Αν θέλουμε να τιμήσουμε τους αγωνιστές του 1821, πρέπει να σκοτωθούμε μεταξύ μας

Η επιτροπή “Ελλάδα 2021” -για τα διακόσια χρόνια από την Επανάσταση- έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις και επικρίσεις, με αφορμή διάφορες αναρτήσεις στο Διαδίκτυο αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. 

Κατ’ αρχάς, αν σκοπός της επιτροπής είναι να ειπωθεί η ιστορική αλήθεια για την επανάσταση και τους αγωνιστές του 1821, αυτό θα έρθει αναγκαστικά σε σύγκρουση με πολλά από αυτά που έχουν διδαχτεί οι Έλληνες στο σχολείο και δεν είναι τίποτε άλλο από εθνικοί μύθοι.

Δεν ξέρω γιατί τόσοι πολλοί άνθρωποι νομίζουν πως οι αγωνιστές του 1821 ήταν …κάδρα.

Δεν ήταν κάδρα, ήταν άνθρωποι.

Συγγνώμη αν σας σοκάρω αλλά θα πρέπει να σας αποκαλύψω πως ο Κολοκοτρώνης είχε αρxίδια και η Μπουμπουλίνα είχε μουvί. Και κάβλωvαν κιόλας. Και γαμιόσαvτε κι από πάνω.

Και ναι, ο Καραϊσκάκης χρησιμοποιούσε πολύ συχνά τη λέξη “πoύτσα”. Τι να κάνουμε τώρα; Να τον μαλώσουμε;

Δηλαδή, τι φαντάζονται οι Έλληνες; Πως ο Καραϊσκάκης μιλούσε σαν τον Νίκο Χατζηνικολάου;

Ή μήπως φαντάζονται πως, όταν ο Καραϊσκάκης έριχνε χριστοπαναγίες και έλεγε πως θα γ@μήσει τους Τούρκους -και όχι μόνο-, οι άλλοι οπλαρχηγοί σοκάρονταν με τα λόγια του;

Μου κάνει εντύπωση ότι οι σημερινοί Έλληνες είναι μάλλον πιο πουριτανοί, συντηρητικοί και θρησκόληπτοι από τους αγωνιστές του 1821.

Να το ψάξει αυτό η επιτροπή και να μας πει γιατί συμβαίνει.

Πάντως, είναι πολύ καλές οι αντιδράσεις που υπάρχουν για την “Ελλάδα 2021”.

Ελπίζω το επόμενο διάστημα να πέσει πολύ βρισίδι αλλά και ξύλο.

Αν θέλουμε να τιμήσουμε τους αγωνιστές του 1821, πρέπει να σκοτωθούμε μεταξύ μας.  

Άλλωστε, και αυτοί αυτό έκαναν.

Παράτησαν την επανάσταση -που ουσιαστικά είχε ηττηθεί-, το έριξαν στον Εμφύλιο και σκοτώνονταν μεταξύ τους.

Οπότε, ο καλύτερος τρόπος να γιορτάσουμε την επανάσταση του 1821, είναι να κάνουμε και εμείς έναν Εμφύλιο.

Εννοώ έναν Εμφύλιο με όπλα, γιατί οι Έλληνες είναι πάντα σε Εμφύλιο. Όλοι εναντίον όλων.

Ένας ακόμα τρόπος να τιμήσουμε τους αγωνιστές του 1821 είναι να πάρουμε δάνεια, όπως έκαναν κι εκείνοι.

Αλλά αυτό το έχουμε κάνει ήδη, και η Ελλάδα είναι πιο χρεωμένη από ποτέ άλλοτε. Σε αυτό τους ξεπεράσαμε.

Ας σκοτωθούμε μεταξύ μας λοιπόν, για να τους τιμήσουμε.

Και το τέλειο σενάριο θα είναι -εκεί που θα σκοτωνόμαστε μεταξύ μας- να μπουκάρουν πάλι οι Τούρκοι και να έρθουν οι Μεγάλες Δυνάμεις να τους νικήσουν.

Αν γίνει αυτό, δεν χρειάζεται καμία επιτροπή για το 2021. Θα το έχουμε δει το …έργο ζωντανά.

 

(Επειδή ξέσπασε και ένας πόλεμος για το αν ο Ιωάννης Καποδίστριας ήταν δικτάτορας, θα πρέπει να καταλάβουμε πως το 1828 που ήρθε -μετά από πρόσκληση- ο Καποδίστριας στην Ελλάδα δεν υπήρχε κράτος. Εδώ δεν υπάρχει σήμερα κράτος, θα υπήρχε τότε; Ας προσπαθούμε να βλέπουμε κάθε πρόσωπο στην ιστορική περίοδο και στις συνθήκες που έζησε και έδρασε, και να μην τον κρίνουμε με αυτό που συμβαίνει σήμερα. Ο Καποδίστριας κλήθηκε, ουσιαστικά, για να δημιουργήσει ένα κράτος, το ελληνικό κράτος. Και αν κρίνουμε από τη συμβολή του στην δημιουργία του ελβετικού κράτος, ήταν ο ιδανικός άνθρωπος για να το κάνει. Αλλά ο Καποδίστριας είχε να αντιμετωπίσει την άθλια οικονομική κατάσταση του νέου κράτους, το ότι ο στρατός ήταν διαλυμένος, το ότι οι θεσμοί ήταν ανύπαρκτοι, ενώ ο πειρατεία οργίαζε. Τούτων δοθέντων, θεωρώ πως ο Καποδίστριας ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος για να στήσει το νέο ελληνικό κράτος -ακόμα και με αυταρχικό τρόπο· αν έπρεπε οπωσδήποτε να υπάρξει ένας “δικτάτορας” στην Ιστορία του Ελληνικού Κράτους, αυτός έπρεπε να είναι ο Καποδίστριας- και να το βοηθήσει να γίνει μια Δημοκρατία. Δεν του το επέτρεψαν και τον έστειλαν στον άλλο κόσμο. Τη συνέχεια την ξέρουμε. Η Δημοκρατία θριάμβευσε.)

pitsirikos.net

 

ΥΓ του blog:…την ιστορία την γράφουν οι νικητές κι οι ισχυροί και στην παρούσα φάση οι νικητές που βγάλαμε τον περασμένο Ιούλιο, οι άριστοί, θα γράψουν η θα ξαναγράψουν την ιστορία με τον δικό τους τρόπο….. σίγουρα η ιστορία είναι πηγές αλλά είναι και οι εκδοχές πάνω στις πηγές κι εκεί υπάρχει το παραμύθι του καθενός που το εξιστορεί και το πολιτικό του πρόσημο… σημασία σ’ αυτό το παραμύθι και στις μορφές που κρίνονται έχει η υπογραφή…… όχι του  αφηγητή αλλά του εξιστορούμενου….. αν αυτή μπήκε με ζωή και αίμα του, έχει σημασία κι αλήθεια αν μπήκε μ’ απορρίμματα κι αποπατήματα του  είναι ανούσια κι αναληθής ….δηλαδή ένα με τα σκατά…..