Τι γίνεται με τους εβραίους και τον Άδωνη; Γιατί ξαφνικά ο εγνωσμένου αντισημιτισμού Άδωνης είναι έτοιμος όχι μόνο να επαναλάβει όσα ανακοινώνουν οι εβραίοι όπου γης αλλά να φορέσει και κιπά και να μελετήσει την τορά δημόσια για να δείξει τον φιλοεβραϊσμό του;
Αυτά είναι τα πρακτικά ερωτήματα τα οποία έχουν εξήγηση. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Άδωνης έχει ζητήσει από εβραϊκές οργανώσεις να σταματήσουν να τον χτυπάνε για τον αντισημιτισμό του με αντάλλαγμα τη δημόσια συγνώμη. Σε ένα ταξίδι του στη Νέα Υόρκη, σε συνάντηση με το εβραϊκό λόμπι, αφού διαβεβαίωσε πως δεν είναι φασίστας (κατονόμασε ωστόσο λένε, ποιοι συνάδελφοί του στη ΝΔ είναι) ζήτησε την υποστήριξή τους και τρόπο να επανορθώσει για τη στάση που έχει επιδείξει.
Μετά από τις διαβεβαιώσεις, ο Άδωνης, λένε οι πληροφορίες, εντάχθηκε στο «πρωτόκολλο της συγνώμης», δηλαδή σε μια διαδικασία στην οποία θα επιδείκνυε πόσο φιλοσημίτης είναι. Στο παρελθόν το ίδιο πρωτόκολλο είχε ακολουθήσει ο νεοφασίστας Τζιανφράνκο Φίνη. Και επειδή είναι βασιλικότερος του ίδιου του Δαυίδ και του Σολομώντα μαζί, κατά καιρούς εμφανίζεται με υπερβολικές αναρτήσεις και δηλώσεις στήριξης των εβραϊκών θέσεων σε όλα τα επίπεδα.
Ανεβάζει στο τουίτερ την αφεντιά του με καπελάκι WHY μπροστά στους βεβηλωμένους εβραϊκούς τάφους, αναπαράγει ό,τι ανακοινώνει η Ισραηλινή Πρεσβεία στην Αθήνα και δεν θα μου φανεί καθόλου παράξενο να κάνει και περιτομή δημόσια για να αποδείξει την πλήρη αφοσίωσή του στις δεσμεύσεις του.
Ο Άδωνης προφανώς κάνει όσα έχει συνηθίσει να κάνει ως Άδωνης. Ανακυβιστήσεις, πιρουέτες και αλλαγή θέσεων χωρίς ηθικούς φραγμούς και δεσμεύσεις. Ως σήμερα έχει ειρωνευτεί και κατηγορήσει όλους τους προέδρους της ΝΔ τους οποίους στη συνέχεια αποκάλεσε μεγάλους αρχηγούς, έχει διατυπώσει τις πιο αντικρουόμενες θέσεις για τα πιο σοβαρά θέματα και κατά καιρούς ανακαλύπτει πως ο γάιδαρος, όχι μόνο πετάει πάνω από τα κεφάλια μας, αλλά είναι έτοιμος και για πτώσεις με αλεξίπτωτο όταν τον βολεύει. Όχι τον γάιδαρο, τον Άδωνη.
Συνεπώς ο Άδωνης είναι συνεπής στην συνεχή προσπάθεια αδωνοποίησης της πολιτικής ζωής και τη σύνδεσή της με τους σιελογόνους αδένες του. Το θέμα είναι οι εβραίοι και κυρίως οι Έλληνες εβραίοι που δίνουν συγχώρεση στην κωλοτούμπα του Άδωνη και ανταλλάσσουν τη «συγνώμη» του με τις θυσίες τους. Και για να εξηγηθώ.
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως ο Άδωνης, φίλος του Πλεύρη και πλευρικός πολιορκητικός κριός ακροδεξιών απόψεων στο σύστημα του κοινοβουλευτισμού, διατύπωσε σαφείς αντισημιτικές θέσεις. Δεν διαφήμισε μόνο το βιβλίο του Πλεύρη, δεν το πούλησε μόνο, δεν κράτησε απλώς τη μαύρη βίβλο του φασίστα που αρνιέται το ολοκαύτωμα σαν Βίβλο. Διατύπωσε τη θέση πως είναι ντοκουμέντο με το οποίο δύσκολα μπορεί να διαφωνήσει κανείς, ανατρίχιασε και το δήλωσε, με όσα εκπληκτικά γράφει, πρότεινε σε όλους να γίνουν μέτοχοι της αλήθειας του Πλεύρη διαβάζοντάς το.
Αλλά δεν είναι μόνο η σχέση του Άδωνη με το βιβλίο του Πλεύρη και η στήριξη που του παρείχε στο δικαστήριο, που τον καθιστούν επικίνδυνο και ακραίο. Ο ρατσισμός που εκφράζει κάθε μέρα είναι έκδηλος. Όταν οι Χρυσαυγίτες κάνοντας επίδειξη δύναμης άφησαν σχεδόν νεκρό από το ξύλο έναν μετανάστη μικροπωλητή, ο Άδωνης υπερασπίστηκε το «ελληνικό δίκιο» κάνοντας ερώτηση στη Βουλή για το αν είχε άδεια.
Έχει φωνάξει σε συναθροίσεις, μπροστά στην κάμερα, ως σύνθημα, ρήσεις του Αδόλφου Χίτλερ, αναπαράγει κάθε μέρα την ξενοφοβία και το ρατσισμό. Αυτά τα γνωρίζουν οι Έλληνες εβραίοι. Αν κάποιοι προσβάλλονται πρωτίστως από τον ρατσισμό είναι αυτοί που πλήρωσαν το τίμημα του πιο παράλογου ιδεολογήματος. Τα παιδιά των πάνω από 90.000 Ελλήνων που πλήρωσαν τον ρατσισμό και τον φασισμό.
Γιατί ανέχονται την κοροϊδία και την υποκρισία, που μετατρέπει τον Άδωνη σε περιφερόμενο θίασο που δήθεν τους δικαιώνει; Μοναδική πραγματική δικαίωση γι’ αυτούς, είναι η σθεναρή αντιμετώπιση του φασισμού και κάθε ρατσισμού και όχι η επένδυση στις κωλοτούμπες του κάθε τυχοδιώκτη. Αυτοί που πλήρωσαν με διωγμούς και αίμα, δεν μπορεί να ικανοποιούνται με τη νίκη επί των δηλώσεων.
Ο Άδωνης δεν άλλαξε πολιτικές θέσεις για να αποτιμηθεί θετικά. Οι απόψεις που εξέφραζε και εκφράζει, είναι θέμα ιδεολογίας. Αυτές άλλωστε τον κάνουν να συμπορεύεται δεκαετίες τώρα με τον Πλεύρη, τον Βορίδη, τον Καρατζαφέρη και Χρυσαυγίτες στα ψηφοδέλτια. Ο Άδωνης δεν είναι μετανοημένος γιατί δεν έχει αποκηρύξει όσα εκφράζει ιδεολογικά. Γι’ αυτόν δεν μπαίνει θέμα μετάνοιας αλλά πολιτικής χρήσης πραγμάτων τα οποία μπορεί να εκμεταλλευτεί. Και θεωρεί πως μπορεί να το κάνει με όλα, ακόμη και με τα κρεματόρια. Το ερώτημα είναι, γιατί του το επιτρέπουν οι Έλληνες εβραίοι; Γιατί τον αφήνουν σιωπηλά να το κάνει, στήνοντας κρεματόρια στην αλήθεια και την πρώτη φορά που έλεγε πως είναι με τον Πλεύρη και τώρα που λέει πως δεν είναι;
Η μνήμη δεν έχει ανάγκη από περιφερόμενους θιάσους αλλά από αξιοπρέπεια και γνώση. Δεν νικάει το Ολοκαύτωμα όταν οι Αδωνίσκοι ζητάνε υποκριτικά συγνώμη. Αντιθέτως στέλνουμε στα κρεματόρια την αλήθεια για πολιτικές σκοπιμότητες. Δεν είναι νίκη τηςι αλήθειας. Είναι νίκη του ψέματος και στην Ιστορία και στην πολιτική. Αν οι εβραίοι χρειάζονται την υποκριτική συγνώμη γιατί έτσι διαμορφώνουν το επικοινωνιακό τους προβάδισμα, τότε πρέπει να είναι έτοιμοι για τη στιγμή που ο υποκριτής και ψεύτης θα πει και το αντίστροφο. Αλλοίμονο σε αυτούς που χρειάζονται τον Άδωνη για σημαία. Δηλώνουν σε όλους πως ο σκοπός είναι όπως το λάβαρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου