Η μέρα κατά του ρατσισμού η χθεσινή, εκτός από Ημέρα της ποίησης. Τα σημάδια πως οι ρατσιστικές ιδέες προελαύνουν, φορώντας ποικίλους μανδύες, ή μάλλον στολές μάχης, ενώ οι ιδέες που υπερασπίζονται τις ανοικτές, ανεκτικές κοινωνίες και την ισότητα των ανθρώπων βρίσκονται σε υποχώρηση και χλευάζονται, είναι πολλά. Στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, στον κόσμο όλο. Τις πλέον πρόσφορες στολές, αυτές που χωρίζουν τις ηπείρους και τα κράτη σε αλληλομισούμενα στρατόπεδα, τις παρέχουν ανέκαθεν οι θρησκείες, όταν συρρικνώνονται σε επιθετική θρησκοληψία και σε μισαλλόδοξο φονταμενταλισμό, και ο σοβινισμός, δηλαδή ο καπηλικός πατριωτισμός, που είναι όντως το καταφύγιο των απατεώνων.
Αν στενεύαμε προς στιγμήν την εικόνα, αφήνοντας έξω τη Νέα Ζηλανδία της δολοφονικής «λευκής υπεροχής» και την Ευρώπη των Ορμπαν και των Σαλβίνι, και μέναμε στα δικά μας, και μάλιστα στη σοδειά των τελευταίων ημερών, θα οφείλαμε να καταγράψουμε πολλά εξαιρετικώς στενάχωρα. Τις (παραδοσιακές άλλωστε) επιθέσεις αστυνομικών εναντίον «αράπηδων», ακόμα και μέσα σε αστυνομικά τμήματα. Τις κάμποσες «Μανωλάδες», που εκτός από φράουλες φαρμακευτικά διογκωμένες, παράγουν ανελλιπώς μοχθηρή βία κατά των μεταναστών που δουλεύουν εκεί και μάγκικη εξαπάτησή τους, όταν έρχεται η ώρα της πληρωμής.
Και θα ’πρεπε βέβαια να προσθέσουμε το κλείσιμο δημοτικών σχολείων, με αποφάσεις γονέων και κηδεμόνων και με στόχο να μη μολυνθούν τα κτίρια και τα Ελληνόπουλα από τα προσφυγάκια, που δεν θα πάψουμε να τα αντιμετωπίζουμε σαν φορείς επικίνδυνων μικροβίων ακόμα και αν έχουν να παρουσιάσουν μια ντουζίνα πιστοποιητικά εμβολιασμού. Τις επιθέσεις «ανησυχούντων» εναντίον προσφύγων στα Βίλλια, οι οποίες βρήκαν απολύτως σύμφωνους τους αυτοδιοικητικώς πολιτευόμενους της περιοχής, που έχουν και αυτοί τις αγωνίες τους. Και τη λεβέντικη επιδρομή πέντε μπρατσωμένων κουκουλοφόρων εναντίον Αφγανόπουλων, που ήταν μεν πέντε κι αυτά, ήταν όμως και πάνοπλα, με κυριότερο όπλο τους μια μπάλα του μπάσκετ, που εύκολα μετατρέπεται σε μπάλα κανονιού. Και μια και ο λόγος περί μπάσκετ, το Αντετοκουνμπαίικο εξακολουθεί να ενισχύει την άμυνά μας κατά του ρατσισμού: Ξημερώνοντας Πέμπτη, ένα ακόμα από τα αδέρφια, ο Κώστας, έπαιξε στο ΝΒΑ, μετά τον Θανάση και τον Γιάννη. Ρεκόρ. Που μάλλον θα μείνει εσαεί ακατάρριπτο όταν θα παίξει στο αμερικανικό πρωτάθλημα και ο βενιαμίν της οικογένειας, ο Αλέξανδρος, σπουδαίο ταλέντο επίσης. Να χαιρόμαστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου