Ο Ακατανόμαστος και η Καριόλα

 

...........Μια χυδαία απόπειρα δημιουργίας σουξέ

του Χρήστου Ξανθάκη 
    

Κανονικά τώρα έπρεπε να σχολιάζω την παραίτηση του Νίκου Σακελλαρίου και να λέω τα δικά μου τα αριστερά, αλλά επειδή πρώτα είμαι Παναθηναϊκός και ύστερα κουμμούνι, ένα και μοναδικό θα σημειώσω:
Εδώ ρε φίλε δεν παραιτήθηκε ο Ουζουνίδης που του ψήσανε το ψάρι στα χείλη όλη τη χρονιά, που του βγάλανε το μέσα έξω και του πρόσφεραν ρόμπα κλαρωτή αντί για φόρμα προπονήσεως και παραιτήθηκε ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας; Και μάλιστα ένα μηνάκι πριν τη σύνταξη; Μισό λεπτό ν’ ανάψω το καπνογόνο και θα την μάθετε την άποψή μου!

Αφήνω λοιπόν πίσω το κόνσεπτ της ευθιξίας και πιάνω το στόρι του μισογυνισμού. Αυτή ακριβώς την υπόθεση που έχει κάπως κρυφτεί στο πίσω μέρος της ντουλάπας, μαζί με κάτι σαγιονάρες που ξώμειναν απ’ το περσινό καλοκαίρι. Και που όλο τον ξεχνάμε, όλο τον λησμονούμε, όλο τον αποφεύγουμε, όλο τον αφήνουμε για αργότερα τώρα που μας έπιασε η μανία με τα δικαιώματα. Τα δικαιώματα όλων των μειονοτήτων και όλων των αναξιοπαθούντων και όλων των ταλαίπωρων επί της γης και πολύ καλά κάνουμε και μπράβο μας, αλλά την ίδια ώρα το θηρίο του μισογυνισμού δεν έχει αποδημήσει εις Κύριον, δεν σπαρταράει στον Καιάδα, εδώ δίπλα μας είναι, τα δόντια του μας δείχνει και συχνά πυκνά δαγκώνει κιόλας. Μικρό δείγμα για να μην ξεχνιόμαστε:

Καριόλα σε μισώ
να το ξέρεις
Σου αξίζει μόνο αυτό
να υποφέρεις

Άνθρωπος το έγραψε αυτό, δεν το έγραψε πίθηκος, και μάλιστα τραγουδοποιός με καριέρα πολύχρονη στις νότες. Ο γνωστός Ακατανόμαστος, που έχει και σουξέ άφθονα στο ενεργητικό του, αλλά τώρα που μεγάλωσε και σκέβρωσε κάπως, σκέφτηκε ότι κάπως πρέπει να ξανασυνδεθεί με τη νεολαία και την καγκουρίλα και τις απλικέσιες και όλα αυτά τα καινούρια και τα φρέσκα στο σύμπαν της μικρής και της πολύ μικρής οθόνης. Και να κάνει μπαζ στο Φέιζμπο και στην Τουίτα, να βγούνε όλοι και όλες γι’ αυτόν να συζητάνε και να λένε «πώ ρε γαμώτι, τι έγραψε ο Ακατανόμαστος» και οι μισοί να τον βρίζουνε και οι άλλοι μισοί να τον υπερασπίζονται και να γίνεται τζέρτζελο και να τρεντάρει και να επιστρέφει στην επικαιρότητα και στη μαρκίζα!

Αναρωτιέμαι αν αυτός είναι ο νόμος της νύχτας ή ο νόμος της ζούγκλας. Αναρωτιέμαι αν υπάρχουν όρια πλέον ή υπάρχουν μόνο μπικικίνια. Αναρωτιέμαι αν η αγωνία για προβολή, για δημοφιλία, για αναγνωρισιμότητα τυφλώνει τους πάντες. Λίγο θέλω να γίνω δελτίο ειδήσεων και να σκέπτομαι «σε τι κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας». Μη σου πω να βγω σαν υστερική σαύρα και να φωνάζω «φέρτε έναν εισαγγελέα τώρα». Αλλά σέβομαι την τραγωδία του δικαστικού επαγγέλματος (συγγνώμη, του δικαστικού λειτουργήματος) τώρα με την αποχώρηση Σακελλαρίου και το αποφεύγω. Άλλωστε για τα παλικάρια σαν τον Ακατανόμαστο η λύση είναι μία και μοναδική:
Στη λήθη και στη χλεύη.

Εκεί τους ταιριάζει να μείνουν για πάντα, σαπίζοντας πλάι στις φαεινές ιδέες τους και στην τσίγκινη μαγκιά τους. Πλάι στην ατέλειωτη ξεφτίλα ενός πυώδους ανδρισμού. Πλάι στο σκοτάδι και μακριά, πολύ μακριά απ’ το φως. Και πολύ τους πάει!

newpost.gr