Ο Τραμπ είτε αδυνατώντας να κατανοήσει την οργή, είτε επιχειρώντας να εκμεταλλευτεί πολιτικά το δόγμα νόμος και τάξη, κατεβάζει τον στρατό στους δρόμους για να ανακτηθεί ο έλεγχος της κατάστασης. Χαρακτηρίζει «εγχώρια τρομοκρατία» τα... επεισόδια των τελευταίων ημερών, μετά την δολοφονία του 46χρονου.
Οι Δημοκρατικοί καταγγέλλουν τον Τραμπ για αντιδημοκρατική συμπεριφορά. Αμέσως μετά την προεδρική ομιλία, η γερουσιαστής Καμάλα Χάρις (Δημοκρατική από την Καλιφόρνια) δήλωσε: «Αυτά δεν είναι λόγια ενός Προέδρου, είναι λόγια ενός δικτάτορα».
Ο Τραμπ μετά την εγγενή αδυναμία του να αντιληφθεί ότι οι ζωές μετρούν περισσότερο από την λειτουργία της οικονομίας, τώρα προχωράει σε μια παρόμοια πολιτική όμως εκτίμηση ότι η ασφάλεια μετρά περισσότερο από τις ζωές. Η λάθος του εκτίμηση για την πορεία του κοροναϊού τον οδηγεί σε αυτήν την υψηλού ρίσκου κίνηση και στο ενδεχόμενο να εκτραχύνει τις αντιδράσεις ενός υπό διαμόρφωση μαζικού κινήματος. Προφανώς θεωρεί ότι η αντίδραση θα ξεφουσκώσει όπως όλες τις προηγούμενες φορές και θα επανέλθουμε στην «κανονικότητα» με αυτόν να δρέπει τις δάφνες του αγέρωχου ηγέτη. Αυτή η φορά είναι διαφορετική, καθώς προσομοιάζει την ελληνική περίπτωση του Γρηγορόπουλου, αν και ο πολιτικός θυμός δεν είναι υπόκωφος, και στα γαλλικά Κίτρινα γιλέκα, αλλά με ακόμα μεγαλύτερη οργή για ένα εχθρικό σύστημα.
Ο θυμός προκύπτει από την ανισότητα. Οι ζωές των μαύρων δεν μετράνε. Όχι μόνο απέναντι στην αστυνομία. Οι θάνατοι των μαύρων στην υγειονομική κρίση είναι τρομακτικά υψηλότεροι. Σε όλη τη χώρα, οι Αφροαμερικανοί πέθαναν με ρυθμό 50,3 ανά 100.000 άτομα, σε σύγκριση με 20,7 για τους λευκούς, 22,9 για τους Λατίνους και 22,7 για τους Ασιάτες Αμερικανούς σύμφωνα με τον Guardian. Ο υπουργός υγείας, Άλεξ Αζάρ, για να δικαιολογήσει τα στατιστικά είπε ότι είναι πιο υψηλά τα «προφίλ κινδύνου τους» και δέχθηκε κριτική ότι κατηγορεί τα θύματα (σαν την ατομική ευθύνη).
Η οικονομία των ΗΠΑ έχασε 20,5 εκατομμύρια θέσεις εργασίας τον Απρίλιο, και το ποσοστό ανεργίας για τους Αφροαμερικανούς εργαζόμενους αυξήθηκε στο 16,7%, το υψηλότερο ποσοστό από το 2010. Σύμφωνα με τους New York Times, το ποσοστό ανεργίας των Ισπανόφωνων ή των Λατίνων εργαζομένων αυξήθηκε στο 18,9%. Το ποσοστό για ολόκληρη τη χώρα αυξήθηκε από λιγότερο από 4% το Φεβρουάριο σε 14,7% τον Απρίλιο.
Για τον Τραμπ και το πολιτικό του κοινό αυτή η αναστάτωση είναι παροδική και πρέπει να παταχθεί. Ο λευκός εργαζόμενος άνδρας δεν πρέπει να νιώθει κίνδυνο για αυτό και το κράτος οφείλει να τον προστατέψει. Οι αντιδράσεις ας περιορίζονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ειδάλλως το κράτος πρέπει να επέμβει αποφασιστικά. Το κράτος έχει το μονοπώλιο στην βία (sic).
Ο Joker αποδεικνύεται προφητικός. Θα χρειαστεί η Αμερική να επανεφεύρει τον εαυτό της για να το ξεπεράσει. Οι απόκληροι και οι περιθωριοποιημένοι επαναστατούν. Η Αμερική χρειάζεται τις συμβουλές από έναν Φοίνιξ που εξάλλου δύναται να αναγεννάται από τις στάχτες του…
ΥΓ: Αρκεί να διαλέξει τον δικό της και να μην εισάγει τον νεοελληνικής χρήσης...
Οι Δημοκρατικοί καταγγέλλουν τον Τραμπ για αντιδημοκρατική συμπεριφορά. Αμέσως μετά την προεδρική ομιλία, η γερουσιαστής Καμάλα Χάρις (Δημοκρατική από την Καλιφόρνια) δήλωσε: «Αυτά δεν είναι λόγια ενός Προέδρου, είναι λόγια ενός δικτάτορα».
Ο Τραμπ μετά την εγγενή αδυναμία του να αντιληφθεί ότι οι ζωές μετρούν περισσότερο από την λειτουργία της οικονομίας, τώρα προχωράει σε μια παρόμοια πολιτική όμως εκτίμηση ότι η ασφάλεια μετρά περισσότερο από τις ζωές. Η λάθος του εκτίμηση για την πορεία του κοροναϊού τον οδηγεί σε αυτήν την υψηλού ρίσκου κίνηση και στο ενδεχόμενο να εκτραχύνει τις αντιδράσεις ενός υπό διαμόρφωση μαζικού κινήματος. Προφανώς θεωρεί ότι η αντίδραση θα ξεφουσκώσει όπως όλες τις προηγούμενες φορές και θα επανέλθουμε στην «κανονικότητα» με αυτόν να δρέπει τις δάφνες του αγέρωχου ηγέτη. Αυτή η φορά είναι διαφορετική, καθώς προσομοιάζει την ελληνική περίπτωση του Γρηγορόπουλου, αν και ο πολιτικός θυμός δεν είναι υπόκωφος, και στα γαλλικά Κίτρινα γιλέκα, αλλά με ακόμα μεγαλύτερη οργή για ένα εχθρικό σύστημα.
Ο θυμός προκύπτει από την ανισότητα. Οι ζωές των μαύρων δεν μετράνε. Όχι μόνο απέναντι στην αστυνομία. Οι θάνατοι των μαύρων στην υγειονομική κρίση είναι τρομακτικά υψηλότεροι. Σε όλη τη χώρα, οι Αφροαμερικανοί πέθαναν με ρυθμό 50,3 ανά 100.000 άτομα, σε σύγκριση με 20,7 για τους λευκούς, 22,9 για τους Λατίνους και 22,7 για τους Ασιάτες Αμερικανούς σύμφωνα με τον Guardian. Ο υπουργός υγείας, Άλεξ Αζάρ, για να δικαιολογήσει τα στατιστικά είπε ότι είναι πιο υψηλά τα «προφίλ κινδύνου τους» και δέχθηκε κριτική ότι κατηγορεί τα θύματα (σαν την ατομική ευθύνη).
Η οικονομία των ΗΠΑ έχασε 20,5 εκατομμύρια θέσεις εργασίας τον Απρίλιο, και το ποσοστό ανεργίας για τους Αφροαμερικανούς εργαζόμενους αυξήθηκε στο 16,7%, το υψηλότερο ποσοστό από το 2010. Σύμφωνα με τους New York Times, το ποσοστό ανεργίας των Ισπανόφωνων ή των Λατίνων εργαζομένων αυξήθηκε στο 18,9%. Το ποσοστό για ολόκληρη τη χώρα αυξήθηκε από λιγότερο από 4% το Φεβρουάριο σε 14,7% τον Απρίλιο.
Για τον Τραμπ και το πολιτικό του κοινό αυτή η αναστάτωση είναι παροδική και πρέπει να παταχθεί. Ο λευκός εργαζόμενος άνδρας δεν πρέπει να νιώθει κίνδυνο για αυτό και το κράτος οφείλει να τον προστατέψει. Οι αντιδράσεις ας περιορίζονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ειδάλλως το κράτος πρέπει να επέμβει αποφασιστικά. Το κράτος έχει το μονοπώλιο στην βία (sic).
Ο Joker αποδεικνύεται προφητικός. Θα χρειαστεί η Αμερική να επανεφεύρει τον εαυτό της για να το ξεπεράσει. Οι απόκληροι και οι περιθωριοποιημένοι επαναστατούν. Η Αμερική χρειάζεται τις συμβουλές από έναν Φοίνιξ που εξάλλου δύναται να αναγεννάται από τις στάχτες του…
ΥΓ: Αρκεί να διαλέξει τον δικό της και να μην εισάγει τον νεοελληνικής χρήσης...
Πηγή: tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου