Του Πάνου Σώκου
Τα κόμματα και ιδίως τα κόμματα εξουσίας που κυβέρνησαν και θέλουν να ξανακυβερνησουν, οφείλουν στα μεγάλα, σοβαρά και κρίσιμα θέματα να παίρνουν θέση με ένα “ναι” η με ένα “όχι”. Καθαρη και οχι μεσοβεζικη. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για θέματα εξωτερικής πολιτικής και κυριαρχικων δικαιωμάτων της χώρας. Υπο αυτή την έννοια το “παρών” του ΣΥΡΙΖΑ για την συμφωνία Ελλάδας – Αιγύπτου για την ΑΟΖ είναι ακατανόητη, άστοχη, και δείχνει αμηχανία και αποφυγή ευθυνών. Πολύ περισσότερο που ο πρόεδρός του πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος είχε σηκώσει το βάρος της ευθύνης για την συμφωνία των Πρεσπων και είχε αποδείξει ότι δεν φοβαται να αναμετρηθεί με την ιστορία, είχε πρόσφατα ταχθει κατα της συμφωνίας.
Ο λόγος που ο ΣΥΡΙΖΑ κατέληξε στο “παρών” δεν είναι άλλος από την διατηρηση των εσωκομματικων ισορροπιων και η αποφυγή μιας εσωκομματικής κρίσης την ωρα της ψηφοφορίας, δεδομένου ότι οι “53” είχαν ταχθεί υπέρ της συμφωνίας. Αυτη η μη θέση είναι το πρώτο αρνητικό αποτέλεσμα της εσωστρεφειας που επικρατεί αυτή την στιγμή στο ΣΥΡΙΖΑ, μία εσωστρέφεια που έχεις ως αφετηρία την διεύρυνση του κόμματος και την στροφή του προς την κεντροαριστερα που φαίνεται ότι επιδιώκει ο Αλέξης Τσίπρας, για να εκφράσει όπως έχει πει την λεγόμενη Δημοκρατική Παράταξη.
Το πρωτο τεστ αυτης της εσωκομματικής διαφορετικής προσέγγισης για το τι κόμμα θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ μετά την διεύρυνση, αντι να οδηγήσει σε μία δημιουργική σύνθεση, και μάλιστα σε ένα ύψιστης σημασίας θέμα, οδηγησε σε μία μη θέση, που είναι προάγγελος μιας παραλυτικής εσωκομματικής ισορροπίας . Η παραλυτική ισορροπια είναι ο μεγάλος εχθρος των κομμάτων, γιατί τα οδηγεί σε ακινησια , φθορά, συρρικνωση και εν τέλει σε εξαφάνιση. Αν ένα κόμμα δεν είναι χρήσιμο στην πολιτική, αν αποφεύγει, να πάρεις καθαρή θέση σε μεγαλα και κρίσιμα θέματα οι ψηφοφόροι αργά η γρήγορα το σπρώχνουν στο περιθωριο γιατι δεν έχει λόγο ύπαρξης…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου