Γιατί, κυρία μουεωγραφικά, η Μακεδονία δεν είναι μία και ελληνική. Ένα μέρος της κείται εκτός των ελληνικών γεωγραφικών ορίων. Όμως η ιστορία της ανήκει στο Ελληνικόν, όσο κι αν κόπτονται για την αποσύνδεση και κραυγάζουν λογής εθνικιστές.
του Γιάννη Τριάντη
Η κριτική καταιγιστική: Δεν είναι παραδοσιακή μελωδία, πάσχει από έλλειψη φαντασίας και αυθεντικότητας στην όρχηση( στον χορό), δεν παραπέμπει «στις συμβάσεις του δημοτικού τραγουδιού», πρόκειται για «το πιο ηχηρό παράδειγμα πολιτισμικής κατασκευής».
Δεν τελειώσαμε. Κάτι σαν χαριστική βολή ή σαν Πάρθιο βέλος για το «Μακεδονία ξακουστή» είναι και τα εξής: Πρόκειται για τραγούδι «καθαρά εθνικιστικού χαρακτήρα».
Και ακολούθως: «Πρόκειται για «μια μελωδία που πρωτακούστηκε στην πολυεθνοτική Θεσσαλονίκη του τέλους του 19ου αιώνα» και μετατράπηκε «σε ένα υποσχόμενο σύμβολο μακεδονικότητας και ελληνικότητας».
Ας δεχθούμε όλες τις κριτικές παρατηρήσεις για το περιεχόμενο, την μελωδία, την όρχηση και όσα συναφή αναφέρει η συγγραφέας. Ε, και; Ούτε για να κοσμήσει το αρχείο του Δημώδους άσματος προορίζεται το τραγούδι αυτό ούτε για τον διαγωνισμό… εμβατηρίων της Eurovision.
Αφήστε τον άλλον, τον Αριστοτέλη. Τι δίδασκε, αλήθεια, στον Μακεδόνα στρατηλάτη; Ποιά γλώσσα; Κι εκείνη η έρμη ελληνιστική εποχή πως προέκυψε; Ποιόν χαρακτήρα είχε και γιατί ονομάστηκε έτσι;
Όχι. Δεν θα απαντήσει στα ερωτήματα αυτά η κυρία Μαρίκα Ρόμπου-Λεβίδη. Ούτε οι λοιποί προοδευτικοί που έδωσαν μάχες- και μάχονται ακόμη- για τα…δίκαια της γείτονος… Δυστυχώς, υποστηρίζουν έναν ασύστολο, επιθετικό εθνικισμό –των εθνικισμό των Σλαβομακεδόνων-που αυθαιρετεί προκλητικά διεκδικώντας μερίδιο ιστορίας που δεν του ανήκει.
Να το ξαναπούμε; Γεωγραφικά, η Μακεδονία δεν είναι μία και ελληνική. Ένα μέρος της κείται εκτός των ελληνικών γεωγραφικών ορίων. Όμως η ιστορία της ανήκει στο Ελληνικόν, όσο κι αν κόπτονται για την αποσύνδεση και κραυγάζουν λογής εθνικιστές. Οι οποίοι ειρωνεύονται τα περί συνέχειας του Ελληνισμού-εδώ το πρόβλημά τους- και φτάνουν στο όριο του βλακώδους, καθαρού ρατσισμού, λέγοντας, όπως και ο Φαλμεράιερ, ότι δεν υπάρχει σταγόνα αίμα αρχαίων Ελλήνων στις φλέβες των συγχρόνων.
Ως κατακλείς αξίζει να παρατεθεί ένας στίχος του Κ.Π.Καβάφη, αφιερωμένος από εμάς στην συγγραφέα: «Μας εξουθένωσεν τάχατες» με το πόνημά της…
Δεν τελειώσαμε. Κάτι σαν χαριστική βολή ή σαν Πάρθιο βέλος για το «Μακεδονία ξακουστή» είναι και τα εξής: Πρόκειται για τραγούδι «καθαρά εθνικιστικού χαρακτήρα».
Και ακολούθως: «Πρόκειται για «μια μελωδία που πρωτακούστηκε στην πολυεθνοτική Θεσσαλονίκη του τέλους του 19ου αιώνα» και μετατράπηκε «σε ένα υποσχόμενο σύμβολο μακεδονικότητας και ελληνικότητας».
Ας δεχθούμε όλες τις κριτικές παρατηρήσεις για το περιεχόμενο, την μελωδία, την όρχηση και όσα συναφή αναφέρει η συγγραφέας. Ε, και; Ούτε για να κοσμήσει το αρχείο του Δημώδους άσματος προορίζεται το τραγούδι αυτό ούτε για τον διαγωνισμό… εμβατηρίων της Eurovision.
Έναν στόχο έχει και μόνο: Να συνδέσει την ελληνική ιστορία με αυτήν των Μακεδόνων, σύνδεση στην οποία-αν δεν απατώμαι-αναφέρεται ρητώς και η Συμφωνία των Πρεσπών.
Αν ευστοχεί η εν λόγω παρατήρηση, προβάλλει αναπόφευκτο το ερώτημα προς την κυρία Μαρίκα Ρόμπου-Λεβίδη: Που ακριβώς εντοπίζεται ο… «εθνικιστικός χαρακτήρας» του τραγουδιού;
Και βέβαια, πόθεν τεκμαίρεται ότι το «Μακεδονία ξακουστή» αποτελεί «ένα υποσχόμενο σύμβολο μακεδονικότητας και ελληνικότητας»; Αν δεν απατώμαι πάλι, σχετικά με την ελληνικότητα, εκείνος ο Μεγαλέξανδρος , στην επιστολή του προς τον Δαρείο, ομιλεί ως ηγεμών των Ελλήνων. Τα λέει αυτά ο Αρριανός. Λέτε να ήταν σεσημασμένος… εθνικιστής και αυτός;Αν ευστοχεί η εν λόγω παρατήρηση, προβάλλει αναπόφευκτο το ερώτημα προς την κυρία Μαρίκα Ρόμπου-Λεβίδη: Που ακριβώς εντοπίζεται ο… «εθνικιστικός χαρακτήρας» του τραγουδιού;
Αφήστε τον άλλον, τον Αριστοτέλη. Τι δίδασκε, αλήθεια, στον Μακεδόνα στρατηλάτη; Ποιά γλώσσα; Κι εκείνη η έρμη ελληνιστική εποχή πως προέκυψε; Ποιόν χαρακτήρα είχε και γιατί ονομάστηκε έτσι;
Όχι. Δεν θα απαντήσει στα ερωτήματα αυτά η κυρία Μαρίκα Ρόμπου-Λεβίδη. Ούτε οι λοιποί προοδευτικοί που έδωσαν μάχες- και μάχονται ακόμη- για τα…δίκαια της γείτονος… Δυστυχώς, υποστηρίζουν έναν ασύστολο, επιθετικό εθνικισμό –των εθνικισμό των Σλαβομακεδόνων-που αυθαιρετεί προκλητικά διεκδικώντας μερίδιο ιστορίας που δεν του ανήκει.
Να το ξαναπούμε; Γεωγραφικά, η Μακεδονία δεν είναι μία και ελληνική. Ένα μέρος της κείται εκτός των ελληνικών γεωγραφικών ορίων. Όμως η ιστορία της ανήκει στο Ελληνικόν, όσο κι αν κόπτονται για την αποσύνδεση και κραυγάζουν λογής εθνικιστές. Οι οποίοι ειρωνεύονται τα περί συνέχειας του Ελληνισμού-εδώ το πρόβλημά τους- και φτάνουν στο όριο του βλακώδους, καθαρού ρατσισμού, λέγοντας, όπως και ο Φαλμεράιερ, ότι δεν υπάρχει σταγόνα αίμα αρχαίων Ελλήνων στις φλέβες των συγχρόνων.
Ως κατακλείς αξίζει να παρατεθεί ένας στίχος του Κ.Π.Καβάφη, αφιερωμένος από εμάς στην συγγραφέα: «Μας εξουθένωσεν τάχατες» με το πόνημά της…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου