Απεβίωσε προχθές (28-07-20), ένας Αιγύπτιος γιατρός, ο Mohamed Mashally (1944-2020). Τι ενδιαφέρον είχε ο γιατρός αυτός;
Ήταν ένας αφιερωμένος στην επιστήμη άνθρωπος που έζησε εκούσια φτωχός. Η γυναίκα του ήταν σχετικά πλούσια, ενώ ο ίδιος ήταν πολύ λιτός. Δεν τον ενδιέφεραν τα ρούχα, τα ακριβά φαγητά αλλά αρκείτο σε ένα σάντουιτς falafel, κλπ.κλπ.
Ο ''γιατρός των φτωχών'', όπως τον αποκαλούσαν, αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή Καϊρου το 1967 και εξασκήθηκε στην παθολογία, την παιδιατρική και τα τοπικά ενδημικά νοσήματα. Ο ίδιος έλεγε ότι μετά την αποφοίτηση του ο πατέρας του τον ενθάρρυνε να φροντίζει τους φτωχούς. Επίσης, στην αρχή-αρχή της καριέρας του αντιμετώπισε το εξής συμβάν: Μια μάνα τον φώναξε να σώσει το 10χρονο παιδί της, που ήταν διαβητικό. Η μάνα είχε σταματήσει να αγοράζει ινσουλίνη διότι μετά δεν θα είχε να φάει η υπόλοιπη οικογένεια. Το παιδί κατάλαβε ότι ήταν το βάρος της οικογένειας και έβαλε φωτιά να καεί και να γλυτώσει τους υπόλοιπους. Αυτά οδήγησαν τον γιατρό να υποσχεθεί στον εαυτό του ότι δεν θα παίρνει λεφτά από τους φτωχούς και ότι θα ζήσει μια ζωή υπηρετώντας τον γείτονά του ανεξάρτητα από κουλτούρα ή θρησκεία. Πραγματικά, η επίσκεψη που έπαιρνε από όποιους μπορούσαν να δώσουν κάτι, ήταν εξαιρετικά χαμηλή. Μόλις 0,30 US $. Τριάντα λεπτά ενός δολαρίου.
Επί 50 και πλέον χρόνια λοιπόν ο Mohamed Mashally εργαζόταν καθημερινά πάμπολλες ώρες φροντίζοντας τους ασθενείς του, Κόπτες, Χριστιανούς και Μουσουλμάνους. Πολλές φορές όχι μόνο δεν ζητούσε αμοιβή, αλλά έδινε στον άρρωστο και τα χρήματα για την φαρμακευτική αγωγή. Κάθε μέρα δεκάδες ασθενείς περίμεναν έξω από το ταπεινό ιατρείο του. Ο Mohamed Mashally αρνήθηκε συστηματικά οποιαδήποτε δωρεά από οποιονδήποτε. Μάλιστα έλεγε στους δωρητές να δώσουν τα χρήματα σε φτωχές οικογένειες και πεινασμένα παιδιά.
Μια αληθινή ιστορία ενός λειτουργού που υπηρέτησε τον άνθρωπο. Πόσο μακρινά ηχούν αυτά για πολλούς γιατρούς με φανταχτερά αυτοκίνητα και βίλες, με εξουθενωτικές αμοιβές, με απρόσιτο ύφος. Γιατρούς που ενίοτε μπορούν να αφήσουν τον άρρωστο να πεθάνει, αν δεν έχει να τους πληρώσει!
Egypt Today / 29-07-2020 - Arab News / 29-07-2020
ΥΓ του blog: "….Κάποτε γνώρισα ένα γιατρό. Έτρεχε στις γειτονιές μαχόμενος τον πόνο και τη δυστυχιά του διπλανού του. Ήταν και πολιτευτής ο καψερός πιστεύοντας πως έτσι θα ’βρισκε τη γιατρειά και του λαού του. Δεν έκανε ποτέ λεφτά, μήτε όμως και βουλευτής γίνηκε ποτέ. Δεν ξέρω. Ίσως γιατί κουβάλαγε το στίγμα του χαμένου στον αδελφοκτόνο πόλεμο, ίσως γιατί δε μπόραγε κανένα απ’ τα δυο επάγγελμα να κάνει. Ποιος μπορεί να πει. Σούρουπο, παραμονές εκλογών, τον φώναξαν να δει ετοιμοθάνατη γριά σε τσίγκινη παράγκα. Ο πόλεμος είχε περάσει χρόνους πολλούς μα η μιζέρια συνέχιζε να βασανίζει τον τόπο μας. Ολονυκτίς πάσχιζε για να τη σώσει και το ξημέρωμα τον βρήκε απόκαμο πλάι της σε μισερή καρέκλα. Άνοιξε τα μάτια της, απίθωσε τ’ άσαρκο χέρι της στο δικό του "Σ’ ευχαριστώ" του ’πε με φωνή που ’βγαινε από βαθύ λαγούμι. Αυτός αναντράνησε και φόρεσε του νικητή το χαμόγελο. "Γιόκα μου", συνέχισε η γριά "δεν έχω παράδες να σε πληρώσω μα μήτε και να σε ψηφίσω μπορώ γιατί είμαι με τσ’ άλλους" είπε, του 'σφιξε το χέρι κι ανασηκώθηκε ξέπνοα να το φιλήσει. Με μιας ορθώθηκε, ο γιατρός. Το πρόσωπό του φώτισε του ήλιου η πρωταχτίδα. "Εγώ σ’ ευχαριστώ" ανταπάντησε με των ματιών το δάκρυ. Έσκυψε και τη φίλησε συνκοινωνώντας της ανθρωπιάς τους τη μεταλαβιά…."
απόσπασμα από το χρονογράφημα "Ασίκης" της στήλης "έν αρχή ήν ό λόγος" καλοκαίρι 1996
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου