Του Γ. Λακόπουλου
«Να ψηφίσουμε Μητσοτάκη για να φύγει ο Τσίπρας». Είναι το σλόγκαν που διακινεί ένας φαιός μηχανισμός προπαγάνδας . Απευθύνεται κυρίως στη μερίδα ψηφοφόρων που έμεινε μέχρι τέλους στο ΠΑΣΟΚ και μετά την εξαφάνιση του- υπέρ του ΙΧ κόμματος της Φώφης Γεννηματά, βλέπουν ότι δεν έχει νόημα να συνεχίζουν.
Ασφαλώς στον κοινοβουλευτισμό η εναλλαγή στη διακυβέρνηση είναι υγιής εξέλιξη. Κανείς δεν μπορεί να κυβερνά αιώνια. Και καμιά κυβέρνηση δεν είναι χωρίς λάθη και παραλείψεις που ενοχλούν την κοινωνία. Ειδικά για τη σημερινή κυβέρνηση υπάρχουν πολλοί λόγοι σκληρής κριτικής. Από την αρχή ως τώρα υπάρχει ολόκληρος τόμος με λάθη. Οι Συριζαίοι δεν χρειάζονται καν εχθρούς- παίζουν το ρόλο μόνοι τους…
Αλλά η πολιτική έχει ανταγωνιστικό χαρακτήρα: Όλοι και όλα κρίνονται σε σύγκριση με κάποιον άλλον και κάτι άλλο. Στην κοινοβουλευτική Δημοκρατία η ψήφος έχει και ιδεολογικό περιεχόμενο. Έχουν σημασία και οι προθέσεις.
Το σλόγκαν «Μητσοτάκης για να φύγει ο Τσίπρας» συμπυκνώνει το χειρότερο που μπορεί να συμβεί στον κοινοβουλευτισμό: τη θεωρία της τυφλής ψήφου. Δεν παρακινεί στην καταψήφισης της σημερινής κυβέρνησης της Αριστεράς – την Κεντροαριστεράς στην ουσία- υπέρ ενός κόμματος της Κεντροδεξιάς- που δεν υπάρχει. Αλλά υπέρ συγκεκριμένου πολιτικού: του Κυριάκου Μητσοτάκη που υπάρχει με τα συμφραζόμενα της πολιτικής παρουσίας του. Με όσα τον συνοδεύουν και με όσους έχει δίπλα του και κάθε άλλο παρά κεντροδεξιό πολιτικό φορέα συγκροτούν, ούτε αξιόπιστη εναλλακτική λύση..
Ζητά την υπερψήφιση του Μητσοτάκη, όχι γιατί έχει πρόγραμμα, έχει αποδείξει ότι αξίζει να γίνει Πρωθυπουργός, ή γιατί με τη ΝΔ τα πράγματα θα είναι καλύτερα. Αλλά «για να φύγει ο Τσίπρας». Γιατί όμως να φύγει;
Ο παραλογισμός εδώ χτυπάει κόκκινο. Γιατί … δεν κατάργησε αμέσως το Μνημόνιο. Γιατί δεν …έβγαλε τη χώρα από την Ευρωζώνη, όπως τον παρότρυνε το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος για το οποίο, όπως είπε με εντιμότητα ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης «πήρε μια απόφαση ουσίας».
Να φύγει γιατί «είπε ψέματα». Αλλά κανείς δεν λέει ποια ακριβώς ψέματα είπε αυτή η κυβέρνηση -σε σχέση με την εντολή που έχει. Όχι η προηγουμένη που έφυγε ήδη. Η σημερινή. Εκτός αν καταργήσαμε τον κοινοβουλευτισμό.
Το Σεπτέμβριο του 2015 το εκλογικό σώμα είχε υπόψη του ότι ο Τσίπρας υπήρξε αιθεροβάμων, με όσα έλεγε ότι θα κάνει η κυβέρνηση που αναδείχθηκε τον Ιανουάριο το 2015 -και που δεν έχει σχέση με τη σημερινή.
Εκείνος ο Τσίπρας που έπρεπε «να φύγει», έφυγε- για όποιον ασπάζεται τους δημοκρατικούς κανόνες. Ζήτησε νέα εντολή διαφορετική από την προηγούμενη και την πήρε.
Κάποιοι δεν αντιλαμβάνονται αυτό που έλεγε Μιτεράν: «Ανάμεσα στην προηγουμένη και την επόμενη των εκλογών μεσολαβεί κάτι: οι εκλογές».
Πίσω από τον τυχοδιωκτικό ετεροκαθορισμό «φύγε εσύ απλώς για να έλθω εγώ» δεν υπάρχει ίχνος λογικής, πολιτικής ουσίας και προοπτικής. Όπως δεν υπάρχει και συναίσθηση που οδηγήθηκε η χώρα όταν την ανέλαβε την ανέλαβε ο ένας «υιός του πατρός». Τώρα διεκδικεί να την αναλάβει και ο άλλος.
Δεν μας φτάνουν τα ερείπια που άφησε πίσω του ο νεότερος Παπανδρέου -στη χώρα και στο κόμμα του- αλλά πρέπει να έλθει ο νεότερος Μητσοτάκης για να ολοκληρώσει την καταστροφή που δεν πρόλαβε ο πατέρας του. Και επέφερε τελικά ο Γ. Παπανδρέου και οι «κηπουροί» του-, με πρόσχημα τη δημοσιονομική εκτροπή ενός έτους -σε συνθήκες διεθνούς κρίσης- των κυβερνήσεων Καραμανλή.
Αυτή η παρότρυνση ενθαρρύνεται από την ρητορική της Φώφης Γεννηματά και συγκεκριμένων στελεχών του πρώην ΠΑΣΟΚ που βγαίνουν καθημερινά στα κάγκελα με πρωτοφανές μίσος κατά του Τσίπρα. Άεργοι πρώην πολιτικοί, παλιοί βουλευτές, υπουργοί και κομματικά στελέχη ενός κατά περιόδους δυσώδους παρελθόντος, πρώην κρατικοί αξιωματούχοι, αποσυνάγωγοι οι περισσότεροι και χωρίς καμία κοινωνική αναφορά πλέον συνωστίζονται στον αντι-Τσιπρισμό.
Πάντα στην πολιτική υπάρχει το κρίσιμο ερώτημα: ποια είναι η εναλλακτική λύση; Ποια είναι η άλλη πρόταση διακυβέρνησης -σε μια χώρα που έχει τους περιορισμούς της Ελλάδας- όχι ασφαλώς εξ αιτίας τους ΣΥΡΙΖΑ. «Να φύγει ο Τσίπρας, αλλά ποιος θα έλθει;». Μήπως εκεί που είπαμε «αμάν να απαλλαγεί η χώρα από τον Καμμένο», θα μας προκύψει ένας… στρατός από Καμμένους;
Μόνο όσοι εθελοτυφλούν δεν το βλέπουν, τι θα σημαίνει να ενσκήψουν η οικογένεια Μητσοτάκη, το σύστημα Σαμαρά-Αδωνι- Βορίδη, οι μιντιάρχες και οι «νταβατζήδες» -που απομάκρυναν τον Καραμανλή το 2009 και το 1989 τον Ανδρέα Παπανδρέου- οι λούμπεν πολιτευόμενοι της σημερινής ΝΔ, με τους διατεταγμένους δημοσιογράφους της ευτέλειας ανάμεσα τους, τα κυκλώματα των εργολάβων, των μεσαζόντων και των μιζαδόρων. Αγκαζέ με τους μισαλλόδοξους, τους εθνοκάπηλους και τους διαταραγμένους. Αυτούς χρειάζεται η χώρα;
Αυτοί είναι οι στυλοβάτες της επιχείρησης για τη δεξιά παλινόρθωση, αυτοί θα βρεθούν ξανά στα πράγματα. Σ’ αυτούς οδηγούν όσοι βιάζονται να φύγει ο Τσίπρας, χωρίς να βλέπουν ότι δεν υπάρχει ακόμη ένα αξιόπιστο κόμμα της Κεντροδεξιάς για να πάρει τη σκυτάλη.
Ας μην κλείνουμε τα μάτια. Οι Συριζαίοι έχουν πολλά κουσούρια κάνουν λάθη, έχουν αδυναμίες, είναι ερασιτέχνες συχνά και κάποιοι βαρύνονται με προβληματικές συμπεριφορές. Αλλά προσπαθούν. Δεν έχουν διαφθαρεί , δεν συνεχίζουν την κλεπτοκρατία, δεν πλουτίζουν σε μια νύχτα, δεν συναγελάζονται με τις βδέλλες του δημοσίου χρήματος. Οι όποιες υπόνοιες εξαιρέσεων απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Με όλα τα τρωτά και τις αδυναμίες τους, γύρισαν μπροστά τον τροχό της χώρας και το αναγνωρίζει ολόκληρος ο πλανήτης. Την παρέλαβαν χρεοκοπημένη, με διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα υποταγμένο στην οικονομική εξουσία και αποδιοργανωμένη κοινωνία και την έβαλαν σε πορεία εξόδου από την πολύμορφη κρίση.
Θαύματα δεν γίνονται. Αλλά ξεκολλήσαμε από την εποχή που τα λεφτά πήγαιναν σε τσέπες και από εκεί στο εξωτερικό. Οι ολιγάρχες φώναζαν τους Πρωθυπουργούς και τους έδιναν οδηγίες για τη χώρα. Οι υπουργοί συμπεριφέρονταν σαν υπάλληλοι οικονομικών παραγόντων. Οι βουλευτές χρειάζονταν σπόνσορα για να εκλεγούν.
Αν θέλουν οι πολίτες προφανώς μπορούν να κλείσουν τα μάτια και στηρίξουν τη ΝΔ. Όχι γιατί τους εμπνέει, αλλά απλώς να «ψηφίσουν Μητσοτάκη για να φύγει ο Τσίπρας».
Σε τελευταία ανάλυση και να φύγει ο Τσίπρας θα ξανάρθει πάλι. Άλλους θα κρεμάσει στο τσιγκέλι το κόμμα τους, αν αποτύχουν. Αλλά οι συνέπειες ποιες θα είναι;
Αν η πορεία στην οποία άρχιζε να μπαίνει η χώρα διακοπεί απλώς «για να φύγει ο Τσίπρας», χωρίς να εξετάζουμε ποιος θα έλθει- ή ακόμη και αν ξέρουμε τι μας περιμένει αν έλθει- θα υπάρξει πισωγύρισμα σε όλα τα μέτωπα. Και τότε, όπως σχολιάζει ένας παλιός πολιτικός, που απέχει σήμερα: «Τσίπρας θα λέτε και θα κλαίτε».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου