγήσει. Τον Αμερικανό υπεύθυνο του σχεδίου Μάρσαλ στην Ελλάδα, κατά το έτος 1947, τον Τζέιμς Γουόρεν (συνέντευξη στην «Καθημερινή», 17/6/2007). Κατά τον Γουόρεν, λοιπόν, επρόκειτο για

«… μια πολύ αυστηρή συμφωνία, πολλές πτυχές της οποίας αποτελούσαν σαφή παρέμβαση στα εσωτερικά της Ελλάδας. Μπορεί κάλλιστα να πει κανείς ότι επρόκειτο όχι για απλή παρέμβαση, αλλά για επέμβαση στην εθνική κυριαρχία της χώρας»!

Ο Γουόρεν, όμως, υπήρξε αποκαλυπτικός μιλώντας και για τους Ελληνες κυβερνώντες την περίοδο του Εμφυλίου:

«Η επιτυχία (σ.σ.: των «πατριωτών» κυβερνώντων – όπως τους αποκαλεί ο Αμερικανός) ήταν ότι έφεραν τους Αμερικανούς, όχι απλά ως συμβούλους, αλλά ως ελεγκτές και υπεύθυνους των αποφάσεων. Για τα επόμενα χρόνια η Ελλάδα έπρεπε να καταπιεί την περηφάνια της και να αποδεχτεί ευρείες παρεμβάσεις. Αυτό ήταν το πνεύμα της συμφωνίας μεταξύ των δυο χωρών».

Προφανώς όταν τα παραπάνω τα δηλώνουν οι ίδιοι οι Αμερικανοί, εμείς δε χρειάζεται να προσθέσουμε τίποτα για το «σχέδιο Μάρσαλ» και τι σήμαινε αυτή η «απόβαση των ΗΠΑ » για την Ελλάδα, την εθνική κυριαρχία της, την ανεξαρτησία της, τη δημοκρατία και το λαό της.

***

Αν, λοιπόν, θα ήθελε κάποιος να περικλείσει σε μια φράση την εμπειρία της Ελλάδας από την «συμμαχική» σχέση της με τις ΗΠΑ, αν θα ήθελε να περιγράψει

• την… συμβολή των ΗΠΑ στην εμπέδωση της «δημοκρατίας» και της «ομαλής» εσωτερικής ελληνικής πολιτικής ζωής,
• τη μετατροπή της Ελλάδας για ολόκληρες δεκαετίες σε «Τρούμπα», σε προτεκτοράτο, σε «αποικία» υπό καθεστώς ετεροδικίας και υποκλοπών έως και σε διαμετακομιστικό κέντρο μέσω της χρήσης του ελληνικού εδάφους και αέρα για να περνούν τα αεροπλάνα-φυλακές της CIA γεμάτα βασανισμένους και απαχθέντες «υπόπτους»,      
• την μετατροπή της Ελλάδας σε παρακολούθημα και προγεφύρωμα των αμερικανικών επεμβάσεων στον κόσμο (από την Κορέα τη δεκαετία του ’50 μέχρι το Κόσσοβο και το Αφγανιστάν του 21ου αιώνα).
• την εμπλοκή της Ελλάδας σε θηριωδίες (Μέση Ανατολή, Περσικός), την υπονόμευση των δεσμών της με τον αραβικό κόσμο, την υπαγωγή της στα κράτη που κουβαλούν το στίγμα του «καταδότη» (υπόθεση Οτσαλάν),
• τις «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο, την αμφισβήτηση του εύρους του εθνικού εναέριου χώρου (από το ίδιο το ΝΑΤΟ!), την αδυναμία άσκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων (χωρικά ύδατα στα 12 μίλια), την επιδιαιτητική αυθαιρεσία των ΗΠΑ σε όλα τα θέματα (από Ίμια μέχρι ονομασία της ΠΓΔΜ), αυτή είναι ότι:

Δεν υπάρχει στιγμή της ελληνικής ιστορίας από την πρόσδεση της Ελλάδας στις ΗΠΑ και στο άρμα του ευρωατλαντισμού που αυτό να μην πληρώνεται με την υπονόμευση της δημοκρατίας στο εσωτερικό της χώρας και με την έκθεση του τόπου στους κινδύνους που συνεπάγεται η εμπλοκή της χώρας στους σχεδιασμούς του «καλού συμμάχου» μας.

Όλα αυτά, βεβαίως, έγιναν και γίνονται επειδή αυτή είναι η θέληση της άρχουσας τάξης της Ελλάδας. Άλλοτε, με πρόσχημα τον «κομμουνιστικό κίνδυνο», άλλοτε με πρόσχημα τη «συλλογική ασφάλεια», άλλοτε με πρόσχημα την «ανάπτυξη» και το χρέος.

Καλώς τα δεχτήκαμε, λοιπόν. Και, φυσικά, ας απολαύσουμε την εικόνα του Τσίπρα να χειροκροτεί τον Ομπάμα. Τότε ήταν ο Σημίτης. Σήμερα είναι ο Τσίπρας. Αυτός – ο διαδηλωτής επί Κλίντον – είναι που σήμερα εκδίδει τα αντίστοιχα με τότε φιρμάνια απαγόρευσης της κυκλοφορίας και των διαδηλώσεων στην Αθήνα…  

sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr